Vorig jaar fietsten we een magnifieke tocht naar Eikesdalen, over de tolweg Aursjovegen, die aan de Aursjohytta passeert. Die hytta ligt aan een stuwmeer en vandaag zijn we vanuit Gudbrandsdalen (van die bruine kaas bekend) noordwaarts naar het meer gefietst, in de hoop dat het laatste stukje - aangeduid als wandelweg- toch fietsbaar was, maar dat was het niet . Uiteindelijk 80 km gefietst en zeer mooie tocht (en weinig regen ;-) )
PS: foto's zijn min of meer altijd hetzelfde ... maar in werkelijkheid is elke tocht een andere hoor!
elk jaar zeg ik het opnieuw, maar tevergeefs: ik moet gewoon 1000 noorse woordjes leren en dan kan ik me hier perfect behelpen !
We wilden vanmorgen, nog voor dat we hier vertrekken, opnieuw een wandeling doen en op die kampeerplek waar we staan, staat er een heel oude Kabe (we zien ze hier trouwens met hopen rijden, dat merk van caravan, maar nog nooit gezien met een Tesla als trekpaard!). De eigenaar kwam net buiten toen we passeerden, hij was oud en had wel wat 'onderhoud' nodig en sprak helaas geen engels, zo bleek, toen we hem vroegen hoe oud de caravan was. Hij verstond er natuurlijk niets van, en wij van hem ook niets. Maar niet getreurd, fier als ze zijn op hun streek : hij haalde zijn smartfoon uit zijn jas, en liet ons het uitzichtspunt Hjerkinnhoe kijken, waar we al waren geweest (mooie houten uitichtpunt waar we met de verrekijker de muskusossen konden zien) en aan zijn gebaren konden we afleiden dat we daar absoluut naartoe moesten. Echt vriendelijk !
De Dovrefjell - we reden er vorig jaar doorheen op weg naar Eikesdalen- heeft me, in tegenstelling tot vorig jaar erg gecharmeerd ! Het gebied sprak me vorig jaar niet aan, maar ik merkte het al vaker deze vakantie : je moet je in een gebiedverdiepen, je moet wat 'veldwerk' doen en je informeren, en dan ga je zien of het je bevalt . Het gebied is erg toegankelijk om te wandelen en het laat zich ook voor de niet geoefende toerist goed wandelen. Het is niet zo een geklauter over rotsblokken, zoals je hier erg veel hebt. Het lijkt wat meer op de Oostenrijkse wandelingen, zoals wij ze doen. Toch maar eens dringend die topografische kaarten van hier proberen te vinden voor volgende jaren !
Soit, we wandelden een kleine 6 km s morgens, en zagen de bui alweer hangen. Net op tijd, of net niet, t is maar hoe je het bekijkt, staan we terug aan onze caravan en maak ik er een fijne luie brei-namiddag van !
2019 08 21 de watervallen en Pilegrimsleia (nabij Hjerkinn)
gisteren reden we met onze fiets bergop en stopten bij een waterval en zagen we in de diepte de 3 rivieren van de 3 watervallen samenkomen én we zagen daar een picknickbankje. Het leek ons wel wat daar nog gauw naar toe te wandelen alvorens we wat verder zuidwaarts gaan. Mooi was het, indrukwekkend gedonder van water en je vraagt je af waar al dat water continue vandaag blijft komen... Je kan het eigenlijk niet op foto's weergeven, maar het is iets waar je naar kan blijven kijken, dat stromende kolkende water ! Bij het terug keren zagen we een uitkijkpostje staan, mét echte zitbank ! Ideaal beschut plekje voor het laatste boterhammeke !
We vertrekken verder zuidwaarts, doen gauw want inkopen in Oppdal en besluiten om ergensvrij te kamperen, het wordt toch niets meer met de regen. Tegen de avond klaart het op en wandelen we toch een stukje van de pelgrimstochten, die hier uitgestippeld staan. Rendiermos genoeg, maar helaas geen rendieren .
We kwamen daar de 'KVLV' tegen, een bende vrouwen van alle leeftijden en ze waren op zoek naar de muskusossen want ze wilden die zien! We vertelden hen dat ze dan in het verkeerde gebied aan het zoeken waren, dat ze aande andere kant van de snelweg moesten zijn en nog zeker meer zuidwaarts. Maar even later kwamen we een andere wandelaar tegen en we vertelden het van die vrouwen. Hij zag ooit 2 muskusossen in dat gebied, in de omgeving van de E6, maar dat moest zeker al 20 jaar geleden zijn. ach, wie zoekt, die vindt !
