Het idee deze ochtend had iets van "pluk de dag". Ik zou mij vandaag niet binden aan het idee om de 29 km die ik had uitgetekend, volledig te lopen. En het liep best lekker. Na 9 km kom ik in Beaugency. Het GR-pad gaat daar vlak voor her dorp de brug over. Maar ik ga eens rustig een kijkje nemen. 

Tot dan toe was het zwaar bewolkt geweest. Daarna trokken alle wolken weg en werd het al snel erg warm. Er volgde 10 km open velden. Een bankje in de schaduw tussen een vijver en een beekje trok me aan. Ik heb er een lange pauze van gemaakt om de slaapmogelijkheden eens grondig te bekijken. Een hotelletje na 2 km, een hotel na 13 km en 3 campings ertussen. 

Het eerste hotel heb ik niet gevonden. Daarna kreeg ik een leuk, schaduwrijke pad onder de voeten langs de oever van de loire. 

Bij de eerste camping was er nog veel plaats. Het zag er daar niet echt appetijtelijk uit. Bij de tweede camping wist ik wel zeker dat ik daar met veel plezier verder ging. De 3de camping lag in hetzelfde dorp als de tweede en heeft 4 of 5 sterren. Voor de prijs die je daar betaald in de zomer om je tent neer te kunnen zetten. Heb ik gisteren in een hotel geslapen. Zo eindig ik dus toch aan het 2de hotel. En ja, er is nog plaats. Wil menheer een kamer met zicht op de loire of niet? Ik vind het zicht de voortuin ook leuk. Wenst menheer hier te eten? Is er hier iets anders? Nee! Dan eet ik hier wel.

Decadent! Het terras met uitzicht op de Loire, zit vanavond vol. En terecht. Ok al is het er helemaal niet goedkoop, ze serveren hier wel heel erg lekker eten op een onwaarschijnlijke setting.

Het ontbijt start morgen pas vanaf 8 uur. Lekker uitslapen dus.

Dag 30 op de camino. Één derde van de afstand ligt achter mij. Ik blijf toch veel respect hebben voor de mensen die dit in één keer uitlopen. 

Vandaag had ik mezelf de keuze gegeven om te stoppen na 20 km. Het was toen 15h00 en ik had nog wel zin om verder te gaan en dus heb ik me aan mijn oorspronkelijke planning gehouden. Het kaatste deel ging echter hoofdzakelijk over een geasfalteerde fietsroute. Er is daar een blarenrij ontstaan op mijn linker hiel. Gisteren werd het daar al wat warm, vandaag zit er ook vocht in. Straks dus nog even mijn voet verzorgen en dan kan ik morgen wel weer verder.

Wanneer ik vanavond aan het hotelletje aankwam zat er een erg onvriendelijke dame achter de receptie. De dames vóór mij kwamen vragen of ze vanavond in het restaurant konden reserveren. Dat ging pas vanaf 20h30. Daarvoor was alles volzet. Ik ben dus maar even het dorp ingelopen. Aan de creperie ben ik gestopt. En nu zit ik hier op een bankje aan het water, waar het stilaan donker wordt.

 Op de terugkomdag van het Vlaams Compostellagenootschap vorig jaar, koop ik een boekje van de via tournedos. Dat is ongeveer de route die de GR655 volgt. Omdat er op het GR-pad tussen Étampes en Orléans weinig slaapplaatsen te vinden zijn, of de afstanden ertussen erg groot zijn, besluit ik om het stukje uit het boekje van het genootschap dat tussen die twee plaatsen ligt ook als gps-track mee te nemen. 

Gisteren rook ik al wat onraad wanneer ik op een bepaald moment geen enkel teken meer aantrof. Daarvoor had ik er zoveel gezien. En ook vandaag zie ik er niet één. 

Ik loop bijna gans de dag over asfalt en beton. In de voormiddag staat er dan ook nog een harde wind en valt er koude regen. Na de middag blijft het, op enkele druppels na, droog, maar loop ik gans de tijd naast een druk bereden weg zonder voetpad. Ik steek het op de 13de terwijl het eigenlijk gewoon een domme fout was om dit niet beter te controleren. Wanneer ik in de late namiddag door de cathedraal wandel, hangen daar unfoborden over de camino. Bij die info staat ook het verloop van de route tussen Étampes en Blois. Dat zag er al veel beter uit dan wat ik gedaan had. Maar terug ga ik er toch niet voor lopen. 

