Eerste stage in Hoscheid in Luxemburg met ploeggenoot Lowie
In de krokusvakantie kon ik met Lowie naar Luxemburg gaan om daar te gaan trainen. Ik nam deze uitdaging met 2 handen aan en ik zag het volledig zitten. Ten eerste het was eens in een andere streek fietsen en in die streek is het geen meter vlak. Dat gaf direcht de doorslag, maar het weer moet natuurlijk ook nog meezitten. We hadden 4 dagen uitgekozen en de stage zou starten op dinsdag 8 maart en zou eindigen op vrijdag 11 maart. We zouden dinsdagmorgen vertrekken met de auto en daarna zouden we de eerste fietskilometers in Luxemburg moeten neerzetten.
De eerste dag kon het niet op en de zon was smorgens van de partij. Ik reed met de auto naar Luxemburg en Lowie ging mee met mij. Gelukkig kon alles mooi in mijn auto en de stage was begonnen. Na een 3tal uren gereden te hebben met de auto hielden we halt om smiddags te eten in Martelange. We hebben allebei een pizza gegeten en dan vertrokken we verder richting Hoscheid. Het was echt prachtig weer en ik kreeg er meteen zin in om de fiets uit te halen en te vertrekken. Eenmaal aangekomen mochten we al ons gerief in onze kamer leggen en dan vertrokken we met de fiets. De zon scheen wel, maar echt heel warm was het nog niet. We vertrokken tegen wind en reden zo'n 2 uur tegenwind, want de wind blies toch hard die dag. En plots bevonden we ons terug in België... eenmaal we ver genoeg waren, keerden we terug. Eenmaal we toch in Luxemburg waren, waren de wegen duidelijk beter en veel verzorgder. Ze bolden ook zeer goed en het was daar zeer aangenaam fietsen. Na wat zoeken en afwegen zagen we de pijl naar Hoscheid. We hadden toch al een goeie 4 uur gefietst en we moesten nog een klim van 3 km doen richting Hoscheid, want Hoscheid lag op zo'n 500m hoogte. Gelukkig kwamen we net voor het donker begon te worden terug in Hoscheid aan, want het begon ook al flink te verkoelen eenmaal de zon aan het ondergaan is. De eerste dag was alleszins al zeker geslaagd, want we hadden een prachtig prachtig fietsparcours afgelegd vandaag met fantastisch weer. Het enige minpunt was dat er een spaak van mijn voorwiel was losgekomen en dat voor een nieuwe fiets... ik zat er al een beetje mee in hoe het zo verder moet, maar bleef positief !!
De volgende dag (woensdag 9 maart) belooft niet van de poes te worden, want dan wordt er van ons verwacht dat we een vetloop van 45 min doen en daarna 140 km fietsen. Dat beloofd !!! De fietsrit zouden we richting Duitsland fietsen zoals afgesproken. We keken buiten en zag dat het droog weer buiten was. Maar dat het wel bewolkt was, maar niet getreurd ! We starten met het vetloopje, maar dat verliep niet al te vlot... We sliepen op een heuvel, dus echt vlak is het daar niet om te lopen. Dat was niet echt evident. We liepen dus een goede 10 minuten naar beneden en echt aangenaam is dat niet. eenmaal we beneden waren konden we wat vlak lopen, maar dan kwam natuurlijk het allerzwaarste. We moesten terug naar boven lopen en dat begon serieus op onze ademhaling te werken... goh ik was blij dat ik terug boven was. Na het vetloopje douchen en dan goed eten!!! Dat laatste kon maar niet op, ik kon blijven eten en het ontbijt was daar superlekker in dat hotel !!
