De sneeuw. Na 2 weken waren we er allemaal al aan gewend geraakt en konden we een sneeuwloze tijd en positieve temperaturen niet meer herinneren. Maar mooie sprookjes duren nooit lang, ook hier. Sneeuw zo vroeg op het jaar, zelfs de Finnen begonnen er in te geloven dat het zou blijven liggen. Maar stilletjes aan kropen de temperaturen terug boven het vriespunt en alles smolt weg. Dat was zo erg niet want uiteindelijk zijn wij hier nog altijd wegens educatieve verplichtingen en niet op skivakantie voor wie het vergeten was. Jammer genoeg is ons erasmussemestertje op zijn laatste benen aan het lopen en zoals dat zo vaak gebeurd op het einde van een semester zijn er examens. Examens worden tijdens de reguliere lestijden afgenomen en er is geen blok. Punten gaan op een schaal tot 5. 0 is niet geslaagd, 1 is geslaagd en 5 is te vergelijken met een 18 bij ons. Een erg uitdagend systeem waarin wij wel aarden blijkbaar want we wisten toch al vier keer een 5 te behalen. Het fijne is ook dat telkens een examen achter de rug is het vak logischerwijs ook afgesloten wordt, zo worden onze weken ook lichter. Dus wees gerust, we zijn hier ons niet aan het overwerken. We pakken er gemakkelijk nog wat extra taken bij. Zoals het helpen organiseren van een internationale week op onze faculteit. De plaatselijke internationaliseringcoördinatrice, Elisa Hasinen, is echt een vermelding waard. Omdat wij niet al onze ECTS-punten (ECTS= European Credit Transfer System. Systeem om vakken over heel Europa op hun zwaarheid te kunnen indelen) hadden opgenomen in ons studiecontract stelde ze ons voor een klein werkje door te sturen. Na lang aandringen kregen we na 2 maanden uiteindelijk de opdracht doorgestuurd, ze was naar eigen zeggen vergeten op de “send” knop te duwen. Zij was het dus die op het lumineuze idee gekomen was om de uitwisselingsstudenten een internationale week te laten organiseren, 10 dagen voor dat het begon en dan nog eens in de examens. Niemand had dus goesting om nog extra tijd te spenderen. Uit medelijden met die coördinatrice hebben wij ons dan maar geëngageerd om snel snel een sportavond op touwen te zetten. Een floorball-match (Finse Hockey, geweldig populair) tussen Finse en de internationale studenten met aansluitend sauna. We lieten onze Spaanse vrienden van de designfaculteit de poster (foto) ontwikkelen en trommelden zowat iedereen op die we kenden zodat het hoop en al nog een zeer heugelijk avondje werd.
Ondertussen stijgt voor Philippe de wedstrijdkoorts want over een week komt zijn Finse Thaiboxmatch eraan. Momenteel zit hij in zijn laatste voorbereidingsfase en dat betekend een heel intensief trainingschema. 3 a 4 keer per week Thaiboxtraining ondertussen joggen en intervalspurten. En dan heb je nog de voeding, die moet op zijn minst aangepast zijn omdat je simpelweg meer verbrand als je topsport beoefent. Liters chocolade shakers, energierepen, trossen bananen en liefst 2 warme maaltijden per dag moeten ervoor zorgen dat je lijf niets moet missen. Vergeet ook zeker niet dat je best zoveel mogelijk vetten vermijdt en misschien nog wel de hardste noot om te kraken: alcohol moet absoluut afgezworen worden. Je lichaam moet rusten (lees slapen) na een zware training dus veel uitgaan zit er ook niet bij. Philippe zal een mogelijk verlies alvast niet op zijn begeleiding kunnen steken, die is namelijk superprofessioneel. Eén van zijn trainers is net Scandinavisch kampioen Thaibox geworden en een ander (Tomi Kartonen) doet mee aan een K1 toernooi, zowat de Champions League van de gevechtssport. Plus zal de Lepe uit Lummen een schare fans achter zich krijgen die volgende zaterdag afzakken naar Helsinki. Respect!

