Wie heeft niet de droom te emigreren naar het zuiden van Frankrijk waar het klimaat beter, de mensen minder gehaast, de omgeving weidser, de natuur meer aanwezig, en de algehele stemming vrolijker is? Ontmoet Simone, een 34-jarige vrouw die de stap waagt om in het zuiden van Frankrijk een nieuw leven te beginnen. Samen met haar man en twee kinderen koopt ze een bouwvallig landhuis om op te knappen, erin te wonen en een deel ervan te verhuren als chambres dhôtes. De werkelijkheid haalt de droom in. Waar haal je goede werklui vandaan in een vreemd dorp waar je nog niet eens de bakker weet te vinden? Hoe stel je je kinderen gerust die de taal nog niet machtig zijn en al hun vriendjes hebben moeten achterlaten? Hoe houd je je relatie opwindend terwijl de stress van de verbouwing steeds zwaarder op je schouders drukt? Terwijl de hectiek in en om het huis steeds groter wordt vlucht Simone die er genoeg van heeft haar leven continu aan dat van haar man aan te passen in een hartstochtelijke affaire met de aantrekkelijke twintigjarige Michel. Ze raakt daarbij echter langzaam maar zeker de controle over haar eens zo georganiseerde leven kwijt.
"Mijn gedacht": Ondanks de ongelooflijk lovende kritiek dat het boek krijgt ben ik er niet wild van! Close-up heb ik enorm graag gelezen maar Rendez-vous komt mij iets te veel als een stationsroman over. Eric & Simone emigreren naar Frankrijk om daar een nieuw leven te beginnen. Het was voor mij al zeer ongeloofwaardig om na zo'n grote stap direkt je relatie op het spel te zetten door verliefd te worden op één van de bouwvakkers zoals Simone overkomt. Ook het verdere verloop van het verhaal kwam mij allemaal iets te geforceerd over. De motieven en beweegredenen van slechterik Peter komen niet veel verder dan geldgebrek en dat is een beetje magertjes. Geen slecht boek maar voor mij persoonlijk eerder een stations- of damesroman dan een thriller. Ieder zijn mening uiteraard en ook het volgende boek van Esther Verhoef zal ik lezen. Hopelijk ben ik dan weer even enthousiast als na Close-up!
ESCOBER: Het schrijversduo, bestsellerauteur Esther Verhoef (1968) en Berry Verhoef (1967), bundelt de krachten voor het schrijven van keiharde actiethrillers met 'vlees op de botten'.
Wanneer Alex Fisher, Brits militair, terugkeert na zijn uitzending in Bosnië, blijkt dat de oorlog hem nog niet wil loslaten. Black-outs, nachtmerries en ongecontroleerde geweldsuitspattingen zijn het gevolg. De demonen in zijn hoofd drijven Fisher en zijn jeugdliefde Helen uit elkaar. Als het hem niet lukt om zich weer in het dagelijkse leven in te passen, vlucht hij naar Mexico om letterlijk afstand te nemen en alles van zich af te zetten. In Mexico komt hij op onorthodoxe wijze in aanraking met de mysterieuze Angela, oogverblindend mooi, gepassioneerd en gevaarlijk. Alex komt opnieuw in levensbedreigende situaties terecht, maar nu is hij niet langer alleen voor zichzelf op de vlucht
Chaos is een bloedstollende, up tempo thriller over onmacht, verlangen, schimmen uit het verleden, trauma, liefde en verraad.
Geschreven vanuit de onderbuik raakt Chaos de lezer rechtstreeks in het hart.
Mijn gedacht: Wie denkt een boek van Esther Verhoef te lezen zal meer dan één keer slikken en raar opkijken! Wanneer ze onder de naam Escober, samen met haar echtgenoot, schrijft gaat ze in haar boeken een volledig andere kant uit en. Zeker niet te vergelijken met haar eerdere, psychologische thrillers.
