Gisteren naar Nieuwegein gereden (202 km - enkel) voor de prijsuitreiking van de Nieuwegeinse literatuurprijs waarvoor ik één van de dertien genomineerden was in de categorie poëzie. Om 20u begon er een boeiende voordracht door Marieke van der Pol over haar carrière als toneelspeelster, actrice, scenarioschrijfster en nu ook romanschrijfster. Marieke vertelde met zo'n elan, zo'n enthousiasme en zo'n zin voor humor dat ik het de aangenaamste voordracht vond die ik ooit heb meegemaakt. Ze vertelde o.a. over de verschillende televisieseries waarvoor ze scenario's had geschreven (het Nederlandse publiek knikte ten teken van herkenning, mij zeiden die namen niets, maar ik ben dan ook geen televisiekijker). Het deel waarin ze sprak over de manier waarop een scenario tot stand komt, vond ik veruit het interessantst. Ik wist overigens niet dat zij het was die het boek "De Tweeling" van Tessa de Loo had bewerkt tot scenario. Het verhaal over haar reis naar Los Angeles om daar de uitreiking van de oscars bij te wonen (De Tweeling was genomineerd als beste buitenlandse film) was ronduit hilarisch. Ik huilde van het lachen en dat is me nog niet vaak overkomen. Ze vertelde ook in detail over haar roman "Bruidsvlucht", die eigenlijk een "verboeking" is (ze vindt dat een heel lelijk woord) van haar eigen scenario over de "Last Great Air Race" in 1953, die werd gewonnen door Nederland met een omgebouwd vrachtvliegtuig vol Nederlandse jonge meisjes die naar Australië emigreerden. Hun verloofdes waren ginder reeds een tijd tevoren toegekomen om te zoeken naar werk en een woonst. Marieke vertelde ons over haar opzoekingswerk, haar interviews met nog levende bruiden en haar zoektocht naar een centraal thema voor de film en haar boek.
Na een uur was het tijd voor de prijsuitreiking die lichtjes chaotisch verliep. Vergane glorie van Wilma Hollander werd de winnaar in de categorie proza. Diezelfde eer viel te beurt aan Het perspectief van Inge Boulonois in de categorie poëzie. De juryvoorzitter van de categorie poëzie begon verkeerdelijk met het voorlezen van het algemeen verslag van de categorie proza, maar ging toen liever zijn eigen tekst halen. De juryverslagen van de twee eervolle vermeldingen in deze categorie werden eventjes omgewisseld, maar ook weer rechtgezet. Toen de prijsuitreiking was afgelopen werden de twee overblijvende boeketten dan toch nog overhandigd aan de eervolle vermelding en de aanmoedigingsvermelding in de categorie proza en dan was het pauze. Onder het genot van een (betalend) drankje konden we socializen zoals dat heet. Ik had een leuk gesprek met landgenoot Paul Vincent (eervolle vermelding voor zijn gedicht Bestemming) en zijn vrouw. Paul won de tweede prijs in de wedstrijd Dorpsdichter Doel 2009-2010 en loopt ook met het idee rond een uitgave in eigen beheer te doen.
Na de pauze werden het winnend verhaal en het winnend gedicht voorgelezen (geen eervolle vermeldingen, laat staan nominaties). Daarna werd de microfoon terug aan Marieke van der Pol gegeven (die door de presentator even werd omgedoopt tot Marieke Polman) die antwoordde op vragen uit het (ondertussen gehalveerde) publiek.
Ik kan niet nalaten even een vergelijking te maken met een doorsnee prijsuitreiking van een poëziewedstrijd in Vlaanderen. Daar krijgen (uitzonderingen daar gelaten) alle genomineerden een bundel met de genomineerde en winnende gedichten en wordt er bij afloop aan alle aanwezigen een receptie aangeboden met drankjes en knabbeltjes. Zijn dat dan uitspattingen typisch voor de Bourgondische Vlamingen zoals onze Noorderburen ons graag noemen?
Santé!
Categorie:N. nieuws/columns
05-11-2009
10 weetjes
Aan het ontvangen van de "award" (zie hieronder) is blijkbaar een voorwaarde verbonden: het verschaffen van tien weetjes over jezelf. Hoewel Jaclien dit graag in dichtvorm had gelezen, wordt het toch proza. Sorry Jaclien.