27-11-2006 om 13:12 geschreven door Tibby  

Jow iedereen! Het is weer is verschrikkelijk lang geleden dat ik hier iets gepost heb dus hoog tijd voor een update van het belangrijkste nieuws. Een reden voor deze paginastilte waren mijn ouders en mijn zus: Onmensen dat het zijn! Neen, ze zijn mij dus speciaal achterna gevlogen tot in Finland om eens te komen zien wat ik hier allemaal uitvreet. En de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ze een goede periode hadden gekozen want die viel exact samen met een periode van Siberische temperaturen, sneeuwstormen en mijn herfstvakantie. Een dineetje gekookt door hun zoonlief, een idyllische wandeling, luxehotel afgehuurd met meerzicht, citytrips naar Lahti en Helsinki, klaarstaande taxi’s, … . This is how we do it in da hood. De familiereünie was echter niet voor heel lang want of het nog niet noordelijk genoeg was reisden de gezinsleden naar Rovaniemi, de hoofdstad van Lapland. Lapland is een gebied binnen Zweden, Finland, Noorwegen en Rusland bevolkt door amper 300.000 Lappen. Je mag ze gerust de Koerden van het Noorden noemen: weggestoken in verschillende landen om de last ervan draagbaar te maken. Rovaniemi ligt slechts enkele kilometers van de poolcirkel af en claimt tussendoor ook de Kerstman tussen zijn inwoners te tellen. Ondanks zijn geïsoleerde ligging en barre leefomstandigheden is het een ware toeristische trekpleister. Er is veel te doen… voor wie graag met de glimlach harde euro’s erdoor jaagt: rendierboerderijen bezoeken, poolcirkelexpedities, bezoek van het officiële Kerstmandorp, elandtrektochten enzovoort. Na 8 dagen hadden ze het wel gezien in Finland en was er enkel nog geld voor de tickets terug naar België.

Na al die gekheid op een stokje konden wij hier ook terug onze draad oppikken. Maar het zou nooit meer hetzelfde zijn hier het leven in Mukkula. 3 dagen van non-stop sneeuwen liet Lahti achter met een pak van 30 centimeter en een totaal verkeersinfarct. Onze Finse vrienden wisten ons te vertellen dat dit voor hun doen ook enorm was. Niemand was voorbereid voor deze sneeuwval, zo vroeg op het jaar. Nog eigenaardiger was de manier waarop iedereen hierop reageerde. Het leek erop dat indrukwekkende winterweerbestrijdingsploeg van Lahti het nu al opgegeven. In plaats van zout te smijten op de wegen rijden ze alle sneeuw plat zodat hier dus momenteel een spekglad laagje van 2 centimeter samengedrukte sneeuw ligt. Zowel op de weg, voetpaden en fietspaden. Op die laag smijten ze dan keitjes en zand zodat een minimum aan grip gegarandeerd word. Toch is dat ver onvoldoende want wij hebben hier met onze stalen rossen al veel te veel kennisgemaakt met de grond. Als het gevaar niet van de grond komt, dan komt het van boven. Omdat alle daken hier vrij plat zijn hopen er hier kilo’s sneeuw op en soms (door de zon?) glijd alles op totaal onverwachte momenten naar beneden. Wees maar zeker dat als een kubieke meter sneeuwt van 20 meter hoog valt het niet meer zo zacht zal aankomen. Een keer liep ik op de middag zo rond in het stad en plots, ik zag het gebeuren, viel zo een enorme brok naar beneden echt op een halve meter van vrouw met een babykoets. Dan staat ge wel even genageld aan de grond.

Enfin het is dus lang niet alleen maar kommer en kwel hoor die sneeuw. Integendeel, het witte tapijt heeft Mukkula resort omgetoverd tot een winterpretpark. De talloze heuveltjes en ongerepte sneeuwvelden met het ingevroren meer als decor zorgde voor onvergetelijke sneeuwpret. Met zijn allen hebben buiten spelen en doen of we nog 8 waren, heerlijk! Sommige momenten waren zo hilarisch dat we ze op youtube.com hebben gezet:

Dit zijn de kindjes die met ons meededen:
http://www.youtube.com/watch?v=4r0wdH0t4VE

 
Grappige stunt van Philippe:
http://www.youtube.com/watch?v=9tYyHwlAigY

 
Nog is Philippe in Mukkuland, jeej!:
http://www.youtube.com/watch?v=o5colDiiGCw

 
Voila een geslaagde downhill poging van Fanny:
http://www.youtube.com/watch?v=9maTVzBVsHo

 
Meer pret, zelfs als de avond valt:
http://www.youtube.com/watch?v=BmMBKWpVZss

 
De sneeuw bracht ook het saunagebeuren iets extra bij. Niks zo fijn als in de sneeuw gaan rollen als je uit een zweethok van 90° komt! Of hoe stoere jongens kleine meisjes worden:
http://www.youtube.com/watch?v=YdzwaJJoe04

 Ja, je ziet dat we hier als groep Erasmusstudenten erg sterk naar mekaar toe gegroeid zijn, er gaat geen dag voorbij of er is wel iets te doen. Feestjes worden veel creatiever ingekleed, je kan het zo gek niet bedenken of het gebeurt hier in Mukkula. Of wat had je gedacht? Enkele hoogtepunten van de festivalwinter:

 Bij de fanfare fuif is het vooral belangrijk dat je opvalt door zoveel mogelijk geluid te produceren, we beginnen zwak:
http://www.youtube.com/watch?v=l6LnqTfGzGo
Maar dit is echt geslaagd:
http://www.youtube.com/watch?v=nWVmlsPnfiY
Philippe zingt over zijn boot:
http://www.youtube.com/watch?v=cfCQCoFVK08