2019 08 20 Gjora camping, fietsen naar Grovudalshytta
jonge, jonge, zitten we hier op een camping met WIFI, valt die weg omdat we de verduistering van de raampjes hadden gesloten, weg tekstje ....
hier dus de verkorte versie : we zijn omhoog gefietst richting Grovudalshytta en hebben van daaruit gewandeld . Hele mooie, naar Noorse normen, gemakkelijke wandeling naast een rivier, maar we waren zeer verbaasd dat we zoveel auto's op de parking zagen, maar geen wandelaars. Vreemd !
Uiteindelijk kwamen we op de terugweg vd wandeling een jager tegen, zwaar gepakt en gezakt met tent en alles, nodig voor 5 dagen jacht. Het jachtseizoen is dus sinds afgelopen middernacht geopend en in de regio Dovrefjell, waar we nu zijn, zitten de meeste rendieren (geschat op 2500), maar je moet dus wel eerst een lange tocht over een bergkam doen, om in het gebied te komen. En wellicht waren die auto's van jagers. Je moet, vertelde hij, als je een rendier hebt kunnen schieten, het op je rug naar beneden dragen, er is geen andere mogelijkheid maar het is zeer de moeite waard ! Er gelden zeer strenge jachtvoorschriften , er gebeuren omzeggens nooit schietincidenten,zo zei hij ons. Nu ja, het zag er wel een heel ander type jager uit dan die, die we zagen in Hotton, nadat ze hun zwijntjes hadden gevangen.
samengevat : gefietst met goed weer, flink bergop, gewandeld, fietsen gepoetst en avond afgesloten met 2 limburgse jonge koppels die met hun tent opverlof waren in Noorwegen ....
Met bakken valt de regen uit de lucht, en dat terwijl ik droomde van een fietstocht in de bossen hier in de hoop nog een paar elanden te kunnen fotograferen ... Tja, het heeft geen zin en dus veranderen de plannen weer we maken gebruik van de zondagse verkeersluwte nabij Trondheim om terug zuidwaarts te gaan .
(de eerste foto is trouwens het huis van de campinguitbater, hij bouwde het 5 jaar geleden, helemaal naar Noorse traditie, geen isolatie, enkel hout ! Fantastisch huis zegt hij, ik vond het vooral heel erg mooi - de andere zijde had een overdekt terras, mooi verzorgd met bloemetjes)
We rijden dus richting Trondheim en onderweg begint het op te klaren. Het viel ons trouwens op, de afgelopen dagen, dat de regio boven Trondheim echt een grote landbouwersregio is !
We kiezen uiteindelijk voor een camping op de R70 in Lonset (van Oppdal richting sundallsora) , waar de mevrouw in haar BH in de zon ligt te bruinen, zo war mvond ik het nu ook weer niet, maar hier mag je natuurlijk niet treuzelen bij een zonnestraaltje of het wordt niets! Volgens mij neemt ze elk zonnestraaltje mee, zo bruin als ze was. Kleine camping , 300kr, moeilijk terrein voor caravans zonder mover.
Doordat de zon schijnt, beslissen we toch rond een uur of 4 de fiets te pakken en het weggetje te rijden, weg van de grote weg. En dat was mooi! Spijtig dat we zo laat zijn vertrokken, we hadden wellicht nog 40 km enkel kunnen doen. Het begint mooi geasfalteerd, onderweg zien we bordjes staan voor wandeling naar vassendsetra, er zijn verschillende mogelijkheden om vrij te kamperen en uiteindelijk komen we aan in Storlia, waar er veel plek is om rechtsomkeer te maken, maar daar mag je niet overnachten met je caravan. We beslissen nog verder door te fietsen - veel mensen waren hun MTB in hun auto aan het laden- en dus waren we curieus naar wat er ons nog te wachten stond . Het weggetje wordt smaller, kiezel, niet geschikt (maar ook niet toegelaten) voor moto's en na bijna 30 km besluiten we toch terug te keren, we waren er eigenlijk niet op voorzien zo'n lange tocht te gaan doen. Blij dat we het toch deden, het was absoluut de moeite waard !
PS : ondertussen rijdt Eddy niet meer op een herkenbare speedpedelec - zijn nummerplaat is eraf gebroken ...
Plannen, die dienen om gewijzigd te worden. Ik had uit mijn wandelboekje een wandeling gekozen die als TOP staat aangeduid, naar de zalmrivier Namsen. We moesten op de E6 afslag Alfheim nemen, maar die konden we gewoon niet vinden, en de GPS stuurde ons naar een weggetje waarin we ons 'vastreden' , ttz, het liep dood en we hadden geen omkeermogelijkheid met ons tweespan. Tja, dan maar loskoppelen en draaien met die handel !
