Even heel kort. Het was veel te heet voor een tocht als vandaag. 35 graden in de iets te schaarse schaduw. Morgen woedt het nog warmer en dus kan ik best op tijd vertrekken.
Deze ochtend wilde ik zeker wat vroeger vertrekken. En ja, het is me gelukt. Al was het nog lang niet vroeg genoeg.
Gelukkig liep de route het overgrote deel van de dag door een dos dat voldoende schaduw bood. Het ging er echter wel behoorlijk bergop en bergaf. Spijtig dat er buiten één plaatsje geen mooie vergezichten te zien waren.
2 km voor Senlis kwam ik uit het bos en wist ik meteen wat ik niet gemist had. De hitte viel direct als lood op mijn lichaam. Ze boezemde me angst in voor morgen. Dan wordt het nog warmer, het gedeelte bos veel minder en de afstand een kwart langer. Maar angst ... is een slechte raadgever. Ik zal wel zien wat er op mijn pad komt.
Vannacht heb ik lekker geslapen. Maar deze morgen was ik een beetje te laat weg om goed te zijn. Het werd dan ook al snel erg warm. En het bos dat ik door moest bleek niet al te vaak de gewenste schaduw te voorzien. De laatste 8 km was er zelfs geen bos meer en werd het echt erg warm. Het voornemen voor morgen is om toch wat vroeger te vertrekken. Nog drie dagen zou de temperatuur richting 35 graden en meer gaan. Daarna gaan er 10 graden af.
Ik durf het een beetje te hopen, want dit weer is niet gemaakt om door te wandelen met een rugzak. En toch heb ik alweer genoten van de route. Via de GR wordt die zo veel mooier.
Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.
Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.
Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.
Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting. Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.
Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.
Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.
Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.
Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.
Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting. Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.
Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.
Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.
Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.
Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.
Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting. Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.
Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.
Deze morgen ben ik met de trein naar Noyon vertrokken. Om 13h40 ben ik daar uit de trein gestapt. De hitte viel er als een blok op mijn lichaam. Wanneer ik de bewoonde wereld achter me liet, werd het pad alweer aangenaam om te bewandelen. Alleen de temperatuur maakte dat ik om 18h00 blij was dat ik mijn doel bereikt had.
Ik kom er kiezen tussen een in de zon badend houten chalet voor 90 euro of mijn tentje onder een boom voor 8 euro. Zo doet mijn tentje al dienst en heb ik het alvast niet voor niets meegenomen. Nu maar hopen dat ik er ook nog goed in kan slapen. Nu de zon onder is, wordt de temperatuur alleszins veel aangenamer.
De planning verliep de voorbije maand niet naar wens. Alhoewel het in juni prachtig weer was in Frankrijk, moest ik toch thuis blijven. Een tekenbeet die ik opliep in mei, veroorzaakte een grote rode vlek op mijn been. De antibiotica die ik daarvoor moest nemen, weerhield me in de zon te komen en zo viel er een weekje stappen tussenuit. Anders was ik al in Parijs aangekomen.
Binnen een kleine drie weken staat het volgende deel op het programma. 20 dagen stappen van Noyon naar Tours. De treintickets zijn besteld en mijn rugzak staat al klaar. Hij weegt terug iets zwaarder door het tentje en alle toebehoren. In de zomervakantie durf ik niet zonder vertrekken.
Het wordt vast een pittige tocht, maar ik kijk er al erg naar uit.
Ik heb zalig geslapen vannacht in de gipsy-wagon. Wanneer ik vertrek, geeft de eigenares mij een andere weersvoorspelling dan deze dat ik bekeken had. Volgens haar komt er gans de dag onweer en ik heb gelezen dat er geen druppel neerslag valt. In de voormiddag is het koel en zwaar bewolkt, maar na de middag wordt het alweer drukkend heet en later op de dag bollen de cumulus wolken op tot hoge torens.