1. Dit jaar vierde ik mijn twintigjarig huwelijksjubileum. Mijn man en ik hebben twee kinderen: een dochter van dertien (Silke) en een zoon van tien (Yente). Als vijfde huisgenoot hebben we een zwart dwergkonijn , Yoda, genoemd naar de groene Jedi-meester in de Star Wars films waar Yente verzot op is.
2. Ik ben gek op chocolade. Correctie: ik ben verslaafd aan chocolade, zowel melk als puur. Het allerbeste merk is volgens mij Côte d'or, daar kan niets anders aan tippen. Ooit ben ik op een nacht opgestaan met een enorme trek in chocola. Ik had er echter geen in huis en toen heb ik van elk koekje in een pak telkens de twee uiteinden opgegeten omdat die in de chocolade gedoopt waren. Op reis in Engeland kocht ik chocolade van een of ander merk waarvan op de verpakking stond "By appointment to her majesty the Queen". Ik kan u verzekeren dat de Engelse koningin totaal géén smaak heeft als het op chocolade aankomt! Tegenwoordig neem ik mijn portie Côte d'or mee op reis om zeker te zijn dat ik ginds geen ontwenningsverschijnselen krijg.
3. Mijn favoriete roman is "Marcel" van Erwin Mortier. Dit is de schitterendste literatuur die ik ooit las. Het lijkt wel of er op elke pagina een gedicht staat en toch blijft het proza. Ook "Mijn tweede huid" van dezelfde auteur is prachtig. Mijn favoriete dichtbundel is "Verzamel de liefde" van Bart Moeyaert wat betreft de vrije verzen en het verzamelde werk van Jean Pierre Rawie wat betreft de vormvaste verzen. De film die ik al het vaakst bekeken heb en die ik graag nog eens wil zien: "Out of Africa" met Robert Redford en Meryl Streep. Hij stamt uit 1985, ik vind hem een klassieker. Op de tweede plaats staat het melige, vol clichés zittende "Pretty woman" met Richard Gere en Julia Roberts. Zalig romantisch...
4. De orchidee is mijn lievelingsbloem. Het is een heel dankbare bloem, vraagt weinig verzorging, kent vaak een héél uitbundige en langdurige bloei en gaat jaren mee mits na de bloei gesnoeid. De "V" met krulletjes eraan die in de paarse orchidee verwerkt is (staat op de cover van mijn bundel Verzinnen en is een beetje mijn handelsmerk op diverse poëziesites) is een door mij ontworpen tatoeage. En ja... ze werd wel degelijk geplaatst!
5. Ik heb vorig weekend een fiets gekocht. Een witte, zodat men mij goed op de weg ziet zwabberen want ik zit niet zo vast in het zadel. Ik reed nog steeds (zij het sporadisch) op de fiets die ik voor mijn plechtige communie gekregen had, die is dus STOKoud! Mijn huisgenoten hopen dat ze mij nu sneller kunnen aanporren om met hen te gaan fietsen. Het eerste tochtje in onze heuvelachtige Vlaamse Ardennen zit erop: die 21 versnellingen zijn geen overbodige luxe, evenmin als de schokdempers op het voorwiel wanneer je over de kasseien de-de-de-dendert.
6. Mijn eerste gedichten schreef ik toen een jaar of veertien was. Toen ik zestien was, vroeg ik aan mijn lerares Frans of ik het opstel dat we als opdracht kregen ook in dichtvorm mocht schrijven. De opgegeven titel was: "La vie ne vaut peut-être rien mais rien ne vaut la vie." Ik herinner me dat ze als opmerking op het blad schreef dat ik wellicht veel betere punten had behaald (ik geloof dat ik een zeven kreeg) indien ik dezelfde standpunten in een regulier opstel had uiteengezet. Eén van mijn (weinige) gedichten uit die periode werd destijds gepubliceerd in het nummer van Yang met als thema "De stad".
7. Ik was vroeger nogal "breedschrijverig". De lerares Nederlands gaf in het laatste jaar een opdracht voor een verhandeling: die moest minimum x aantal regels beslaan. Ze voegde er lachend aan toe: "En voor Vera, maximum x aantal bladzijden." Ik heb tijdens mijn leven al een paar duizend brieven en mails geschreven. Een goed leesbare met de hand geschreven brief, opgesteld in zorgvuldige bewoordingen, vind ik nog steeds de meest bijzondere vorm van communicatie.