Op de freak fuif moest je dan weer zo gek mogelijk verkleed rond lopen, liefst als een travestiet. Dit feestje ging er een beetje over want de buren vonden het zo luid dat ze de politie (poliisii in het Fins) belden! We moesten vluchten naar het ijskoude ponton op het meer. Ach ja wie voelt de koud nog na… Watch and enjoy!
http://www.youtube.com/watch?v=MqgIdtRjOiQ
http://www.youtube.com/watch?v=XlXxcDpTOww

Daarna volgde ook nog de Sponge bob party, maar dat beeldmateriaal hebben we wijselijk niet wereldkundig gemaakt om ouders en vriendinnen over heel Europa niet de stuipen op het lijf te jagen.
Ik hoop dat deze filmpjes en de extra fotootjes de luwte van de voorbije dagen goedmaakt. Het Erasmusavontuur duurt nog een maandje en we gaan er zeker nog volop van genieten maar nu gaan we ons toch moeten opmaken voor enkele examens.
Wintergroeten!

14-11-2006 om 01:31 geschreven door Tibby  

Op erasmus gaan betekend ook dat je de keuken van je mama voor een tijdje moet missen en je dus zelf voor je potje moet instaan. Soms vergeet je al eens inkopen te doen en dan moet je improviseren of honger lijden. Ik ben meer het improvisatietype. Eén van mijn eerder geslaagde recepten is de kebap-roerei. Hoogenergetisch voedsel voor mensen in barre omstandigheden zoals ik in Finland. Ook ideaal om ne goeie fond te leggen voor wat nog komen moet. Het gerecht heeft met zijn totaal van 1320 kcal een equivalent van 2 Big Mac’s en 100 gram bitterballen.

*Ingrediënten*

240 g Kebapvlees (kan je tegenwoordig in alle diepvriesafdelingen vinden)                  689 kcal

3 eieren                                                                                                                     255 kcal

1 ajuin                                                                                                                         49 kcal

1 teen look                                                                                                                    4 kcal

3 boterhammen                                                                                                          255 kcal

3 eetlepels Ketchup                                                                                                     48 kcal

1 scheut bier                                                                                                                20 kcal

Arachide olie, zout, lookpoeder

*Benodigdheden*

Bestek, middelgrote pan, pannenlikker, bord, keukenmes, honger,… 

*Bereidingswijze*

Laat je klomp diepvries kebapvlees ontdooien in een gesmeerde pan. Als het vlees eenmaal lichtjes goudbruin word kan je de fijn gesneden ui en look bijvoegen. Laat alles bakken tot het vlees kebapbruin ziet en de ajuin goudkleurig word. Om te voorkomen dat de ajuin aanbrand en om wat smaak toe te voegen blus je je pan met een scheut bier. Meteen daarna voeg je de geklopte eieren erbij. Blijf roeren in je pan want ook het ei brand snel aan. Voeg zout en lookpoeder toe naar believen. Als het ei met de kebap een vaste vorm heeft aangenomen is het klaar!
Serveer roerei-kebap op een boterham. Je wil gezond en uitgebalanceerd eten? Eet roerei-kebap dan met Ketchup in plaats van het eiwitrijke mayonaise want met de gebruikte eieren hebben we al veel eiwitten! Ketchup bevat ook sporen van de groente tomaat.