Chaos is zoals een goeie actiefilm en bij uitbreiding een goed boek moet zijn: snel, hard, ruw en spannend. Voeg daarbij nog een portie ruige sex en je krijgt een boek dat leest als een trein.
Alex fisher is zeker geen doetje maar wanneer hij probeert af te kicken van zijn ervaringen in Bosnie tijdens de oorlog ginder komt hij in nog grotere problemen met misschien nog gevaarlijkere mensen terecht. De bloedmooie maar zeer gevaarlijke Angela brengt hem in de problemen en wanneer blijkt dat er meer zit achter hun toevallige ontmoeting moet Fisher echt tot het uiterste gaan om de weinige mensen die hem lief zijn veilig te stellen!
Keihard boek maar zeer zeker de moeite waard! Veelbelovend debuut!!!!!
Simone van der Vlugt werd op 15 december 1966 in Hoorn als Simone Watertor geboren. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze schrijfster wilde worden en op haar dertiende stuurde ze voor het eerst een manuscript op naar een uitgever. Ze bleef proberen een uitgever voor haar werk te interesseren, tot ze Nederlands en Frans ging studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam.
Tijdens haar studie kwam ze in aanraking met jeugdliteratuur en zodra ze haar diploma had behaald, schreef ze een historisch jeugdboek dat in 1995 onder de titel De amulet verscheen bij uitgeverij Lemniscaat. Dat was het eerste boek in een lange reeks historische jeugdboeken waar ze verschillende prijzen mee won en die ook in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Spanje en Denemarken verschenen.
Tegenwoordig schrijft ze ook thrillers voor volwassenen die verschijnen bij uitgeverij AmboAnthos. Simone van der Vlugt is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Alkmaar.
De aankondiging van een middelbare-schoolreünie zet Sabines leven plotseling op zijn kop. Het rakelt een belangrijke gebeurtenis uit haar jeugd op: de verdwijning van haar klasgenoot Isabel. Ooit waren zij hartsvriendinnen, maar toen Isabel zich ontpopte tot het populairste meisje van de school liet zij Sabine plotseling links liggen. En dat was niet het enige wat zij haar aandeed... Toch voelt Sabine zich enorm schuldig: misschien zou Isabel nooit verdwenen zijn als Sabine die bewuste dag met Isabel mee naar huis was gefietst.
Nu tien jaar later is er nog steeds dat knagende schuldgevoel en komen er steeds flarden van herinneringen aan die tijd terug. Sabine begint te wroeten in het verleden en komt steeds dichterbij het ware, angstaanjagende verhaal achter Isabels verdwijning.
"Mijn gedacht": Goed boek maar zeker niet op het niveau van bv Nicci French. Gespleten persoonlijkheid, selectief geheugen, verdringen van de herinneringen, het zijn natuurlijk gedroomde theorieen voor schrijvers van thrillers maar in dit boek is er toch wel voor de gemakkelijke oplossingen gekozen. Het verhaal zit goed maar toch komen er veel te veel ongeloofwaardigheden en toevalligheden in voor. De schrijfster brengt de mogelijke daders zo duidelijk naar voor dat je op voorhand weet dat die het zeker niet zijn. (met de molshopen in de tuin�van de�concierge als dieptepunt). Het einde en de ontknoping zie je dan ook al van ver aankomen, wat een thriller niet echt ten goede komt. Aangenaam boek maar zeker geen hoogvlieger.
Adembenemende psychologische thriller, met humor en vaart geschreven, over hoe het dagelijks leven opeens kan veranderen in een hel.
Marjolein is een betrokken, bevlogen docente op een zwarte middelbare school in Rotterdam. Ze haalt veel voldoening uit het goede contact dat ze met haar leerlingen heeft, maar op een dag maakt ze een heel andere kant van het onderwijs mee. Ze wordt tijdens de les bedreigd door een van haar leerlingen.
