 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 14-01-2020 |
 COSTA RICA 2020: van blauwe oceaan naar groene berg, met dieren onderweg. |
We hebben geen haast om te vertrekken, liever vermeien we ons nog anderhalf uur op ons privé-strand in Potrero/Nacoya (het enige hotel hier is zeker een aanrader, maar niet goedkoop, 220 usd/kamer/nacht lijkt ons een Amerikaanse prijs, maar bijna alle gasten zijn dan ook Amerikanen en al het hotelpersoneel, behalve het kamermeisje, spreekt vlot Engels). Aan het ontbijt hadden we een gevleugelde gast, maar deze vogel is niet typisch voor Costa Rica: de Blue Jay komt net zo goed in California voor en is overal een schooier (hij blijkt vooral erg tuk te zijn op spek, dat wij toevallig besteld hebben bij onze eieren).
Het is 4 uur rijden naar de bergstreek Monteverde, en daar past precies halfweg 1 leuke stop in, en wel in het Centro de Rescate Las Pumas, gesticht door edelmoedige Zwitsers om gehandicapte wilde dieren te verplegen (het is dus geen klassieke zoo). De ster-puma heet Bruno en werd als 1 maand oude cub gevonden in zijn leger, allicht werd zijn moeder door jagers doodgeschoten of door een auto overreden. Een puma die niet heeft leren jagen van zijn moeder zou in het wild verhongeren, maar hier maakt Bruno een gezonde en niet bepaald neurotische indruk (zoals alle katachtigen wel doen in klassieke Europese zoos). De ster-Jaguar is helaas verleden week overleden, doodsoorzaak voorlopig onbekend, maar we hebben genoeg levende Jaguars gezien in de Braziliaanse Pantanal. Papegaaien zijn er hier in overvloed, zij werden meestal gered van baasjes die hen illegaal als sprekend huisdier hadden (een bord vermeldt dat 1 op 4 Costa Ricaanse families illegaal wilde dieren houdt, nou). Met die ocelot op zijn hoge tak is wat anders aan de hand: het dier had cataract aan de ogen en ziet ondanks een operatie nog steeds slecht. Nogal wiedes dat een kippige ocelot in de natuur geen schijn van kans maakt de hongerdood te ontlopen en een bebrilde ocelot is ook geen gezicht. De toekan kende hetzelfde lot als de papegaai en werd door zijn bazin, een oude vrouw, gekookt eten voorgezet, stel je voor. Gevolg: maagproblemen en stress resulterend in het uitplukken van de eigen veren. De grison op de laatste foto werd als vondeling ontdekt, allicht werd ook zijn moeder slachtoffer van jagers, honden of voorbijrazende autos. Zeer nerveus dier, deze marterachtige, altijd in beweging.
Bon, zo hebben we toch ook eens een puma van dichtbij gezien (het is voor mensen de gevaarlijkste katachtige, want Jaguars ontlopen de mens, pumas niet). Daarna wordt richting Monteverde de weg ongelooflijk scenic (steeds omhoog, van zeeniveau tot 1300 meter, en de temperatuur dus steeds omlaag, van 36 naar 20, plus ontzettend veel wind). En bij momenten ook erg hobbelig, maar wij denken dat ons SUV-tje in 4x4 modus daartegen kan. Wie wil wonen in dat huis op de voorlaatste foto? En kijk, een regenboog cadeau bij onze aankomst, terwijl de zon volop schijnt. Maar ja, het regent niettemin, want boven de bergen, 10 km verder, hangen in de namiddag altijd regenwolken en er staat vandaag zoveel wind uit die richting dat de bui horizontaal op ons neervalt, met een blauwe lucht boven ons, nog nooit meegemaakt. Schijnt normaal te zijn in dit regenwoud. Maar daarover morgen en overmorgen meer, vandaag hebben we bij aankomst om 5 hr pm in een eenvoudige Mountain Lodge enkel onze excursies van de volgende twee dagen geregeld. Toch al tijdens het avondeten in het levendig stadje Santa Elena een muziekgroepje ontdekt!
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