04-11-2006 om 13:53 geschreven door Tibby  

De Helsinki-trip op vrijdag was de laatste dag voor de herfstvakantie in Finland, een week voor die in België start. Ook wij hebben hier dus verlof, ze noemen het hier projectweek. Omdat de herfstvakantie mooi in het midden van vele erasmussers hun verblijf ligt is het een perfect moment om vrienden, familie en lieven eens naar Finland te halen of om zelf terug naar huis te keren. Anderen grijpen deze week dan weer aan om andere landen en steden te gaan bezoeken in de buurt. Toch is hier niemand op vrijdagavond al vertrokken want er was nog één belangrijke gebeurtenis die niemand wou missen. Philippe is op zondag 22 Oktober namelijk 21 jaar geworden, en zoals dat in Mukkula de gewoonte is word dat kracht bijgezet met een enorm onvergetelijk feestje dat niemand wou missen. Buiten een fraaie verjaardagskaart en kussen van heel Europa kreeg Philippe nog een aangename verassing. S’ochtends ontdekte hij dat zijn fiets weg was. Dieven in Finland! Gelukkig hebben ze het pikken nog niet echt onder de knie hier want verder als 300 meter waren ze blijkbaar met de fiets niet gekomen. Zaterdag begon de uittocht dan met een grote groep vrienden die een hele week Talinn, Riga en Stockholm aandoen. Ook weg: Tobias, mijn roomie, gaat voor een week terug naar Duitsland om enkele klanten van zijn PC-service bedrijfje te helpen…maar ik denk dat hij meer zijn mama mist. Niet dat het stiller is geworden op mijn flat want we zijn nog steeds met 3. Het vriendinnetje van Timm is hier voor een week. Het meisje had wel pech omdat door een staking op de nationale luchthaven van Finland in Helsinki moest ze een dag langer wachten om haar Timmeke te zien. Dan wacht je 6 weken op je lief en dan hoor je dat je nog wat langer mag wachten. Ook al werd haar vlucht terug betaald en mocht ze gratis overnachten in een luxehotel het blijft balen niet waar? Ze zijn het aan het inhalen want het is nu dinsdag en nog steeds zijn ze niet uit hun kamer gekomen. Damien, een fransman, is dan weer de gelukkigste mens terplekke want hij ruilt het druilerige Finland in voor het zon overgoten Mallorca om zijn lief te bezoeken die als au-pair ginds werkzaam is. Nog positief nieuws kwam er van de Lahti Tai box Club die Philippe de toestemming hebben gegeven de clubkleuren op zaterdag 2 december te verdedigen in Helsinki, de dag na ons laatste examen. En waarom zijn wij dan niet weg deze week? Omdat wij zowat voor het Fins record ECTS punten behalen op 3 maand gaan (33!) en dat dat nu eenmaal bloed, zweet en tranen (lees: werkjes maken) kost. Een andere reden is dat wij ons klaarmaken voor hoog bezoek uit het Zuiden. Donderdag komen mijn ouders en de zus voor enkele dagen naar Lahti, maandag reizen ze door naar Lapland. Philippe zijn ouders en zijn Chiarake komen dan weer op zondag voor 5 dagen Finland.
In het weekend kregen we al hoog bezoek uit het Noorden want het is hier op kousen voeten stiekem voor het eerst beginnen te sneeuwen. Maar net als in België kent Finland een erg zachte herfst en is het kwik inmiddels terug naar 12 graden geschoten en weg sneeuw. Met de Mukkula-diaspora en diegene die in hun kamer blijven is het hier zo kalm als de allereerste week toe we hier kwamen. Dat geeft ons de tijd om te doen wat we het liefst doen: de Lidl uitvlooien achter promoties (halvempi), bananenmilkshakes maken en fietsen pimpen.

25-10-2006 om 04:38 geschreven door Tibby  

In het begin van de week begonnen hier echt veel dingen heel plots te veranderen in het straatbeeld. De temperaturen zakten opeens tot rond het vriespunt en van het ene op het ander moment begonnen de bomen hun bladeren te verliezen en reden de auto’s op speciale sneeuwbanden. Met de winter kwam blijkbaar ook de Finnen hun nationalistisch gevoel want plots tooiden honderden masten fier de Finse vlag. Ze kennen hier blijkbaar ook een grote winterschoonmaak, een leger van onderhoudspersoneel nam de parken en straten onder handen. Wat we hier even over het hoofd hadden gezien is dat er vrijdag een informele meeting met alle belangrijke staatsleiders van de Europese unie en Rusland in de Sibelius hall te Lahti zou plaatsvinden. Finland neemt het voorzitterschap van de EU dit half jaar op zich. Lahti voor één dag in de schijnwerpers van de internationale media! Elke keer we voorbij de Sibelius Hall reden zagen we hoe de drukte rond het Europese circus toenam. Camerawagens, militaire voertuigen en politie-eenheden ontplooiden zich als een dorp binnen de stad. Donderdagavond al was alles in een omtrek van 1 kilometer rond de concerthal gebarricadeerd, zaten sluipschutters op naburige daken en patrouilleerde de kustwacht op het meer. Door al de afspanningen moesten wij 3 kilometen omfietsen om de faculteit te bereiken. Op de dag van de meeting zelf stond voor al de erasmusstudenten een culturele trip naar Helsinki gepland, toch ontsnapte we weer niet aan de draconische maatregelen die de Finnen getroffen hadden om hun EU-top veilig te laten verlopen. We vernamen dat de Finse eerste minister Vahanen de Russische president Poetin persoonlijk s’ochtends ging afhalen aan de luchthaven in Helsinki om hem naar Lahti te begeleiden, het omgekeerde traject dat wij op dat moment bezig waren. De autostrade tussen Helsinki en Lahti moet zowat de best beveiligde weg ter wereld zijn geweest op dat moment. Para’s in de berm, helikopters in de lucht en elke paar honderd meter een flikkerende politiewagen die passeerde. De Westelijke Jordaanoever tijdens het Joodse Chanoeka was klein bier in vergelijking met dit. Een konvooi van 6 geblindeerde wagens met een helikopter erboven verklapte wanneer beide heren voorbijsnelden.