Bij mijn aankomst hier zat ik er even door. Na het bezoekje aan de cathedraal ging het al terug iets beter. Van hier tot Tours loopt de route een ganse week in de buurt van de loire. En volg ik terug de GR655.

Het kan niet iedere dag allemaal mee zitten. Vandaag bedacht ik onderweg dat je pas pelgrim wordt wanneer de vermoeidheid begint te wegen en je geestelijk vermogen het even niet meer weet. In dat geval kreeg ik vandaag de vuurdoop. De thermometer kruipt vandaag naar 32 graden en er is best weinig schaduw te vinden. In de laatste 10 km zelfs helemaal geen. Maar dan begint het plots erg hard te waaien. Ik kom haast niet meer vooruit en de velden lijken eindeloos. 

Eindelijk kom ik in het dorpje waar ik wil slapen. Het hotel waar ik op gehoopt had, heeft zijn jaarlijks verlof. Het alternatief is een camping 8 km terug. Maar daar gaat direct een kruis over en dus ga ik naar het station.

De trein vertrekt binnen een uur. Optie 1 is Ibis in Orleans aan het station. Maar zij zijn vanavond volgeboekt. Optie 2 is het dorp waar ik morgen heen ga. Ik bel het hotel en zij hebben plaats voor 2 nachten. Ik koop een ticket (waarschijnlijk wel het verkeerde) en stap op de trein. Aan de tweede halte stap ik af en ga kijken welk uur ik morgen terug kan. De keuze in de voormiddag gaat tussen 7 en 8 uur! Haha, die 35 km door de velden laat ik dan toch lekker voor wat ze zijn. Morgen ga ik naar Orléans. Dat wordt al meer dan gek genoeg. 

De wekker loopt af. Ik zet hem af en doe terug mijn ogen toe. Dat doe ik maar beter niet te vaak. Maar het deed toch deugd om eens lang te slapen. 

Om 11h00 stap ik op de trein die me twee dorpjes terug brengt. Tijdens de rit zet ik een berichtje in het Messenger groepje van de groep waar ik training aan gegeven heb. 

De eerste 10 km ben ik een beetje van de kaart. Maar wanneer ik na een lange pauze weer op pad ga, zie ik terug de schoonheid van deze route. Door bossen en velden, omhoog en omlaag. Ik vind het aardig leuk. 

Wat de komende 3 dagen zullen brengen weet ik niet zo goed. Ik heb tot Orleans gekozen om langs de Jacodsroute te lopen. Die is een pak korter en biedt meer kansen om ergens te overnachten of met de trein in Orleans ergens een stekje te zoeken. Ik heb de route echter alleen op GPS en de eerste 2 dagen zijn net iets meer dan 30 km. Vandaag dus maar eens proberen om op tijd de slaap te vatten ... En morgen mijn ogen open houden als de wekker afloopt.

 

Hoe veel je nu een route in, als er geen slaapplaatsen te vinden zijn. Optie twee is nog niet wildkamperen. Er is ook nog een trein.  En die stopt ongeveer in het midden van twee etappes. Die heb ik dus genomen. En morgen neem ik hem terug en stap ik  aar hier. Zo kan ik ook met een lichtere rugzak stappen. Misschien ga ik die strategie de volgende week nog wel eens kunnen gebruiken. Zo zou de wat moeilijkere situatie van de komende 4 dagen wel wat eenvoudiger kunnen worden. En eens een dag rustig aan met een lichtere rugzak kan zeker ook geen kwaad na de lange dag van gisteren. 

Deze morgen wil ik mij zeker stellen van de slaapplaats voor vanavond. Ik probeer het hotelletje te bellen dat ik op de route van vandaag als eindpunt had opgegeven. Mijn pogingen zijn echter tevergeefs. Het nummer bestaat niet meer en dus ga ik ervan uit dat het hotel gesloten is. Ik ga op zoek naar alternatieven, maar die zijn niet zo talrijk.

