'k Ben tegendraads: ik dump een blanco regel, hoe ongehoord!, temidden van dit blad. Zijn inhoud zit nog vorstelijk in bad, het koningsblauw, u weet wel, met als zegel
de pelikaan. Geen achtste vers, geen wegel waar schone beeldspraak bloesemt, dus geen pad dat u naar de terzinen brengt. So what? .
Die lege regel blijft hierboven staan! En al wat volgt, dat hou ik nét zo leeg want IK beslis en kies voor hol geleuter,
het resultaat van pennensnotgepeuter. Of dacht u soms dat u iets beters kreeg? Met woorden wordt het niets geen recht gedaan!
Categorie:B. sonnetten
28-02-2009
29 februari
29 februari,
dit jaar een onbestaande dag. Wat zou ik doen als mij vannacht, na de twaalfde slag, een extra etmaal werd gegeven en als geen ander dan ikzelf dit wakker zou beleven?
Waar zou ik gaan? Wat zou ik willen zien? Wie zou ik kussen in zijn slaap? Bij wie zou ik de suiker vervangen door het zout?
Of zou ik blijven liggen naast hem, die van mij houdt, tot aan het tweede ochtendgloren waarin de nieuwe maand geboren.
(hebt u een Druivelaar? dan leest u dit gedichtje op het blaadje tussen 28 februari en 1 maart...)
Categorie:A. in vrije vorm
19-02-2009
De bárzilmus
Naar aanleiding van de jeugdboekenweek zal ik begin maart vier voordrachten geven over het gorgelrijm in de bibliotheek van Maarkedal, voor de klassen van het derde en vierde leerjaar uit de Maarkedalse scholen.
De bárzilmus is de nieuwste telg in mijn reeks gorgelrijmen.
De bárzilmus heeft erge jeuk, toch durft ze niet te krabben. De laatste keer dat ze het deed, schoot haar karmonkel in een deuk en stond haar poot vol flabben.
Geloof me maar: het is niet leuk behept met een karmonkeldeuk te hippen op beflabde poot in de Bárzilse Slabben.
Nog liever ging ze stokstijfdood aan echt-niet-te-verdragen jeuk dan dat ze weer zou krabben!
ik vernevel sterren rond hun hoofd glinsterende dromen die doen twinkelen
die
doen
d n e
a s n
dan lopen ze niet wijdbeens achter verre, ongrijpbare wensen aan maar dansen ter plekke, schuifelend brengen stil, ssst!, stil de handen naar het hoofd zodat ze er soms eentje kunnen
vàngen!
Categorie:A. in vrije vorm
23-01-2009
Smaakvol sonnet
Vandaag wil ik wel eens wat anders kwijt dan fraaie woorden en verfijnde zinnen. Nochtans ga ik geen stoer pleidooi beginnen voor schuttingtaal, daaraan heb ik het schijt
(pardon, een broertje dood). En tot mijn spijt wordt er wat afgefucked ('t is géén beminnen!) en worden muilperen verkocht aan kin en bakkes, menig smeerlap sneuvelt in de strijd.
Ach kut, 'k help dit sonnet echt naar de kloten want in het vloeken ben ik niet bedreven en suggestieve taal is nooit ontsproten
bij 't voelen van mijn harde, stijve pen. Ik heb nog nooit een geil gedicht geschreven, misschien dat ik een preutse dichter ben...
Categorie:B. sonnetten
08-01-2009
Vertaling
De Nederlandse cultuursite "Hernehim" deed in december een oproep om een vertaling te maken van het gedicht "Il pleure dans mon coeur" van Paul Verlaine. Vijftien dichters gaven hieraan gehoor en zonden een eigen vertaling in. Via volgende link kan u alle vertalingen en het commentaar van de redactie lezen: http://www.hernehim.nl/vertalingen.htm
Het originele gedicht en mijn vertaling :
Il pleure dans mon coeur Mijn hart wordt getart
Il pleure dans mon coeur Mijn hart wordt getart Comme il pleut sur la ville ; als de stad door de regen. Quelle est cette langueur Wat is dit voor smart Qui pénètre mon coeur? die mijn hart binnendringt?
Ô bruit doux de la pluie Zacht de regen die zingt Par terre et sur les toits! op de grond en de daken. Pour un coeur qui s'ennuie, Zacht dit lied, het weerklinkt Ô le chant de la pluie! in het sombere hart.