We vertrokken dan met de fiets en ik had beter wat minder gegeten, want het eten bleef toch wel een anderhalf uur op mijn maag liggen. Echt aangenaam is het niet met een volle maag rondfietsen, zeker niet als het omhoog gaat !!! We reden een goed tempo richting Duitsland en eigenlijk niet al te slim, maar we reden met wind. Nu we hadden dit zo afgesproken en zetten ons parcours verder. Plots zat mijn spaak helemaal los en dat schroefje om de spaak vast te houden zat in mijn wiel. We zetten de weg verder, maar ik bleef er toch meezitten. Eenmaal we in Bittburg aankwamen, hadden we besloten om die stad eens rustig te verkennen en te zoeken naar fietsenmaker. Na toch weg wel wat rondgevraagd te hebben en wat zoeken, vonden we één. Maar wat een geluk, de winkel was gesloten. Het was net middag, we hadden daar niet op gerekend. Nu we toch in Bittburg waren konden we wat voorraad bijkopen in de Lidl om onze rit verder te zetten. De zon begon daar zelfs een beetje door te komen. Dan zetten we onze rit verder en ik stelde voor om wat meer naar het zuiden te fietsen en dan pas tegen wind ons parcours verder te zetten, maar we bleven maar in Duitsland rondfietsen. Lowie geloofde niet meer in mijn oriëntatie en begon te zoeken op zijn GPS waar we precies zaten. En mijn gevoel was goed, we waren niet zo ver meer van de grens met Luxemburg. Eenmaal we aan de grens waren vonden we een fietspad die we volgden tot in Diekirch. Dan hadden we het moeilijk waar we precies moesten fietsen en daar hebben we de foute keuze gemaakt, want we kwamen op een heel drukke weg en begonnen daar enorm te sukkelen. Dat was nog niet het enige en ik begon stillaan aan het einde van mijn krachten te zitten. Eenmaal we bijna helemaal boven waren, hebben we toch weer de afdaling ingezet om dan terug naar omhoog te fietsen richting Hoscheid. Ik was toch eventjes down en moe en zag het even niet meer zitten, maar moest doorzetten. Eenmaal we aangekomen waren kon ik niet snel genoeg iets eten, want ik had echt reuzehonger. Ja wadde wat een ritje was mij dat... hoho... Hopelijk is de recuperatie goed, want morgen is terug een zware dag.
Donderdag 10 maart staat er opnieuw een 45 min vetloop gepland en daarna 80 km fietsen. Lowie en ik hadden ook afgesproken om die dag te zwemmen, omdat we anders heel de week niet zouden gezwommen hebben. Tijdens de rit van woensdag hebben we gezien dat er een zwembad in Diekirch is. Dat is nog tamelijk dichtbij.
Die dag was het kouder dan gisteren. En het had geregend want de straaten lagen er nat bij. Hopelijk blijft het droog als we gaan fietsen. De vetloop verliep iets beter dan gisteren, maar dat omhoog en beneden lopen is toch lastig voor de benen hoor...!!! De vermoeidheid begint ook al te komen na die 2 zware dagen. Na het ontbijt vertrokken we terug met volle moed met de fiets en hadden terug een parcours afgesproken die we ongeveer gingen fietsen. Gelukkig was het droog en de wegen lagen er ook bijna helemaal droog bij. We vertrokken terug tegen wind, want we doen dat geen tweede keer meer met wind starten ;). We starten terug met een heel goed tempo en fietsten vlot verder. Plots kwamen aan een stuwmeer en we hebben daar een hele tijd gefietst. Dat meer was enorm groot en het bleef maar duren, echt warm was het daar ook niet. Er was daar duidelijker veel meer wind. Het was wel een prachtige streek hoor... echt genieten. Plots moesten we 10 % omhoog klimmen en ik moet zeggen dat dit een van de lastige klims die we gedaan hebben. Hij bleef maar duren... goh ik heb daar afgezien, maar het was de moeite :). Na een goeie 2 uur kwamen we aan in Wiltz, nog een grote stad. Het was niet ver meer naar Hoscheid en dan we toch nog besloten om verder te fietsen en dan is misschien niet zo'n goed gedacht geweest, maar