Op donderdag 10 februari werkte ik zoals gewoonlijk mijn looptraining af in het stadion van Izegem. Er stond 7 keer 1000m op het programma met een hoge intensiteit. De looptraining verliep heel vlot tot er na de 4de 1000m iets niet klopte aan mijn rechtervoet. Ik had het gevoel dat ik een stressfractruur had en kon bijna niet meer steunen op mijn voet. Toch deed ik eens mijn schoen uit om te kijken of er niets dubbel zat ofzo... ik kroop er terug in... maar geen succes. Het zinderend gevoel in mijn voet was nog niet verdwenen en ik moest noodgedwongen mijn training stilleggen. Nochtans de 1000 meters verliepen uitstekend...
Ik checkte voor alle zekerheid nog een keer mijn voet, want ik heb al eens een stressfractruur gehad aan diezelfde voet en weet ongeveer wel hoe het voelt om dat te hebben. Na het nakijken twijfelde ik wel of ik een stressfractruur had, het moet wel iets anders... ik hoopte er natuurlijk op he ;)
Ik kwam thuis en belde snel naar mijn trainer Dirk... hij stelde voor om eerst foto's te nemen. Ik nam snel initiatief en belde meteen naar mijn huisdokter en ik had geluk. ik kon op 11 februari in de namiddag al foto's gaan nemen. Ik was natuurlijk blij, want ik wilde zo snel mogelijk bevestiging hebben van wat er nu eigenlijk precies met mij scheelt.
Op vrijdag 11 februari ging ik gaan werken en mijn voet voelde toch wel beter aan... en had geen pijn meer. Wat positief was :) Nu nog hopen dat de foto's ook positief nieuws kunnen brengen. Na de foto's genomen te hebben, kon ik bijna niet wachten en deed snel de enveloppe open. En ja hoor... wat een geluk er was nergens een manifestatie van een stressfractruur te bespeuren. Dat was al een grote opluchting! Nu nog de oorzaak weten te vinden waarom ik juist pijn had aan mijn voet. De enige mogelijkheid die ik voor ogen had, was naar een osteopaat te gaan, want ik had al een paar keer gevallen met de MTB en ook 1 keer tijdens het skiën wanneer het ijzig lag. Misschien zat er iets niet meer op de juiste plaats waardoor dit doorstraalde naar mijn voet.
Ik belde naar de osteopaat en hoopte natuurlijk zo snel mogelijk te gaan, maar die mensen hebben het ook zo druk en het moet natuurlijk ook passen voor hen. Ik kon ten vroegste dinsdagmorgen gaan, wat mij tevreden stelde en nu hopen dat dit de oplossing zou bieden. Door die blessure kon ik natuurlijk niet deelnemen aan de derde intraclubwedstrijd in het sterrebos. Wel jammer... want ik had een recupweek en voelde mij fris en ik had echt wel het gevoel dat ik mijn recordtijd ging verbeteren.
Maar dit alles stelt natuurlijk niks voor, wat Linde Herreman heeft doorgemaakt. Diezelfde week kreeg ik te horen dat Linde werd omvergereden door een auto in Portugal tijdens een fietstraining. Ik hoorde ook dat ze in coma lag en dat haar situatie niet zo goed was. Ik hoop natuurlijk dat alles terug in orde gaat komen en dat ze spoedig mag herstellen !!!
Op zaterdag 22 januari stond de ploegvoorstelling van onze club EFC - ITC gepland op zaterdag 17.00h. Dat is altijd een jaarlijkse voorstelling van onze club in Velofolies in Kortrijk.
En ja dit jaar is onze kledij helemaal verandert. We vertegenwoordigen nu de kleuren zwart en groen. Ik vind de kleurencombinatie prachtig!
Ik hoop natuurlijk dat ik de verwachtingen dit jaar kan waarmaken!!
