De aankomst in Santiago was een heel ontroerend moment. Ik wou in de vroege ochtend fris en wel aankomen dus sliep ik op 5 km van Santiago in Monte de Gozo:Dus smorgens vroeg vertrokken samen met Pedro, die toch heel wat betekende voor mij op de camino. Hij was een rustige 65jarige nan uit Sevilla, gehuwd met een Nederlandse vrouw. Altijd even rustig en heel aangenaam om mee te praten. Toen we aankwamen, wat een grote verrassing: Roberto, mijn zoon op de camino stond ons op te wachten, hij had ons plan vernomen via zijn neef. Hij vertrok na een uur naar Portugal, het was even slikken...In Santiago aangekomen gingen we eerst naar de Kathedraal om het beeld van Jacobus te omhelzen en natuurlijk de prachtige kathedraal te bezoeken, maar in de eerste plaats om te danken voor deze intense tocht.Daarna haalden we onze Compostela op, ons diploma van de tocht, weer een ontroerend moment. De dagen dat ik in Santiago verbleef ontmoette ik enorm veel mensen die ik al weken niet meer zag, die al naar Finesterra geweest waren en nu terug of mensen die onderweg veel gerust hadden zoals ik, hihi. Ik viel van de ene verrassing in de andere. Elke middag ging ik naar de mis in de kathedraal en het was telkens een heel mooie ervaring, een diepe dankbaarheid. Er was ook een avond dat we echt samen vierden, want na al die tijd deed het echt eens deugd om gewoon naar muziek te luisteren en een danspasje te zetten, hihi. Vandaag ben ik naar Finesterra gekomen, een vreemde ervaring ant hoewel de natuur hier extreem prachtig is, voel ik me eenzaam , niemand die ik nog ken. Toch komt alweer een uitnodiging van de hospitalero om vanavond met zijn allen naar de zonsondergang te gaan kijken. Dan maken ze vuur op het strand en iedereen brengt wat picknick mee: Ik ben benieuwd... Morgen zal ik blij zijn terug naar mijn vertrouwde Santiago te kunnen gaan en er dan eindelijk mijn liefste ventje, Steven van het vliegveld te halen: Zo, lieve tochtgenootjes, hier zit het bloggen er voor mij op, ik zal de rest niet aan jullie neus hangen, maar ik verlan g wel om jullie allen terug te zien. Wees alsjeblieft een beetje geduldig met mij als ik terug kom, want ik ben niet meer dezelfde Nancy als voorheen en ik moet terug `landen`in de bewoonde wereld:
Hasta la vista en bedankt voor het samen op tocht gaan,