Helsinki zelf was een openbaring, deze stad is terecht de hoofdstad van Finland. Het centrum had niets weg van de klassieke Finse stad (Lahti, Turku…) zoals ik die gewoon was. Grote brede straten, historische gebouwen, 8 mac Donalds filialen en armoede: dit moest een grootstad zijn. Het nationaal museum had een originele Finse woning van begin 20^ste eeuw heropgebouwd. Het was een houten barak van 3 op 4 waar tot 12 mensen in konden wonen. Je kon de rook die ze destijds als verwarming gebruikte noch ruiken. Beestachtig gewoon. We onderbraken het museumbezoek voor een zitting van het Finse parlement bij te wonen. Grootste verschil met België is dat hier bijna alle parlementsleden aanwezig waren. De zitting zelf duurde niet langer dan 10 minuten en er werden verschillende wetontwerpen goedgekeurd. Helemaal anders dan in België waar de oppositie minstens een uur het woord op eist om tegen een nieuwe wet te protesteren. Daarna mochten we onbegeleid Helsinki zelf ontdekken. Vooral de architecturale diversiteit trok onze aandacht. De hoofdstad huist een mengelmoes van westerse en oosterse stijlen.

24-10-2006 om 18:45 geschreven door Tibby  

In alle opzichten zijn we in het midden van ons avontuur gekomen: Al ruim 7 weken hier en nog een kleine 8 weken te gaan. Voor ons is nu de 2^de en meteen laatste periode op school aangebroken. Die 2^de periode eindigt begin December, dus vanaf dan zouden we kunnen terug keren en dan wacht er in België voor ons 3 maanden vakantie. We gaan echter nog een klein reisje en originele terugtocht aan ons verblijf vastbreien. De exacte datum dat we terug zijn weten we zelf nog niet, maar verdere details hiervan vernemen jullie alvast hier!
De tweede periode dus…dat betekent hier een hoop miserie met lessen die verplaatst worden, overlappen en wegvallen. Door ons statuut als uitwisselingsstudent kunnen we best wat op privileges en goodwill rekenen van de leerkrachten. Maar soms verwachten ze je net dat meer van je. Zoals onze Duitse lerares Ursulla die van ons een presentatie van België verwachtte in het Duits. Met ons plat Pfaff-duits babbelde we toch anderhalf uur rond!
Gelukkig is er hier in Mukkula nog genoeg tijd voor verstrooiing. Op dinsdag mochten we de Geburtstag van Angela vieren en woensdag was het weer tijd voor een avondje Onnela. Naar het einde van de week mochten we ons klaarmaken voor Strategic Marketing Applications. Een intensief marketing spel van 4 dagen (ook zaterdag) gegeven door een Engelse gastdocent uit Aberdeen. Bedoeling was om in groepjes de positionering en targeting van een bepaald product op zich te nemen, als een virtueel bedrijf. Wie op het einde van de 4 dagen de grootste winst had was gewonnen. Al de andere groepjes bezitten hetzelfde product en zitten dus allemaal in dezelfde markt, allemaal concurrenten dus. Je kan bijna alles veranderen om zoveel mogelijk winst binnen te rijven: reclamebudget, verkoopspersoneel, productkenmerken, marktonderzoek… . Een computer berekende dan wat je nieuwe budget, winst en marktaandeel was zodat je wist waar je bedrijf aan toe was. Het marketing spel was echt een heel leerrijke en spannende ervaring die ik elke marketeer in spé kan aanbevelen. Dinsdag was de laatste dag en werden de resultaten bekend gemaakt. De groep van Philippe had de meeste winst verzameld en was winnaar. Met mijn groep wist ik de prijs voor de beste presentatie en analyse in de wacht te slepen. Samen op de foto met de prof en voor de winnaars was er … een doos negerinnentetten met banaansmaak! ( FOTO )Als ik de indruk had gewekt dat ik het hele weekend niets anders had gedaan dan marketingspelletjes gespeeld, vergeet het maar. Vrijdag stond er een verjaardag-sauna-zwembadfeestje gepland van een of andere Fin die de afgelopen weken mythische afmetingen qua mond-aan-mondreclame had gekregen. Zo het was in de buurt dus dat moesten we met onze eigen ogen wel gezien hebben. De jongeman had een heel saunacomplex met zwembad en bar afgehuurd om zijn verjaardag onvergetelijk te maken. De kerel zijn naam kende ik wel niet maar zijn feestje zal ik inderdaad nog lang herinneren. Het zwembad was niet meer dan 6 graden warm en diende ter afkoeling na een sauna, echt een zalig gevoel. Of net niet? Mijn maag dacht er anders over zaterdagochtend in de les. Na een half uur nucleaire oorlog moest ik me gewonnen geven en spurtte ik naar de toilet… die helaas gesloten was in het weekend. Ik kon nog net alles ophouden tot buiten op het straat. Na nachtbraken dus ook dagbraken ;)