Ik begin het seizoen met een duatlon in Geluwe op 27 maart en hoop daar al een goed loop - en fietsgevoel te vinden voor het komende seizoen. Daarna vertrek ik nog op stage in Italië om mijn basis nog wat uit te breiden en dan pas begint mijn uiteindelijke triatlonseizoen. Ik start het triatlonseizoen met het clubkampioenschap in Izegem en hoop daar al een prachtig resultaat te leveren zodat ik het seizoen sterk kan aanvatten.
Ik hou jullie nog verder op de hoogte van mijn wedstrijdplanning.
Na toch een zware trainingsweek achter de boeg te hebben, wilde ik nog een keer mijn benen testen de zondagmorgen. Ik liep zaterdagnamiddag mijn voorbereidingsloop en voelde dan al aan dat mijn benen niet echt fris meer waren. Nu we gaan morgen zien hoe het loopt.
Ik stond op en echt veel zin had ik niet om vandaag diep te gaan tijdens de intraclubwedstrijd. Maar bleef niet bij de pakken zitten en vertrok richting Sterrebos. Na een bewogen opwarming starte ik de wedstrijd met een tamelijke snelle start... dan liep ik een tempo waarbij ik het gevoel had dat ik nog wat overschot had. Ik starte bewust iets trager omdat ik niet echt fris zat.
De eerste ronde kon Ward mij heel goed volgen en ik keek even achter mij om en zag dat de andere lopers zeker niet ver van mij zaten. Na de eerste ronde hoorde ik mijn tijd... en ik was verrast want het was bijlange niet slecht toen ik de tijd van 6.35 min. Ik liep heel die ronde toch wel rond mijn overslagpols en hield mij even in. Ik kon niet wachten en versnelde meteen de 2de ronde...om mijn hartslag hoger te brengen. Ward verloor terrein en ik liep terug weer tegen mezelf en hoopte op een goeie tijd de 2de ronde. De bevestiging was er de 2de ronde dat ik goed bezig was toen ik de tijd hoorde van 13 min. Ik laadde mij op om mijn besttijd 26.32 min te verbreken en ging er volledig voor... (het is mogelijk)
Het was zeker geen makkelijke opdracht, maar na de derde ronde voelde ik al aan dat het er zeker in zat. Ik hield mijn inspanning heel goed vol en eindigde nog heel sterk en klokte af met een prachtige eindtijd van 26.12 min.
Deze prestatie stelde mij echt wel super tevreden, want dit had ik nooit verwacht na die zware trainingsweek. Mijn gemiddelde hartslag was 7 slagen lager dan de vorige editie, dus echt fris was ik niet. Dit zegt toch wel genoeg dat ik progressie gemaakt heb ten opzichte van vorig jaar en dat doet mij deugd. Ik hoop natuurlijk deze positieve lijn door te trekken!!!
Er waren nog tal van atleten die hun besttijd hebben verbetert met minuten, dat wil zeggen dat ze allemaal heel goed bezig zijn en er voor iedereen progressie is. Proficiat !!!!!! Bedankt voor de grote opkomst vandaag.
Eerste intraclubwedstrijd in het sterrebos van 8 km
Smorgens vertrek ik met mijn gewone fiets richting sterrebos om een loopwedstrijd onder de club te lopen. Na toch wel een bewogen ritje met mijn fiets... kettingproblemen grrr... kwam ik een vijftal minuten te laat op de afspraak. Gelukkig was het prachtig weer :)
Gelukkig zag ik mijn ploegmakkers lopen en liep ik nog een 15tal minuten in met 3 versnellingen. Het gevoel was nog goed na de lactaattesten van gisteren en ik had er wel zin in.
De start wordt gegeven en ik vlieg er meteen in. Maarten kon mij volgen als enige, maar na het schoenincident (die nog een keer zou voorvallen) moest hij de rol lossen, wat ik wel jammer vond. Want ik moest eigenlijk heel de wedstrijd alleen lopen en vechten tegen mezelf. Ik had als doel vooropgesteld om onder de 27 min te blijven, want het sterrebos lag wel redelijk zwaar door de weersomstandigheden van de afgelopen dagen.
