Dokter Rennie Newton is een uitstekende chirurg. Wanneer ze gedagvaard wordt om jurylid te worden, gaat ze in de rechtzaal even kundig te werk als in de operatiekamer. Rennies nauwgezetheid dwingt haar in de strafzaak tegen de beruchte huurmoordenaar Ricky Lozada vrijspraak te eisen. Dat blijkt de meest betreurenswaardige beslissing van haar leven.
De psychopatische Lozada toont zijn dankbaarheid door haar collega te vermoorden. En hij begint Rennie het hof te maken. Moeiteloos dringt hij in elk aspect van haar leven door. Lozada's dreigende schaduw wordt Rennie bijna te veel. Maar ze weigert zijn slachtoffer te zijn en sluit een bondgenootschap met rechercheur Wick Threadgill om de obsessieve killer in de val te laten lopen.
"Mijn gedacht": Heel goed boek. Spannend, eerlijk, geloofwaardig en met een verassend einde. Het verhaal van een jonge vrouwelijke arts, die zelf ook niet onbesproken is , die tijdens een proces als juryvoorzitster in eer en geweten een moordenaar vrijspreekt waarna deze een obessie voor haar ontwikkelt die je 350 blz lang in spanning doet zitten! Dit is mijn eerste boek van Sandra Brown maar zeker niet mijn laatste. De grappige on-liners van Wick Treadgill en de spanning en actie maken van dit boek een zeer goede thriller. Het doet me een beetje denken aan de films Die Hard met Bruce Willis, harde actie en rauwe humor! Aanrader!
Wanneer Sayre Lynch hoort dat haar broer Danny zelfmoord heeft gepleegd, breekt ze haar gelofte om nooit meer naar haar geboorteplaats Destiny terug te keren. Na de begrafenis wil ze meteen vertrekken, maar in plaats daarvan raakt ze verstrikt in het web dat haar tirannieke vader Huff Hoyle, de baas van een ijzergieterij, heeft gesponnen. Sayre merkt al snel dat er niets is veranderd. Haar vader en haar oudere broer, Chris, zijn nog even sluw als altijd. Maar nu hebben ze een nieuwe compagnon in de misdaad, een uitgekookte advocaat, Beck Merchant genaamd. Al spoedig komt Sayre in nauwer contact met Beck en raakt ze ervan overtuigd dat er zich in Destiny sinistere zaken afspelen
Mijn gedacht: Fantastisch boek! Ik heb geen idee wat precies de boeken van sandra Brown zo goed maakt maar ik heb dit boek alweer ZEER graag gelezen.
Sayre Lynch komt terug naar haar geboortestad om de begrafenis van haar broer bij te wonen hoewel ze gezworen had nooit meer een voet in deze stad te zetten. Haar familie wil ze zoveel mogelijk vermijden maar direkt na aankomst merkt ze dat haar vader en oudste broer nog niks van hun vroegere streken verloren hebben. Onmiddellijk raakt ze verstrikt in hun spelletjes van manipulatie, conflicten en emoties. Uiteindelijk blijkt niks te zijn wat je denkt en zit de zaak totaal anders in elkaar dan verwacht. Zelfs het onvermijdelijke liefdesverhaal dat blijkbaar in elk boek moet voorkomen is een meerwaarde in dit verhaal.
Sandra Brown houdt je constant op het puntje van je stoel en je blijft nieuwsgierig naar de afloop. De personages zijn zeer interessant en het verhaal verveelt nooit
Eén van de betere boeken die ik de laatste tijd heb gelezen
Paris Gibson leidt een eenzaam bestaan. Alleen rond middernacht, wanneer zij haar populaire radioprogramma presenteert, komt ze weer tot leven. Haar trouwe luisteraars genieten van haar muziek en vragen advies over hun liefdesproblemen.
Maar een van Paris' fans - een man die zich Valentino noemt - wordt woest als zijn vriendin hem verlaat. Hij ontvoert het meisje en zal haar binnen 72 uur vermoorden. Daarna is Paris aan de beurt.
In een race tegen de klok werkt Paris samen met misdaadpsycholoog Dean Malloy (de man die ze nooit meer had willen zien) om de gestoorde Valentino op te sporen vóór hij zijn dreigement kan uitvoeren.
