Op 17/09/2018 was er terug een afspraak met de prof. in Leuven voor een eventuele nieuwe studie te starten. Eenmaal in zijn kabinet zij hij dat haar bloedwaarden veel te laag waren en dat ze het lichamelijk niet meer zou aankunnen. Hij zei dus letterlijk: "Ik kan niets meer voor je doen", er zijn geen middelen meer. Hij zei ook: "We spreken niet meer over maanden maar in weken". Op 11/10/2018 zijn we nog op weekend gegaan in de Ardennen en terug naar huis op zaterdag voor de verkiezingen. Maandag 15/10/2018 was ik in de tuin aan het werken toen er op de ruit werd geklopt. Chantal had hevige pijn in de buikstreek. Ze werd vlug naar het ziekenhuis gebracht en mocht op 17/10/2018 om 15 u het ziekenhuis terug verlaten. Haar wens was om rustig thuis te sterven; daar was ze wel bewust van. Mij werd gevraagd om thuis alles klaar te zetten voor de thuiskomst van Chantal met de ziekenwagen. Iets over 16 u kreeg ik telefoon van het ziekenhuis dat de ziekenwagen was aangekomen maar dat ze mijn vrouw niet meer wilden laten gaan daar ze te veel verslechterd was. Ik in volle spoed naar het ziekenhuis maar was te laat, zelf de artsen en verplegers waren geschokt dat het zo vlug is gegaan. Chantal is ingeslapen op 17/10/2018 om 16,20 u.
R.I.P. lieve schat. Je hebt me al die jaren heel gelukkig gemaakt. Dank je wel.