17-10-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Na een aantal dagen paginastilte toch even wat over afgelopen week en weekend. Zowat woensdag was ik eindelijk terug fris van dat vermoeiende weekendje en meteen stond een nieuwe opgave gepland. Doorheen de weken hebben we hier een goede vriendschapsband opgebouwd met de 7 Franse uitwisselingstudenten die ook veel met ons les hebben. Eén ervan eist wel vaak wat meer de aandacht en dat is de hyperkinetische Valentine. Ze heeft geen laptop en geen vrienden meegenomen van Parijs en daarenboven leeft ze alleen nadat de pooier van haar Lithouwse kamergenoten de meisjes terug is komen opeisen. Daarom valt Valentine zo nu en dan eens iedereen lastig voor wat aandacht. Vorige week kwam ze op het idee met een groep van 12 in een pizzarestaurant, de RAX, het all-you-can-eat buffet te nemen. Dat liep op een sisser af want de enigste werknemer jaagde ons buiten omdat we met te veel waren. Deze woensdag daagde Valentine Philippe en mij dan maar uit voor een wedstrijd om ter meeste pizzastukken eten in de RAX. Ze maakte zich sterk dat ze meer als ons zou eten, waar wij in het begin goed mee konden lachen want Valentine was niet meteen van het obesitas-type en al zeker niet speciaal groot. Wat we niet wisten is dat ze van het valspeel-type was. Na ongeveer anderhalf uur gaf ik met 9 stukken en met een bijna tot mijn luchtpijp gevulde slokdarm op. Met verbasend gemak bleef de Française Philippe volgen tot 15 stukken. 3 uur van puffen en zweten en het sluitingsuur naderde. Het 16^de stuk was blijkbaar een kaap te ver voor Valentine die geen hap meer binnenkreeg. Maar opeens was dat stuk toch verdwenen, we roken onraad. En inderdaad, weggemoffeld in een servet lag het naast haar bord!  Later zou ze toegeven dat ze zo vele stukken pizza naar de vuilnisbak kunnen smokkelen heeft, alleen maar om te kunnen winnen. Vooral Philippe was furieus omdat hij de stukken wel allemaal had opgegeten en daarna 2 dagen oprispingen had.

Vrijdag was het nog eens tijd voor een geweldig gangfeestje en deze keer moesten bureaulades eraan want die bleken uitstekend als trom te werken: de Mukkula fanfare was een feit! Dat avondje eindigde nog enigszins verassend want op weg naar onze kamers moesten Philippe en ik langs de sauna van ons gebouw. Die stond open en vroeg erom betreden te worden en zo ontdekten we nog een positief effect van het saunabaden: door de warmte vielen we na 4 seconden als een blok in slaap. Dat weekend gingen vele van onze vrienden trippen in de stad Tampere, wij niet en organiseerde voor de achterblijvers een geslaagd filmavondje. Zondagmiddag gingen we naar de plaatselijke Brabanthal waar een Fitness expo en Thaiboxgevechten gepland waren. Het aantal opgespoten fokstieren terplekke liep in de honderden. Finnen hebben een traditie van krachtsporten zoals gewichtheffen en hamerslingeren, daar horen spieren bij. De business voor paramedische middeltjes om body te krijgen is echt zotgroot: hordes opgespoten fokstieren dartelden tussen de tientallen standhouders annex dierenartsen op zoek naar het juiste krachtvoer. Voor de rest zagen we bloedstollende Freefight- en Thaiboxkampen wat de goesting van Philippe om mee te doen losmaakte. Binnekort een Belgisch – Fins gevecht Keldermans?

Wat vast staat is dat Vietnamezen erg gastvrije mensen zijn. Zondagavond werden we door onze Vietnamese vriend Lam uitgenodigd op zijn verjaardagsfeestje/Vietnamparty. Aangezien er een aanzienlijke kolonie van 25 van deze spleetogen op onze faculteit rondzwerft en het toen de feestdag Tet trung thu was organiseerde de school een coming together. Tet trung thu of middenherfstfeest is een landelijk feest ter ere van de maan. En ze hadden er tijd ingestoken hoor: alles was tot in de details versierd en met blikjes hadden ze lampjes gemaakt. Iedereen had blijkbaar ook eten mee genomen voor een groot buffet. We vielen een klein beetje heel hard uit de toon omdat we zowat de enigste Europeanen daar waren en we er niets beter op hadden gevonden een sextet bier mee te nemen. Het buffet met plaatselijke rijstgerechten was overheerlijk, de desserten waren echt walgelijk en enkel door de enorme groepsdruk kregen we ze binnen. We konden deze mensen teleurstellen. De buikjes vol, de pret kon beginnen. Een mini volksfeestje met Vietnamese liedjes en spelletjes barstte los: hilarisch om die bende noedelfretters uit hun dak te zien gaan! Een feeërieke wandeling met kaarsen sloot dit multicultureel weekend in stijl af.