Mijn gedacht: Sandra Brown is een moeilijke schrijfster om te beoordelen. Ik heb van haar al twee fantastische boeken gelezen en al twee veel matigere. Helaas is Laat in de nacht één van de matige boeken geworden.
Het verhaal sleept zich voort, de personages zeuren er maar op los en wat eigenlijk spannend zou moeten zijn komt een beetje slaapverwekkend en vervelend over. De verdachten en mogelijke daders komen helemaal niet geloofwaardig over net als hun motieven.
De vroegere relatie met agent Dean malloy waar het hoofdpersonage Paris Gibson zo geheimzinnig over doet is in het begin nog het meest interessante van het verhaal maar ook dat loopt eigenlijk af op een sisser en is niks meer dan een zoveelste liefdesaffaire.
Pieter Dewever (Leuven, 1 mei 1951), Vlaams auteur, werkte in de medische industrie, richtte in oktober 2000 een eigen uitgeverij op (Aqua Fortis Uitgeverij) en begon in 2001 zelf te schrijven. Hij legt zichzelf op ieder jaar minstens vier boeken te schrijven en is met dat aantal de meest productieve Vlaamse auteur. Hij wordt in de pers de "Vlaamse Simenon" genoemd omdat niemand in Vlaanderen zo vlug schrijft als hij.
Hij schreef tot nu toe twee misdaadromans: De Hakbijlmoorden (2003) en Apollo's Wraak (2003). Het zijn de eerste twee delen van een reeks die 24 delen zal tellen en waarin inspecteur Hofman de hoofdrol speelt. Inspecteur Hofman is een sociaal geëngageerd man die de misdaad bestrijdt maar daarbij niet uit het oog verliest dat "de groten der aarde" vaak zelf het slechte voorbeeld geven. Ieder verhaal bevat elementen die uit de actualiteit zijn geplukt zodat de reeks op termijn een weerspiegeling wordt van wat er tussen 2002 en 2012 aan kleine en grote schandalen de actualeit haalde of zal halen. In 2012 wordt de serie met het 24ste deel definitief afgesloten. Daarna wordt de serie verfilmd als co-productie door de VRT in samenwerking met de Avro.
Inspecteur Hofman is de enige Belgische "flik" die als lid van het FAST-team zowel in binnen- als buitenland werkt, want de misdaad stoort zich niet aan grenzen... Inspecteur Hofman evenmin.
"Wat ik nog kwijt wil... dat ik op alle mogelijke manieren weiger om conformistisch door het leven te gaan en het fantastisch vind om dankzij het schrijven mijn brood te verdienen in volle onafhankelijkheid."
Nonfictie:De streek kan haar volk niet voeden (2001, sociale geschiedenis Vlaanderen); Lezen brengt de gezondheid ernstig in gevaar (2002, over het uitgeversvak); Het globalisatiecomplot (2002, de kolonisatie en de wereldhandel); De geheimen van het verzet (2002, Tweede Wereldoorlog); Luid roepen maakt altijd indruk (2002, Eerste Wereldoorlog); Meisjes met knikkende knietjes (2003, Over Hitler en de nazi's); Het syndroom van België (2003, Medische fouten en fraude in de geneeskunde).
Het lijk is dat van een man, normale lichaamsbouw, 170cm, leeftijd ongeveer 75 jaar. De ontbinding is nog niet ingetreden. Uit de mond en uit de neusgaten drupt een kleine hoeveelheid fijn wit schuim. Het lichaam vertoont sporen van geweld, als volgt te omschrijven...............
Wanneer inspecteur Hofman het autopsieverslag van de vermoorde oud-notarisklerk Van Straelen leest, beseft hij niet dat het onderzoek hem zal confronteren met de schimmen uit een ver en duister verleden. Wie heeft het gemunt op oude mannen die een rustig en teruggetrokken leven leiden? Waarom worden hun lijken naakt achtergelaten in tuinen en parken?
Inspecteur Hofman van OA8, de dienst Criminele Informatie van de federale politie, wordt op een eigenaardige manier belast met het onderzoek van een reeks moorden die op het eerste zicht niets met mekaar hebben te maken. Wanneer blijkt dat de slachtoffers niet echt vreemden zijn voor elkaar komt Hofman een groepje criminelen op het spoor die maar door één motief worden gedreven - geld, veel geld - en die daartoe bereid zijn zware risico's te nemen.
