Al een tijd geleden dat ik jullie schreef: hier vergeet je welke dag het is, hoe laat, de datum, alles Dat is een goed teken. Hier al zoveel mensen ontmoet van de hele wereld. Al in zoveel plaatsen overnacht: in een sportzaal, de ruïnes van een abdij van St-Fransiscus, prachtig. We sliepen er slechts met 5 pelgrims van 5 verschillende landen en het gesprek was leven na de dood en rituelen bij overlijden. Zo vreemd dat er zoveel meningen zijn als mensen, maar welke weg je ook de berg opgat, het uitzicht is op de top voor iedereen dezelfde. We mochten er ook genieten van een glaasje wijn en leerden de tango aan Elio uit Argentine, ook dit is de camino. we speelden gitaar en keken naar de steren, wat is het leven mooi... Toen ik de enige gaste bleek te zijn in een albergue, kwam plots Aliam uit Parijs, een pelgrim war ik al een heel goeiebabbel mee had. Wat een blij weerzien: hij had een filmpje gemaakt van een blauwe vlinder die op zijn hand kwam zitten Deze verhalen zullen jullie allemaal wel vreemd lijken, zo bedenk ik nu: hoe kan ik dit Godsnaam jullie duidelijk maken, ik weet het niet... Deze ochtend blokkeerde mijn voet volledig op weg naar Fromista. Een ouder koppel kwam langs en de man haalde zijn scooter en bracht me naar het centro de salud. Daar kreeg ik een hard verdict van de dokter: 5 dagen rust of naar huis, slik. Hij zei me nogmals dat slechts 40% het haalt naar Santiago, maar wat zou ik daar graag bij zijn. Erwin van Duitsland kwam speciaal terug om er gewoon te zijn voor mij, een echte broer intussen. Mensen hebben hier allemaal hun verhaal en hun pijnene, maar de solidariteit is gigantisch. Iedereen zou ooit eens de camino in zijn leven moeten stappen en in die geest verder leven, wat zou de wereld verbeteren
Dus wordt het 5 dagen rust, maar ik heb nog steeds voldoende tijd, desnoods rijd ik enkele dagen met defiets, we zien wel...
Niet alles komt op de manier waarop je verwacht, maar alles is goed zoals het is,