Il pleure sans raison Druppels leed zonder reden, Dans ce coeur qui s'écoeure. mij trof geen verraad, Quoi ! nulle trahison?... zijn dit hart in gegleden Ce deuil est sans raison. dat baadt in de rouw.
C'est bien la pire peine Het pijnlijkste kwaad De ne savoir pourquoi is geen reden te weten. Sans amour et sans haine Zonder liefde of haat, Mon coeur a tant de peine! toch een hart zo vol smart.
Paul Verlaine (1844-1896) Vera De Brauwer
Categorie:N. nieuws/columns
04-11-2008
project Ramen-lappen van Niels Popkema
Gedichten Poëzie in het Rembrandtpark in etalages De Baarsjes (Amsterdam)
Van 11 oktober tot eind november hangen in de etalages in de Witte de Withstraat, de Admiraal de Ruijterweg, de Chasséstraat en de Van Speijkstraat gedichten die door bewoners uit De Baarsjes en deelnemende dichters aan Poëzie in het Park gemaakt zijn in het weekend van 14 en 15 juni. Sommige gedichten zijn geïnspireerd op een dichtregel van een van de bewoners, anderen zijn in het park geschreven. De gedichten zijn speciaal voor het etalageproject geïllustreerd door Niels Popkema.
Via de website van dit project kunt u alle gedichten lezen. U vindt er tevens een plattegrond met alle locaties.
Ook mijn gedicht "Geduld" werd geïllustreerd: wanneer u de link naar de website volgt, klikt u in de tweede rij met verkleinde weergaven op het tweede beeldje.
Categorie:N. nieuws/columns
29-10-2008
Hilarion Thans Poëziewedstrijd 2008
Gisteren, 28/10/2008, vond in de museumkerk van Oud-Rekem (Lanaken) de prijsuitreiking plaats van de Hilarion Thans Poëziewedstrijd 2008. Uit handen van minister Marino Keulen mocht ik de derde prijs in ontvangst nemen (in de categorie volwassenen) voor mijn gedicht "Taalbarrière". Tineke Vandenbroucke werd tweede en Albert Schrever kreeg de eerste prijs. De muzikale omlijsting werd verzorgd door een blazerskwartet uit Genk.
Categorie:N. nieuws/columns
05-10-2008
Chanson d'automne
Dit gedicht schreef ik enkele jaren geleden. Ik maakte er nu een vertaling van en componeerde er een melodie bij. De gezongen versies zijn te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
Chanson d'automne
Un jardin automnal, les arbres sont taillés. Coupées, abandonnées, les branches gisent par terre. Une tempête se déchaîne, le vent est en colère, il usera toutes ses forces afin de les emporter.
Hurlant, fulminant, il se démène de son mieux. Il ne se repose point, il se remue sans cesse. Il déploie ses fureurs, encore les branches encaissent, mais dans l'ultime étreinte, elles se murmurent adieu...
Herfstlied
Een tuin met door het herfstseizoen gesnoeide bomen, de afgezaagde takken liggen naakt ter aarde. Een zware storm steekt op, de wind die elders waarde valt ongenadig aan; het hout kan niet ontkomen.
Hij giert, hij briest, hij raast, zijn toorn was nooit zo fel. Hij kent geen rust of maat; er slaan geen stille uren. De takken trachten 't samen nog even te verduren, maar in hun laatste streling fluisteren ze vaarwel...
Categorie:F. anderstalig
27-08-2008
gedicht voor het Westerpark (zondag 24/08)
Opnieuw nam ik deel aan een "rondje parkdichten" n.a.v. Amsterdam Wereldboekenstad (zie ook verder op dit blog). Deze keer gebruikte ik een regel van Maurice, die in de buurt van het Westerpark woont : "She looks good from far, but she looks far from good". Het werd een prozagedicht.
Cat: 1. small, fur-covered animal often kept as a pet, to catch mice etc.
