Eventjes berichtje posten op deze Valentijnsdag; voor ons bijzonder want ondertussen weten we heel goed hoeveel we elkaar nodig hebben en we niet zonder kunnen. Vandaag doet me beseffen hoe goed ik het eigenlijk heb in zo'n warm nest.
Ondertussen flakkert een oude droom opnieuw op, onze chalet in de Ardennen. Er moet een manier te vinden zijn om voor een redelijke prijs een vakantiehuisje neer te poten op de grond die we hebben. We blijven zoeken naar mogelijkheden, gaan nu eens informeren bij een firma die containerwoningen bouwt, misschien vinden we daar de oplossing voor ons budgettair probleem; in een eerste fase waren we genoodzaakt om een bijkomende lening aan te gaan om te kunnen bouwen. De grond hebben we te koop gezet sedert ik vorig jaar opnieuw ziek geworden ben, maar ik zal toch met heel veel pijn in mijn hart een verkoopovereenkomst ondertekenen; hetgeen me in mijn eerste chemokuur rechthield was de droom van ons huisje in de Ardennen, deze droom heb ik nooit helemaal laten varen. Ergens blijf ik op zoek naar mogelijkheden, misschien vinden we er wel ooit ene en hoeven de grond helemaal niet te verkopen omwille van die stomme ziekte. Het blijft een duur kostenplaatje en in Wallonië vallen ze horen we heel streng op vlaamse bouwaanvragen, maar wie niet waagt niet wint hé.
Volgende week terug aan de slag, vind ik wel spannend, terug bij de collega's, doen waar ik goed in ben en ik graag doe, de draad terug opnemen waar ik in juni vorig jaar gestrand ben. Het zal ook financiële voordelen opleveren, terug maaltijdcheques, da's toch al iets hé.
