De gele weg richting het zuiden begon stilaan wat meer heuveltjes te bevatten. Op de kaart hadden we dit al wel zien aankomen, maar je blijft hopen dat ze ernaast zit. Ze zat er mooi op. Voor Jagodina hadden we een vijftal klimkilometers tegen 8%, met daarna een afdaling tot in de stad, die we dan maar ineens doorbolden ook. Paracin was ons eigenlijke einddoel van die dag, maar door de vooruitgang van gisteren hebben we daar uiteindelijk rond 13u al kunnen lunchen. Daar werden we aangesproken door een jonge zwitserse met de woorden: Where the hell are you from? Alsof je echt wel goed gek moet zijn om hier wat te komen rondfietsen. Een babbel verder reden we door naar Deligrad, waar we de laatste 2 frisdranken uit winkeltje dronken: een coca en een benni cola, die we halfweg dan maar uitwisselden om smaken te vergelijken. Coca won. Een duitssprekende oudere dam gaf ons nog bijzonder verse druiven mee, en zo fietsten we de laatste kilometer naar Rutevac, waar we langs de weg een erf met daarop een kerk en twee huizen zagen. Na even aandringen bij de bewoners (wij zijn zindelijk, erg stil, en hebben ons eigen eten bij!!!) mochten we onze tent tussen de pruimenbomen posteren. Uiteindelijk kregen we ook van hen weer fruit en toegang tot drinkwater, wat erg welkom was.
Vandaag was de dag van grote mijlpalen in de tocht . We overschreden niet alleen de 1000km, maar ook onze grote vriend de Donau, die we al die tijd gevolgd hebben, moeten we links van ons laten liggen om meer richting het zuiden te kunnen trekken. De weg uit Belgrado was zoals de meeste wegen uit grote steden, onaantrekkelijk, omhoog, druk en door arme wijken... Vlak voor Smederevo besloot mijn achterband om plat te gaan en een kwartiertje en vuile handen later zaten we voor de laatste maal aan de Donau bokes te eten, vlakbij het fort. Van hieruit: pal naar het zuiden! Onderweg maakten we kennis met enorm veel roadkill (honden, katten, vogels, slangen, ...) en met een speciale bouwstijl. De benedenverdieping van de meeste huizen was af en bewoond, net als de meestal piekfijne tuin, maar daar bovenop stond vaak een etage in ruwbouw. Geen ramen of deuren, alsof ze rekening houden met grote overstromingen of abrupte gezinsuitbreiding. Ons doel was te overnachten in een klooster niet te ver van Velika Plana, maar navraag in de buurt maakte duidelijk dat daar niet geslapen kon worden. Een beetje verder, in de buurt van Markovac vonden we wel een mooi plaatsje langs een rivier en een spoorweg, veel treinen hebben we die nacht niet gehoord.
Die ochtend moesten we onze fietsplannen richting Nis even uitstellen omdat Sam zijn knie niet deed wat een knie zou moeten doen: plooien zonder pijn. Maar niet getreurd, dit zorgde voor een grondig nazicht van de fietsen en ons kookstel. Sam kwam er zo bv achter dat zijn voorwiel niet echt stevig in zijn vork zat, mooi! `s Avonds kon sam dan terug deftig wandelen en zijn we inkopen gaan doen om te koken voor onze gastheer/dames: Alex, Maya en Dragana. Afsluitend gaf sam een jongleerles en kropen we onze nest in, uitkijkend naar dee regen die die nacht zou moeten vallen, de eerste regen in twee weken tijd....
Ook minder goed nieuws: Ward heeft een job, en een job verwacht dingen, dus moet Ward jammer genoeg naar huis terug. Rond drie uur hebben we hem ˝tot ziens" gezegd op de luchthaven van Belgrado, want het plan is nog steeds dat hij rond november terugkomt naar waar ik dan ook zijn mag (Jordanië?).
