 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 09-02-2020 |
 COLOMBIA 2020: Medellin (2), El Centro, focus kerken & Plaza Botero |
Behoorlijk wat afgewandeld vandaag. Om 8 hr beginnen we er al aan en lopen we eerst naar het koel-functionele Plaza Mayor, waar het Monumento a la Razza van de bekende lokale beeldhouwer Rodrigo Arenas Betancourt enige aandacht opeist, maar wij houden niet van dat druk gedoe. Dan liever die twee ex-gouverneurs van Antioquia, die mekaar op koddige wijze aankijken. Medellin heeft uiteraard ook de nodige kerken, zoals de Iglesia San Antonio, waar een politieman met hond voor patrouilleert (geen gebrek aan politie in El Centro, maar s avonds verdwijnen die, en dan moet je dus uitkijken). Het rood-witte interieur mag er wezen, beter dan het clubhuis van FC Antwerp! Achter die kerk is het gelijknamige (en lelijke) plein, waar onze vriend Botero een en ander heeft staan. Maar zijn vredesvogel diende in 1995 als nest voor een bomaanslag, die 23 doden en 200 gewonden eiste (er was net een concert op het plein). Bij wijze van memoriaal blijft de opengescheurde vogel zo staan (Botero vervaardigde er wel een nieuwe die er nu naast staat), maar nooit werd deze laffe aanslag opgeëist. Wel werd de jefe van het Cali-drugskartel de dag voordien opgepakt, kan dat toeval zijn? En bovendien was de oudste zoon van Botero op dat moment minister van defensie, wat de lokatie van de bom zou kunnen verklaren. Ja, La Violencia kan je nooit ver ontlopen in Medellin. Achter een mooi plein waar Simon Bolivar alweer op zijn paard zit, treffen we de Basilica Metropolitana aan. Van buiten nogal plomp, maar van binnen is het een indrukwekkende burcht van een kerk, trouwens de grootste bakstenen kerk ter wereld. Maar niets kan tippen aan ons eigen plein, we zien het vanuit ons terras: de Plaza de las Esculturas, zeg maar gerust Plaza Botero, want de maestro schonk niet enkel al die beelden aan zijn geboortestad, maar bekostigde ook heel de heraanleg van het voordien verwaarloosde plein. Toen wij hier even waren in 2017 dachten we al: als we ooit terugkomen in Medellin moeten we hier verblijven, en wel ja, achter Botero-beelden ziet zelfs Hotel Nutibara, dat nodig aan renovatie toe is, er beter uit dan anders. Het ruim bekoepelde en gigantisch grote gebouw is overigens geen kerk, maar wel het Palacio de la Cultura, dat zowaar gebouwd werd door een Belg. Ditmaal echter geen Stevens, maar wel Agustín Govaerts, die er van 1920 tot 1925 mee bezig was (Medellin groeide sterk in die periode dankzij de koffie-bonanza, die enkele families toen heel erg rijk maakte zodat die uitzinnige gebouwen bestelden). Nu, binnen is er enkel een lauwe expo van lelijke landschapjes te zien, dat valt tegen. Maar het Plaza Botero, dat valt nooit tegen, en met kunstlicht wordt het nog mooier, zowel van op de begane grond als vanop ons terras.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
