Zo, even wat getalletjes : het Jostedalsbreen (breen = gletsjer) is 487km² groot (grootste vastelandsgletsjer van europa) en het ijs is op sommige plaatsen tot 500 m dik. De diepblauwe kleur komt er doordat, door de vele, vele jaren druk op het ijs, al de zuurstof eruit is verdwenen en de rode/gele golflengte van het licht wordt geabsorbeerd, zodat alleen het blauwe licht overblijft ... Wikipedia zegt dat!
Het Jostedalsbreen heeft vele uitlopers, waaronder het Austerdalsbreen, dat we gisteren zagen en het Nigarsbreen, waar we nu naartoe gaan.
We wilden hier heel graag naartoe, dat schreef ik al eerder, maar dat het zo uitzonderlijk groots was in alle mogelijke betekenissen, overtreft echt mijn verwachtingen. We fietsten er vanuit de camping naartoe, stelde niet veel voor, 3 km, en kwamen aan bij het Breheimsenteret, supermooi gebouw, waarin het obligate retaurantje en souvenierwinkeltje maar ook een museum over hoe het er vroeger was... Het gebouw heeft een heel bijzondere constructie en bootst een gletsjermonding na met zijn houten dak. Eerlijk waar, heel bijzonder !
Dan nog 3 km over een tolweg (niet voor fietsers) en dan zagen we de overvolle parking, oeps, dat zijn we niet gewoon... Maar het viel reuze mee, het gebied is er groot genoeg voor. De tocht was een geklauter over dikke keien en gladde afgesleten hellingen van de 'gletsjer-weleer' maar voor mijn ondertussen afgetrainde spiertjes 'piece of cake' !
Ik heb geen woorden om de absolute wonderbaarlijke schoonheid van dit natuurfenomeen te beschrijven ... Het is zodanig imposant, je bent zo nietig als je voor de metershoge ijsrotsen staat, wat een natuurpracht !
Morgen staat een fietstocht van +/-25 km op de planning (enkel) met bijna 1000 hoogtemeters, supersteil dus, en dan gaan we in de bergen kamperen met ons tentje, misschien dan wel een wandeling doen op zondag en misschien maandag terug. Maar plannen, dat doe je hier elke uur, bij wijze van spreken ;-)
   
|