8. Mijn favoriete reisbestemming is "de bergen", eender waar, liefst tijdens de zomer. Hoe hoger en hoe verlatener, hoe liever. Ondanks de (relatieve) drukte hou ik ook van Tirol. Schotland is veel ruiger, daar wil ik zeker naar teruggaan en dan zeker naar Glencoe en Glen Etive. Een strandvakantie is aan mij niet besteed. Ik hou wel van strandwandelingen, maar dan tijdens de herfst of de winter, met een muts op en sjaal aan en goed gesloten schoenen zodat er geen zand tussen mijn tenen komt!
9. Ik heb een hekel aan gevaarlijke chauffeurs. Tegenwoordig rijden de meesten alsof ze op weg zijn naar het ziekenhuis waar hen met hoogdringendheid een levensnoodzakelijk serum moet worden toegediend. Rechts inhalen, vóór een andere wagen "springen" net voor een rond punt, geen richtingaanwijzers gebruiken, overdreven snelheid, bumperkleven, inhalen in onoverzichtelijke bochten, ...niets is te gek.
10. Ik had graag toneel gespeeld. Op de middelbare school deed ik dat één keer tijdens een grote "show". Ik bedacht een sketch, schreef de teksten voor de verschillende rollen, nam één van de hoofdrollen voor mijn rekening en speelde regisseur. Tijdens de grote avond verkleedde ik me na de sketch en ging tussen twee stukjes in luidkeels in de zaal "chocola mee notjes" verkopen, tot ik door de presentator (zogezegd) op de vingers werd getikt en pruilend afdroop, tot hilariteit van de hele zaal. Ik heb overigens een bekende achterneef... Chris Van den Durpel. Zijn en mijn grootmoeder waren zusters. Als ik Chris vernoem, mag ik ook zijn oudere broer Daan niet vergeten, die ik lang geleden heb zien spelen in een musical in theater Arena.
Zo is het toch een lang epistel geworden... Punt 7 is misschien nog steeds van kracht.
Categorie:N. nieuws/columns
02-11-2009
Award
Blijkbaar zou er een "award" aan het rondgaan zijn op Bloggen.be. Wie de award krijgt van een medeblogger, kan hem weer doorgeven aan een ander wiens weblog hem op een of andere wijze interessant of aangenaam lijkt.
Zo kreeg ik de award van Jaclien, waarvoor hartelijk dank. Hier is de link naar de weblog van Jaclien, die zeker ook een bezoekje waard is.
Zelf geef ik de award door aan de weblog van de Landelijke Gilde in Etikhove. Ik woon in het prachtige landschap van de Vlaamse Ardennen en de Landelijke Gilde organiseert regelmatig activiteiten (voor leden en niet-leden) om deze streek beter te leren kennen en/of om het sociaal contact onder de inwoners te bevorderen.
Overigens: van harte welkom op één van "onze" activiteiten, voor alle informatie, klik hier.
Categorie:N. nieuws/columns
29-10-2009
Advies aan Den Haag / Negatief advies!
Onlangs verscheen in de AD Haagsche Courant volgend sonnet van hun stadsdichter (en mijn dichtvriend) Daan de Ligt:
Advies aan Den Haag
een vrouw leeft vijf jaar langer dan een man de statistieken hebben dit bewezen nu is bij deze man het beeld gerezen dat zij ook vijf jaar langer werken kan
eureka, wat een slim doch eerlijk plan briljant, jawel, de hemel zij geprezen dus heren, tweeënzestig, stop met pezen de vrouw heeft dan nog tijd en het elan
want zij is krachtig, kan nog jaren mee en hij is op, het lijf begint te plagen hij is nu eenmaal sneller oud van dagen dus gun de stakker bier en zijn tv
kom dames, aan de slag en nee... niet klagen wie sterk is zal de zwaarste lasten dragen
Eureka? Wat een dom en lelijk plan! Briljant? Welnee! Daar moet je 'n man voor wezen, bij hem is immers nooit de vraag gerezen waaróm een vrouw veel langer leven kan.
Zij zorgt een leven lang voor kind en man, moet koken, poetsen, wassen, strijken, pezen, heeft nooit de tijd om deze krant te lezen en jíj laat haar nog langer zwoegen dan?
Geef hier dat bier en dit is míjn TV! Een voetmassage kan mij nu plezieren. Strijk jíj mijn bloes en jíj zorgt voor de dieren, straks ga ik uit en mijn vriendin gaat mee.