Iets voor 10 uur stap ik met een klein hartje de regen in.

Na dat ik 's middags in een caffeetje iets gegeten en gedronken heb, kom ik de eerste 2 mesepelgrims op mijn tocht tegen. Een Frans koppel van rond de 60 die gisteren in Parijs vertrokken zijn.

Het regent vandaag twee keer. Één keer vóór de middag en daarna tussen 4 en 6 na de middag. Net vóór de 2de regenbui kom ik voorbij een abdij waar ik op afspraak ook had kunnen overnachten. Ik ga er rustig voorbij. 

Ook net voorbij het dorpje waar ik normaal zou slapen staat een richtingaanwijzer naar een hotel. Ik zoek het even op. 117 euro zonder ontbijt. Ook daar had ik geen zin in. Blijft de camping over.

Om 18h30 kom ik er toe. Er hangt een bordje aan de poort dat aangeeft dat ze vol zijn. Toch ga ik eens kijken. En ja, een tentje kan er nog net bij voor maar 22 euro. Ik twijfel even. Maar ja, waar moet ik anders heen? Ik betaal en wordt naar mijn plaats begeleid. Ik begreep plots wat zij met "vol" bedoelen. Dit vond ik niet prettig. De dame vertrekt terug, en ik zet mijn rugzak neer op mijn aangewezen plaatsje. Op mijn smartphone ga ik op zoek naar alternatieven in de buurt. Het duurt niet lang of ik heb er toch een gevonden op een uurtje stappen en net naast de route staan 4 hotelletjes net naast de autostrade. Aan de receptioniste vraag ik mijn geld terug. Zij verstaat er niets van. 

Ik loop de avond in. De hemel klaart op en mijn vermoeidheid lijkt plots verdwenen. Net na 20h00 boek ik in en na dat mijn kleren hangen te drogen en ik mezelf heb opgefrist, ga ik heerlijk lekker eten bij het grill-restaurant om de hoek.

Vanochtend deed ik het eens kalmpjes aan. Het was terug wat meer normaal van temperatuur en ik moest alvast geen 30 km stappen. 

Klokslag op de middag stond ik aan de kathedraal. Ik mocht er met mijn rugzak niet naar binnen. Maar de wachter wilde wel even mijn boekje voor me laten afstempelen. Dat viel best mee. De rij wachtenden om de kathedraal te bekijken stond tot aan de andere kant van het plein.

En zo was mijn nieuwe start alweer gemaakt. Mijn oorspronkelijke voornemen was om dit jaar naar Parijs te stappen. En dat is alvast gelukt. Maar tijdens het plannen is het idee blijven groeien om toch nog eens verder te stappen naar Santiago de Compostella. En dus loop ik de komende 2 weken nog verder naar Tours. Eerst vandaag heel Parijs door. Soms een beetje te veel beton en asfalt, maar de laatste 10 km werd het al veel rustiger. 

Ten slotte dit nog: de weersvoorspelling van morgen geeft 20 graden kouder dan gisteren en regen.

Het begon erg leuk deze morgen. Wat bergop en bergaf door het bos. Maar aan alle mooie liedjes komt een einde. En ooit moest het asfalt en de verstedelijking beginnen. Daarbovenop steeg de temperatuur vandaag richting 38 graden. En toch liep ik het iets verder dan gepland waardoor ik nu in Parijs slaap. 

Om 17h00 kwam ik mijn kamer binnen. Na dat ik mij opgefrist had, mijn kleren had gewassen en even langs de winkel was gelopen voor de watervoorraad van morgen, kocht ik drie ticketjes voor de metro. Met het eerste reed ik naar de Eifeltoren. Daar zaten zoveel mensen te picknicken dat het er uitzag als op een festival waar de mensen wachten op het volgende optreden. Aan de ticket balie stonden ze om 20h00 nog rijen dik aan te schuiven. Ik heb er al enkele keren op geweest en dat hoefde nu niet echt voor mij vandaag.

Met het 2de metrokaartje ging ik naar de cité. Even van het zicht genieten van de seine en de kathedraal. Om daarna te gaan eten. 

Na het eten gebruikte ik mijn 3de ticket om terug naar het hotel te rijden.

