Van moeder mocht ik hem weleens gaan wekken. Dan sloop ik stil, zijn deur stond op een kier, de kamer in... en sprong, ik was toen vier, op bed om mij fluks naast hem uit te strekken.
Toen wachtte ik tot hij me toe zou dekken en op de deur zou kloppen (voor de sier). "Dag Sinterklaas! Ons meiske? Is niet hier." Al goed dat Sint het dek niet weg wou trekken!
Pépé liet steeds weer nieuwe mensen komen: ook Zwarte Piet en Mie Katoen of Knudde en allen werden door hem beetgenomen.
Zo klein ik was, ik weet nog hoe het ging, hoe hard mijn buikje van het lachen schudde. Ik heb aan hem slechts één herinnering.
Mijn peter, de vader van mijn moeder, stierf toen ik nog geen vijf jaar oud was.
Categorie:B. sonnetten
06-04-2011
Winnaar autobiografische sonnettenwedstrijd Het Vrije Vers
Het Vrije Vers, dé site voor "licht verteerbare (vormvaste) gedichten", organiseerde onlangs een autobiografische sonnettenwedstrijd, n.a.v. het verschijnen van "De ziel is een pannenkoek" van Patty Scholten (een autobiografie in sonnetten). Het door mij geschreven "Plezant" werd op 3 april door Patty Scholten als winnend sonnet aangeduid. Quirien van Haelen werd tweede met "Twee linkerhanden" en Rob Feenstra derde met "Zalm".
Een beeld dat, door de stroom des tijds verdronken,
mij plots weer overspoelt als bitter tij.
Ach, elke zee kent overslaande baren
en prikkend zout dat toch geen zwemmer let.
In plaats van naar dit druilerig sonnet
met uitgelopen inkt te blijven staren,
neem ik een zakdoek, koffie en pralinen.
Met chocola is het plezanter grienen.
Categorie:B. sonnetten
14-03-2011
Het gras aan de Overkant
Met dit sonnet behaalde ik de zesde prijs in de Willem Wilminkdichtwedstrijd 2011 (NL). De door Gerard Haverkort opgelegde dichtregel die er onveranderd moest in voorkomen was: "in ieder einde schuilt een nieuw begin".
Het gras aan de Overkant
In ieder einde schuilt een nieuw begin,
dat willen veel religies doen geloven.
Dus na het ondermaanse volgt Hierboven
de zoete troost, Gods roze suikerspin.
Zo'n stelling geeft het leven toch meer zin?
Want ben je rijk of valt er niets te roven
en ben je clean of kierewiet gesnoven,
de hemeltram heeft plaats zat achterin.
Tenzij je het een tikje anders ziet,
dat al wie niet meer is, niet meer dan wás,
wie met of zonder zin het leven liet,
terugkeert als een bloem of geurig gras.
En dan gegeten wordt door geit of koe?
Ik ben dat nieuw begin op voorhand moe.
Een verslag van de prijsuitreiking, de namen van de winnaars en de gedichten van de eerste drie vindt u hier:
Op de prijsuitreiking van de wandelzoektocht, georganiseerd door de Landelijke Gilde Etikhove, werd gisteren het ingekaderde gedicht "Bassikounou" geschonken aan Leon en Lucie De Meyer. Met dit gebaar willen de Landelijke Gilde en ikzelf hen beiden bedanken voor hun belangeloze inzet. Klik op de foto om hem groter te zien.
Bassikounou
Hun dorp is aan de grens gelegen
van leefbaarheid en voor hun staat
bestaan ze niet, er zijn geen wegen,
het is woestijn waardoor men waadt.
De regen heeft hen doodgezwegen,
de hitte brandmerkt hun gelaat,
maar één van ons is hen genegen:
het hart, het plan, de steun, de daad.
Een waterput brengt hoop, doet leven,
machines worden aangevoerd....
en kijk, men kan er groenten telen!
Een man die door het lot van velen
tot in zijn diepste werd geroerd
wou water, maar ook toekomst geven.
Vera De Brauwer
De Landelijke Gilde Etikhove
organiseerde dit voorjaar een vertoning van de aangrijpende tweedelige
documentaire (1997/2009) Les récoltes du désert" van Thierry Devillet en
Gérard Rivoalan. Daarin wordt een beeld geschetst van het door extreme droogte
geteisterde dorp Bassikounou. Dit ligt in Mauretanië, aan de grens met Mali,
volledig afgezonderd. De weg (La route de l'espoir) stopt 160 km van het
dorp.