Hierna was het tijd voor een was en een plas en ging Alex (een huisgenoot) ons met de fiets rondleiden in de stad. Een minpuntje: Alex is een triathleet en is dus niet vies van wat kilometers, en wij wel op een rustdag. Het resultaat was een mooie lange tocht langs stukken van Belgrado die we anders nooit waren tegengekomen. Ten oosten van de stad bevind zich een gigantische groene vlakte met gratis ruimte voor zo goed als alle (water)sporten, ontspanning, restaurantjes,enzovoort...echt knap om zien. Nadien inviteerden we alle roomies op een lekkere fles Yelen Pivo (goei bier! zeker na drie weken heineken) en tikte ik deze laatste woorden in.
Wat de toekomst brengt weten we niet, maar onze beperkte ervaring zegt: over drie dagen Ni, over zes dagen Sofia, over 20 dagen Istanbul? No rush, der Weg ist das Ziel zeiden ze ons vandaag nog... en zo is het ook!
Van grote stad naar grote stad: een zeldzaamheid op onze route. Een Poolse tegenligster kon ons vertellen dat onze weg "apart from two hills very flat" was. Nu viel die eerst hill toch mooi tegen. Ondanks de hellingen die we al gedaan hadden, was een helling van 6-8% gedurende 4 km toch iets wat we nog niet gedaan hadden. Gelukkig kwam na dit halfuur stampen een afdaling die zo geleidelijk ging dat je een tiental minuten de pedalen niet hoefde rond te laten gaan, nice! Ook de windgoden waren ons goedgezind, heel de weg richting Belgrado blies hij netjes in de rug, waardoor we veel te vroeg op onze bestemming aankwamen. Zelfs een zwemmetje in de Donau (samen met een stel koeien, maar dat stoorde hen niet) bij Suduk kon dit niet verhelpen.
In Belgrado aangekomen droegen we onze fietsen naar de 2e verdieping van een app-gebouw van een vriendin (Maya) van een vriendin van Sam, en trokken we de met de bus de stad in. Daar deden we een salsacafeetje en enkele kilometers sightseeing. Aangezien een bus terug onvindbaar was waren we verplicht een taxi terug te nemen. Sjieke stad, Belgrado, zeker het fort!
Een mooie ochtend in de schaduw, enig! Sam verjaart: ballonnen aan de fiets, een exclusief lokaal ontbijtje met drinkyoghurt, muntjes, koffiekoeken, appelsiensap,... Na dit plezant intermezzo snel terug over naar de orde van de dag: Fietsen! Een dagje Donau volgen bracht ons bij de stad Loki, waar we -speciaal voor sams verjaardag, maakt dat mee!!!- een terraske hebben gedaan, en ook onze volgende grens overstaken, van Kroatië naar Servië! Vukovar vertoonde nog tekenen van de oorlog die zich hier twintig jaar geleden heeft afgespeeld... We reden vele afdalingen en hellingen door, aangezien de geschiedenis had bepaald dat elk dorp zich in een put moest bevinden, en een weg rond die put heiligschennis moet zijn geweest. Deze putten door kwamen we op een 20 km van Novi Sad, waar ik besloot dat een langzamer tempo me beter zou liggen (mijn kniën begonnen wat lastig te doen), en ik niet graag heb dat mensen op me wachten. Conclusie: Sam en Ward reden alvast vooruit naar de grote stad waar we een slaapplaats hadden gereserveerd, en ik maalde een beetje trager dezelfde weg af om een twintig minuten later deze mooie stad binnen te rijden. Slaapplaats bij Anna was prima, alsook de douche mocht er wezen! Anna had een cafeetje iets verderop (Bike Kitchen) waar iedereen, en dus ook fietsers, welkom zijn voor een optredentje, een pintje, of een herstelling aan zijn fiets. Een leuke avond en weer een lokaal drankje (Rakija?) rijker konden we tegen 2u ons bedje gaan beslapen.
Aan de plaatsnamen te zien verwijderen we ons stilaan van de Westerse beschaving, wat communicatie met de lokale bevolking er niet gemakkelijker op maakt. Veel gebaren, glimlachen, tekeningetjes en een mix van alle talen die we kennen maken het ons mogelijk om alles te vinden wat we nodig hebben: zwemplaatsjes, nectarines, slaapplaatsen, verharde wegen...