Uiteindelijk besloten we dan westwaarts te rijden naar Royrvik, op ongeveer 30 km van de Zweedse grens. Daar gingen we in het plaatselijke infokantoor, dat ook pompstation en winkel tegelijkertijd was, vragen waar de camping lag, want die moesten we echt wel hebben (weinig water in de caravan, volle vaten die geledigd moesten worden en bij voorkeur ook batterijen die opgeladen moesten worden). Helaas, de camping is er enkel in de winter! Maar die meneer had een fjell-area ingericht, met allemaal wilde opgezette beesten, de zee-arend hing er in de lucht, de poolvosjes waren er en vooral, een heel grote sneeuwuil had ie. Héél erg mooi!
De Veelvraat had ie ook, tegenwoordig de grootste vijand van rendieren, vertelde hij ... Toch de moeite, jammer dat ik geen foto's nam!
We kiezen ervoor om binnendoor terug naar de E6 te rijden, maar ik denk dat Eddy dit zich heeft beklaagd :het is o'n typisch holderdebolder weggetje, net breed genoeg om elkaar te passeren maar met minstens 1000 oneffenheden in de weg wat je uiteindelijk hooguit 30 per uur doet rijden. Fijn, want ik zat, sinds dat men ons waarschuwde met hun knipperlichten bijna een week geleden, met mijn fototoestel in de aanslag op mijn schoot. De landschappen zijn trouwens erg mooi, heel typisch zoals ik Zweden me zou voorstellen, veel bosssen, vooral naaldbossen, bergen en buien !
En daar stond ze dan opeens, zomaar op ons te wachten in een weiland, Mevrouw Moose. Wat fijn dat ze ons de tijd nam om foto's van haar te maken ! Nog even later (we zitten hier niet voor niets in de wijde omgeving van NAmsos- de elandenhoofdstad) zagen we nog een hele grote, met gewei en een kleintje, de weg over steken, maar mijn foto's zijn niet scherp genoeg ....
En net voor we de camping bereikten, (camping strindmoen, heel mooi en niet duur - 235 kr) zijn we nog even gestopt voor een paar kraanvogels in de wei!
Zo, nu wordt het stilaan tijd om te beslissen wat we de komende 10 dagen gaan doen, daarna moeten we alweer op de boot huiswaarts ....
PS : voor zij die zich afvragen waarom we niet door gingen naar de Lofoten : het had gekunnen, nog ruwweg 400 km verder en dan waren we er ...Maar ,ze zullen er de komende jaren ook nog wel liggen ;-)
We vertrekken s morgens in Mosheim (echt prima camping !) met het plan een wandeling te gaan doen in de omgeving van Tosbotn, in het natuurpark Lomsdalen-Visten. Maar de camping in de buurt van de wandeling stond ons helemaal niet aan en er was niet echt gelegenheid om auto met caravan langs de weg te parkeren, dus reden we door. Ondertussen viel de regen met bakken uit de lucht en na de tunnels op de R76 kwamen 3 grote parkeerterreinen (je kan ze echt niet missen) en besloten we er gewoon een luie dag van te maken. Uiltje knappen, breike doen, ....en tussen de buien door poetsten we onze schoenen, want ze moeten natuurlijk wel waterdicht en soepel blijven !
Uiteindelijk, tegen de avond, lijkt het wat langer droog te blijven en trekken we dan toch even de schoenen aan en wandelen we de berg op. Na ruim een uurtje wandelen (het pad is niet gemarkeerd maar het is voldoende bewandeld om het te vinden) komen we aan een Steinhytta, een oud niet meer in gebruik zijnde hutje, dat nog prima kan dienen als beschutting, mocht het nodig zijn. Het bleek gebouwd te zijn als overnachtingsplaats voor de werkers aan de telegrafie-lijn in 1860....
Zo, wat is ons algemene indruk van deze regio ? De toeristen aan de kust zijn 'andere toeristen ' dan deze van centraal Noorwegen, het zijn vissers en veel van de gangbare cliché's passen erbij ;-).
Er zijn hier ongelooflijk veel grote supermarkten, de mensen hebben robby' (kleine grasmaai-robotjes) en de toerist wordt hier niet verwend met bewegwijzering. Je vindt overal wel brochures, maar de wandelingen zijn meestal niet bewegwijzerd zoals in centraal Noorwegen. Je kan du onmogelijk zonder stafkaart een langere wandeling beginnen !
We hadden de wekker, zoals altijd, op half 8 gezet maar vandaag kon er niet getreuzeld worden met dat koffietje in bed, we moesten de ferry hebben naar Vega en als we hem zouden missen : 2 uur wachten ! Dus, wij op tijd vertrokken, vergezeld van blauwe stukjes hemel en zowaar een zonnetje , zalig! Bleek dat ik de uurrooster toch verkeerd had gelezen, de ferry vertrekt 50 minuten later, het is hier nl. al LAAG-seizoen! Gewoon niet bij stilgestaan ! Maakt niet uit, er is altijd wel weer een Noor die komt babbelen, de fietsen zijn hier een waar lokmiddel ! Hij vertelde een interessant weetje : vanaf 20 augustus mogen in bepaalde gebieden de honden weer los lopen (ze moeten hier altijd aangelijnd zijn, er staat een boete van zomaar 1000 euro op als je de leash-law overtreedt) Dus voorzichtig met je snelle fiets!