Leon en Lucie De Meyer, dorpsgenoten van mij,
kwamen in contact met Baron del Marmol die een project had opgezet om het dorp
te helpen. Leon zamelde oude landbouwmachines in en bezocht Bassikounou twee
maal: een keer samen met de baron bij het begin van het project en een tweede
keer twaalf jaar later, na het overlijden van de baron. Het tweede deel van de documentaire toont de enorme
vooruitgang die geboekt werd.
Op 17 september wordt de film uitgezonden op La Deux (RTBF), om 22u55.
Categorie:B. sonnetten
17-07-2010
Op weg
Op 8 april van dit jaar plaatste ik een stukje getiteld "De weg naar Gent". Deze tekst was de aanleiding tot het schrijven van volgend sonnet. Wie de tekst wil (her)lezen, kan in het archief in de rechterkolom op "4-2010" klikken. Daarna naar onder scrollen.
Op weg
Stelt u zich voor: een stad na middernacht,
een echtpaar loopt door de verlaten straten,
in opperbeste stemming. Onverwacht
stopt er een auto en stopt ook het praten.
Een man stapt uit en heeft niet in de gaten
hoe bang zij zijn, op bruut geweld bedacht,
omdat hij zelf, gevolgd door onverlaten,
ternauwernood ontsnapte aan de jacht.
Daar staan ze, oog in oog met elkaars angst.
De vreemdeling vertelt zijn wedervaren,
van hen gedrieën is hij zelf het bangst.
Hij moet naar Gent, waar zijn familie woont.
Hun glimlach brengt zijn beven tot bedaren.
Daar gaan ze. Wie heeft wie de weg getoond?
Categorie:B. sonnetten
18-05-2010
Gezongen versie van Verzinnen
Voor het eerste sonnet uit mijn gelijknamige bundel met vormvaste gedichten heb ik onlangs een melodie bedacht. Deze is te beluisteren op mijn weblog met gezongen gedichten: http://veradebrauwer.punt.nl/ Wie geïnteresseerd is in de bundel, kan mij mailen.
Verzinnen
Er liggen veertien regels op de loer. Ik weet nog niet of zij een valstrik spannen, misschien mij naar verlegenheid verbannen om een gedicht dat slechts een woordensnoer
is, zonder inhoud of belang; droog voer, terwijl in fijner schotels, ranker kannen de poëzie verlokt tot proeven van een geraffineerder maal (zoals de Cour
du Nord serveert, zegt Michelin). Ach wat... wie weet gaat het wel andersom, zodat de verzen niet proberen míj te vangen
maar dat ik hén verleid. Kom dichterbij,... kom, luister naar mijn sprakeloos verlangen, verzin een lied, ver-zin wat leeft in mij.
Categorie:B. sonnetten
11-03-2010
45
Nee, ik verjaar niet, maar op Het Vrije Vers werden een aantal gedichten geplaatst over de iets-minder-jong-van-dagen en ik vond dat ik niet kon achterblijven. Wie graag de andere gedichten leest, klikt hier.
45
Ik ben geen drie maal zeven meer en ook geen vier maal, vijf noch zes. (Van tellen doen mijn vingers zeer, het lijkt hier wel een rekenles.)
Het is, goddank, geen zeven keer. Toch nadert dit getal en des te vlugger ieder jaar, dus leer ik sedert kort wel mindfulness.
Dat propageert het hier en nu, zo heb ik vrede met mijn bril, een grijs en ook gerimpeld hier.
Het nu dat is een déjà-vu van vorig jaar, met dat verschil: tram vijf stopt dichter dan tram vier.
Categorie:B. sonnetten
05-03-2010
Het bord
Wanneer het bord staat volgeschreven met dubbel krijt en wanhoop dreigt, men het zo vaak heeft schoon gewreven hoewel men het niet proper krijgt,
wanneer de geest niet één tel zwijgt terwijl de mond geen kik kan geven, men futloos op de knieën zijgt, genoeg heeft van het tegenstreven,
zou dan het hebben van een pil, beschikbaar in eenieders kast, het weten dat men zelf beslist,
bekomen dat men verder wil? Of dat een lange nagel krast op 't bord, wanneer het wordt gewist.