Vanaf dat moment verandert haar leven totaal. Ze komt tussen twee vuren te staan: enerzijds wordt er een beroep gedaan op haar loyaliteit ten opzichte van de school, anderzijds is er de angst voor de bedreigingen die niet ophouden. Wie heeft het nu precies op haar gemunt, en hoever wildie persoon gaan?
"Mijn gedacht": De boeken van Simone Van Der Vlugt, Saskia Noort, Nicci French enz. worden vaak beschreven als boeken voor vrouwen. Wel, ik kan zeggen dat ik als man ook van deze boeken kan genieten. Ik vond Schaduwzuster een goed boek. Spannend en origineel vind ik de afwisseling tussen de twee hoofdpersonages die het verhaal "vertellen" vanuit hun eigen ervaring. Dat het niveau van het boek niet hoger ligt dan dat van de gemiddelde Libelle lezer(es) vindt ik een belachelijke opmerking, niet elk boek moet moeilijk of ingewikkeld zijn. Gewoon een spannend boek met een goed verhaal en geloofwaardige plotwendingen kan ook heel leuk om lezen zijn. En dat is met dit boek het geval!
In Het laatste offer zullen een vermiste archeoloog, een belangrijke archeologische ontdekking in Egypte en een geheim dat de wereld versteld zal doen staan Birgits ooit zo beschermde leventje totaal op zijn kop zetten. Zij beleeft met Jef, die ze nog maar net heeft ontmoet, twee heftige nachten, waarna hij spoorloos verdwijnt. Op haar zoektocht naar Jef belandt Birgit in een reeks verwikkelingen waarin ze beiden hun leven niet meer zeker zijn. De zoektocht leidt onder andere naar de Ark des Verbonds, die al eeuwenlang net zo tot de verbeelding spreekt als de Heilige Graal. Wat is die Ark precies? Wat was zijn functie? Waar is hij gebleven? Deze en andere spannende verhaallijnen maken Het laatste offer tot een avontuurlijke en zeer beklemmende psychologische thriller.
Mijn gedacht: Het verhaal is... goed. De opbouw en het onderwerp zijn interessant maar: de achtervolgingsscène die de eerste tientallen bladzijden beheerst is totaal ongeloofwaardig. De reacties van de beide hoofdpersonages zijn soms zeer eigenaardig en het uiteindelijke einde is lang op voorhand voorspelbaar.
Als Lisa in haar achtertuin de was ophangt staat er ineens een ontsnapte tbs'er voor haar neus. Vluchten is geen optie omdat ze het leven van haar zesjarige dochter Anouk niet in gevaar wil brengen. Er volgt een week waarin moeder en dochter gegijzeld worden in hun eigen huis. Lisa zint op een ontsnappingspoging maar heeft weinig bewegingsvrijheid. Het enige waar ze op kan rekenen is haar inlevingsvermogen, fantasie en mensenkennis. Maar is dat genoeg om het er levend vanaf te brengen? Senta is journalist en is met haar auto verdwaald in de mist. Als ze besluit aan te bellen bij een dijkhuisje, wordt er niet opengedaan. Ze loopt om het huis heen en ziet tot haar schrik dat daarbinnen een vrouw met een mes wordt bedreigd. Ze vlucht, maar terwijl ze op zoek gaat naar hulp overkomt haar iets vreselijks...
Mijn gedacht: Goed boek. Doet mij een beetje denken aan de boeken van Patrick De Bruyn. Het verhaal is zeer geloofwaardig al had ik af en toe een beetje moeite met de, soms eigenaardige, reactie van Senta op het gebeuren.
Interessant vond ik dan weer hoe de schrijfster de toestand van een patient in coma beschrijft en het ontwaken uit die coma.
Mick Kreuger is een interessante dader met een gruwelijke voorgeschiedenis die je stukje voor stukje leert kennen. Zijn relatie met het slachtoffer doet je constant twijfelen en op een bepaald moment denk je dat Lisa enige sympathie voor hem krijgt. niks is echter minder waar!