They say it's good to be able to speak foreign languages. Indeed! It gives tremendous pleasure to order la specialità della casa in Italy, sardines a la plancha in Spain and ein großes Bier in Germany. Any dish or drink tastes so much better when ordered in the proper language. Pourriez-vous me montrer où...? ¿Sabe Usted donde está...? Even if our tongue makes double twists and we pronounce Whereveritis as if it were a deadly disease, people appreciate our effort, smile indulgently and bring us if wanted in person to the place to be! Of course we blink when our host proposes apairateeth before dinner, but we accept without hesitating and get a sherry as reward. Occasionally, however, we wish we'd never laid eyes on a dictionary and had never left our Dutch cocoon. For instance when we hear two gorgeous foreigners say to one another (not aware that they are talking about a Linguistic Genius): She looks good from far, but she looks far from good.
It might just be that the proverbial cat, that was sent to England and still miaowed once back on the continent, was not that stupid after all...
Categorie:F. anderstalig
11-08-2008
gedicht voor Poëzie in het Park (10 augustus, Bijlmerpark)
Op zondag 10 augustus vonden er weer allerlei evenementen plaats n.a.v. Amsterdam Wereldboekenstad, dit keer in het Bijlmerpark. Opnieuw nam ik deel aan een rondje "parkgedichten schrijven". Twee acteurs gingen op pad met de bakfiets en vroegen aan inwoners van de wijken rond het Bijlmerpark om een dichtregel te schenken die als inspiratie kon dienen voor een dichter. Ik kreeg de regel "regen, regen, regen, het is zo triest" van Dorothy Rohles toebedeeld en daar kwam volgend gedicht uit voort:
Van de regen in de soep
regen, regen, regen, het is zo triest
zie die blozende tomaten huilen in de groententuin
Noot: ik maakte voor dit gedicht later ook een melodie. Het gezongen gedicht (in het dialect van mijn jeugd) is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
Categorie:A. in vrije vorm
23-07-2008
Dichters in het Gras
Op zondag 20 juli zou ik normaal gezien deelnemen aan de poëziewandeling "Dichters in het gras" in Park Frankendael n.a.v. Amsterdam Wereldboekenstad. De bedoeling was dat wandelaars van 14u tot 16u "poëzie op maat" konden krijgen, gebracht door de dichters van hun keuze. De weergoden beslisten er jammer genoeg anders over en daarom werd in een vervangprogramma voorzien. Op de site van Hernehim kunt u een verslag lezen over de namiddag : http://www.hernehim.nl/literair.htm
Opnieuw werd er aan bewoners van de buurt gevraagd of zij een dichtregel wilden schenken waarmee de deelnemende dichters dan aan de slag konden. Ik kreeg de regel "I would like to have some sun to walk naked in the park" van Joost en Martha toebedeeld. Ik gebruikte die in volgend gedicht:
Summer's tale
Summer seems to be very shy this year it hides among the leaves of an old plane-tree or behind the solid trunk of a sheltering oak
it spies upon children wearing warm sweaters playing in the park, ready to jump on their bicycles and hurry home when the first drops fall
it listens in to a young couple, lying in the grass whispering sweet words, but suddenly cursing because of the shower that drowns their caresses
come on, Summer, show yourself before impatient Autumn does! let us admire your brilliant green dress with its border of sun-drenched flowers tempt us with your tight blue skies touch us with your pleasing breeze
don't be shy, give it a try when no one's watching but me I would like to have some sun to walk naked in the park I'll dance into your sultry sunset my fair skin glowing in the dark
Op zondag 8 juni, was ik een van de voordragende dichters tijdens de POEZIEWANDELING IN HET NOORDERPARK VAN AMSTERDAM, georganiseerd door "Amsterdam Wereldboekenstad". Tussen 14u en 16u kon men een wandeling maken in het park en bij verschillende dichters een "voordracht op maat" krijgen. Zelf vond ik het heel aangenaam. Het was mooi weer, en ik kon gedichten voorlezen en zingen voor heel geïnteresseerde luisteraars: nu eens een koppel, dan weer vriendinnen die samen op pad waren, en af en toe zelfs mededichters. Na de poëziewandeling waren er nog voordrachten aan de Noorderparkkamer, ingeleid door Jos van Hest. De muzikale omlijsting werd verzorgd door Humus (die gezongen Engelstalige poëzie brachten).
Op zondag 15 juni vonden er in het REMBRANDTPARK VAN AMSTERDAM eveneens poëziefestiviteiten plaats. Ik mocht daartoe een bescheiden bijdrage leveren met drie gedichten waarvan de eerste regels gegeven werden door bewoners van de buurt. Deze gedichten werden samen met die van andere dichters ter plekke op diverse manieren gepresenteerd en in een map meegegeven aan de bewoners die de regels hebben geleverd.