Hilary Norman debuteerde in 1986 met In Love and Friendship. Ze schreef al diverse bestsellers. Haar populaire romans verschenen in zeventien talen. De schrijfster woont in Londen.
Al spoedig merkt Matthew Gardner dat zijn huwelijk met Caroline oneindig meer problemen gaat opleveren dan hij had gedacht. Want twee van haar tienerdochters Flic en Imogen - jonge psychopates in de dop - stellen alles in het werk om van hun stiefvader af te komen.
"Mijn gedacht": Eerste boek dat ik lees van deze schrijfster en het is een meevaller. Het verhaal is geloofwaardig en spannend alhoewel het op sommige momenten iets te langdradig is. Een man hertrouwt halsoverkop en wordt geconfronteerd met een paar moeilijke en opstandige stiefdochters. Deze meisjes gaan echter wel héél ver om van hun stiefvader af te komen.
In de jaren '80 was er een reeks horrofilms met als titel "The Stepfather" over een stiefvader waar iets niet pluis mee was. Dit is ongeveer hetzelfde concept maar dan in omgekeerde richting.
Een jonge vrouw zit opgesloten in een duistere kamer van een huis midden in de staat New York. Ze is overgeleverd aan de genade van een sadistische moordenaar die iedere gevangene beschouwt als materiaal waarmee hij kan doen en laten wat hij wil.
Joanna Guthrie is naar New York gekomen om beeldhouwer Jack Donovan te leren omgaan met zijn nieuwe blindegeleidehond. Van het begin af aan is zij geïntrigeerd door haar onconventionele gastheer. Toch constateert ze dat Jack een ongezonde uitwerking heeft op zijn omgeving. Soms reageert hij intens emotioneel op zijn vrienden en collegas. Hoewel Joanna ertegen strijdt dat ze zich steeds meer aangetrokken voelt tot Jack, merkt ze ook dat ze daar eigenlijk niet welkom is.
Ondertussen stelt de FBI een onderzoek in naar een aantal spoorloos verdwenen persone
Patrick Conrad is veelzijdig: dichter, scenarist, regisseur, tekenaar en schrijver. Studeerde enige tijd Germaanse filologie en filmkunde te Brussel, maar wijdde zich vervolgens volledig aan zijn creatieve bezigheden. Schreef verhalen, columns en artikelen voor Partner, Knack en Avenue. Was medeoprichter van het befaamde Antwerpse dichtersgenootschap The Pink Poets.
In 1963 debuteerde Conrad met de poëtische dialoog Cezar & Jezabel. Zijn poëzie wordt in de kritiek maniëristisch genoemd om de overwegend esthetische bekommernis ervan. Zijn thematiek ligt in het verlengde van het estheticisme van de late romantici en symbolisten: erotiek, morbiditeit, melancholie en sublimatie. In de verhalenbundel Allegria! Allegria! (1972), waarin de kleine roman De kleine dood van Kasper Q. (1971) werd opgenomen, wordt deze thematiek vermengd met pop art-elementen en surrealistische effecten. In 1976 was van zijn grafisch werk een overzichtstentoonstelling in Antwerpen te zien. In 1980 ging zijn eerste grote film Slachtvee in première. In 1979 werd Conrad mederedacteur van het Nieuw Vlaams Tijdschrift. Hij verzamelde zijn gedichten uit de jaren 1973 tot 1983 in De vernieling (1985). In 1987 ging zijn film Mascara in roulatie. Conrad schreef ook thrillers: de L-trilogie Limousine, Louisiana en Luwte (1998), een reeks met de Antwerpse adjunct-commissaris Pol Courtois in de hoofdrol, en Op de Franse duinen (1998). Conrads stijl wordt gekenmerkt door zwarte humor en soms gruwelijke beschrijvingen. In 1969 verwierf Conrad de Arkprijs voor het vrije woord en in 1971 de tweejaarlijkse poëzieprijs van De Vlaamse Gids. Conrad heeft drie films gemaakt, waarvan Mascara uit 1987 (met Charlotte Rampling) de bekendste is. (cinegrafie)
Zijn met de Diamanten Kogel 2007 bekroonde boek 'Starr' is Conrads achtste misdaadroman. De roman gaat over een professor filmgeschiedenis die verdacht wordt van een reeks moorden.