Net als gisteren kom ik weer onmogelijk veel insecten tegen die mij aanzien als een walking dinner. Soms maken die diertjes het me onmogelijk om gewoon even stil te blijven staan. Dan hangende plots 10 tot 20 muggen rond mij, op zoek naar een lekker stukje. En dan is er nog het hoge gras. Vandaag alom tegenwoordig. Deze morgen nog erg vochtig waardoor alles nat wordt. Na de middag is het dan wel droog, maar loopt het erg moeizaam. Soms staat het meer dan een meter hoog en vliegen erg een heleboel insecten uit wanneer ik erdoor loop. Ook grotere dieren verschuilen soms in de gewassen op of net naast de weg. Kwartels en fazanten blijven soms erg lang zitten en verlaten hun schuilplaats plots wanneer ik 2 meter van hen vandaan ben. Ook een ree schoot plots door het graan wanneer ik minder dan 5 meter van het diertje stond. Ja ik ben vandaag wel meermaals geschrokken.
Om 18h15 kom ik aan bij de kathedraal van Noyon. Het gevoel is erg dubbel. Dit waren twee zware dagen, met pijnlijke voeten, drukkend heet weer en te veel muggen, maar ik kijk er zo naar uit om verder te gaan.
Binnen een dikke 2 weken kom ik terug voor de volgende 6 dagen.
Gisteren ben ik met de auto naar Noyon gereden. Na een nachtje slapen heb ik daar deze morgen de trein genomen naar Saint Quentin en zat ik terug op het goede spoor.
De weersvoorspelling zag er niet goed uit. Bewolkt, 22 graden, regen en onweersbuien. Maar daar kwam niets van in huis. Het werd drukkend heet. En schaduw bleek vandaag erg schaars te zijn. Wat geen afbreuk doet aan de schoonheid van de route. Daar had ik alweer geen klagen over.
Toch is niet alles naar wens verlopen. Het doel van deze tweedaagse tocht bestaat erin mijn nieuwe rugzak en mijn steunzolen uit te testen.
Zowel de rugzak als de steunzolen voelde bij vertrek erg goed aan. Maar de laatste 2 uur was het voor beiden toch wel een beetje op de tanden bijten. Mijn heupen vonden de rugzak niet zo leuk meer en mijn hielen deelden dat gevoel over mijn schoenen. En morgen moet ik zo nog ongeveer 30 km verder. Dat wordt een uitdaging.
Slapen doe ik vandaag in zigeunerslijl in een piepklein dorpje. Best gezellig. Nu maar hopen dat ik mijn stulpje een beetje kan vrijwaren van de muggen vannacht.
Van Bohain-en-Vermandois naar Saint-Quentin. 30 km, 320 hm
Ik denk dat dit voor mij de mooiste dag was die er tot nu toe in 2018 geweest is. De temperatuur bleef net onder 30 graden, leuke wandelwegen en ik voel mij goed. Meer moet dat niet zijn.
Ik beelde me in hoe het zou zijn wanneer ik naar mijn werk kon bellen om 3 maanden verlof te vragen en gewoon door te stappen tot Finisterre. Moest het kunnen zou ik dat vandaag allicht gedaan hebben. Daartegen doet her mij ook beseffen dat ik morgen alweer naar huis toe moet.
Bij mijn aankomst in saint-Quentin loop ik eerst even langs het station om mijn ticketje te regelen. Wat ik volgens de site van de NMBS wel kan, lukt mij niet aan het loket van de SNCF. Volgens hun is er geen enkel plaatsje meer op de late treinen naar Brussel morgenavond en ook niet op eender welke trein op zaterdag. De enige 2 keuzes die ik van de loketbediende krijg is vertrekken om 12h00 of om 14h00. Ik versta er niets van, maar kan er helaas ook niets tegen in brengen. Mijn wandeldag naar Ham die ik morgen als afsluiter had gepland, gaat dus niet door.
Later op de avond verandert mijn inzicht. Het was oorspronkelijk mijn bedoeling om op 5 dagen tot hier te komen. Dan kreeg ik morgen namiddag te horen dat ik dit weekeinde niet thuis zou geraken omdat alle treinen volgens hun vol zaten. En plots werd ik blij dat ik er een dagje vroeger was.