10-10-2006 om 02:17 geschreven door Tibby  

S'avonds kwamen we dan terug aan in Marienhamn na een hele dag van hot naar her gereden te hebben. Dat was al een klein beetje vermoeiend geworden en slaap zat er niet direct aan te komen want we hadden onze ferry pas terug om 3u zondagochtend. De maag begon stilletjes aan te knagen gelukkig dat ook Hesburgers zijn weg naar die verre eiland had gevonden. De Duitsers, die deze hamburgerketen kennen uit Duitsland, waren er verzot op en hebben op 48 uur 3 keer ginds gegeten met het argument dat ze tenminste wisten wat ze binnen kregen. (foto) Vervolgens hebben we 45 minuten  rondgereden op zoek naar een tankstation met een toilet omdat de Duitse heren absoluut nergens zich publiek wouden laten vertonen zonder dat hun haar goed zat. Op zaterdagavond kwam de jeugd blijkbaar massaal uit alle kieren en gaten van het eiland gekropen om een stapje in de wereld te zetten, er was aardig wat te doen. Heel ironisch was de Ibiza-tribute fuif: zo konden de eilandjongeren eens de sfeer op snuiven van collega eiland waar het niet doods is. 10 euro inkom was iets te veel daarom besloten we maar een gewone bar op te zoeken. Het volgende verhaal was iets minder gewoon en eigenlijk vrij ongelofelijk onverwacht voor mij. Bij het binnenkomen sprak ik iemand willekeurig aan de toog aan in het engels hoeveel een pint hier kostte. Ik kreeg als antwoord “ma manneke ge moogt het int Nederlands zeggen ze”. Na 4 weken was ik gewend aan het idee dat ik met hoogstens 2 mensen Nederlands ging praten de komend 4 maand. Ik viel dus bijna letterlijk achterover van verbazing: hier zat een Vlaming! Nog steeds geen idee waarom deze man meteen wist dat ik een taalgenoot was maar de daarop volgende uren waren er van Vlaamse verbroedering. 6 mannen van rond de 50 die onder het mom van een viswedstrijd het thuis afgetrapt waren om hier te gaan tooghangen. Spilfiguur was “de Leo” een Turnhoutse turfgroothandelaar die door zijn Finse zakenvrienden uitgenodigd werd voor een iets informeler weekje. Vervolgens nodigde Leo 3 buren en 3 van zijn werknemers uit en zo moest iedereen zich maar op zijn werk ziek melden. Bier en tooggelal maakte het Vlaams onderonsje compleet.
S’ochtends werd ik met een knagende maag wakker achter een gokautomaat op de ferry (was zo slecht niet de vorige keer). Achtergelaten door mijn Duitse makkers en in de waan dat de trip nog lang zou duren schoof ik dan maar aan het buffet. Heel even was ik heel gelukkig toen niemand mij geld vroeg maar na 2 minuten meldde een infostem dat we in Turku waren aangekomen. Zwaar in paniek wegens geen GSM-nummers begon ik het hele schip te doorzoeken naar de Duitsers. Op die 5 minuten had ik meer van het schip gezien dan de voorgaande 10 uren. Toen iedereen al lang het schip had verlaten werd de Belg pas gemist en rinkelde mijn GSM dan toch. In de jeugdherberg vroegen we en kregen we toelating om te gaan douchen want iedereen voelde zich wel een beetje ranzig na de uitspattingen van de laatste 24 uren. Na een kleine rundfahrt door Turku om reden we zondagmiddag terug naar Mukkula om dringend ons bioritme in orde te krijgen voor de week.  