Een rijkgevulde dag dus. Maar zeker de moeite. Mijn voornemen om dit jaar naar Parijs te stappen is bij deze afgevinkt. 

Op naar Tours... En Bordeaux... En DAX... En st. Jean pied de Port ...

Even heel kort. Het was veel te heet voor een tocht als vandaag. 35 graden in de iets te schaarse schaduw. Morgen woedt het nog warmer en dus kan ik best op tijd vertrekken. 

Deze ochtend wilde ik zeker wat vroeger vertrekken. En ja, het is me gelukt. Al was het nog lang niet vroeg genoeg. 

Gelukkig liep de route het overgrote deel van de dag door een dos dat voldoende schaduw bood. Het ging er echter wel behoorlijk bergop en bergaf. Spijtig dat er buiten één plaatsje geen mooie vergezichten te zien waren.

2 km voor Senlis kwam ik uit het bos en wist ik meteen wat ik niet gemist had. De hitte viel direct als lood op mijn lichaam. Ze boezemde me angst in voor morgen. Dan wordt het nog warmer, het gedeelte bos veel minder en de afstand een kwart langer. Maar angst ... is een slechte raadgever. Ik zal wel zien wat er op mijn pad komt.

Vannacht heb ik lekker geslapen. Maar deze morgen was ik een beetje te laat weg om goed te zijn. Het werd dan ook al snel erg warm. En het bos dat ik door moest bleek niet al te vaak de gewenste schaduw te voorzien. De laatste 8 km was er zelfs geen bos meer en werd het echt erg warm. Het voornemen voor morgen is om toch wat vroeger te vertrekken. Nog drie dagen zou de temperatuur richting 35 graden en meer gaan. Daarna gaan er 10 graden af. 

Ik durf het een beetje te hopen, want dit weer is niet gemaakt om door te wandelen met een rugzak. En toch heb ik alweer genoten van de route. Via de GR wordt die zo veel mooier.

Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.

Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.

Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.

Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting.  Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.

Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.

Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.

Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.

Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.

Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting.  Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.

Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.

Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.

Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.

Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.

Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting.  Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.

Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.

Deze morgen ben ik met de trein naar Noyon vertrokken. Om 13h40 ben ik daar uit de trein gestapt. De hitte viel er als een blok op mijn lichaam. Wanneer ik de bewoonde wereld achter me liet, werd het pad alweer aangenaam om te bewandelen. Alleen de temperatuur maakte dat ik om 18h00 blij was dat ik mijn doel bereikt had. 

Ik kom er kiezen tussen een in de zon badend houten chalet voor 90 euro of mijn tentje onder een boom voor 8 euro. Zo doet mijn tentje al dienst en heb ik het alvast niet voor niets meegenomen. Nu maar hopen dat ik er ook nog goed in kan slapen. Nu de zon onder is, wordt de temperatuur alleszins veel aangenamer.

Binnen een kleine drie weken staat het volgende deel op het programma. 20 dagen stappen van Noyon naar Tours. De treintickets zijn besteld en mijn rugzak staat al klaar. Hij weegt terug iets zwaarder door het tentje en alle toebehoren. In de zomervakantie durf ik niet zonder vertrekken. 

Het wordt vast een pittige tocht, maar ik kijk er al erg naar uit.  

Dury  naar Noyon. 32 km, 220 hm.

Ik heb zalig geslapen vannacht in de “gipsy-wagon”. Wanneer ik vertrek, geeft de eigenares mij een andere weersvoorspelling dan deze dat ik bekeken had. Volgens haar komt er gans de dag onweer en ik heb gelezen dat er geen druppel neerslag valt. In de voormiddag is het koel en zwaar bewolkt, maar na de middag wordt het alweer drukkend heet en later op de dag bollen de cumulus wolken op tot hoge torens. 