Ik bleef de tijd in de gaten houden en bleef goed mijn tempo onderhouden... Ik kreeg in de gaten dat het viertal achter mij op reuzeafstand van mij liep, dat was dus geruststellend... maar toch bleef ik doorzetten voor mijn tijd.
Ik kwam de voorlaatste ronde door op een tijd van ongeveer 20.10 min en wist dat ik dat tempo zou volhouden dat ik onder de 27 min zou duiken, maar mijn recordtijd niet meer haalbaar leek. Ik gaf nog alles wat ik had de laatste rond en kon nog een max. hartslag halen van 186 wat ik zeker niet slecht vind na gisteren lactaattesten afgelegd te hebben. Ik haalde ook met blijde verwachtingen mijn doel en ik eindig met een tijd van 26.53 min. Ik mag mij zeker tevreden stellen met mijn eindtijd, maar ik verwacht natuurlijk nog progressie naar de volgende intraclubwedstrijden. Op naar de volgende ;)
Zie uitslag in de bijlage.
Proficiat aan alle deelnemers die deelgenomen hebben aan deze wedstrijd. DOE ZO VERDER !!
Op zaterdag 15 januari in de namiddag had ik mijn eerste lactaattesten van het lopen. Ik was eigenlijk wel benieuwd naar mijn resultaten, want de week ervoor had ik op skireis geweest in La Plagne. Ik wist niet welke invloed dat zou hebben op mijn resultaten, want deze week verliepen mijn training van het lopen niet zo super en het zwemmen ging nog het allerminst.
Nu met volle hoop start ik mijn lactaattesten en tijdens die testen verliep alles normaal. Ik denk dat ik bijna even ver sta ten op zichte van vorig jaar. Ik haalde op mijn laatste 1600m een tijd van 5.39 min en de laatste 600 m haalde ik opnieuw een tijd van 1.36 min. Dus ik mag tevreden zijn, hopelijk zal dit ook even goed zijn bij het zwemmen. Maar daar twijfel ik wel sterk aan, maar we zullen zien.
Na toch wel heel wat barre omstandigheden vindt toch de kerstcorrida plaats in Winkel. Eerlijk gezegd had ik er niet zoveel zin in, maar pepte mijzelf op om toch maar mee te doen.
Ik had smorgens al eens een testloopje gedaan, en voelde toch dat het niet helemaal super ging zijn. Het kerstfeest en het overvloedig eten op kerstdag zat nog in mijn kleren.
Ik warmde mij rustig op voor de wedstrijd met ploeggenoot Bart Becquart en liep 1 rondje in. Na de 3 versnellingen was ik klaar om de wedstrijd te starten.
Ik stond op de eerste startrij en vertrok onmiddelijk pijlsnel en liep er alleen vandoor... eenmaal op de heuvel kwamen er 2 lopers bij mij... en direct demarreerde de winnaar en ik ging mee... ik zat daar toch al op mijn limiet, maar wilde niet opgeven en volgde hem... Hij bleef maar versnellingen plaasten en plots brak mijn veer en ik moest afhaken... Ik keek achterom en zag eigenlijk niemand lopen... eenmaal bij de eerste doortocht van de ronde kwam er iemand bij mij aansluiten... ik kon net niet aanklampen en verloor terug terrein. Dan kwam de derde loper bij mij. Hierbij kon ik wel weer terug mee en kon goed volgen. Terug bij de heuvel versnelde die loper... ik kreeg het moeilijk en moest net op het laatste afhaken. Tijdens de afdaling ging het totaal niet meer en geraakte niet meer in mijn tempo, er liepen mij verschillende lopers voorbij... de moed begon te zakken, maar ik bleef doorzetten. De laatste kilometer liep er mij nog 1 loper voorbij en dan hield ik vol tot de finish.
Besluit: ik was tevreden van mijn start en snelheid... maar het diepgaan verliep minder vlot, want ik moest direct plafonneren en kon de inspanning niet volhouden. Dus ik weet wat mij nog te doen staat !!!