We nemen de ferry (128 kr enkel voor ons 2 met fiets, 13 euro) en zien vanuit de ferry de Heilhornet liggen, met zijn karakteristieke vorm. Blij dat ik hem toch zonder wolken kon zien, maar inderdaad, 1000 m stijgen om op de top te geraken, het is niet voor onze beentjes geschikt .We fietsen het hele eiland rond. Er is in de brochures eigenlijk een weg aangeduid, maar die is maar 26 km en dat vinden we wat kort. We fietsen helemaal naar de westkust, waar de Sola rots ligt, hier heet dat een eiland. Er liggen letterlijk duizenden eilandjes in dit gebied ! Uiteindelijk fietsen we nog helemaal zuidwaarts, naar Eidem, blijkbaar een strandje waar er gesnorkeld wordt . Het eiland zelf vind ik lang niet zo mooi als Leka, Leka is veel beter voorzien voor de toeristen. Veel meer bewegwijzering, minstens 50 uitgestippelde wandelingen van kort tot lang, van makkelijk tot moeilijk ... en dan ook mooiere natuur met die rode rotsen.... Dus, mocht je ooit hier zijn, kies voor Leka!
We zagen ook een familie reetjes, toch altijd wel weer fijn te zien, dat wild.
Nu, Eddy maakte gisteren die uitschuiver en blesseerde zijn bilspieren, vandaag niet echt gemerkt met 92 km in de benen. Hij wilde vandaag toch die ene speciale pijnstiller , die we drinken op de eerste zonnige dag van ons vakantie!
Het was weer een mooie dag !
Oh ja : waarom ik al dat breiwerk meebracht, is me een raadsel.... zelfs toen het hier hele dagen regende , had ik nog geen tijd om 'een naaldje te steken ' ;-)
We vertrekken deze morgen, die nog grijzer is dan de vorige ochtenden nog een beetje meer noordwaarts (doel is regio Helgeland, Velfjord, de aanbeveling van onze noorse "vriend" van vorig jaar) en vinden het spijtig dat de Heilhornet, hetbergmassief van ruim 1000m hoog, zich niet laat zien. Je kan er naar de top wandelen, maar enkel voor de geoefenden, daar horen we niet bij !
We rijden nog steeds over de RV17, de kystriksveien, de kustweg die ingekleurd staat als toeristische aanbeveling . Het is ook effectief mooi ! Je rijdt langs het water, de atlantische oceaan met de vele eilandjes en aan de andere kant heb je de bergen ...
We nemen de ferry in Holm naar Vegesund, voor zij die het ook ooit willen doen : gewoon aanschuiven, het kost 31 euro met caravan voor ruwweg 20 minuten overzet, je kan er echt niet voor omrijden! En bijkomend voordeel : véél foldertjes van de streek met fiets- en wandelaanbevelingen! Heel handig !!
Ondertussen valt de regen met bakken uit de hemel en besluiten we gewoon een rustdag in te lassen. We rijden door tot aan een camping in de buurt van het eiland VEGA, dat we morgen gaan bezoeken en rijden uiteindelijk camping Mosheim op. De oudere mevrouw sprak geen Engels maar ze sprak heel goed de taal van de commerce : ze wees naar haar bancontact machientje en zei vermoedelijk dat het buiten gebruik was,cash wilde ze hebben, prima hoor! Super proper hier en geen volk ! 28 euro.
Uitindelijk leek het toch wat op te klaren en beslisten we naar Torghatten te fietsen, ruwweg 16 km hier vandaan en het schijnt een indrukwekkend gat in een rots te zijn, 160 m lang, 20 m breed en 30 m hoog. Niets van gelogen, het is indrukwekkend ! Maar je kan dat niet op foto vastleggen ... Je voelt je heel nietig als je er middenin staat en ik dacht vooral : alsnu maar niets naar onder valt !
Ik zag op het infobord beneden dat je er gewoon langs de andere kant weer naar beneden kunt, hebben we gedaan en was heel mooi, maar helaas maakte Eddy een uitschuiver op een gladde natte steen en heeft ie nu pijntjes .... Morgen is alles weer beter !
Morgen gaan we dus met de fiets naar Vega, hiervoor moeten we een ferry in Horn, die via een tussenstop op het eiland Ylvingen ons in Igeroy op Vega zal afzetten.
