ziezo , kuur 2 overleefd, was wel heel wat minder heftig als de vorige. Kon de vrijdag in 't ziekenhuis al beetjes eten binnenhouden; men heeft andere medicatie gebruikt om mijn braakcentrum (in de hersenen) zoveel mogelijk uit te schakelen. Ik lag naast een meisje van 25, diagnose botsarcoom, ook iets zeldzaams, zij is ook in behandeling bij Prof. Schöffski, hopelijk wordt zij 100 % genezen. Het was in die zin wel een aangename kamergenote. Zij is slecht binnengekomen, ik ben slecht buitengerold. Ik kon op het nippertje nog de vrijdagavond naar huis. Ik wilde echt wel thuis zijn voor de dochter en mijn ega. Er zat veel te weinig kalium in mijn bloed, heb er bij gekregen via een baxter en orale inname 2 x 15 ml , om 20u bloedafname, 21u het resultaat , net genoeg om me te laten gaan - joepi !
Ondertussen, dag 3 na ziekenhuisopname kan ik alweer eten klaarmaken, beetje administratie doen, wat wil je meer.
Het weekend voor opname heb we lasy weekend gehouden, het was mooi weer, ben eens gaan wandelen met onze viervoeter Raina, die ondertussen toch al heel flink kan wandelen in de juiste pas. Eentje drinken in café Chafra (dat is gewoon thuis), aperitiefke op 't gemak en vol-au-vent met frietjes van den traiteur. Ik was wel niet in staat om een lange wandeling te doen, mijn lichaam heeft heel diep gezeten na Kortrijk. Nu , we moeten vooruit kijken : alleen maar beter.
Volgende kuur valt pal in de eerste week van de paasvakantie, wel jammer. Hopelijk kan zus nog aansluiten op een paardenkamp waar ik haar voor ingeschreven heb, in principe volzet maar er kan nog altijd een plaatsje vrijkomen. Afwachten dus. Anders kijk ik wel voor andere iets anders.