ik heb er achteraf geen spijt van gehad. Het was zeker de moeite waard !! Op het laatste waren we terug weer wat ontmoedigd en vroegen de weg naar Hoscheid. Ze zeiden ons: C'est Loin !!!... Lowie zat er een beetje door en dat wilde hij zkr niet horen... Dan vroegen we hoever het precies was en dan zeiden ze ons dat het zo'n 20 à 30 km was... we moesten lachen. Ze zouden eens moeten weten :)... Hopelijk fietsen we niet verkeerd en komen we snel aan in Hoscheid, plots vonden we terug een fietspad. Echt prachtig zo'n fietspad, mooi breed en in sublieme staat. We hoopten dat we dit volgen dat we snel thuis zouden zijn... eenmaal het fietspad ten einde was, moesten we een beslissing nemen en dat was mss de verkeerde. Maar plots zagen we terug schot in de zaak en was Hoscheid in zicht, wat een geluk. Maar wat een rit hebben we vandaag weer gedaan zeg... het was weer de moeite zulle!!! Het kon maar niet op :) Eenmaal aangekomen snel iets eten, want we gingen daarna nog gaan zwemmen... echt puur genieten en los zwemmen :). We vertrokken met de auto richting Diekirch. Eenmaal in het zwembad waren er wel zwemlessen bezig en konden we ons keerpunt niet uitvoeren in het ondiepe... dat was wel een minpuntje. Pas om 18u is de zwemles gedaan en konden we zwemmen in 2 banen, maar een echte luxe was het niet, want er kwam dan op dat moment wat meer volk bij. Maar al bij al was het een prachtige ervaring en een uitstekend zwembad. We waren allebei blij dat we hebben losgezwommen en waren voldaan !!! Eenmaal gedaan met zwemmen hadden we allebei wel reuzehonger...!!!
De laatste dag op vrijdag 11 maart stond er opnieuw een vetloop gepland van 30 min en terug 90 km fietsen en daarna nog 4 km lopen na het fietsen. Het weer was gelukkig terug droog, maar de zon was niet te zien. We hadden terug een afgesproken parcours uitgestippeld om te gaan fietsen richting het zuiden van Luxemburg naar La Rochette en eenmaal daar aangekomen terug naar Hoscheid.
We hadden vooraf gepland om een route te volgen tijdens de vetloop, maar dat liep helemaal verkeerd uit en in de plaats van 30 min hebben 55 min gelopen... dat was wel een domper want tijdens het lopen zat ik niet super in mijn vel, maar naarmate de vetloop vorderde, hoe beter het verliep. Dus ik was alleszins positief en verrast. Nu nog een laatste ritje in Luxemburg. Yihea !!
De rit verliep in het begin terug heel vlot en we konden terug via een fietspad vlot fietsen naar La Rochette, dus bestemming bereikt. Dan was het de bedoeling om via een lus richting Hoscheid terug te fietsen. We wilden toch wel een tamelijk uur terug in ons hotel zijn omdat we terug naar huis moesten vertrekken met de auto. We waren nochtans goed op weg, maar plots kwamen we een bord tegen Merscheid en blijkbaar zijn er 2 Merscheids in Luxemburg en dat was de doodsteek he. We dachten dat we er bijna waren, maar we moesten nog een goeie 30 km verder fietsen. Eenmaal we een herkenningspunt hadden konden we richting Hoscheid fietsen wat we al eens gedaan hadden. Dan klimmen we terug de befaamde klim omhoog in Hoscheid en dan stond er nog een herstelloopje gepland. Lowie zag het niet meer zitten en fietste mee met mij. Het loopje verliep nog vlot en ik liep een goed tempo. Ik had het nooit gedacht, maar naarmate de stage vorderde hoe beter alles verliep. Jammer dat de stage erop zit, maar ik voelde wel dat ik wat slaap tekort had tijdens de stage.
Ik vond het zeker een geslaagde stage met mijn ploegmakker Lowie Dewitte en hopelijk voor herhaling vatbaar. Nu nog naar huis met de auto, dat zal nog een zware dobber worden, maar het viel uiteindelijk nog mee. Ik moet natuurlijk Lowie ook bedanken om dit te kunnen regelen met het hotel. En natuurlijk de hoteluitbaters ook bedanken om dit te kunnen verwezenlijken.
