Ondertussen passeren de weken snel, net een weekje herfstvakantie erop zitten met heel mooi weer, alsook een geslaagde halloweentocht. Heb helpen organiseren - zij het dan meest het administratieve luik - maar was toch knap lastig. Ik kan tegen niet veel meer, niet veel geslapen door er teveel mee bezig te zijn. Heb deze week alvast heel wat slaap ingehaald. Ergens blijft het me toch achtervolgen, vroeger was ik zo'n spring in 't veld, nu ben ik na twee stappen (bij manier van spreken) uitgeput. Ook hetgeen de oncoloog in Kortrijk zei is wat tussen mijn oren blijven hangen; poortkatheder gespoeld en bloedcontrole gedaan; mijn bloedwaarden zijn terug redelijk oké maar het antwoord op de vraag wanneer die poortkatheder eruit mag was niet datgene wat ik verwachtte. Hij mag er voor de rest van mijn dagen in blijven zitten, spoelen om de 3 maanden, de indicatie of de ziekte onder controle is zijn de scans die nu nog om de 3 maand, later met wat meer tijd tussen zullen genomen worden. Mocht de ziekte terug opflakkeren kan men zo onmiddellijk ingrijpen. Maw voor de rest van mijn dagen blijft er ergens ietwat boven je hoofd hangen klaar om te ... Vandaag kerkhofbezoek gedaan zoals traditioneel op Allerzielen, het gevoel was helemaal anders dan al die andere jaren, het grootste deel van de mensen waar ik in mijn jeugd mee opgroeide liggen er, tantes, nonkels, buren van mijn ouderlijk huis. En mede door zelf zo ziek geweest te zijn. Ik durf nog niet helemaal met mijn 'jongens'kapsel bloot lopen, 't is net ietsje te fris en ergens is dat nog mijn dada niet, maar mijn muts ben ik zo beu als wat - die wil ik ook niet meer dragen. 'k Vind het nu lastiger dan zeg maar 2 maanden geleden. Ik heb wel goed nieuws van mijn nieuwe werkgever Vlabel gekregen : ik word schatter - de job waar ik op gehoopt had. Dus maw in januari kan ik er volop invliegen allé dat hoop ik toch. Meer nieuws op 24 november - dan moet ik naar Leuven voor de langverwachte scan ! doei Chantal
