Chanson d'automne

Un jardin automnal, les arbres sont taillés.
Coupées, abandonnées, les branches gisent par terre.
Une tempête se déchaîne, le vent est en colère,
il usera toutes ses forces afin de les emporter.

Hurlant, fulminant, il se démène de son mieux.
Il ne se repose point, il se remue sans cesse.
Il déploie ses fureurs, encore les branches encaissent,
mais dans l'ultime étreinte, elles se murmurent adieu...

Herfstlied

Een tuin met door het herfstseizoen gesnoeide bomen,
de afgezaagde takken liggen naakt ter aarde.
Een zware storm steekt op, de wind die elders waarde
valt ongenadig aan; het hout kan niet ontkomen.

Hij giert, hij briest, hij raast, zijn toorn was nooit zo fel.
Hij kent geen rust of maat; er slaan geen stille uren.
De takken trachten 't samen nog even te verduren,
maar in hun laatste streling fluisteren ze vaarwel...

Summer's tale

Summer seems to be very shy this year
it hides among the leaves of an old plane-tree
or behind the solid trunk of a sheltering oak

it spies upon children wearing warm sweaters
playing in the park, ready to jump on their bicycles
and hurry home when the first drops fall

it listens in to a young couple, lying in the grass
whispering sweet words, but suddenly cursing
because of the shower that drowns their caresses

come on, Summer, show yourself
before impatient Autumn does!
let us admire your brilliant green dress
with its border of sun-drenched flowers
tempt us with your tight blue skies
touch us with your pleasing breeze

don't be shy, give it a try
when no one's watching but me
I would like to have some sun
to walk naked in the park
I'll dance into your sultry sunset
my fair skin glowing in the dark