Eén van mijn bijdragen :
Geduld
er moet veel gebeuren
maar als je geduld hebt
gebeurt er veel vanzelf
je schoenen en kleren leren
VUIL schreeuwen
de koelkast gaat hol klinken
het brood gelukt na veel proberen
de grote verdwijntruc
stofpluizen dansen een innige tango
op de vloer en
op de ramen
verschijnen grijze landingsbanen
oh, oh, wat maakt men zich toch druk
omdat er zoveel moet gebeuren
terwijl, met een béétje geduld...
(eerste twee regels van de heer Jaap Hendriksen, wonende in de Baarsjes)
Categorie:A. in vrije vorm
27-05-2008
Wiel
Soms lijkt het of het leven zich niet leent tot vriendschap, 't openstellen van de ziel. De zelfzucht heeft ons altijd bijgebeend en dat ondanks de uitvinding van 't wiel.
In zijn vooruitgang werd de mens versteend, in al zijn slimheid werd hij slechts debiel. Van medeleven, empathie gespeend, groef hij de kuil, waar hij dan zelf in viel.
Terwijl zwaarmoedigheid mij zo fixeert, staat daar opeens mijn lief met een boeket. Gedachten kunnen zich beginnen ronden
wanneer ik liefde in een vaasje zet. Als met de eerste kus 't gemoed zich keert dan wordt door ons het wiel heruitgevonden.
Categorie:B. sonnetten
13-05-2008
Treurende contouren
We zaten in de kamer, hij en ik, apart. Aan tafel, in de schemer, luchtte ik mijn hart. De dag waarop wij samen 't oordeel moesten horen: dat zij die leven gaf, voor 't leven was verloren.
Op het fataal moment dat dood tot stilte maande, hield jarenlang verzwijgen toch het praten gaande. Ik rakelde verwoed in mijn herinneringen, ik schopte alles bloot waarover doeken hingen.
En roerloos in het donker heeft hij zitten luist'ren. De nacht kon het verleden toen opnieuw verduist'ren. Twee wazige contouren, versmolten in de rouw; beweende ík mijn moeder, híj treurde om zijn vrouw.
Categorie:C. gedichten op rijm
28-04-2008
Hernehim: dichter van de maand maart 2008
Op zaterdag 26 april werd in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam door John Zwart bekendgemaakt dat ik door de jury als "Dichter van de maand" werd gekozen bij Hernehim Cultuur. Op de site van Hernehim worden elke maand gedichten geplaatst rond een bepaald thema. In maart was dit het thema "van oude mensen". Mijn sonnet "Het droogboeket" werd voor dit thema als winnend gedicht aangeduid. Presentator Jos van Hest nam het gedicht onder de loupe tijdens een kort interview.
Het droogboeket
Ze heeft een nagel in haar klok geslagen. Daar hangen alle ruikers die ze krijgt van haar bezoek op feestelijke dagen. Gelijk men aan een snoer de parels rijgt,
schikt zij de bloemen in diverse lagen. Zolang de nagel niet met lossen dreigt, bewaart ze, om 't alleenzijn te verjagen, elk souvenir dat naar gezelschap neigt.
Haar zoon verfoeit de geur van haar verleden: een beetje duf, het valt niet te vermijden want elke klokslag breekt een uur uiteen
in stof dat dwarrelt over alles heen. Maar moeder ziet de fleur van vroeger tijden in bloemenpaden, klaar om te betreden.
bakstenen op elkaar gestapeld ik dicht er mortel tussen: het is een muur schrijf ik deur, raam, dak, het wordt een huis ik laat de zon erop schijnen aan de overkant poot ik een paal niet zomaar één er hangt een bordje aan: Bus
niets laat vermoeden wat er in dit tafereel besloten ligt
maar als ik zeg dat de afstand tussen halte en huis een lichtjaar bedraagt een fractie van de eeuwigheid die haar van mij zal scheiden en dat besef
(dit is één van de twee gedichten waarmee ik laureaat werd in de wedstrijd georganiseerd door kunstvereniging Symbiose en de Stad Dendermonde n.a.v. gedichtendag 2008)
Categorie:A. in vrije vorm
01-02-2008
Tweede prijs "Dichter bij de Vlaamse Ardennen" jan.2008
Stemmig landschap
Een vlakte kan mij niet bekoren
zoals dit heuvellandschap doet.