Die vijf jaar extra moést men ons wel schenken. Met liefde zullen we de man herdenken.
(c) Vera De Brauwer
Categorie:B. sonnetten
23-10-2009
Nieuwegeinse literatuurprijs
Ik kreeg vandaag het leuke nieuws dat mijn gedicht (Over)gave één van de dertien genomineerde gedichten is voor de Nieuwegeinse literatuurprijs. Tijdens de prijsuitreiking zullen de winnaar en de twee eervolle vermeldingen bekend gemaakt worden door Marieke van der Pol, auteur van Bruidsvlucht.
De prijsuitreiking vindt plaats op dinsdag 10 november, om 20 u in de bibliotheek van Nieuwegein. Hier is de volledige lijst van genomineerden.
Categorie:N. nieuws/columns
06-10-2009
Eau des Carmes (prozagedicht)
Als ik mezelf permanent aan een infuus van kandijstroop leg, word ik misschien geen azijnpisser. Af en toe een suikerklontje extra met enkele druppels Eau des Carmes om me alert te houden, zoals vierendertig jaar geleden, toen Zuster Directrice me bij mijn positieven bracht met de ongekende smaak van alcohol en kruiden.
Of ik neem het héle flesje bijgeloof om mijn religie van de angst te verdoven, de wonden te ontsmetten, veroorzaakt door alle enterhaken. Qu'en pensez-vous, monsieur Proust, l'odeur et le goût de l'Eau de mélisse des Carmes... als doekje voor het bloeden, kan ik er ook mijn lekkend geheugen mee betten? Er is zoveel waarvan ik niet meer weet dat ik het vergeten ben.
Categorie:A. in vrije vorm
21-09-2009
Zuiderzinnen - Lamberzinne
Gisteren dus naar Antwerpen gespoord, omwille van de eigen voordracht op Lamberzinne én het bezoek aan andere podia van Zuiderzinnen. Als er 26 plaatsen zijn waar diverse schrijvers en zangers te beluisteren zijn, dringt een keuze zich op. Die van mij: eerst op het zonovergoten Lambermontplein het optreden van The Lipstick Painters bijgewoond. Van de vijf leden waren er drie aanwezig (drums en accordeon ontbraken). Het drietal bracht een mooi, zelf geschreven countryprogramma ten gehore. Daarna heel even naar het Groot Podium waar Raymond van het Groenewoud zijn stem nog heser zong dan ze al is. Gezien de volumeknoppen wellicht helemaal opengedraaid waren, ben ik op "veilige" afstand van het podium gebleven.
Dan in De Hopper samen met een horde anderen naar Frank Boeijen geluisterd, als haringen in een ton opeengepakt, want behalve tafeltjes, stoelen en een toog, stond er ook nog een vleugelpiano (!) en een muziekinstallatie in het kleine café. Na een half uurtje heb ik me, blauw aangelopen, ontBoeijd en ben ik naar buiten gevlucht om weer adem te halen. Langs allerlei kraampjes met oude boeken naar de BAFF gestapt, om Bart Moeyaert te ontmoeten. Op het uur waarop hij geprogrammeerd stond, werd echter Gwij Mandelinck voorgesteld. Het was blijkbaar "wat uitgelopen". Na Gwij kwamen nog Rob Schouten (Nl) en Stijn Vranken (die de namiddag in de BAFF ook presenteerde) aan bod. Van deze drie beviel Stijn mij (met gróte voorsprong) het best. Hij stak ("uit marketingoverwegingen", zei hij zelf) zijn bundel "Vlees mij" in de lucht. Moet ik toch eens lezen.
Drie kwartier later dan voorzien stond Bart voor de micro. Hij las met verve én met een gloednieuwe leesbril op de neus ("Het kind wordt een dagje ouder, het heeft een brilletje nodig," zei hij minzaam) een hoofdstuk voor uit zijn nieuwste boek: de novelle "Graz". Na de voordracht lukte het mij om zijn bundels "Verzamel de liefde" en "Gedichten voor gelukkige mensen" te laten signeren. Zo'n onleesbare auteurskriebel op het derde blad geeft een boek toch iets extra, alsof het speciaal voor joú geschreven werd: "voor Vera",... ach. Daarna had ik nog genoeg tijd om me terug naar het Lambermontplein te begeven. Vóór mij kwam Paul d'Hollander die ik goed kon appreciëren: een volkszanger die in het Antwerps zong en zichzelf begeleidde op de gitaar. Daarna was het mijn beurt: ik wisselde telkens een gezongen gedicht af met een voorgelezen gedicht. Publiek had ik meer dan genoeg, al gaf het mij soms de indruk dat het naar een televisietestbeeld aan het kijken was. Een vreemde ervaring... Lag mijn haar niet goed? Was men overdonderd door de ontdekking van het bestaan van sonnetten? In elk geval beenden ze niet halverwege mijn voordracht weg (te moe? teveel Cava gedronken aan het Cava-stalletje?)