Vlaams auteur Piet Teigeler is een voormalig journalist. Na 30 jaar journalistiek is Teigeler op fictie overgeschakeld. Hij woont in Spanje.
Teigeler lanceerde in 1995 het speurdersduo Carpentier en De Wit. De misdaden spelen zich af in Antwerpen, met veel oog voor couleur locale. De zwarte dood, het zesde deel in deze serie misdaadromans, werd bekroond met de Hercule Poirot-prijs 2000: de prijs voor de beste Vlaamse misdaadroman.
Paniek in de Antwerpse metro. Een harde knal, iedereen vlucht, een lijk blijft achter. De speurders Carpentier en Dewit krijgen het onderzoek toegewezen. Of wordt het hun in de maag gesplitst? De identiteit van de dode, een extreem rechtse advocaat, suggereert namelijk een politieke moord. De media ruiken een nieuw schandaal, de magistratuur is bang zich de vingers te branden en uiterst rechts marcheert en zwaait met vendels, ook binnen het politiekorps. Via Félicien Tshilembe, voormalig lid van Mobutu's geheime dienst, vinden de speurders de weg naar achtereenvolgens de diamantmijnen van Kasaï en de grootste diamantroof aller tijden, door de nazi's gepleegd in Antwerpen. Als ook Tshilembe op een gewelddadige manier de dood vindt, met in zijn hand een spuitbuis vol pestbacillen, ziet Carpentier België al in de verstikkende greep van de Zwarte Dood.
Commissaris Carpentier vindt een lijk in een stille straat. Als hij eindelijk thuiskomt draait zijn vrouw hem de rug toe. Dat is helaas niet zijn enige zorg, want zijn trouwe assistent Leo Dewit is naar de nieuwe Federale Recherche vertrokken en diens opvolger, de verwaande ex-rijkswachter Napoleon, doet alles om de commissaris in diskrediet te brengen. Wat deed hij in het holst van de nacht in die bepaalde straat? Carpentier en Dewit raken betrokken bij de onwelriekende achterkant van de politiek en ervaren hoe er, nu ook bij ons, mensen doodvallen van de stress. Tot nu toe hadden alleen overwerkte Japanners een naam voor deze doodsoorzaak: karoshi
Frans Laarmans ging niet recht naar huis, zoals hij ons wil doen geloven op het eind van Het dwaallicht, de roman van Willem Elsschot. Hij ging naar de Lange Ridderstraat.
In Het dwaalspoor keert Piet Teigeler terug naar het Antwerpen van 1938 om uit te zoeken wat de bedenkelijke Laarmans echt heeft uitgehaald in die ellendige novembernacht, aan de vooravond van de tweede grote wereldbrand.
Laarmans heeft Het Wereldtijdschrift van Boorman overgenomen en de redactie naar Antwerpen overgeplaatst. Het gaat hem voor de wind en nu hij Karel als assistent heeft kan hij er zijn gemak van nemen. Maar op die noodlottige novemberavond ontmoet hij de Afghanen, die op zoek zijn naar zakkennaaister Maria Van Dam. Hij gaat met de drie zeelui aan de rol en daar zal hij spijt van krijgen, want Maria is op gruwelijke wijze vermoord en Laarmans blundert recht naar de plaats van het delict. Hij stuurt zijn assistent op onderzoek uit, want die is privé-detective geweest. Maar is dat beetje ervaring genoeg om Laarmans uit het slop te halen? Of duwt hij hem juist dieper in het moeras?
Commissaris Carpentier doet wat gepensioneerden verondersteld worden te doen: in alle rust een eindje kuieren, onder meer met zijn vriend Maurice Mendelsohn en met zijn hondje, Watson. Uitgerekend tijdens zo'n wandeling in het Antwerpse begrafenispark Schoonselhof komt zijn terriër aandraven met iets griezeligs in zijn muil. 'Auris externa,' zegt dokter Mendelsohn, 'voor de lager opgeleiden: een mensenoor!'