De parallelle, rechte voren,
in zware aarde omgewroet,
bewijzen pas hun lengte goed
wanneer het veld waarin zij sporen
een glooiing kent. Alsof een vloed
het land heeft opgestuwd waar koren
en ieder zo vertrouwd gewas,
speels wuivend naar wie rust komt halen,
genoeglijk op de golven deinen.
Ik wil de grond niet waterpas
maar wel met hellingen en dalen
waarin mijn stemmingen weerschijnen.
Dit sonnet staat ook op de website van hobbyfotograaf Lamp. Wie interesse heeft in mooie foto's van de Vlaamse Ardennen en andere natuurfoto's kan even een kijkje gaan nemen op zijn website. U kan hier de (niet zo goed leesbare) link aanklikken : http://web.mac.com/lamp5
Categorie:B. sonnetten
Winnend gedicht Cultura sonnettenwedstrijd
Dingen in gedichten - WINNAAR
Ik dicht niet over 't wezen van de dingen, al brengt hun beeld mijn onderwerp tot leven. Ik schrijf niet lamp om 't licht dat zij kan geven, maar om mijn lieve moeder te bezingen
die wachtend las, toen wij naar fuiven gingen. Ook heb ik 't onbestemde vaak beschreven door er een vergelijking op te kleven met zaken die mij dag na dag omringen.
Maar soms is ieder denken mij teveel, mijn pen ligt doelloos op het blanco blad, de dingen lijken van hun zin ontdaan.
De nieuwe rol die ik hen toebedeel is die van nutteloze boel omdat geen druppel inkt hen linkt aan mijn bestaan.
Vera De Brauwer
Technisch commentaar (door Jean Pierre Rawie):
Technisch correct sonnet, al zou ik een afwisseling van staand en slepend rijm mooier vinden door het hele gedicht heen in plaats van slepend in het octaaf en staand in het sextet (maar dat kan natuurlijk met opzet zo gedaan zijn, en dan zeg ik niks meer). Een idiosyncrasie van mij is dat ik poëtische dingen als t wezen, t onbestemde, t licht et cetera liever vermijd, maar anderen stoort dat misschien helemaal niet.
Vera: In alle voorlopige versies gebruikte ik in de kwatrijnen vrouwelijk (slepend) rijm: onbeklemtoonde laatste lettergreep. In een eerste versie gebruikte ik in de terzinen twee maal mannelijk (staand) rijm en één maal vrouwelijk. Bij het herschrijven sneuvelde al snel het vrouwelijk rijm. Op deze manier vormen octaaf en sextet een eigen eenheid. Bovendien komt de wending (mijns inziens) er ook beter uit: acht maal het "zachtere" einde bij elk vers in het octaaf en dan het "hardere", beklemtoonde einde in elk vers van het sextet.
"Maar soms is ieder denken mij teVEEL [ik ben het denken BEU - beklemtoond!] mijn pen ligt doelloos op het blanco BLAD, de dingen lijken van hun zin ontDAAN."
Categorie:B. sonnetten
Ik ben geboren in 1964 en studeerde af als licentiate Romaanse Filologie aan de Universiteit Gent. Mijn hobby's zijn vooral lezen, wandelen en het schrijven van gedichten. Omdat ik zelf liefst toegankelijke gedichten lees waarin ik de gedachten of gevoelens kan herkennen, probeer ik ook in die trant te schrijven. Soms schrijf ik in vaste vorm (vooral sonnetten), soms in vrije vorm. Liefst van al laat een gedicht mij achter in de overtuiging dat het op geen enkele andere manier kon geschreven worden.
Op zondag 20 juli zou ik normaal gezien deelnemen aan de poëziewandeling "Dichters in het gras" in Park Frankendael n.a.v. Amsterdam Wereldboekenstad. De bedoeling was dat wandelaars van 14u tot 16u "poëzie op maat" konden krijgen, gebracht door de dichters van hun keuze. De weergoden beslisten er jammer genoeg anders over en daarom werd in een vervangprogramma voorzien. Op de site van Hernehim kunt u een verslag lezen over de namiddag : 