We werden gewekt door een vroege Ward die er weer erg veel zin in had, rond half zeven hoorden we hem al druk in de weer met vanalles en nog wat. Hoeveel lawaai kan een mens maken met plastic zakjes ? Gelukkig kreeg hij hulp van een werfleider die ons kwam melden dat onze slaapplaats binnen het halfuur een stofwolk zou worden, dus hadden we weinig andere keus dan op te krassen. Tien minuten later kwam inderdaad de eerste graafmachine al naast onze tent staan. Wijle weg natuurlijk. Vijftig meter verder kreeg ward een platte band en hadden sam en ik rustig de tijd om te ontbijten, soms kunnen pannes ook mooi uitkomen dus .
Een stuk van 36 km onverharde weg veroorzaakte redelijk wat vertraging, doordat een omweg die op de kaart goed te volgen leek, in werkelijkheid doodliep op een riviertje. Nadat we al onze pistes hadden bekeken (zie foto) besloten we nog enkele kilometers onverhard voort te bollen om later een omweg te nemen. De dag voerde ons naar Osijek, een mooie stad aan de Donau, waar we een zwemmeke konden doen, en wat inkopen konden doen, zoals het speciale verrassingsontbijt voor sam de volgende ochtend.
Na Osijek reden we nog 15 km naar een afgemaaid veldje, waar we de muggen voor waren om ons tentje op te zetten.
Dag 7: Budapest -(trein)- Szekszard -(Fiets)- Mohacs 105km
We begonnen vandaag met een treinritje van Budapest naar Szekszard, om wat tijd in te halen, en sprongen daar om 12u bij 35 graden op het zadel. De Donauroute liep over een dijk van verharde en onverharde stukken die eindeloos leek te kronkelen doorheen bossen van hoge bomen. Ward zijn ligfiets is niet erg aangepast voor de onverharde stukken en na een tijd besloten we op te splitsen. Ward deed een omwegje van 10km terwijl sam en ik vrolijk doorploeterden over de onverharde weg richting Mohacs. Daar aangekomen namen we de ferry naar de overkant van de rivier, samen met een hoop locals en enkele paarden.Nu was het tijd om een slaapplaats te vinden. De gps liegt nooit en een padje zou ons naar de oever van de donau brengen waar we rustig konden beginnen koken. De gps loog: het pad werd steeds meer onbegaanbaar en bleef koppig evenwijdig met de rivier, met tussen ons in niets dan dichtbegroeid bos. Tot overmaat van ramp werd het we gretig begroet door hordes muggen die zich niets aangetrokken van de ettelijke dode broertjes die we al hadden platgeslagen op onze armen, benen, hoofd... Er zat niets anders op dan dit hellepad helemaal terug af te leggen, ieder voor zich. Na een kwartiertje stonden we met drie puffend buiten het bos en reden dan maar 5 km verder naar een open veldje. Het kon ons echt niet schelen of we daar gingen verjaagd worden of niet, daar waren we te moe voor.
Vandaag leidde Marcell ons de hele dag rond door Budapest. Gewapend als echte toeristen met fototoestel en kaartje trokken we met de metro en te voet de stad door. Het prachtige parlement, de opera, de citadel en het stadsslot passeerden de revue. Ergens in een achterbuurt vonden we een soort zomerbar om enkele cafe frappes te smaken.`s Avonds tijdens de pintjes en pizza merkten we echter dat de komende dagen erg (ERG) zwaar gingen worden (150km/dag) om op tijd in Belgrado te zijn zodat ward zijn vlucht terug kon halen. Een noodplan werd met de hulp van marcell uitgewerkt en we kwamen uit bij een half dagje sporen ipv fietsen...Met die stress achter de kiezen: slapen!
Beste lezertjes!