Ik heb onderweg wel bedacht dat ik thuis eens ga uitpluizen of het enigszins mogelijk is om in mei en juni nog eens enkele dagen terug te komen. Wachten tot augustus lijkt mij onmogelijk. Daarvoor kriebelt het iets te hard.
Van Landrecies naar Bohain-en-Vermandois. 37 km, 300 hm.
Dag 14 al. Twee weken heb ik al gestapt dit jaar op de route die via Parijs en Tours naar Compostella gaat.
Het thema in de viering voor de pelgrimszegen dit jaar was verwondering. En vandaag had ik echt prijs. Een zwaan heeft mij vandaag perplex laten staan kijken. Ik heb al wel eens een zwaan zoen zitten op een vijver. Maar deze morgen zwom er eentje helemaal alleen op het kanaal terwijl al zijn vriendjes even verder op een vijver zaten. 30 meter voor ik langs de zwaan zou passeren trok ze zich op gang in mijn richting om tot bij haar vriendjes te vliegen. Ongeveer ter hoogte waar ik stond kwam ze los uit het water en steeg ze op met haar enorme vleugels. Het was echt prachtig om te zien. Even later gaat de route een klein stukje door het bos dat bezaaid was met paarse bloemen. Ook dat vond ik erg mooi.
Na de middag verliep de route bijna uitsluitend over asfalt. Dat was het minpuntje van de dag.
Verder leek het eerder een dag midden in de zomer, maar dan in april. En de komende 2 dagen zouden van hetzelfde kaliber zijn. Zij het iets korter in afstand, maar nog steeds meer dan voldoende.
Morgen kom ik in Saint-Quentin wat het eindpunt is van de Vlaamse uitgave via Brabantica en een belangrijke etappeplaats is op deze tocht. Maar eerst lekker slapen
Ik had me verwacht aan 26 km. Dan kosten die laatste 3 net iets meer moeite. Maar het doel is alweer bereikt en morgen doe ik er nog een klein schepje bovenop. Dan staat er 35 op mijn programma. Daar hoeft helemaal niets bij te komen.
Over het weer heb ik ook zeker niet te klagen. Het was vandaag schitterend voorjaarsweer. En ook daar doen ze morgen nog een schepje bovenop. Dan wordt het plots zomers warm.
En wat de route betreft, durf ik ook al niet te klagen. De eerste helft vandaag liep helemaal over de oever van de Samber en vond ik erg leuk. Het tweede deel maakte een ommetje naar Maroilles. Bekend om zijn kaas. Er is een winkeltje waar je streekproducten kunt kopen en waar je ook iets kan consumeren. De kaasgeur was er overheersend. Zo een sterk geurende kaas is niet mijn ding en dus is het bij een tas koffie gebleven.
Het verschil tussen gisterenavond en deze avond is wel erg groot. Van een superdeluxe grote chambre d hotes naar een piepklein kamertje in een wat afgelegen hotel. Maar ook hier heb ik alles wat ik nodig heb. En dus valt ook hierop niets aan te merken.
Gisteren kreeg ik een berichtje van de mensen die de chambre d hotes uitbaten waar ik vanavond ben. De eigenaars zouden pas aanwezig zijn vanaf 17h30. Ik heb het vandaag dan ook erg rustig aan gedaan. Deze morgen al wat later opgestaan. Rustig gaan eten. Nog even langs de winkel en om 10h30 de deur uit. Het duurt niet lang vooraleer Maubeuge niet meer te zien is. Tot vlak voor Parijs loop ik door Picardië. Het is hier licht glooiend en vooral erg rustig. Ik krijg het gevoel dat ik best niet te veel winkels en cafés oversla om de dorst te lessen. Vandaag duurde het 19 km tot ik ook maar iets van die aard tegen kwam.
Dat doet echter geen afbreuk aan het gevoel dat deze route me geeft. Ik vond alweer een leuke dag. Ook de chambre d hotes waar ik terecht ben gekomen vindt ik leuk.