Commissaris Leo Dewit, die in allerijl is opgebeld door zijn vroegere baas, staat even later voor een onbekend lijk. In tegenstelling tot de tienduizenden die hier fatsoenlijk begraven liggen, is deze half vergane heer slorig neergekwakt op de marmeren vloer van een vervallen grafkapel. De zakken van het lijk zijn leeg; het enige spoor is een aangebroken pakje Marlboro met een boekje lucifers waarop de opdruk van een caféin Bosnië-Herzegovina staat. Dat is geen toeval, want wetsdokter Tomara Joos ontdekt dat de kogel in de lever zonder meer uit een Joegoslavisch geweer komt.
'Verdomme,' bromt commissaris Dewit. 'Joegoslavië, groot banditisme, federale parketten... kunnen we nu eens nooit een gewone domme moord op ons bordje krijgen!'
"Mijn gedacht": Op de achterkant van het boek kan je lezen dat Teigeler meermaals genomineerd is voor de gouden strop dus ik begon vol verwachting aan dit boek (voor mij het eerste van deze schrijver). Ligt het nu aan mijn grote verwachting? Ik weet het niet maar ik vond er niet veel aan! Het klassieke speurdersduo, een gepensioneerde commisaris en zijn opvolger, een moord en verder een paar privé problemen, een zwangerschap, een dode parkiet en heel veel moeilijke servische namen. Er zat wel ergens een verhaal in dit boek maar ik vond het heel moeilijk om bij de les te blijven en het heeft dan ook een hele tijd geduurd eer dit boek uit was. Misschien zijn de andere boeken van Piet Teigeler beter maar dit is het zoveelste (flauw) afkooksel van de thrillers waar we de laatste tijd mee overspoeld worden. Het mindere broertje van Deflo, Geeraerts e.a.!
Commissaris John Carpentier is gepensioneerd, maar de misdaad wil hem niet loslaten. Zijn vriend, voormalig wetsdokter Maurice Mendelsohn, heeft zich laten inhuren door de flamboyante televisieproducente Lena Mampaey. Mendelsohns reputatie wordt beschadigd als er echte lijken in haar realitysoap worden gebruikt, en hij raakt helemaal in nauwe schoentjes als één van die lijken Lena Mampaey zelf is. Had de dokter een verhouding met haar?
"Mijn gedacht": Na Dodenakker is Dodentocht het tweede boek dat ik lees van deze auteur en ook ditmaal komt het boek voor mij maar middelmatig over. Een flauw verhaal, oninteressante hoofdpersonages en redelijk flauwe dialogen. De schrijver probeert in het begin nog de verdenking op één van de personages te leggen maar het is overduidelijk dat dit een verkeerd spoor is. Het is ook redelijk ongeloofwaardig dat een inspecteur op rust overal toegang krijgt en de moorden weet op te lossen (zeker als dit dan ook nog moet gebeuren met behulp van zijn gepensioneerde echtgenote). Flauw verhaal en dit is dan nog volgens Crimezone zijn beste boek. Ik hou mijn hart vast voor de rest!
Bob Mendes (Antwerpen, 15-5-1928) is een Vlaams auteur en accountant (gegradueerde in de boekhoudkunde, ere-accountant Lid Commissie Letteren SABAM). Hij is voorzitter van het in 2002 opgerichte GVM, het Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs.
Samanta Easters werkt voor een supranationale politiedienst die de veiligheid verzekert van Europese topfunctionarissen. Zij komt in het bezit van informatie over een op hande zijnde terreuraanslag tijdens een massabijeenkomst in Brussel. het zou gaan om een joint venture tussen de rode brigade en het Lybische 'Syndicaat'. Doelwit: 3 euro-ministers. Plaats: het Heizelstadion in Brussel. Tijdstip: de europese bekrfinale voetbal.