Na het binnenwerken van een pak Aantwaarpse friet en kaaskroket, kroop ik terug de trein op om thuis mijn hoogst persoonlijke Moeyaert-bundeltjes in de boekenkast te gaan zetten...
Categorie:N. nieuws/columns
17-09-2009
Samenwerking met Daan de Ligt
Samen met Daan de Ligt (stadsdichter van de AD Haagsche Courant, Nederland) schreef ik onderstaand vierluik. Wij hadden plezier bij het bedenken van het verhaal, hopelijk beleeft u plezier aan het lezen ervan.
Contactadvertentie
beschaafde heer, wat grijzend langs de slapen en bovenop de schedel, zeg maar kaal wel lief, niet noemenswaardig geniaal de levenslust nog niet op apegapen
geen lichaamsbouw als goedgetrainde knapen het maandsalaris uitgesproken schraal de woning, tja geen villa, meer modaal de buik is daarentegen welgeschapen
zou graag, omdat het maar niet lukt te sparen eens kennismaken met een rijke taart geen kinderen en hogelijk bejaard derhalve niet van plan nog te verjaren
dus bent u rijk en bijna doodverklaard dan heb ik tegen trouwen geen bezwaren
DdeL
Reactie
Geachte Heer Modaal, hier schrijft een fan van de contactrubriek in menig krant, door uw annonce aangesproken want het toeval wil dat ik van adel ben:
Gravin van-Eberstad-in-Nederland, al meer dan tachtig, maar nog vlot ter pen, fortuinlijk, kinderloos, bemind door hen die willen erven langs groottantes kant.
U zoekt een rijke taart die weldra sterft? Ik wens geen luiaard-in-verfrommeld-pak, alleen een jonge, energieke vent
die liefst de hele kamasutra kent. Pas na bewezen diensten op dit vlak wordt er gehuwd en na verloop... geërfd!
VDeB
Brief aan de Gravin
u bent pas tachtig, dat is wel wat jong ik val alleen op terminale vrouwen met wie ik, zij het kort, een nest wil bouwen u bent, zoals dat heet, 'still going strong'
maar u bent rijk, dus waag ik toch de sprong omdat mijn libido u zal benauwen en snel, ik denk een weekje na het trouwen zal zorgen dat u hunkert naar de gong
en als uw laatste uur dan heeft geslagen in 't liefdesbed dat ook uw sterfbed bleek dan ben ik 'uiteraard' totaal van streek maar zal mijn lijden als een kerel dragen
ik neem contact op, gauw, nog deze week u zult genieten van uw laatste dagen
DdeL
Antwoord van de Gravin
Ik heb de zaken nog eens afgewogen, heb mij heel openhartig afgevraagd of u een oude freule soms graag plaagt, wellicht is uw imago slechts gelogen.
U kan misschien op buik en kaalheid bogen, als Don Juan bent u niet half geslaagd. Ik wed dat u in bed ook sokken draagt en zoiets kan de wellust niet verhogen!
Neen, neen, uw mooie woorden zijn bedrog! Ik zoek me zelf een laatste-reisgenoot: nog jong, gespierd, behaard en cash betaald,
die om mijn landgoed, geld, kasteel niet maalt. Toch erft die lieverd alles bij mijn dood: van adel wordt mijn blauwe Duitse dog.
VDeB
Categorie:B. sonnetten
13-09-2009
Prijsuitreiking sms-poëziewedstrijd Gent
Zaterdag 12 september werden in Gent alle genomineerden van de sms-poëziewedstrijd (georganiseerd door Base) in de spreekwoordelijke watten gelegd. Alle genodigden (waaronder ikzelf) mochten een hele namiddag genieten van de concerten in het kader van "Odegand". Om 18u vond de feestelijke prijsuitreiking plaats in de troonzaal van het stadhuis. Kristof Frederickx won de eerste prijs. Een deel van zijn winnend gedicht werd gebruikt als titel voor het bundeltje met de 34 genomineerde sms-gedichten, dat op 8.000 exemplaren werd gedrukt en gratis zal worden uitgedeeld aan de bezoekers van de concerten van het Festival van Vlaanderen: ¡Zalig verrukt!