(uit mijn bundel "Verzinnen")
Categorie:B. sonnetten
13-02-2010
Grind
Er knerpen kiezels in mijn hoofd. Ik wankel in het knarsend grind op zoek naar rust die ik niet vind in taal, in denken. Licht gedoofd
omdat de schemer mij belooft dat hij zal troosten wie hem mint en ramen dicht opdat de wind geen schilfer uit mijn denkpad rooft.
Het duister kent dit broze huilen om struikelstenen, hobbels, kuilen en sust me tot ik in mijn dromen
geen lanen afgezoomd met bomen, geen knusse, kronkelige stegen, maar 't gaan beschouw en niet de wegen.
Om de gezongen versie te beluisteren, klikt u hier.
Categorie:B. sonnetten
17-11-2009
Spijt
Mijn kind, waarom liet ik ze zó passeren,
de korte jaren van je kleutertijd,
de lange dagen van het irriteren,
in een onuitgesproken dom verwijt.
Je sliep tussen de lakens van mijn spijt.
't Is schandelijk en toch durf ik beweren:
misschien was ik je toen zelfs liever kwijt.
Maar blijkbaar valt het moederschap te leren
want nu je met je nieuwe schoenen jumpt,
je tippen na een week al zijn versleten,
je door je eerste liefje werd gedumpt
(nog vóór ze wist dat ze iets met je had),
zou ik van ruilen niet meer willen weten,
mijn knappe zoon, mijn liefste kwebbelgat.
Uit mijn bundel "Verzinnen".
(Klik hier om de gezongen versie van dit sonnet te horen.)
Categorie:B. sonnetten
29-10-2009
Advies aan Den Haag / Negatief advies!
Onlangs verscheen in de AD Haagsche Courant volgend sonnet van hun stadsdichter (en mijn dichtvriend) Daan de Ligt:
Advies aan Den Haag
een vrouw leeft vijf jaar langer dan een man de statistieken hebben dit bewezen nu is bij deze man het beeld gerezen dat zij ook vijf jaar langer werken kan
eureka, wat een slim doch eerlijk plan briljant, jawel, de hemel zij geprezen dus heren, tweeënzestig, stop met pezen de vrouw heeft dan nog tijd en het elan
want zij is krachtig, kan nog jaren mee en hij is op, het lijf begint te plagen hij is nu eenmaal sneller oud van dagen dus gun de stakker bier en zijn tv
kom dames, aan de slag en nee... niet klagen wie sterk is zal de zwaarste lasten dragen
Eureka? Wat een dom en lelijk plan! Briljant? Welnee! Daar moet je 'n man voor wezen, bij hem is immers nooit de vraag gerezen waaróm een vrouw veel langer leven kan.
Zij zorgt een leven lang voor kind en man, moet koken, poetsen, wassen, strijken, pezen, heeft nooit de tijd om deze krant te lezen en jíj laat haar nog langer zwoegen dan?
Geef hier dat bier en dit is míjn TV! Een voetmassage kan mij nu plezieren. Strijk jíj mijn bloes en jíj zorgt voor de dieren, straks ga ik uit en mijn vriendin gaat mee.
Die vijf jaar extra moést men ons wel schenken. Met liefde zullen we de man herdenken.
(c) Vera De Brauwer
Categorie:B. sonnetten
17-09-2009
Samenwerking met Daan de Ligt
Samen met Daan de Ligt (stadsdichter van de AD Haagsche Courant, Nederland) schreef ik onderstaand vierluik. Wij hadden plezier bij het bedenken van het verhaal, hopelijk beleeft u plezier aan het lezen ervan.
Contactadvertentie
beschaafde heer, wat grijzend langs de slapen en bovenop de schedel, zeg maar kaal wel lief, niet noemenswaardig geniaal de levenslust nog niet op apegapen
geen lichaamsbouw als goedgetrainde knapen het maandsalaris uitgesproken schraal de woning, tja geen villa, meer modaal de buik is daarentegen welgeschapen
zou graag, omdat het maar niet lukt te sparen eens kennismaken met een rijke taart geen kinderen en hogelijk bejaard derhalve niet van plan nog te verjaren
dus bent u rijk en bijna doodverklaard dan heb ik tegen trouwen geen bezwaren
DdeL
Reactie
Geachte Heer Modaal, hier schrijft een fan van de contactrubriek in menig krant, door uw annonce aangesproken want het toeval wil dat ik van adel ben:
Gravin van-Eberstad-in-Nederland, al meer dan tachtig, maar nog vlot ter pen, fortuinlijk, kinderloos, bemind door hen die willen erven langs groottantes kant.
