En zodoende zijn we, hoe kan het ook anders, weer gaan fietsen : ditmaal eerst met de auto over route 55 nog wat verder richting Lom, tot in Roysheim en vandaar vertrokken met ons fietske (door de regen en warm aangeduffeld) naar een andere zeer grote en bekende wandelaarshytta: Spiterstulen.  Het is hier werkelijk het Mekka Voor De Wandelaars, je leest het op vele blogs maar als je ziet hoeveel wandeltochten er vertrekken, dagtochten naar andere hutten, die dan ook de hoogste bergen van Noorwegen aandoen, dan is het zeer begrijpelijk dat het hier zo druk is .

Ik zou het best ook wel eens willen doen, maar met Eddy's 'oud-zeer-aan-zijn-knie' gaan we er ons niet aan wagen ... Volgende keer misschien !

Zelf vond ik de tocht niet zo mooi, de hytta lag op 1110 meter en dat betekent nauwelijks boven de boomgrens.  Dus we reden veel op een (deze keer eens niet geasfalteerd!) weggetje, tussen de dennebomen en de berken.  Zelf hou ik duidelijk veel meer van de weidse vergezichten die je te zien krijgt eenmaal boven de 1000 m.  Maar soit, wel sporen van elanden gezien (geen verse, ja, ja ik word ervarener in het spotten van eland-sporen!)

We spraken er met 3 jonge Belgische mannen, ruwweg 30, die zeer onder de indruk waren van het vrouwelijk schoon!  Klopt, terecht, mannen ! We hebben dit al vaker gehoord !

Terug aangekomen op de camping hebben we een zéér vreemde tent gezien : iedereen geeft hier veel aandacht aan de verankering, punttenten zijn hier veel voorkomendn maar ook de lage strakke tenten, het kan hier wel eens waaien, maar de Fransmannen klaarden de klus in geen tijd... Vreemde tent hadden ze,  daar was zeker geen aerodynamische studie op gedaan ;-)