Samen met haar ex-man gaat ze op onderzoek uit. Een levensgevaarlijk avontuur, waarbij ze niet op hulp moeten rekenen van de lokale burgemeester noch op die van de minister van buitenlandse zaken. Stap voor stap komt aan het licht dat het kwaad tot in eigen rangen is geworteld. Het onderzoek wordt een adembenemende race tegen de tijd. De deadline is het startsein van de Europese bekerfinale Liverpool- Juventus Turijn.
het Chunnel Syndroom is gesitueerd tegen de achtergrond van de channel fever, een dodelijke koorts die zijn oorsprong vindt in de aanleg van de tunnel onder het nauw van Calais. Dat gigantische project dreigt de grootste economische machtverschuiving te doen ontstaan sinds de industriele revolutie.
Centraal in deze avontuurlijke roman staat de accountant David Marcke met zijn onafscheidelijke hond Virtus. David wordt door zijn ex-schoonvader, de scheepsmagnaat baron Montagne-Jonson, ertoe overhaald een bedrijfsanalyse uit te voeren bij diens veerbootmaatschappij. Hij ontdekt al spoedig dat de topmanagers zich met erg duister praktijken bezighouden en hun veerbootdiensten over het kanaal zo "slordig" runnen, dat het lijkt of er misdadig opzet mee gemoeid is.
Mijn gedacht: Zeker niet het beste boek van Bob Mendes. Het boek verliest zich soms in personages die ik veel liever iets meer uitgediept zou zien. De vele personages en de gedetailleerde verhaallijn waarvoor Mendes bekend staat zorgen ervoor dat het boek vaart mist en het verhaal je op geen enkel moment echt beklijft.
Uiteraard heeft de auteur weer een pak research gedaan waardoor je een beetje in de wereld van de scheepsvaart wordt meegenomen. Voor mensen die zich de ramp met de Harald Of Free Enterprise herinneren zal dit boek misschien wel een speciaal gevoel geven. De passage na de scheepsramp heeft mij meermaals aan deze ramp doen denken en ik kon me inbeelden welke gruwelijkheden de opvarende van het betreffende schip hebben moeten doorstaan.
Al bij al een degelijk boek van één van de meest onderschatte auteurs van Belgie.
Een spannende en onthullende roman over corruptie, belastingfraude, maffiapraktijken en touwtrekkerij onder de machthebbers. Jonathan Jackson treedt in dienst bij de Bijzondere Belastinginspectie. Zijn doel is een onderzoek in te stellen naar de geheimzinnige dood van Marie-Pierre Desgrange, ex-vriendin, die eveneens bij de Bijzondere Belastinginspectie werkte en net voor haar dood een wijdvertakte fraudezaak op het spoor kwam. Jonathan en zijn adjunct Elisabeth raken verstrikt in een web van intriges en geweld en zien nog maar één uitweg: hun lot in handen te leggen van een Minister van Staat...
Schokkende onthullingen over zijn verleden brengen een Belgisch industrieel handelsagent ertoe voor de Israëlische Mossad te gaan werken. Hij infiltreert in een geheim wapenproject dat Irak militair tot een wereldmacht moet maken. Samen met zijn vriendin reist hij naar Bagdad, waar hij het vertrouwen wint van de chef van de Moekhabarat, de gevreesde Iraakse geheime politie. Hij dringt binnen in het netwerk van de illegale wereldwapenhandel, traditioneel gevestigd in Brussel. Zijn pad kruist dat van een Amerikaans deskundige in de ballistiek. Naarmate hij meer te weten komt over de geheime diensten én de mensen die hem manipuleren, krijgt zijn missie een persoonlijk karakter: dat van vergelding.
Vergelding werd in 1993 bekroond met De Gouden Strop, de prijs voor het spannende boek in ons taalgebied.