En nu :tijd om te checken of er weer nieuws is van Lieze uit India !
Vandaag was ons plan om naar het eiland LEKA te fietsen. Gaat perfect met de fiets vanuit onze camping en een rondje rondom het eiland is maar 28 km. Ik vind ons campingske prima, sanitair is wel erg primitief, maar het uitzicht is heel mooi! Voor zij die ooit ook komen : er is een betere camping (moderner met veel ruimte ) richting LEKA in Bogen, net achter de brug rechts, je kan niet missen!
We fietsen eerst 20 km om de overzetboot te nemen, die we net missen, maar dat is niet echt een probleem, over een uurke is er weer eentje en we zitten warm en droog en met WIFI!
We hoefden niet te betalen, zie de meneer van de overzet, hij had een nieuwe kapitein die nog veel moest leren en daarvoor hoefde je niet te betalen, wij vinden het prima ! Het is een heel bijzonder eiland met roodbruine rotsen, maar doordat de zon niet schijnt en de wolken erg laag hangen, komt de kleur niet goed door. We fietsen met al ons regenkledij aan, doen de toer rondom het eiland die natuurlijk veel 'korter' is (de min.50 bewegwijzerde wandelingen slaan we over) en uiteindelijk fietsen we het natuurpark Keisnesset binnen.... Daar kregen we een tip van een Nederlander die met zijn mobilhome net ging vertrekken : De steinhytta is open, lekker warm, je kan er een vuurtje branden en koffie maken en op zijn minst droog picknicken. Klopt ! Prima hutje en er stonden zelf 2 britsen voor mogelijke slapers ....
Het eiland heeft een bijzonder verhaal over een 3,5 jarig meisje dat in 1932 door een arend werd meegenomen en men heeft haar pas na 7 uur teruggevonden. Ik dacht, ja ja, dat is weer zo'n verhaaltje, maar we spraken met iemand op de ferry die dat verhaal vertelde, hij had de mevrouw persoonlijk gekend, ze had littekens op beide schouders en ze was nog niet zo lang geleden gestorven. En opeens zagen wij in de verte een zeer grote vogel komen aanvliegen, heel moeilijk te fotograferen want met uitzoemen ben je hem zo weer kwijt, maar hoe indrukwekkend was die witstaartzeearend ! Ik herkende hem meteen ;-) (we hadden er al eens naar zitten turen vorig jaar op Runde, en met een bende ornitologen rondom ons, hebben we toen geleerd dat het een witstaartzeearend is -spanwijdte tussen 2-2,5 m!).
We fietsen uiteindelijk nog verder naar een uitkijkpunt, die meestal bijzondere gebouwtjes hebben en tot onze grote verbazing zien we dat er een kastje hangt met daarin een verrekijker, een goede verrekijker ! voor de mensen die daar aangewandeld komen en geen verrekijker bij hebben ... ze mogen hem gewoon lenen.... Moet je eens bij ons in een vogelkijkhut proberen, hij zal er niet lang liggen vrees ik.
Uiteindelijk nemen we de ferry terug, 78 kronen voor 2 (dus 7,8 euro) en hebben we uiteindelijk toch 88 km gefietst (en een stukje gewandeld)
Het is een heerlijk rustig campingske, met heerlijke warme douches, 260 kr, maar je hebt er helaas geen WIFI , ok, dat is wel vaker, maar je hebt er ook geen 4G. Dat is wennen !!De camping ligt op een heuveltje met zicht op een kleine baai en er verblijven voornamelijk duitsers. Ook de uitbaatster was een Duitse, ik vond het al een beetje raar dat ze cash geld vroeg terwijl er een terminal op haar bureeltje stond ;-)
We besluiten vandaag tussen de buien door naar otteroya te fietsen en nemen nog eerst de auto, totdat we op het eilandje zijn aangekomen. Het lijkt allemaal heel erg veel op de indrukken van de Noorse kust die we kregen toen we er in 2011 er met onze boot waren.... Mooi fietstochtje met stevige kuitenbijters (niet lachen broerke !) en uiteindelijk eindigt de weg in een klein maar proper campingske, Aglen camping. Je kan er perfect naartoe met je caravan, de weg is van asfalt.
Omdat het weer lijkt op te klaren, beslissen we nog een fietstochtje te doen landinwaarts, je weet maar nooit, het is hier niet voor niets Elanden-land .... Helaas, we zien niet buiten klingelende schapen ... Maarr op een dag zullen ze voor onze neus staan en gaan we ons hard verschrikken !
hé, hé, ik weet het, je weet het op voorhand, maar een weersvoorspelling van 5 opeenvolgende dagen regen, dat vraagt voor actie ! Ik ben inderdaad niet hier om te breien, hoewel ik dat heel gezellig vind in het caravanneke met regen op het dak ...