Na de prijsuitreiking was er een privé-concert van "...(sic) formerly known as Blindman" (een vijfkoppig blazers- en slagwerkensemble), op zijn minst een "uitzonderlijke" ervaring te noemen... Daarna werd ons een walking dinner aangeboden.
Mijn genomineerd gedicht:
Stervend onder een zwarte hemel, tot ik aan jou denk, een doek in vreugde drenk en met ferme halen een gat wrijf in de lucht waardoor ik adem, nogmaals leef.
Categorie:N. nieuws/columns
09-09-2009
Lamberzinne
Op zondag 20 september ben ik één van de deelnemende dichters aan LAMBERZINNE, een open podium op het Lambermontplein tijdens Zuiderzinnen, het groot jaarlijks terugkerend literatuurfestival in Antwerpen. Mijn voordracht is voorzien om 17u30.
Gisteren was ik één van de voordragende dichters tijdens de tweede zondichtmiddag georganiseerd door Hernehim Cultuur. De voordrachten vonden plaats in de stemmige kelder van De Kargadoor in Utrecht. Gedurende bijna de hele namiddag stond de deur achteraan de kelder open, zodat we uitkeken op het water en af en toe een bootje zagen passeren.
John Zwart was presentator van dienst nadat Jet van Swieten het om gezondheidsredenen had laten afweten. Vóór de pauze werden de schrijvers van de genomineerde gedichten naar voren geroepen om telkens een korte voordracht te houden. Blij verrast kreeg ik te horen dat mijn gedicht "Barrière" als gedicht van de maand april werd gelauwerd. Voor de maand mei viel de eer te beurt aan Angela Hart voor haar gedicht "Het huis met de dubbele luiken". Ook Anneke Wasscher, Hannelly Krutwagen-Lemmens en Joop Scholten droegen voor.
Daarna werd er aandacht besteed aan de "vertalingsopdracht" die Hernehim had uitgeschreven. Eerst kregen we het originele gedicht "Do not go gentle into that good night" van Dylan Thomas te horen en daarna twee uitmuntende vertalingen: een heel getrouwe vertaling wat het rijmschema betreft van Anke Labrie en een vrijere, heel originele vertaling van Lisette Waterschoot. Aan beide schrijfsters werd een biografie van Dylan Thomas ten geschenke gegeven.
De "streepjes muziek" werden verzorgd door de singer-songwriter Jascha van Roy.
Na de pauze kwam het open podium met voordrachten van Rik Comello en Frans Terken. Wie graag een favoriet gedicht (van zichzelf of van een ander) wou ten gehore brengen kreeg daar eveneens de mogelijkheid toe. Zelf zong ik nog twee gedichten, waarbij vooral de Vlaamse versie van "Van de reëne in de soepe" in de smaak viel.
Het was een geslaagde en leuke namiddag. De volgende zondichtmiddag gaat door op 15 november: ik kan het u aanbevelen! Alle informatie is te gepasten tijde te vinden op http://www.hernehim.nl/cultuur.htm
Categorie:N. nieuws/columns
17-08-2009
Geen zittend gat
op wandel in de bergen loopt mijn ziel steevast voorop springt over grote keien waarmee de smalle paadjes ginds bezaaid zijn huppelt langs klingelende koeien met slome ogen
ze beeldhouwt rotsen met een scherpe zon kleurt een waterval in regenbogen voor 't lijf dat achterkomt als eerste snelt ze de helling op voelt de witte koelte
wanneer er op de gletsjertop hijgend naast haar wordt neergeploft de batterij platter dan plat staat zíj alweer op sprintersbenen ze heeft dedzju geen zittend gat
Categorie:A. in vrije vorm
30-06-2009
Voordrachten
Op zaterdag 18 juli (tijdens de Gentse Feesten) ben ik één van de voordragende dichters/performers tijdens de avond georganiseerd door Creatief Schrijven. Plaats: zaal Ghent in Cap, Maagdenstraat 14, 9000 Gent.
De avond begint om 20u en duurt tot 23u. Geertje De Ceuleneer en Geert Maeckelbergh lezen eerst een half uurtje voor, met muzikale begeleiding van Sacha van Loo. Peter Decroubele van de VRT presenteert en breit de avond aan elkaar.
