 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 13-02-2020 |
 COLOMBIA 2020: San AgustÃn (1) Hotel Monasterio en guerrilla-toestanden |
Er is 1 busmaatschappij die Popayan rechtstreeks met San Agustín verbindt; geef toe, het is geen grand luxe. We zitten er samen met 4 Fransen in, plus nog wat lokalen die elders moeten zijn en samen schokken we over een slechte bergweg naar onze volgende bestemming. Verrassing op een kruispunt, 5 km van San Agustín: de bus houdt ermee op en gaat niet naar de stad. Wij zijn de enige die Spaanskundig is en vertellen de 4 Fransen na navraag dat een taxi ons hier komt ophalen om de laatste 5 km af te leggen. Dat is ook zo, het is Paula van een lokaal reisagentschap die iedereen naar de stad zal brengen (de twee vrouwen op mekaars schoot vooraan, de drie heren op een hoopje achteraan, en hoe ze alle bagage in de auto heeft gekregen begrijpen we nu nog niet). Slim bekeken, want onderweg kan Paula excursies aan de inzittenden slijten. Voor ons OK, maar de 4 Fransen, die naar een jeugdherberg trekken, hebben daar geen zin in. Wij bestellen voor morgen een jeeptrip en voor overmorgen een excursie te paard en dat maakt Paula dermate blij dat ze ons zelf naar Hotel San Monasterio zal brengen. Wat een verblijf! Zonder meer het 2de beste van de hele reis, na Makanda by The Sea in Costa Rica. De baas is een Zwitser (wij waren ermee in correspondentie) die getrouwd is met een Colombiaanse en wat ze hier met dat kloosterthema en vooral met bloemen allerhande hebben uitgericht is werkelijk uit de kunst. Zelfs bij een naderend onweer, dat uiteindelijk voorbij trekt, is het NOG pittoresk en dat we ons hier in een riante Andesvallei bevinden wordt eveneens meteen duidelijk. Mijmeren in de eigen hangmat dus, maar niet alleen in kommerloze zaligheid.
Want we hebben van de Fransen in de bus al vernomen dat het hommeles is tussen het ELN (een kleine guerillagroep die nooit het vredesverdrag van 2016 heeft getekend) en de regering. Er is een ultimatum van kracht dat eind deze week afloopt en als het ELN (dat juist in deze bergstreek altijd erg actief is geweest) daar niet op ingaat door te ontwapenen en het verdrag alsnog te tekenen, zal El gobierno optreden. Maar als dat doorgaat, zal het gepaard gaan met een transportverbod op de weg van 72 uur met ingang van zaterdag (om te vermijden dat burgers en zeker toeristen collateral damage zouden worden) en wij moeten zaterdag absoluut terug naar Popayan, anders komt onze vlucht naar Cartagena aanstaande maandag in het gedrang. Moet The Passenger optreden als vredesonderhandelaar? Kunnen die klojos van het ELN, die altijd met een monddoek als masker rondlopen, zich niet omscholen als Coronavirus-bestrijders? Nu, Paula denkt dat het in orde zal komen (onze regeringsleden zijn allemaal corrupte leugenaars, zegt ze) en de dame van onze hotelreceptie denkt hetzelfde (jammer genoeg is de Herr Koernig, de Zwitserse eigenaar, niet aanwezig voor meer neutrale info in een andere taal dan het Spaans) maar wij zullen toch uitsluitsel moeten krijgen, want hoe graag we ook eens voor Rudi Vranckx zouden spelen, we kunnen ons niet permitteren onze aanstaande vlucht te missen - ofschoon er minder gezellige plekken zijn dan Hotel Monasterio om ergens vast te zitten. Ergo: bij twijfel dienen we reeds vrijdag terug te bussen, en onze paardexcursie te cancellen. Espero que no, por supuesto. Si si caballero. Enfin, wij laten het niet aan ons hart komen en nuttigen een smakelijk avondmaal in het prachtige restaurant van dit prachtige hotel. Morgenavond meer guerilla-nieuws, belooft iedereen ons.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