België was hem al snel te klein en hij woont een groot deel van zijn leven in de Provence.
Commissaris Bob Boenders is nog slechts een zucht van zijn pensioen verwijderd, maar twee reeksen seriemoorden blijven hem tot de laatste dag achtervolgen. In Antwerpen werden drie homofiele acteurs met een .357 Magnum in de aars geschoten en uit het raam gegooid. In dezelfde periode zijn vijf roodharige vrouwen van middelbare leeftijd vermoord, onthoofd en verkracht. Boenders vindt veel verdachten maar nauwelijks een spoor, behalve dan de term 'cargo', het laatste woord dat zijn in elkaar geslagen medewerker prevelt voor hij met doodsangst in de ogen door het lint gaat.
"Mijn gedacht": in het begin is het een beetje wennen en aanpassen maar eens je "in het verhaal zit" kan je dit boek onmogelijk wegleggen.
Conrad is hard, rauw en zeer cynisch. Hij kan eveneens zeer grappig en origineel uit de hoek komen.
Wanneer Flor Daens, ex-boekhouder bij de rederij Carrol & Stevenson, uit de gevangenis wordt ontslagen wegens fraude en diefstal, is hij een berooide, eenzame man zonder toekomst. Een man die niets meer van de wereld begrijpt en het liefst onzichtbaar zou willen worden. Hij belandt in een miezerig hotelletje in de Antwerpse rosse buurt. Daar wordt Daens omringd door pathetische schimmen die in het verleden leven en hij probeert er aan zijn nieuwe, uitzichtloze vrijheid te wennen. Hij loopt ook Laura, zijn jeugdliefde, weer tegen het lijf, maar pas als het beroemde fotomodel Manon Liebbaers ontvoerd wordt, ziet Flor Daens zijn kans liggen. Manon is zijn vroegere buurmeisje en hij vat het plan op om het gevraagde losgeld te bemachtigen. Zoetjesaan raakt Flor Daens in zijn even naïeve als levensgevaarlijke plan verstrikt.
"Mijn gedacht": 'Conrad is een geval apart onder de Vlaamse misdaadschrijvers: hij schrijft stuk voor stuk eigenzinnige thrillers die je met weinig anders in het genre kunt vergelijken.
Een hoogst vermakelijke liefdesroman die zich afspeelt in de bijzonder herkenbare, groezelige onderbuik van Antwerpen. Aanrader met een verrassend einde
In deze klassieke, zwarte thriller beschrijft ex-commissaris Pol Courtois het duivelse complot waarvan hij het slachtoffer wordt na zijn ontslag bij de Antwerpse Opsporingsdienst. Uit liefde voor een betoverende en geheimzinnige femme fatale die zich Luwte laat noemen, zal hij zijn ziel aan de duivel verkopen. Wat als een verblindende, sensuele droom begint, kantelt al gauw in een macabere nachtmerrie. Wanneer Courtois de uitzichtloosheid van zijn situatie beseft en Lomax, zijn nieuwe werkgever, wil uitschakelen, is het misschien al te laat.
Na Limousine en Louisiana vormt Luwte het derde en laatste deel van Conrads trilogie over liefde en misdaad in Antwerpen - en net als de vorige delen is Luwte perfect afzonderlijk leesbaar.
Peter de Zwaan heeft diverse publicaties op zijn naam staan, met name misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop. Het in april 2000 verschenen boek Het Alibibureau werd uit vijf genomineerde boeken verkozen tot winnaar van de Gouden Strop 2000. Na het overlijden van Willy van der Heide zette Peter de Zwaan de Bob Evers serie voort. Voor twee van De Zwaans boeken bestaan filmplannen. Oberon Pictures zal het jeugdboek Koerier van het kwaad verfilmen, terwijl producent Rob Houwer momenteel bezig is met het script voor De Zwaans roman Een keel van glas uit 1997.
De Zwaan is sinds augustus 1969 werkzaam voor De Twentsche Courant Tubantia. Hij was van 1984 tot 1996 chef van de kunstredactie met film en video als specialiteit. Sinds januari 1996 verzorgt hij dagelijks een column op pagina twee van de krant.