Op zondag 23 augustus ben ik één van de deelnemers aan de tweede "Zondichtmiddag", op uitnodiging van Hernehim wegens mijn nominatie voor het "gedicht van de maand april". Plaats: De Kargadoor, Oudegracht 36, Utrecht (Nederland). Aanvang: 14u
Dus wie mij eens live wil horen voordragen én zingen.... weet waar naartoe.
Het jaarlijks poëziefeest "De Haarlemse Dichtlijn" vierde het eerste lustrum. Op Pinksterzondag 31 mei maakte een recordaantal van 90 dichters en performers zijn opwachting voor het publiek, dat gezellig kon wandelen van locatie naar locatie en eventueel zelfs een stukje kon varen over het Spaarne van de Waagkade naar museummolen De Adriaan. De opening vond plaats in de Vishal door dichter-journalist Nuel Gieles. Van daaruit verspreidden de dichters zich over acht locaties in de stad. Ter gelegenheid van het vijfjarig jubileum is er een dikke extra fraaie bundel uitgegeven, waar vrijwel alle deelnemers in bloemlezing zijn opgenomen.
Hoe zal het Haarlem gaan
In somberheid beschrijven futurologen een toekomst waarin slechts de melding staat van water, woest en ledig - zoals lang geleden - als het om Holland gaat
Amersfoort aan Zee voorspelt men, dat is het wat ons wacht, een ongemakkelijke waarheid van steeds wijken, waarin als slechte grap het hart van Nederland een Noordzeestrand wordt toegedacht
Maar als dan de zee door wering breekt of ze bruist er overheen - verwoestend in haar baan tot wie weet waar - hoe zal het dan Haarlem gaan, schuilend achter brede duinen, zal zij vóórtbestaan?
Ja Haarlem houdt het droog, al spoelt heel Holland weg: Haarlemmer-oog zal blijven, een eiland aan de rand van stromen van getij door gezonken land, de Bavo-toren baken voor bootjes op het wad, met
om de noord een veerboothaven, en molens zwaaiend op de dijken als voorheen op de wallen van de stad
Echt àl hetgeen waarover ik wil schrijven, lijkt door een ander reeds zo goed beschreven. 't Zijn steeds dezelfde thema's die ons blijven, die spelen in eenieders zelfde leven.
De liefde die we allemaal bedrijven, de vriendschap die we aan elkander geven, de jaloezie, het ruziën, het kijven, 't geluk, de roem of macht waarnaar we streven.
En zelfs het feit dat niets er nog toe doet wanneer 't moment van sterven is gekomen, tot in den treure wordt ook dàt herhaald.
Vandaar dat ik slechts schrijf omdat ik moet. Oorspronkelijkheid? Een zaak om van te dromen! Toch ploeg ik voort, al is het land verschraald.
Categorie:B. sonnetten
21-04-2009
slotevenement "Poëzie in het Park" op 18/04/2009
Een impressie van mijn deelname aan het slotevenement van Poëzie in het park in de Tolhuistuin in Amsterdam, georganiseerd in het kader van Amsterdam Wereldboekenstad.
Opnieuw was ik één van de Dichters in het gras. Ik had het geluk helemaal aan de ingang/uitgang te staan: iedereen die toekwam of vertrok, moést langs mij passeren. Als een soort visboer moest ik mijn waar aanprijzen en zo kon ik vaak enkele mensen strikken voor een voordracht. Ik liet hen altijd kiezen: gedichten in vrije vorm, sonnetten of gezongen gedichten. Tot mijn groot plezier kozen ze zonder uitzondering om te starten met gezongen gedichten. Het was dan ook het geschikte weer om te zingen: de zon scheen, er was een effen blauwe lucht, iedereen was in lentestemming. Wat me ook opviel: dat ze zo'n waardering hadden voor de sonnetten. Toen ik na de voordracht kaartjes uitdeelde waarop mijn weblogs vermeld staan, vroeg men steeds wat gorgelrijmen waren. De naam Cees Buddingh' deed bij niemand (?) een belletje rinkelen, maar toen ik de Blauwbilgorgel begon voor te dragen, kenden ze het zogoed als allemaal (één iemand kon zelfs een deel van de tekst meezeggen.) en toen wilden ze mij er als toemaatje graag enkele horen zingen.