Link is een spannend en onhullend verhaal over computercriminelen, over slimme jongens die onnoemelijk rijk willen worden en dat doel trachten te bereiken met de hulp en/of de medewerking van prominenten, voor wie smeergeld en corruptie geen taboes zijn. Het is een verhaal over de manier waarop de Italiaanse maffia, Cosa Nostra, in de Belgische politieke en economische samenleving is geïnfiltreerd. Bart Neels, inspecteur van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI/FIOD), gebruikt niet-alledaagse methoden om de boekhouding van een succesvol zakenman te verifiëren. Hij moet het daarbij opnemen tegen Nora, de intelligente en zelfbewuste vrouw van de zakenman. Zijn onderzoek brengt meer aan het licht dan alleen wat fiscale onregelmatigheden:
in de computer van het bedrijf is een 'meesterbrein' aan het werk...
"Mijn gedacht": Link is zeker niet het beste boek van Bob Mendes maar toch is dit een spannend en leuk boek. Dit keer is het verhaal volledig fictief en dus geen verwijzing naar een waargebeurd feit, maar toch is duidelijk dat Mendes inspiratie vond in de vaderlandse politiek. Augusta, smeergeld, corrupte waalse politici en italiaanse maffia komt allemaal aan bod in deze thriller. Bart Neels doet een onderzoek naar fraude in het bedrijf Foodpack en stuit daarbij op zo een smerig zaakje van chantage, geld verduisteren en computerfraude, dat het einde niet direkt in zicht is. Voeg daarbij nog een liefdesaffaire en je bent goed voor enkele uren leesplezier
Vijfentwintig jaar passie en wraak in het Midden-Oosten. Een meeslepende thriller waarin Bob Mendes op ongeëvenaarde wijze de dramatische verwikkelingen schetst in het leven van het joodse vrouwelijke dokter Sharon Stern.
Op 16 augustus 1953 ontvlucht de machtige Darius Razdi, kanselier van de sjah van Perzië, het gistende Teheran, waar een revolterende meute het pro-Westerse regime omver wil werpen. Op een en dezelfde dag verwekt hij bij zijn kersverse echtgenote een zoon en verkracht hij de jonge jodin Sharon Stern, die hij op zijn vlucht ontmoet. Sharon weet te ontkomen. Negen dagen later trouwt zij met de onverschrokken zionist Samuel Hofman, met wie zij in de huwelijksnacht de liefde bedrijft. Na negen maanden wordt haar zoon Simon geboren. Maar wie is nu eigenlijk de vader? Als de rust in Teheran is weergekeerd en Razdi weer zijn intrek heeft genomen in zijn onneembare vesting Chinvat, zint hij op wraak. Hij zal 'zijn' tweede zoon terugbrengen en beide broers samen opvoeden. Van dan af begint de nietsontziende Razdi een onophoudelijke en wereldwijde zoektocht naar Simon en zijn moeder Sharon, die ondergedoken en onder een valse naam een leefbaar bestaan tracht op te bouwen. De grootheidswaan van Razdi drijft het verhaal uiteindelijk naar een ijzingwekkende ontknoping.
De kracht van het vuur werd in 1997 bekroond met de Gouden Strop, de prijs voor het beste spannende boek in ons taalgebied
"Mijn gedacht": Eindelijk nog eens een boek gelezen met enige diepgang, en een zeer spannend verhaal! Het is duidelijk dat de schrijver veel opzoekingswerk verricht heeft want we krijgen (net zoals bij Geeraerts) veel nuttige en correcte informatie en waarheidsgetrouwe details. Het verhaal zelf is geloofwaardig, super spannend en zeer vlot geschreven. Waar de meeste andere vlaamse schrijvers zich bezondigen aan vluchtig en snel geschreven boeken, is Bob Mendes duidelijk iemand van een ander kaliber. Ik ben dan ook verbaasd dat Bob Mendes op�Crimezone niet beter scoort. Een voorbeeld voor de Aspe's, Deflo's en Lauryssens van vandaag!