Vanaf morgen wordt het dan ook nog eens zonnig en warm
Ik werd deze morgen gewekt door het getik van de regen op het dakraam. Na dat ik de buienradar gecheckt had werd ik er terug wat geruster in. Het zou allemaal minder erg worden dan het op het eerste zicht leek. Tegen het einde van het ontbijt was het gestopt met regenen en kon ik droog vertrekken.
Sinds ik uit de rand van Brussel weg ben vond ik de route uiterst mooi. Vandaag heb ik het er voor de eerste keer wat moeilijker mee. Hier en daar zijn er wat vettige paadjes, maar er is vandaag toch wel veel verharde weg bij. In het veelbelovende dorpje na 9 kilometer, vond ik alweer geen winkel of een tas koffie in een café en dus bleef ik er de pas inzetten.
Om 12h30 loop ik door de imposante omwalling en de korte de Mons het centrum van Maubeuge binnen. De kerk in het centrum heeft iets apart. Het is een halfronde aula met vooraan een orgel en een altaar. De muren zijn wit geverfd en er valt veel licht binnen. Het voelt erg modern aan.
Een kilometer verder kom ik aan het station. Door stakingsacties zouden er vandaag in Frankrijk minder treinen rijden. Maar dit had ik niet verwacht. Het station is gewoon toe. Er rijden geen treinen. Ik had me voorgenomen om in dit geval een taxi te nemen naar Quévy, net over de grens. Maar er zijn nergens taxis te bespeuren. Eerst ga ik terug naar het toeristenbureau. Daar krijg ik een print met de 12 taxidiensten in de omgeving van Maubeuge. Ik zet mij op een bakje en neem iets te eten. Plots rijdt er een Belgische bus van Tec met nr. 41 voorbij. Daar had ik thuis iets over gelezen. Het station haal ik van hier nooit meer. Maar in het vorige dorpje een dikke kilometer terug, moet zij ook passeren. Ik pak mijn spullen en begin te stappen. Bij de 3de halte die ik tegenkom staat nr 41 er bij op. Er staat echter geen tijdstabel met nr 41 bij. Ik informeer me even bij de dame die hier al stond. Zij moet ook naar Mons. De bus pikt ons 10 minuten later op. En zo reis ik alweer met een gerust gevoel huiswaarts.
Alweer kan ik erg kort zijn over het verloop van de tocht vandaag. Ik vind het echt de moeite om langs de GR te wandelen. Wat de accommodaties onderweg betreft heb ik echter wel mijn bedenkingen. Vandaag vond ik geen enkele winkel die open was voor ik aangekomen was. Ik vond 1 café onderweg dat open was, maar koffie kon ik er niet krijgen want zo een café was het niet, zei de ongeïnteresseerde eigenaar. En alweer is er in het dorpje waar ik aankom geen avondeten te vinden. Op de koop toe wordt het morgen wel erg spannend omdat ik dan vanuit Frankrijk naar huis wil en de treinen staken er.
Dat wil natuurlijk ook zeggen dat het gedeelte in België er nu helemaal op zit. De volgende 50 à 60 wandeldagen op de route lopen door Frankrijk via Saint-Quentin, Compiègne, Parijs, Orleans, Tours, Poitiers en Bordeaux naar Saint-Jean-Pied-De-Port.
Tweede Paasdag. Deze morgen ben ik 2 uurtjes vroeger kunnen stoppen op mijn werk. Om 5h50 was ik thuis na de 7de nacht. De wekker maakte me wakker op de middag en 1,5 uur later zit ik op de trein.
Wanneer ik in Landelies van de trein stap is het nog droog. Maar daar komt tien minuten later verandering in. In de zachte regen loop ik door het bos wanneer ik plots zie dat de wit-rode markeringen een andere weg aan duiden dan wat ik op mijn GPS heb getekend. De weg die ik heb getekend vind ik echter niet en dus volg ik de markeringen. Maar wanneer ik enige tijd later beneden in het dal het water over moet, weet ik zeker dat er iets niet klopt. Via een geweldig mooi alternatief pad kom ik terug op de route. En ook het laatste stuk moet ik een alternatief zoeken om aan het hotel te komen. Daardoor wordt de afstand vandaag bijna de helft langer dan voorzien.