Zo, ik geef toch nog even de foto van de camping met de afgebakende perceeltjes! Wij staan dus wellicht verkeerd, en moesten nog 1 perceeltje naar links of rechts opschuiven, maar de mevrouw van de caravan rechts heeft ons héél erg duidelijk proberen maken dat we 1 perceeltje moesten opschuiven .... Ons maakt het niet uit, ge zegt het maar. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw, of beter de hond uit de caravan : ze hadden 4 grote jachthonden bij en die moesten wat meer plek hebben. Jeetje, 4 zulke beesten in je caravan, .... brrrr
dus, regenweer in de wijde omgeving, tijd om op verkenning te gaan in andere regio's. Vorig jaar kregen we een tip van een vader met een 10-jarig dochtertje, dat we trakteerden op pannekoeken met chocopasta, om naar de regio Helgeland te gaan, ergens halverwege tussen Trondheim en de Lofoten. Veel mooier en veel rustiger dan de Lofoten, vertelde hij ons. Of we echt tot daar zullen rijden, weten we nog niet, maar we gaan dus noordwaarts !
We rijden uiteindelijk tot net onder Namsos, DE HOOFDSTAD VAN DE ELANDEN, holé!
We worden wakker van de regen, maar besluiten toch te vertrekken. Eerst even gauw een landkaart gaan kopen, want de onze gaat maar tot aan het eiland LEKA en we willen nog iets verder, misschien.
Dus terug naar Namsos, we zijn blij dat we geen tegenliggers hadden op het smalle weggetje weg van de camping en het was een moeilijk karwei om een landkaart te vinden ! De vriendelijke mevrouw van de Toeristische Dienst, te vinden in het Scandic Hotel, vertelde me dat er een boekenwinkel was in de shopping en dat ik best daar eens kon kijken en ondertussen gaf ze me hele toffe folders mee van het eiland Leka, dat we willen bezoeken....
We rijden noordwaarts over de 17, fijne rustige weg en niet druk, totdat men opeens met de lichten begint te krnipperen . Eddy dacht dat hij ze weer was vergeten op te zetten, en zei nog 'tiens, straks eens kijken, misschien hebben we een kapotte lamp', toen we 2 elanden langs de weg zagen staan. Hoe speciaal zeg! Daarom knipperden ze natuurlijk, ze waarschuwden ons voor de overstekende elanden ! Spijtig, ik waste laat met mijn fototoestel en er waren achterliggers, we konden niet stoppen ! Zie je wel ! Opeens zijn ze daar ! Wat ons het meest heeft verbaasd waren die uitzonderlijk grote geweien en die huid daarop. Indrukwekkend!
Ondertussen zijn we gestopt bij een campingske, dat ogenschijnlijk een parkeerplek langs de weg is, maar dat is het dus helemaal niet : er ligt een baaike achter dat parkeerterrein en daar bevindt zich campingplek!
Maar je kon ook vrij kamperen op 2 plekken, ruwweg 5-7 km terug....
valt dat even tegen, zeg! We wilden vandaag gaan fietsen, en wel een flinke trip, een rondje zelfs, maar eerst even gaan kijken naar Snoheim, dat min of meer op het rondje ligt. Helaas, we mogen er niet op met de fiets, en wel voor 2 redenen : het gebied werd ooit gebruikt als militair domein en er zouden nog onontplofte projectielen kunnen liggen en in de regio lopen muskusossen rond (die hebben wellicht geen last van die onontplofte projectielen ?). Je mag alleen maar verder met de bus.
en dus hebben we dan maar naar een uitzichtspunt gewandeld, waar een heel mooi gebouwtje stond, lekker verwarmd en waar je over de wijde omgeving kon kijken en speuren naar die muskusossen. Uiteindelijk hebben we ze wel gezien hoor !
De omgeving rond Hjerkinn heeft heel weinig campings en omdat we die grote fietstocht wilden doen (en daarna ons batterijen natuurlijk moeten opladen) , hadden we de caravan vanmorgen op een camping gezet : Pluscamp Hageseter. Weer een unicum in noorwegen : er staan lijnen op de grond en je moet je caravan daartussen plaatsen. Heel uitdrukkelijk vermeld door de meneer aan de balie. Neem daarbij de prijs en dan kan je best de volgende keer besluiten toch maar door te rijden !
Zo, seffens maken we plannen voor de volgende dagen, het gaat wat regenen ;-)
En nu ga ik lekker een beetje breien, ook heel fijn !!