U zoekt een rijke taart die weldra sterft? Ik wens geen luiaard-in-verfrommeld-pak, alleen een jonge, energieke vent
die liefst de hele kamasutra kent. Pas na bewezen diensten op dit vlak wordt er gehuwd en na verloop... geërfd!
VDeB
Brief aan de Gravin
u bent pas tachtig, dat is wel wat jong ik val alleen op terminale vrouwen met wie ik, zij het kort, een nest wil bouwen u bent, zoals dat heet, 'still going strong'
maar u bent rijk, dus waag ik toch de sprong omdat mijn libido u zal benauwen en snel, ik denk een weekje na het trouwen zal zorgen dat u hunkert naar de gong
en als uw laatste uur dan heeft geslagen in 't liefdesbed dat ook uw sterfbed bleek dan ben ik 'uiteraard' totaal van streek maar zal mijn lijden als een kerel dragen
ik neem contact op, gauw, nog deze week u zult genieten van uw laatste dagen
DdeL
Antwoord van de Gravin
Ik heb de zaken nog eens afgewogen, heb mij heel openhartig afgevraagd of u een oude freule soms graag plaagt, wellicht is uw imago slechts gelogen.
U kan misschien op buik en kaalheid bogen, als Don Juan bent u niet half geslaagd. Ik wed dat u in bed ook sokken draagt en zoiets kan de wellust niet verhogen!
Neen, neen, uw mooie woorden zijn bedrog! Ik zoek me zelf een laatste-reisgenoot: nog jong, gespierd, behaard en cash betaald,
die om mijn landgoed, geld, kasteel niet maalt. Toch erft die lieverd alles bij mijn dood: van adel wordt mijn blauwe Duitse dog.
VDeB
Categorie:B. sonnetten
19-05-2009
En de boer...
Echt àl hetgeen waarover ik wil schrijven, lijkt door een ander reeds zo goed beschreven. 't Zijn steeds dezelfde thema's die ons blijven, die spelen in eenieders zelfde leven.
De liefde die we allemaal bedrijven, de vriendschap die we aan elkander geven, de jaloezie, het ruziën, het kijven, 't geluk, de roem of macht waarnaar we streven.
En zelfs het feit dat niets er nog toe doet wanneer 't moment van sterven is gekomen, tot in den treure wordt ook dàt herhaald.
Vandaar dat ik slechts schrijf omdat ik moet. Oorspronkelijkheid? Een zaak om van te dromen! Toch ploeg ik voort, al is het land verschraald.
Categorie:B. sonnetten
16-04-2009
Barrière
Het leven kleefde mij niet aan, de dagen gleden van me af. Was dit mijn welverdiende straf na almaar stil te blijven staan bij wat aan tijd teloor moet gaan? Wat elke ademtocht mij gaf, was de gedachte aan het graf, als een barrière op mijn baan. Ik heb dat hek niet neergehaald, maar klom erover, bond een lint van zwarte uren rond het slot.
En rot het hek door spijt kapot, dan waaien spaanders in de wind, ontknoopt het lint, naar grijs vervaald.
Categorie:B. sonnetten
18-03-2009
Tegendraads sonnet
'k Ben tegendraads: ik dump een blanco regel, hoe ongehoord!, temidden van dit blad. Zijn inhoud zit nog vorstelijk in bad, het koningsblauw, u weet wel, met als zegel
de pelikaan. Geen achtste vers, geen wegel waar schone beeldspraak bloesemt, dus geen pad dat u naar de terzinen brengt. So what? .
Die lege regel blijft hierboven staan! En al wat volgt, dat hou ik nét zo leeg want IK beslis en kies voor hol geleuter,
het resultaat van pennensnotgepeuter. Of dacht u soms dat u iets beters kreeg? Met woorden wordt het niets geen recht gedaan!
Categorie:B. sonnetten
Ik ben geboren in 1964 en studeerde af als licentiate Romaanse Filologie aan de Universiteit Gent. Mijn hobby's zijn vooral lezen, wandelen en het schrijven van gedichten. Omdat ik zelf liefst toegankelijke gedichten lees waarin ik de gedachten of gevoelens kan herkennen, probeer ik ook in die trant te schrijven. Soms schrijf ik in vaste vorm (vooral sonnetten), soms in vrije vorm. Liefst van al laat een gedicht mij achter in de overtuiging dat het op geen enkele andere manier kon geschreven worden.