Sportjournalist Ab Ruib heeft nu 'de tijd aan zichzelf', zei de directeur om de bittere pil te vergulden. Niemand laat meer iets van zich horen, zelfs een afscheidsreceptie is hem niet gegund. Hij denkt: 'Ik krijg jullie nog wel.' En daar is hij druk mee bezig. Hij heeft alles verzameld wat hij aan belastend materiaal over zijn ex-collega's kon vinden en dat is veel, want hij zit al zijn leven lang in de journalistiek en hij heeft zijn ogen en oren altijd goed opengehouden. Wie te veel drinkt, wie vreemdgaat, wie sjoemelt met zijn declaraties of in de baas zijn tijd naar pornosites surft en nog veel meer. Ab Ruin werkt een duivels plan uit waarbij hij al die informatie in zijn voordeel kan gebruiken. Een plan dat lijkt te slagen - tot er een dode valt. Dat was niet de bedoeling ...
"Mijn gedacht": Een boek waarin een goed verhaal zou kunnen zitten maar dat nooit echt op dreef komt. Wanneer je de samenvatting leest op de achterflap ben je direkt geïnteresseerd: een journalist wordt ontslagen op de krant en zint op wraak tegen zijn oversten. Wat volgt is echter een ongeloofwaardig, onrealistisch en oninteressant verhaal met veel te veel personages die stuk voor stuk flauw en onbenullig zijn. Het hoofdpersonage is al jaren een doodsaaie, ouwe op zijn retour-zijnde journalist maar wordt plots een held en superspeurder. Zeer flauw en saai boek!
Nillie Pender is tot twee keer toe gedumpt en ze is het zat. Ze wil geld van de man die haar zonder een cent liet zitten, terwijl hij zelf in een rianta villa woont, waar een vriend een fotostudio heeft en het een komen en gaan is van beeldschone fotomodellen.
Telkens als ze haar oude autootje aan de rand van het park parkeert en haar verrekijker op het huis richt, lijkt het er feest. Wat Nillie echter niet weet is dat haar ex op zwart zaad zit en de fotograaf gechanteerd wordt door onderwereldbaas Vinnie. Die daarbij geen wraakzuchtige, stalkende vrouwen kan gebruiken.
Zijn vader was werkzaam bij het Afghaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken, zijn moeder was een lerares op een middelbare school voor meisjes in Kabul. In 1970 zond het ministerie de familie uit naar Parijs, waar zijn vader voor de Afghaanse ambassade ging werken. In 1978 vond er een bloedige staatsgreep plaats in het thuisland, waarbij de communisten aan de macht kwamen. Hierop besloot vader Hosseini om niet meer terug te keren naar Afghanistan, maar om politiek asiel aan te vragen in de Verenigde Staten. Rond 1980 vestigde de familie zich in San José, Californië. Omdat ze met weinig middelen de oversteek gemaakt hadden, leefden ze een korte periode in de bijstand.
Khaled Hosseini behaalde zijn middelbare school diploma in 1984 en ging studeren aan de universiteit van Santa Clara, waar hij vier jaar later zijn bachelor biologie behaalde. In 1989 ging hij geneeskunde studeren aan de universiteit van San Diego, waar hij zijn titel als Doctor of Medicine verdiende. Hij voltooide zijn opleiding tot internist bij het Cedars-Sinai Medisch Centrum in Los Angeles in 1996.
Invloeden
Als kind las Hosseini enorm veel, van Perzische literatuur tot vertalingen van buitenlandse romans, van Alice in Wonderland tot de misdaadverhalen van Mickey Spillane. Zijn herinneringen aan een vreedzaam Afghanistan, voor de inmenging van de Sovjet-Unie en zijn persoonlijke ervaringen met de etnische Hazara bevolking waren de inspiratie voor zijn eerste roman De vliegeraar.