Het was weer vroeg vanmorgen, om 7u eruit om om 8u op het zadel te zitten. Als opwarming diende de helling weg van het meer van Velence zich aan. De rest van de route was minder pittoresk. We hadden twee mogelijke wegen: de autosnelweg naar Budapest; vergelijkbaar met de pest, dus kozen we voor de cholera: een drukke steenweg met vrachtwagens en ander verkeer. Ward loste dit mooi op door achteraan te fietsen en ons adhv zijn spiegel toe te brullen als er breed verkeer aankwam, heel efficiënt. De aanloop naar Budapest was een aaneenschakeling van slaapsteden en industriegebieden, minder mooi dan verwacht dus. Wel vonden we een leuk plekje bij een uitloper van de Donau, om een zwemmeke te placeren. Over de vrijheidsbrug in het centrum van de stad staken we over en kwamen we aan bij Marcel, een vriend van Sam die hier in Budapest woont. Hij inviteerde ons op een fietstochtje (ah ja!) door zijn wijk en daarna aten we heerlijk pikante goulash met de ganse familie! Palinka is de lokale sterke drank, en wordt vooral ad fundum aangeraden! Heel lekker en hij voelt niet zo sterk aan als de 50° de hij beweert te zijn . Slaap wel!
Een leuke avond gehad en een goed bedje beslapen, dat maakt het afscheid er niet gemakkelijker op, want ook hen ga k een tijdje niet zien... Al een geluk dat er een mooie fietsweg langs het meer op ons wachtte. Een experimentje met een binnenweg draaide echter wel verkeerd uit. Niet alleen was de hellingsgraad van het grindpad zo hoog dat ik mijn fiets zelfs aan de hand amper de helling opkreeg, erger was dat in de afdaling de derailleur van Ward in de soep draaide. Mr Mc Gyver himself loste het echter helemaal op in een oogwenk, gebruik makend van lijm en strapjes! Na deze vertraging was de mooie weg richting Szekesfehervar welkom, en daar vlogen wa dan ook regelrecht doorheen, op weg naar de slaapplaats nabij het meer van Velence. Daar lag een mini-vissershaventje waar we de tent konden zetten en ons avondmaal (pasta met saus!!!) met een flesje wijn naar binnen konden steken. Ward sliep in zijn hemelbed, en Sam en ik sliepen in onze vijfsterrentent!
Een bestemming om naar uit te kijken! Tine, Jorg, Jade, Bram, Marielouise en Staf in een vakantiehuisje bij het grootste zoetwatermeer van Europa, klinkt geweldig! Maar eerst: bergen! We moesten stijgen van 100 naar 450 meter en na twee dagen platte etappes, viel dat toch tegen. Ik heb zelfs mijn kleinste versnelling moeten gebruiken, en mijn kuiten op reserve moeten zetten. Maar zoals het gezegde gaat, na zweten komt afkoeling, en de afdaling richting het meer was een verademing, zeker bij temperaturen rond de 35 graden. Niet in het minste omdat er frisse pintjes op ons stonden te wachten daar beneden. Na een leuke ontvangst, een zwemmeke in het meer en een leuk restaurantje aan het water doken we ons bed in. Dat van mij was gedeeld met Bram, maar een gegeven paard mag je niet in de bek schieten voor de huid verkocht is, hebben ze me ooit gezegd. Geweldig goed geslapen!
Na de schade opgemeten te hebben van de muggenaanval de nacht vertrokken we voor een tocht weg van de Donau. Deze dag werd vooral getypeerd door navigatiefouten en dus omwegen die vooral over zandwegen liepen. De geplande 70km werden er dan ook 117. We mochten kennismaken met de glooiingen van het Hongaarse landschap en waren dan ook blij toen we mochten binnenrollen in ons slaapdorp: Tap. Een stroveldje stond op ons te wachten en wederom stond er pasta met een saus (vraag me niet dewelke) . Wildkamperen is in België erg spannend, in Hongarije gaan ze er iets relaxter mee om. Slaapwel!
Ik zit nog steeds thuis, maar dat zal niet meer lang duren!