Om 19h00 ben ik aan het hotelletje. Het restaurant ernaast is vandaag gesloten. Als avondeten wordt er pizza geleverd aan het hotel. En zo komt er alweer een einde aan dag 1 van deze driedaagse op de camino.
Gisteren avond nam ik de laatste trein naar Charleroi. Daar ben ik vannacht blijven slapen. Door de overgang van de winter- naar de zomertijd, leek de nacht nog korter dan anders. En aangezien het dan vanavond tot 20h00 licht blijft, had ik mijn vertrek in Godarville gepland om 11h10.
De weersverwachting voorspelde een bewolkte dag met een maximumtemperatuur van 12 graden en kans op een bui. Ik kon mijn ogen dan ook niet geloven wanneer deze morgen de zon aan een helderblauwe hemel stond en verwachte dat daar snel verandering in zou komen. Maar tot ik 26 kilometers later op de trein naar huis stapte, bleven de wolken mooi weg.
Een prachtige dag werd het dus. Zalig genietend van de prille lente op een toch alweer leuk stukje GR12. Bij de volgende tweedaagse tocht, die voor volgende week op de planning staat, loop ik normaalgezien de grens over naar Frankrijk en laat ik België op deze tocht achter me.
Vannacht heb ik zalig lekker geslapen. Het is me dan ook erg duidelijk geworden dat ik vandaag voor de korte etappe ga. Buiten is het alweer erg koud en er dwarrelen kleine vlokken sneeuw voorbij het raam.
Na het ontbijt en een uitgebreid gesprek aan de receptie is het alweer iets na 10 uur wanneer ik eindelijk op pad vertrek. Na een bezoekje aan de bakker gaat de route verder langs een kanaaltje uit lang vervlogen tijden. En dat blijft zo de ganse dag op twee kleine uitzonderingen na in Seneffe en Godarville. 4 uurtjes na mijn vertrek zit ik te wachten op de trein die mij terug naar huis brengt. Zo komt er een einde aan 3 dagen stappen op een erg leuk parkoers en kijk ik al uit naar het vervolg.
Ik heb gisteren uitvoerig naar het weerbericht gekeken. Grijs, rond het vriespunt met kans op sneeuw en windkracht 3 waardoor de gevoelstemperatuur zakt naar min 10. En zo is het ook geworden.
Tijdens de eerste 20 km liep het grotendeels door het bos. En daar viel het best wel mee. Zonder wind is een temperatuur rond het vriespunt nog wel te doen. Maar op de plaatsen waar er tussen de velden moest gestapt worden was het echt wel koud. En in de laatste tien kilometer liep het niet meer door het bos. In Ronquiére heb ik in een bushokje een boterham gegeten. Het stilzitten was geen goed idee. Ik kreeg het zelfs niet meer warm wanneer ik omhoog ging langs de scheepslift. Het stukje daarna, boven aan de lift tussen de velden, had ik de ijskoude wind recht in mijn gezicht. Best pijnlijk moet ik zeggen. Ik was wel erg blij dat ik terug kon afdalen in de vallei, wat meer beschut tegen de wind.
Bij mijn aankomst in Feluy heb ik het bad laten vol lopen met lekker warm water en me er een half uurtje ingelegd om terug op temperatuur te komen.
Morgen ga ik de trein een stationnetje vroeger nemen dan voorzien. Het zou nog kouder worden dan vandaag en ik heb gezien dat de treinen er pas om de 2 uur rijden. Het is dan ook nog 3 uur rijden tot thuis. Aangezien ik maandag met de vroege moet werken, voel ik er niet veel voor om pas na 21h00 thuis te komen.
En dan kan ik alweer gaan uitkijken naar het volgende stukje op deze toch wel speciale route
Het hotel in Feluy waar ik nu ben valt wel super goed mee.