Vandaag stond de fietstocht in Grimsdalen op ons programma maar eerst moesten we nu toch maar een die spek bakken die Eddy had meegebracht van het slagertje in Tongerlo! Daarna reden we met de auto tot aan Grimsdalen en parkeerden we die aan de slagboom van de tolweg (100 kr, zeer goed te rijden met auto!) We deden deze fietstocht in 2015, reden toen via de Grimsdalhytta naar de Haverdalseter, maar dat laatste stuk was best pittig. Ik herinner me dat het toen koud en zonnig was, het is iets anders vandaag: nl warm (16-18 °C) en regenachtig, maar dat maakt niet zo uit,het regent zelden een hele dag . We gingen helemaal door tot aan de andere slagboom, precies 40 km en keerden toen terug. Je kan trouwens aan de Grimsdalhytta beneden op de fjellcamping je caravan kwijt, mocht je dat willen en op het einde van de tolweg (aan de kant van Dovre) is er ook campingplek (100kr) . Verder vond ik dat opvallend veel bordjes geplaatst waren van 'verboden camping', mischien maar goed ook,want de vegetatie lijdt er toch van ...
Het is een naar noorse normen gemakkelijke fietstocht, er zit een klimmetje in dat steil lijkt, maar met een e-bike zeer goed te doen. Maar zelfs als je dat laatste klimmetje niet doet is het aanbevelenswaardig en heb je toch uiteindelijk 60 km in de benen !.
We herinnerden ons niet dat we de Grimsdalhytta hebben bezocht, hebben we nu dus wel gedaan en daar de eerste wafel gegeten, met de bijhorende zure room en confituur! lekker ! Koffie met wafel kostte hier 75 kronen (ruwweg delen door 10). De keuken ging dicht om 16 uur maar ze waren zo vriendelijk toch nog voor ons een wafeltje te bakken, gastvrijheid troef !
Onderweg wel een spannend momentje want er stond een flinke gehoornde koe op het pad, maar ze vond die rode jas van eddy gelukkig niet interessant !
En dan als avondeten het witlof gemaakt dat we nog meebrachten uit belgië : nu we een oven in de caravan hebben, konden we die zelfs grillen, heerlijk !
Zo, hier zijn we weer! We schrijven niets meer over de reis naar Noorwegen, die ging weer vlot! We namen de overzet in Hirtshals op Di 6/08, Fjordline, en arriveerden gisteren rond 13:30 in Langesund (Larvik). We planden om via de autosnelweg richting Rondane te rijden en het stuk op de E6 autosnelweg (na Oslo) viel tegen, veel wegenwerken met 50 per uur, maar verder, ach ... We passeerden lang Lillehammer, waar de Olympische winterspelen in 1994 georganiseerd werden en je kon nog heel goed de schansen zien !
Uiteindelijk reden we op de "27" en mochten we een Michelin kaart hebben, dan zou die een groen streepje hebben ! Zo mooi, we waren er een paar jaar geleden al, maar wegens mist en regen hebben we er toen niets van gezien. We besloten gewoon free-camping te doen en zochten een geschikt plekje, wat niet echt moeilijk is langs die weg. Heel toevallig kozen we net het plekje waar een wandeling vertrekt, beschreven in mijn nieuw wandelboekje ((Rother, jotunheimen-rondane) en dus beslisten we al snel dat we die wandeling zouden doen, bij wijze van test naar de conditie van onze beentjes ! na een heerlijke nachtrust (superstil hier) vertrokken we na de ochtendregen, klauteren we langzaam omhoog en genoten we van een subliem uitzicht, met dreigende regenwolken in de verte, maar die hebben ons met rust gelaten tot we weer beneden waren. De temperatuur was prima, tussen 15 en 19 °C,we hadden wat motregen, maar dat deert niet ... Uiteindelijk zagen we nog een hoentje dat al haar kuikens riep voor het dreigende gevaar van ons, maar vanzelfsprekend hebben we het nestje niet gestoord.
Na de wandeling ( 5 km op 3:15 met 356 klimmeters) beslissen we door te rijden naar een campingplekje (Rondetunet frilufsenter, waar we al eerder eens waren) in de hoop morgen hier ofwel Grimsdalenroute te fietsen, ofwel iets nieuws!
De laatste dagen toch nog even invullen omwille van de TAXFREE shopping :
We zijn in Drammen in de winkel MAGASINET (ligt ergens op een soort van industrieterrein, makkelijk parkeren) nog van dat geweldig thermisch ondergoed gaan kopen, en ze konden ons ook een briefje voor de BTW-recuperatie bezorgen. Natuurlijk had ik gezien dat het niet van Global blue was, maar verder dacht ik dat we deze goederen ook gewoon konden inklaren op de overzetboot, zoals we dat vorig jaar deden. Helaas: op de ferry kan je enkel terecht met Global Blue documenten ! spijitg, want we zijn in hirtshals dan naar het logistic Center geweest en daar vertelden ze ons dat we het in Noorwegen zelf hadden moeten laten afstempelen ! te laat...
