We zijn dus vertrokken uit Lourdes en gingen richting Lestelle -Betharram. Daar was een superhoge kruisweg en ik grapte dat we deze niet zouden doen want dat we reeds in Lourdes een kruisweg deden, MAAR de kaart zond ons toch deze weg uit. Klimmen dus, maar een prachtig vergezicht en een heel mooie kruisweg! We zagen in de tegenovergestelde richting een man stappen, zwaar gepakt en gezakt. We dachten dus: géén Compostellaganger. Later bleek dat hij reeds de tweede maal de kruisweg deed, hij ging gewoon de verkeerde richting uit :) Pépé uit Mexico, een echt cadeau, want 's avonds kookte hij voor ons een lekkere Mexicaanse maaltijd. De volgende dag van Asson naar Arudy: weeral regen. Maar we houden er de moed in! Tegenover de kerk woonde een lieve vrouw, Christine, die gaf ons brood en kaas, haar man was schaapherder en maakte die zelf. Die nacht hebben we overnacht bij pater Pierre, hij was héél gastvrij en zijn keuken zat boordevol Franse heerlijkheden waar we ons mochten aan tegoed doen. We hebben de eucharisitievierin g met hem bijgewoond. We kookten samen een heerlijke courgettesoep met kaas. De canadese mensen waren ook heel vriendelijk. De volgende dag richting Oloron Sainte Marie. Wéér druipnat, alle winkel gesloten, geen eten of drinken, maar nog steeds blijgezind. Daar stonden drie jongeren te praten en we vroegen hen waar we eten konden krijgen. Het meisje, Lucy, ging even naar huis en kwam terug met een reuze pîc-nic: brood, paté, confituur, sinaasappels, bananen en niet te vergeten: chocolade, njam, njam. Dank je wel Lucy, Ninon en Pablo voor de hartelijke maaltijd! Nog steeds doorweekt, en nog doorweekter, op zoek naar onze refugio in Oloron voor deze nacht, niet te vinden dus. Nergens plaats voor ons in de herberg... Tot We nog eens op onze stappen terugkeerden en merkten dat we de herberg met een reuzeschelp zomaar voorbijliepen, na anderhalf uur in de regen!!! Hilariteit alom...Daar ontmoetten we Jannick uit Antwerpen, 21 jaar, die allen met zijn fiets via de Col de Somport naar Santiago en terug gaat. Bon Courage! Vandaag: weer een gratis douche van 4 uren. Kleddernat kwamen we aan bij een schooltje en kregen er van de vriendelijke juf warme thee. We mogen hier gratis het internet gebruiken, en ze toonde ons op meteowing dat er beter weer op komst is. Hier is allesinds warm, vooral hartelijk warm en nu, tijdens de middagpauze is ze , samen met Pépé, naar de bakker en gaan we samen middag eten. Het is opmerkelijk dat we op alle stapdagen zoveel hartelijke mensen ontmoet hebben. Er hangt hier een goede pelgrimssfeer. Deze ochtend zagen we voor het eerst een steen met de inscriptie: Santiago de Compostela: 948 km.
Morgen hebben we dus reeds een tiende van onze weg afgelegd en we houden er de moed in!
Vandaag de laatste dag voor we werkelijk vertrekken... Het weer is echt schitterend: mijn snoetje al rood gebrand. Deze ochtend was er een viering door een priester Geert Cornette. Op deze hoogdag was er enorm veel volk. Zalige hoogdag aan jullie allen! Deze namiddag ontdekten we dat we ook een stempel konden vragen op het heiligdom zelf: een prachtige schelp met een afbeelding van Maria van Lourdes in. In het register ontdekten we dat we nr 210 en 211 zijn die dit jaar vertrekken vanuit Lourdes. We zijn toch bijna de jongsten die deze tocht aanvatten: vandaag startte zelfs een vrouw van 78. Als zij dat kan, wij ook! Het begint nu echt te kriebelen... Toen de eigenares van het hotelletje vernam dat ik de tocht zou stappen naar Compostela, zei ze dat ze morgenochtend een lunchpakket zou meegeven, gratis. Haar broer stapte de tocht vanuit Duitsland!
Wel, het zal nu waarschijnlijk wel een tijdje duren voor je nog iets van mij hoort: nu trekken we de bergen in...
Een warme omhelzing voor jullie allen! Stap per stap komen we er wel.
Het afscheid was niet zo evident: er rolden wat traantjes. Maar wat wil je als er zo'n lieve mensen je komen uitzwaaien? Eens de trein vertrokken was, slaakten we een diepe zucht: waar we maanden hebben aan voorbereid, wordt nu werkelijkheid. Toen we onze beentjes even wilden strekken in Rijsel, kregen we een hagelbui en stortregen over ons heen: Godzijdank, wat nu uit de hemel valt krijgen we niet meer op tocht, hihi. In Parijs hadden we het luminieuze idee om te voet te gaan naar het andere station Montparnasse. Na eentijdje merkten we echter dat we de verkeerde richting uitgingen. Toch maar de metro zeker? Dat belooft! Net voor het opstappen, ontmoetten we twee vrouwen uit Oostenrijk en eentje uit Australië, op tocht naar Compostela. Later ook een man uit Berlijn. Nee, mama, we zijn niet alleen op tocht!
Eerste dag Lourdes
Na een lekker ontbijtje, richting de grot. Daar konden we de viering met een groep uit Nederland bijwonen. Daarna de kruisweg: een voorproefje van onze eerste bergetappe... We missen België niet, wat het weer betreft want het is hier heerlijk warm!!! We hebben onze kaarsen gebrand voor alle mensen waarvoor we beloofden te bidden: dus ook voor JOU! Vanavond gaan we naar de kaarsjesprocessie, altijd een sterke beleving...
Morgen halen we onze eerste StJacobsstempel: een mijlpaal in ons leven!!!
Het begint serieus te kriebelen: de rugzak staat klaar: 8kg 800 zonder spijs en drank. Er staat nog heel wat te gebeuren, maar ik blijf er rustig bij. De laatste dagen stap ik niet meer om goed uitgerust te vertrekken. Met de bewoners en medewerkers gaan we nog op bedevaart naar Dadizele, maandag 14 mei, is er om 14u30 de viering in de basiliek. Daar mag ik van 'onze' aalmoezenier, padre Raf, de zegen ontvangen voor mijn pelgrimstocht. Maar het wordt niet 'mijn' tocht alleen: vele duizenden pelgrims gingen deze tocht voor mij, oa Fransiscus van Assisië. Velen zullen hem ook na mij stappen. En velen gaan ook mee op tocht, daar ben jij één van! Want deze tocht stap ik niet voor mezelf... Op dinsdag 15 mei is het zo ver: dan vertrek ik om 9u19 in het station te Kortrijk, toch niet alleen, want in mijn laatste voorbereidingsdagen kwam Bernadine, een vriendin uit een ver verleden, terug op mijn weg, wat een verrassing!
Graag wil ik jullie al een wegwijzertje meegeven:
Om met Jou op weg te gaan, kan de weg nooit lang genoeg zijn!
