Tweede 1/4 duatlon als voorbereiding op huidig triatlonseizoen in Wevelgem.
Zondag 10 april om 16.00u vond er een niet stayer duatlon plaats in Wevelgem. Na toch kleine blessureperikelen heb ik toch maar beslist om deel te nemen aan die wedstrijd. Hopelijk is het de juiste beslissing !!!!
Zondag startte de dag alvast prachtig met de zon in de hemel. Ik had er wel zin in vandaag om een wedstrijd te doen. Ik voelde mij ook iets frisser en beter uitgerust dan de vorige keer in Geluwe voor de start van de duatlon. Het enige verschil met Geluwe was dat het een niet stayer duatlon was... dus mocht ik mijn tijdritfiets terug uit het stof halen, want ik had er dit jaar nog niet mee gefietst. Ik was benieuwd hoe het fietsen ging zijn, want de vorige keer in Geluwe had ik veel last van opkomende krampen in de kuiten tijdens het fietsen.
Na een ronde gefietst te hebben en wat ingelopen te hebben startte de eigenlijke wedstrijd om 16.05u. Ik hoorde het startschot en snelde naar de kop toe... Lowie kwam ook naast mij en we sneden samen op kop de eerste bocht aan. Wat een zalig gevoel !!! Dan kwamen de eerste echte duatlon ons voorbij. Ik probeerde aan te pikken aan het eerste groepje en het lukte mij ook aardig. Het tempo werd bepaald door Youri Vansteenlandt. Ik kon zo'n 6 minuten deze groep volgen tot er iemand begon te versnellen en dan was limiet bereikt... ik viel volledig stil en moest terug op adem komen en terug mijn tempo zoeken. Er liepen een aantal lopers mij voorbij en ik kon maar niet aanpikken tot er 2 lopers mij inhaalden met Xander erbij en gelukkig kon ik daar terug aanpikken. Ik liep vlot mee, maar ik voelde wel dat het tempo niet super hoog lag. Maar dat deerde me niet, want ik begon al te denken aan het fietsen. Plots kwamen er lopers uit de achergrond en ze begonnen terug wat te versnellen en ik kon dat goed beantwoorden en volgde in het zog.
We kwamen aan in de wisselzone en ik vertrok zo snel mogelijk met mijn fiets, mijn wissel was terug niet ideaal maar zkr niet slecht. Ward kwam mij net voorbij na de wissel tijdens het fietsen... Ward had ook een heel sterk eerste loopnummer erop zitten. Eenmaal ik in mijn fietsschoenen zat, begon ik een goed tempo te fietsen, maar dronk eerst van mijn sportdrank om opkomende krampen te vermijden, want ik begon dat terug te voelen aan mijn kuiten. Toch kon ik een goed tempo doorfietsen, want ik reed weg van mijn loopgenoten. Alleen Kris Steyaert kwam terug en bleef op zo'n 8 meter hangen achter mij. Na een goeie 2 ronden vroeg ik eens aan Kris om over te nemen van koppositie en hij deed dat met veel overgave. Het is toch een verschil als er iemand voor je rijdt, want mijn hartslag was op dat moment beduidend lager en ik had niet echt het gevoel dat we trager fietsten. Ik kon het terug niet laten en na driekwart van een ronde nam ik terug de koppositie in. Ik probeerde een hoger tempo te ontwikkelen, maar moest mij inhouden want opkomende krampen spelden mij de les. Op de laatste klim van het parcours kwam Kris terug over mij om de koppositie over te nemen. De eerste achtervolgers zaten zo'n 20 à 30 sec. achter dus 7de of 8ste plaats was haalbaar. Ik controleerde mijn hartslag en ontspande mijn benen wat om het 2de lopen goed aan te vatten.
We kwamen tezamen aan in de wisselzone toen plots ik de controle verloor als ik van mijn fiets afstapte. En ja ik val op de grond... mijn benen verkrampten helemaal en ik had meer pijn aan mijn verkrampte kuiten, dan aan mijn elleboog en bekken waarop ik had gevallen. Gelukkig viel de val mee en kon ik nog mijn wedstrijd verderzetten. De moraal was wel al een beetje gezakt, want er hadden al 4 duatleten mij bijgebeend en kwamen samen toe in de wisselzone. Ik begon het lopen en ik kreeg er maar geen snel tempo in... mijn verkrampte kuiten wilden maar niet mee :p. Nu ik hield vol en probeerde een goed tempo te lopen. Ik verschoot van mijn hartslag, want die was veel lager dan tijdens het eerste lopen en fietsen. Ik probeerde die de hoogte in te jagen, maar dit lukte mij niet en dan begonnen mijn darmen jammer genoeg ook op te spelen tijdens het lopen. Dit is natuurlijk niet leuk, maar ik hield gelukkig vol tot het einde en was blij dat ik het einde heb gehaald. Ik weet nog dat ik 3 jaar geleden ook eens had meegedaan aan die duatlon en dat ik helemaal verkrampt eindigde, maar bijlange niet zo dicht zoals ik nu heb gepresteerd. Ik behaalde uiteindelijk nog een dertiende plaats dat zeker niet slecht is voor een triatleet. Hopelijk zal die wedstrijd vruchten afwerpen in de volgende triatlonwedstrijden !!!
In de tweede week van de paasvakantie vertrek ik nog op stage met de club EFC - ITC in Cesinatico in Italië en daar zal ik nog proberen mijn conditiepijl in de hoogte te brengen en dan zal mijn triatlonseizoen van start gaan!
Ward is uiteindelijk nog 34ste geëindigd en heeft ook te maken gehad met krampen... Lowie heeft jammer genoeg moeten opgeven door omstandigheden... en alle andere leden een grote proficiat voor jullie prestatie, want duatlon is zeker niet te onderschatten zulle !!!!