Amir en Hassan zijn gevoed door dezelfde min en groeien samen op in de hoofdstad van Afghanistan. Als blijk van hun verbondenheid kerft Amir hun namen in een granaatappelboom: Amir en Hassan, de sultans van Kabul. Maar sultans zijn ze alleen in hun fantasie, want Amir hoort tot de bevoorrechte bevolkingsgroep en Hassan en zijn vader zijn arme Hazaren, in dienst van Amirs vader. Bij de jaarlijkse vliegerwedstrijd in Kabul is Amir de vliegeraar, degene die het touw van de vlieger in handen heeft. Hassan is zijn hulpje, de vliegervanger. Voor jou doe ik alles! roept Hassan hem toe voordat hij wegrent om de vallende vlieger uit de lucht op te vangen. Die grenzeloze loyaliteit is niet wederzijds. Wanneer er iets vreselijks gebeurt met Hassan verraadt hij zijn trouwe metgezel. Na de Russische inval vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde Staten. Amir bouwt er een nieuw bestaan op, maar hij slaagt er niet in Hassan te vergeten. De ontdekking van een schokkend familiegeheim voert hem uiteindelijk terug naar Afghanistan, dat inmiddels door de Taliban is bezet. Daar wordt Amir geconfronteerd met spoken uit zijn verleden. Zijn voornemen om zijn oude schuld jegens Hassan in te lossen sleept hem tegen wil en dank mee in een huiveringwekkend avontuur.
"Mijn gedacht": Meesterwerk dat terecht maanden het best verkochte boek was. Het verhaal speelt zich af in Afganistan in de periode 1980-1990.
De rijkeluiszoon Amir is bevriend met de arme "Hazzara" Hassan. Terwijl Hassan alles voor zijn vriend Amir zou doen wanneer die in de problemen zit blijkt dat de vriendschap niet zo heel hecht is dat die vooral van slechts één kant komt. Wanneer Hassan in de problemen komt en er problemen in het land komen worden de twee van elkaar gescheiden.
Het verhaal gaat over discriminatie, onverdraagzaamheid maar ook over vriendschap en familiebanden. Een thema dat veel mensen aanspreekt. Ondanks het wat cliche thema slaagt Hosseini erin om vaart in het verhaal te brengen & om sprekende personages neer te zetten. Leuk is dat je heel wat leert over de Islam (zie verklarende woordenlijst achteraan). De laatste tijd wordt Islam nogal geassocieerd met slechte dingen en dit boek laat weer de andere, zachtere kant van Islamieten zien. Net als de schrijfstijl dus die zowel literatuur freaks als huismoeders zal aanspreken. Dat opzich is al een hele kunst!
In 1000 schitterende zonnen wordt een kroniek van dertig jaar Afghaanse geschiedenis (1974-2003) verteld door de ogen van twee vrouwen. De roman beschrijft het verhaal van de vijtienjarige Mariam die na de zelfmoord van haar moeder wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenmaker Rasheed uit Kabul en in een gewelddadig huwelijk terecht komt. Later neemt hij ook Laila, die door een raketaanval haar beide ouders verloor en als wees achterbleef, tot zijn tweede vrouw in de hoop dat zij zijn droom kan waarmaken: hem een eigen zoon van vlees en bloed schenken. De tirannieke houding van hun man drijft de twee vrouwen dichter naar elkaar toe en na verloop van tijd ontstaat er tussen hen een onverbreekbare band.
Als klein meisje werd Mariam er al op gewezen om voorzichtig te zijn voor de macht van de mannen. Net als de naald van het kompas die naar het noorden wijst, vindt de beschuldigende vinger van de man altijd een vrouw. Altijd. Vergeet dat nooit. Dat citaat symboliseert de onderdrukking van de vrouw en slaat in deze roman zowel op de overheersing van het Afghaanse volk in het algemeen als op het huiselijk geweld door Rasheed in het bijzonder.
"Mijn gedacht": Wederom een prachtig boek dat tot nadenken stemt. Het verhaal van de twee vrouwen is hartverscheurend en doet je anders tegen het leven in de landen van de Taliban aankijken.
Respect en ongeloof zijn twee woorden die opkomen na het lezen van dit boek.
Iets "meliger" dan de vliegeraar maar de moeite waard!
Brusselmans was eind jaren zeventig een vrij succesvolle voetballer. Hij speelde linksbuiten bij Vigor Hamme en Sporting Lokeren, en momenteel heeft hij een eigen minivoetbalclub: De Woody's, naar zijn overleden hond Woody. In 1981 trouwde hij en vestigde hij zich in Iddergem, in 1986 verhuisde hij naar Gent. In 2005 trouwde hij voor de tweede keer.