Na een geweldige 3 weken Olympische Spelen is het einde van de tochtvoorbereidingen in zicht, tijd om mijn eerste berichtje online te zetten!
Het appartement zo goed als leeg, de fiets zo goed als vol. Na maandenlang nadenken over route, materiaal en aanpak zijn we er nu eindelijk uitgekomen. Als alles volgens plan verloopt zou de fietstocht er als volgt uitzien:
16 augustus: Vertrek vanuit Antwerpen met de trein richting Wenen.
17 augustus: Aankomst in Wenen. Sam en Ward zullen daar al de vorige dag zijn toegekomen. Van hier zullen we de beentjes mogen laten rondgaan!
26 augustus: Aankomst in Belgrado, na tussenstops bij Bratislava, het Balatonmeer (Zet de pintjes maar klaar, Tine en Jorg!), Boedapest, en Novi Sad. Van hieruit vertrekt Ward dan terug naar huis, om me later (in Israël?) weer te vervoegen.
Nu loopt de route over Sofia, Plovdiv, Edirne en Istanbul tot in Antalya. Midden oktober zouden Sam en ik daar aan de Turkse Rivièra moeten aankomen om onze laatste gezamenlijke Efes achterover te slagen...hier stopt jammer genoeg de reis voor hem.
Omdat er nog veel dingen op losse schroeven staan (eigenlijk weten we niet waar we aan beginnen) ga ik nog vaag blijven over het verdere vervolg van de trip. Ideëen zijn er genoeg (Israël, Jordanië, Egypte?), maar er zijn veel dingen die anders kunnen uitdraaien dan gepland, dus ga ik het internet nog niet bevuilen met mogelijke pistes...
Ik hoop wekelijks toch een kleine update met enkele foto's te kunnen posten, afhankelijk van internet en vermoeidheid .
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
. We overschreden niet alleen de 1000km, maar ook onze grote vriend de Donau, die we al die tijd gevolgd hebben, moeten we links van ons laten liggen om meer richting het zuiden te kunnen trekken. De weg uit Belgrado was zoals de meeste wegen uit grote steden, onaantrekkelijk, omhoog, druk en door arme wijken... Vlak voor Smederevo besloot mijn achterband om plat te gaan en een kwartiertje en vuile handen later zaten we voor de laatste maal aan de Donau bokes te eten, vlakbij het fort. Van hieruit: pal naar het zuiden! Onderweg maakten we kennis met enorm veel roadkill (honden, katten, vogels, slangen, ...) en met een speciale bouwstijl. De benedenverdieping van de meeste huizen was af en bewoond, net als de meestal piekfijne tuin, maar daar bovenop stond vaak een etage in ruwbouw. Geen ramen of deuren, alsof ze rekening houden met grote overstromingen of abrupte gezinsuitbreiding. Ons doel was te overnachten in een klooster niet te ver van Velika Plana, maar navraag in de buurt maakte duidelijk dat daar niet geslapen kon worden. Een beetje verder, in de buurt van Markovac vonden we wel een mooi plaatsje langs een rivier en een spoorweg, veel treinen hebben we die nacht niet gehoord.
Van grote stad naar grote stad: een zeldzaamheid op onze route. Een Poolse tegenligster kon ons vertellen dat onze weg "apart from two hills very flat" was. Nu viel die eerst hill toch mooi tegen. Ondanks de hellingen die we al gedaan hadden, was een helling van 6-8% gedurende 4 km toch iets wat we nog niet gedaan hadden. Gelukkig kwam na dit halfuur stampen een afdaling die zo geleidelijk ging dat je een tiental minuten de pedalen niet hoefde rond te laten gaan, nice! Ook de windgoden waren ons goedgezind, heel de weg richting Belgrado blies hij netjes in de rug, waardoor we veel te vroeg op onze bestemming aankwamen. Zelfs een zwemmetje in de Donau (samen met een stel koeien, maar dat stoorde hen niet) bij Suduk kon dit niet verhelpen.
Beste vriendjes,