Samengevat: geen grote drommen publiek tegelijk, maar wié naar me kwam luisteren deed dat met gemeende belangstelling, vroeg steeds zélf naar nog meer gedichten, vroeg hier en daar uitleg, gaf complimenten én bedankte me achteraf voor de voordracht. Ik vind het een goede formule met veel interactie.
Misschien was de locatie minder goed dan in de grotere parken: de dichters zaten te dicht bijeen en er was teveel hinder van het nabijgelegen podium waar de muzikanten aan het optreden waren. Hoe dan ook vond ik het een geslaagde namiddag en een mooie afsluiter van de evenementen rond Poëzie in het Park.
Voor en na Dichters in het gras waren er o.a. voordrachten (gedichten) van studenten die aan een uitwisselingsprogramma hadden deelgenomen (Nederland/Vlaanderen/Duitsland), optredens van muziekgroepjes, interviews met schrijvers,... én de voorstelling van de bundel "Het beste uit Poëzie in het Park", waarin ook mijn gedicht "Geduld" opgenomen werd. Alle aanwezigen kregen de bundel gratis mee naar huis.
Het leven kleefde mij niet aan, de dagen gleden van me af. Was dit mijn welverdiende straf na almaar stil te blijven staan bij wat aan tijd teloor moet gaan? Wat elke ademtocht mij gaf, was de gedachte aan het graf, als een barrière op mijn baan. Ik heb dat hek niet neergehaald, maar klom erover, bond een lint van zwarte uren rond het slot.
En rot het hek door spijt kapot, dan waaien spaanders in de wind, ontknoopt het lint, naar grijs vervaald.
Categorie:B. sonnetten
20-03-2009
Boekenweek in Nederland
Het motto van de Nederlandse boekenweek (11-21 maart) is dit jaar "tjielp tjielp". Dat dit "toch" tot leuke gedichten kan leiden bewijst Daan de Ligt, stadsdichter van de AD Haagsche Courant, met zijn gedicht
vogelvriend in Clingendael
vertel nou niet dat u er wel kunt slapen dat u tot rust komt in zon vredig bos u maakt een peluwtje van mollig mos en weldra volgt een zeer hardnekkig gapen?
mij is dat voorrecht nooit te beurt gevallen als ik mij neervlij tussen het struweel begint een duif met opgezette keel mijn zo begeerde dagrust te vergallen
word ik gestoord door luid gekras van kraaien beginnen mezen aan een druk gesprek hun vals gekwetter maakt mij knettergek en hoor ik sappig Vlaams van domme gaaien
al snel begin ik van de kook te raken dan tjift een blije tjiftjaf lustig tjaf en zeer geïrriteerd vraag ik mij af: hoe zou tjaptjoi met vlees van tjiftjaf smaken?
tjielptjielp, tjiftjaf, tjilp tjilp een hels kabaal en ik ging voor mijn rust naar Clingendael
Wellicht zijn het enkel de domme gaaien die uitgeweken zijn naar Nederland, de slimme zijn hier gebleven...
Categorie:H. mededichters
18-03-2009
Tegendraads sonnet
'k Ben tegendraads: ik dump een blanco regel, hoe ongehoord!, temidden van dit blad. Zijn inhoud zit nog vorstelijk in bad, het koningsblauw, u weet wel, met als zegel
de pelikaan. Geen achtste vers, geen wegel waar schone beeldspraak bloesemt, dus geen pad dat u naar de terzinen brengt. So what? .
Die lege regel blijft hierboven staan! En al wat volgt, dat hou ik nét zo leeg want IK beslis en kies voor hol geleuter,
het resultaat van pennensnotgepeuter. Of dacht u soms dat u iets beters kreeg? Met woorden wordt het niets geen recht gedaan!
Categorie:B. sonnetten
Ik ben geboren in 1964 en studeerde af als licentiate Romaanse Filologie aan de Universiteit Gent. Mijn hobby's zijn vooral lezen, wandelen en het schrijven van gedichten. Omdat ik zelf liefst toegankelijke gedichten lees waarin ik de gedachten of gevoelens kan herkennen, probeer ik ook in die trant te schrijven. Soms schrijf ik in vaste vorm (vooral sonnetten), soms in vrije vorm. Liefst van al laat een gedicht mij achter in de overtuiging dat het op geen enkele andere manier kon geschreven worden.
Dus wie mij eens live wil horen voordragen én zingen.... weet waar naartoe.