Brusselmans studeerde Germaanse filologie te Gent, waarna hij in een bibliotheek van een ministerie in Brussel ging werken. Over deze tijd in zijn leven gaat zijn doorbraakroman De man die werk vond uit 1985. De hoofdpersoon, de zonderlinge bibliothecaris Louis Tinner, slijt zijn werkdagen met drinken en fantaseren over het koffiemeisje. Het boek schetst met zijn neerslachtige ondertoon een goed beeld van de jaren tachtig. Het wordt door velen beschouwd als zijn beste werk en kreeg in 1998 een vervolg: Nog drie keer slapen en ik word wakker.
Brusselmans vormde samen met Tom Lanoye en Kristien Hemmerechts een nieuwe lichting in de Vlaamse literatuur die begin jaren tachtig opkwam. Zijn werk wordt gekenmerkt door een hoog autobiografisch gehalte en drank, seks en verveling zijn terugkerende thema's. Ook wordt in zijn boeken vaak gerefereerd aan het leven op het Vlaamse platteland van de jaren zestig, de tijd en de omgeving waarin Brusselmans opgroeide. Een boek dat zich afspeelt in deze tijd is Het einde van mensen in 1967 (1999). Hierin weeft Brusselmans vier korte verhalen in elkaar.
Zijn bekendheid heeft Brusselmans, buiten zijn boeken, te danken aan zijn verschijning in de media. Zo had hij in 1991 een eigen rubriek in Het Huis Van Wantrouwen, waar hij bekend werd met de uitspraken 'Doch dit alles terzijde' en 'Bedankt voor uw wáándacht!' Hij is vaak te zien in talkshows en discussieprogramma's, heeft al jaren een wekelijkse column in het weekblad HUMO (die hij midden jaren negentig ook voordroeg op de VPRO-radio onder de titel 'Val dood'), en staat (net als in zijn boeken) vaak garant voor provocerende uitspraken. Een beledigende opmerking over modeontwerpster Ann Demeulemeester in zijn boek Uitgeverij Guggenheimer (1999) leverde hem een proces op. Het boek was enige tijd niet verkrijgbaar.
Brusselmans is een van de meest verguisde Vlaamse schrijvers. Men heeft vooral kritiek op de eentonigheid van zijn oeuvre, de schuttingtaal en de platte seksueel getinte uitspraken. Veel boeken gaan over zijn leven als beroemd schrijver en bevatten gescheld op zijn omgeving en collega-schrijvers. Door critici wordt hij hierom en om zijn vele optredens in de media vaak niet serieus genomen. Ondanks de kritiek is zijn werk populair, vooral bij een jong publiek, en hij groeide uit tot een van de best verkopende schrijvers van Vlaanderen.
Als veelschrijver brengt Brusselmans soms wel twee boeken per jaar uit en zijn oeuvre omvat inmiddels al bijna vijftig boeken. In 2007/2008 schreef hij een trilogie over de bizarre schrijver Danny Muggepuut, befaamd worsteter (liefst staand), bierdrinker en nonsenskletser over de Tweede Wereldoorlog, bizarre seks, homo's, negers en andere minderheidsgroepen. De drie delen, Muggepuut, De perfecte koppijn en Toos, zijn ook goed los van elkaar te lezen.
Bij alleen boeken blijft het niet. In 2007 is zijn roman Ex-drummer verfilmd als Ex Drummer door de Vlaamse regisseur Koen Mortier. De film werd door de meeste critici neergesabeld en verdeelde de kijkers in liefhebbers en haters. Een toekomst als cultfilm lijkt verzekerd.
Wanneer Flor Daens, ex-boekhouder bij de rederij Carrol & Stevenson, uit de gevangenis wordt ontslagen wegens fraude en diefstal, is hij een berooide, eenzame man zonder toekomst. Een man die niets meer van de wereld begrijpt en het liefst onzichtbaar zou willen worden. Hij belandt in een miezerig hotelletje in de Antwerpse rosse buurt. Daar wordt Daens omringd door pathetische schimmen die in het verleden leven en hij probeert er aan zijn nieuwe, uitzichtloze vrijheid te wennen. Hij loopt ook Laura, zijn jeugdliefde, weer tegen het lijf, maar pas als het beroemde fotomodel Manon Liebbaers ontvoerd wordt, ziet Flor Daens zijn kans liggen. Manon is zijn vroegere buurmeisje en hij vat het plan op om het gevraagde losgeld te bemachtigen. Zoetjesaan raakt Flor Daens in zijn even naïeve als levensgevaarlijke plan verstrikt.