Dus aan iedereen die ooit plant naar noorwegen te gaan en taxfree shopping wil doen : ga gewoon op tijd naar de 'Logistic Center ' zone, daar waar alle vrachtwagenchauffeurs hun goederen laten inklaren, en laat het alvast in Noorwegen zelf afstempelen, dan loop je niet het risico dat het niet lukt op de boot !
soit, dat weten we ook weer .
Verder : op de terugweg : zeer goede camping Sturberg in Hassendorf: en je kan er pizza/Italiaans gaan eten in het dorpje. 18 euro om te overnachten, en broodjes service. Ligt tussen hamburg en Bremen !
zo, zo, toch nog even het blogje verder aanvullen, want we hebben natuurlijk niet geluierd !
Na het niet zo mooie fietstochtje van gisteren hoopten we vandaag toch een mooier fietstochtje te maken, maar natuurlijk, we zitten veel meer zuidwaarts en dit gebied, weten we van andere jaren, spreekt ons gewoon minder aan ...
We starten ons tochtje in Veggli, een redelijk toeristisch dorpje en fietsen rondom Juveruddalen. Ruwweg, 36 km en 1000 m klim. Het is blijkbaar eengebied in ontwikkeling voor buitenverblijven voor de stadsmensen, de ene bouwwerf na de andere'bosontginning' fietsen we voorbij. Curieus als ik ben, heb ik toch maar even gecheckt wat de buitenverblijfjes kosten : in de nieuwe verkaveling die we zagen: 125000 euro. Gaat nog voor de grootte die we daar in aanbouw zagen. We hebben er al gezien van 500 000 Euro (bij de immomakers aan hun ramen)
De charmante kleine hutjes van vroeger worden natuurlijk niet meer gebouwd,maar hier en daar kan je er nog in logeren op campings ...
Zo, na het fietstochtje eten we een ijsje want er was een 'isbar' in het dorpje, en rijden we weer terug naar onze zalig rustige camping met perfect sanitair is Persgard ....
We vertrokken vanuit Geilo zuidwaarts (natuurlijk). Maar, zo die laatste dagen is het altijd wat 'moeilijk' : wat nog doen, zeker nu het weer aanzienlijk is verslechterd. Toen we van Runde Vogeleiland (ons min of meer hoogste punt) vertrokken, checkten we de temperaturen en wat waren we verbaasd te zien dat het in Jotunheimen, onze aller-favorietste regio, nog maar 6 °C was terwijl wij daar 30 graden gehad hebben ! Soit, in beweging blijven moet je doen, zei de mevrouw en dus planden we toch nog een klein fietstochtje, zoals we het meestal doen : gewoon een klein weggetje op de kaart, bij voorkeur eindigend met een hytta, zodat je een koffietje met wafel kan bestellen ;-)
We besloten in Dagali de auto en caravan ergens te parkeren en van daaruit Saeterdalen te fietsen, tot aan Aanhytta, klein tochtje, 40 km in totaal. Maar, de regio kon ons niet zo bekoren, struikgewas, wellicht wel met een eland hier of daar, maar het was veelal hetzelfde. We reden tot dat het niet meer verder kon, waren verbaasd Aanhytta niet gezien te hebben (was dat dan daar waar het sportkamp bezig was ?) en spraken met een Noors koppel. Je wordt heel makkelijk aangesproken in Noorwegen, de mensen zijn uitermate vriendelijk en als je het fantastische mooie land prijst, zijn ze erg fier (dat is een gevoel wat wij over België niet hebben, of toch ??)
Die mevrouw vertelde ons dat de zomerse temperaturen nu definitief voorbij zijn (in België wordt dat einde ook voorspeld voor volgende week, blijkbaar) en dat dit jaar zelfs de hete temperaturen van 1947 (dat is onze 1976) werden overschreden . Ze haalden bijna de temperaturen van 1907! Zeer bijzonder, maar de natuur lijdt eronder en dus hoefde het niet voor het merendeel van de Noren !
Geen foto's gemaakt vandaag ...
Toen we terugkeerden naar de auto, wilde die niet meer starten... Vreemd! Gelukkig heeft de caravan ook een batterij, en hebben we dankzij onze mover de caravan naast de auto kunnen zetten en inderdaad, zoals Jan al opmerkte : we hebben lange startkabels en geraakten zo toch weer weg !
Helaas geraakte ook zo ons plan om nog een nachtje vrij te kamperen op de zuiderkant van de hardangervidda ook weg en staan we nu op een zeer rustig campingplekje in Rodberg, ruwweg een uur of 3 van Larvik. We hebben nog 2 volle dagen, de boot is donderdagmiddag!
PS : trui niet af, sjaal niet af, geen boek gelezen, maar o zo veel genoten !!