Net als gisteren kom ik weer onmogelijk veel insecten tegen die mij aanzien als een walking dinner. Soms maken die diertjes het me onmogelijk om gewoon even stil te blijven staan. Dan hangende plots 10 tot 20 muggen rond mij, op zoek naar een lekker stukje. En dan is er nog het hoge gras. Vandaag alom tegenwoordig. Deze morgen nog erg vochtig waardoor alles nat wordt. Na de middag is het dan wel droog, maar loopt het erg moeizaam. Soms staat het meer dan een meter hoog en vliegen erg een heleboel insecten uit wanneer ik erdoor loop. Ook grotere dieren verschuilen soms in de gewassen op of net naast de weg. Kwartels en fazanten blijven soms erg lang zitten en verlaten hun schuilplaats plots wanneer ik 2 meter van hen vandaan ben. Ook een ree schoot plots door het graan wanneer ik minder dan 5 meter van het diertje stond. Ja ik ben vandaag wel meermaals geschrokken.

Om 18h15 kom ik aan bij de kathedraal van Noyon. Het gevoel is erg dubbel. Dit waren twee zware dagen, met pijnlijke voeten, drukkend heet weer en te veel muggen, maar ik kijk er zo naar uit om verder te gaan.

Binnen een dikke 2 weken kom ik terug voor de volgende 6 dagen.

Saint Quentin naar Dury. 26 km,  160 hm.

Gisteren ben ik met de auto naar Noyon  gereden. Na een nachtje slapen heb ik daar deze morgen de trein genomen naar Saint Quentin en zat ik terug op het goede spoor. 

De weersvoorspelling zag er niet goed uit. Bewolkt, 22 graden, regen en onweersbuien. Maar daar kwam niets van in huis. Het werd drukkend heet. En schaduw bleek vandaag erg schaars te zijn. Wat geen afbreuk doet aan de schoonheid van de route. Daar had ik alweer geen klagen over.

Toch is niet alles naar wens verlopen. Het doel van deze tweedaagse tocht bestaat erin mijn nieuwe rugzak en mijn steunzolen uit te testen.

Zowel de rugzak als de steunzolen voelde bij vertrek erg goed aan. Maar de laatste 2 uur was het voor beiden toch wel een beetje op de tanden bijten. Mijn heupen vonden de rugzak niet zo leuk meer en mijn hielen deelden dat gevoel over mijn schoenen. En morgen moet ik zo nog ongeveer 30 km verder. Dat wordt een uitdaging.

Slapen doe ik vandaag in zigeunerslijl in een piepklein dorpje. Best gezellig. Nu maar hopen dat ik mijn stulpje een beetje kan vrijwaren van de muggen vannacht. 

Van Bohain-en-Vermandois naar Saint-Quentin. 30 km, 320 hm

Ik denk dat dit voor mij de mooiste dag was die er tot nu toe in 2018 geweest is. De temperatuur bleef net onder 30 graden, leuke wandelwegen en ik voel mij goed. Meer moet dat niet zijn. 

Ik beelde me in hoe het zou zijn wanneer ik naar mijn werk kon bellen om 3 maanden verlof te vragen en gewoon door te stappen tot Finisterre. Moest het kunnen zou ik dat vandaag allicht gedaan hebben. Daartegen doet her mij ook beseffen dat ik morgen alweer naar huis toe moet. 

Bij mijn aankomst in saint-Quentin loop ik eerst even langs het station om mijn ticketje te regelen. Wat ik volgens de site van de NMBS wel kan, lukt mij niet aan het loket van de SNCF. Volgens hun is er geen enkel plaatsje meer op de late treinen naar Brussel morgenavond en ook niet op eender welke trein op zaterdag. De enige 2 keuzes die ik van de loketbediende krijg is vertrekken om 12h00 of om 14h00. Ik versta er niets van, maar kan er helaas ook niets tegen in brengen. Mijn wandeldag naar Ham die ik morgen als afsluiter had gepland, gaat dus niet door.

Later op de avond verandert mijn inzicht. Het was oorspronkelijk mijn bedoeling om op 5 dagen tot hier te komen. Dan kreeg ik morgen namiddag te horen dat ik dit weekeinde niet thuis zou geraken omdat alle treinen volgens hun vol zaten. En plots werd ik blij dat ik er een dagje vroeger was.

Ik heb onderweg wel bedacht dat ik thuis eens ga uitpluizen of het enigszins mogelijk is om in mei en juni nog eens enkele dagen terug te komen. Wachten tot augustus lijkt mij onmogelijk. Daarvoor kriebelt het iets te hard.