09-10-2006 om 03:15 geschreven door Tibby  

03-10-2006 om 18:01 geschreven door Tibby  

03-10-2006 om 17:43 geschreven door Tibby  

03-10-2006 om 17:08 geschreven door Tibby  

Het is weer een effe geleden dat ik iets heb neergeblogt. Net op het moment dat ik donderdagavond een weekverslagje typen wou kreeg ik van mijn Duitse kamerkameraden  een aantrekkelijk voorstel. Zij hadden voor dit een trip naar Turku en Aland Island gepland in navolging van de groep die vorige week met positieve reacties terugkwamen van daar. Chauffeur en gids zou Kristof zijn, een Duitser die de trip vorige week al had gedaan. 1 plaats die overschoot in Kristof’s Peugeotje, die kon ik niet onbemand laten. Een weekend weg dus daarmee dat ik al mijn werk voor het weekend heb gedaan en bijgevolg geen tijd voor blog heb gehad.
Vrijdag om16u30 scheurden we weg richting Helsinki waar ons een 10-uur-durende ferrytrip naar Marienhamn (hoofdstad Aland) op ons wachtte. Naarmate het vertrekuur van de ferry naderde groeide het besef dat we hem wel eens missen zouden. De Duitsers dachten dat Lahti-Helsinki 80 kilometer was aangezien ze die afstand afgelegd hadden voor naar Ikea Helsinki te gaan. De waarheid is dat er Ikea zich nooit vestigt in stadcentra en dat het traject 20 kilometer meer was. Met behulp van Tobias zijn GPS vlamden we tegen de tijd Helsinki city in. We waren 2 minuten te laat en zagen de ferry voor onze neus van wal steken. Daar ging ons plan al lelijk de mist in gelukkig was er een B. We reden naar Turku, zo een 3 uur verder en doorkruisten zo het hele zuidwesten van Finland. De countrysite van Finland is echt mooi maar na 50 kilometer wel wat eentonig. Grappig zijn al de postbussen die naast elkaar langs de weg staan. Dat komt omdat de afstanden tussen de huizen hier enorm zijn en het dus voor de post niet betaalbaar zou zijn elk huis apart te bedienen. Het was al donker toen we aankwamen maar gelukkig was er nog plaats in de jeugdherberg. Het mooie Turku vormde het decor voor een avondje oktoberfesten met de Duitsers (foto). De Uusi apteekki is een klassieke bar met ballen die perfect is om de avond mee te starten http://www.uusiapteekki.fi/home.html . Als Belg voel je je er meteen in je nopjes tussen de tientallen biersoorten die er geserveerd worden. Het aanbod Belgische bieren is indrukwekkend. Van het vat kon je er Primus Haacht, Kriek Lindemans en Wittekerke drinken. Uit het flesjes Duvel, Tongerlo, Rochefort, Westmalle, Chimay,… . Daarna doken we het uitgebreide nachtleven van de havenstad in. Het was dan ook een pijnlijk ontwaken om 7 uur s’ochtends om op de ferry te raken al goed dat in Finland alle drankgelegenheden verplicht moeten sluiten om 4 uur (voor de rest haat ik die wet). Niet verwondelijk dat ik de 5 uur tussen Turku en Marienhamn hoofdzakelijk slapend doorgebracht heb. De volgende ochtend werd ik wakker van het vrolijke geschreeuw van tientallen gokmachines. Om de prijs te drukken namen we geen cabine en ben ik dan maar achter een slotskast in slaap gesukkeld. Die ferryschepen zijn in feite drijvende Las Vegassen. Het aanbod taxfree drankshops en gokhallen is duivels. Er is zelfs een disco met een buitenwipper en tegenwoordig een café in heuse Oktoberfeststijl. De stank van zatte Finnen joeg me naar het dek, waar ik mijn ogen de kost kon geven aan een zee bezaaid met honderden eilandjes gaande van een rots tot eentje met één huis op(google earth 60.099261, 19.922386). Na 5 uur zee parkeerde de zeekolos zich in de haven van Marienhamn. Daar begonnen we aan onze dolle rit kris kras door het eiland.

02-10-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Tegen het einde van de week broeide het plan om in het weekend een tweedaagse trip te doen naar Turku en Aland Island. Turku is een beetje het Antwerpen van Finland. Het is de tweede grootste stad van Finland en is rijk geworden door zijn havenactiviteiten. De inwoners van Turku zijn heel fiere mensen en vinden zich belangrijk omdat voor de Russische bezetting Turku de hoofdstad van Finland was. Door zijn rijke geschiedenis is het dus een publiekstrekker. Aland Island is eigenlijk een archipel in de Oostzee die van groot strategisch belang was omdat het een bruggenhoofd vormt tussen Finland en Zweden. Vele zeeslagen zijn hier gestreden geweest tussen Vikingen, Russen, Zweden en alles wat daar in de buurt zit dat goesting had om amok te maken. De turbulente geschiedenis van deze eilandengroep heeft er voor gezorgd dat het een van de ingewikkeldste en meeste bestudeerde staatstructuren  ter wereld kreeg toebedeeld. De amper 50.000 inwoners hebben een eigen parlement met eigen wetten en één vast europees parlementslid. Desondanks dat de meeste van zijn inwoners Zweedse roots hebben is Aland Island een autonome staat binnen Finland.
Ik weet niet waarom ik dit allemaal vermeld want uiteindelijk ben ik toch in Lahti gebleven dit weekend. J
Vrijdagavond hing de zomer once again in de lucht en zakten we af naar de steiger aan het meer voor een frisse duik. Onder een ponton troffen we een losgeslagen roeibootje aan, dat konden we niet ongemoeid laten. Met de beste 7 stuurlui voorhanden in Mukkula kozen we voor open water. Het duurde een tijdje en veel coördinatie om het ding in één richting te laten varen, een en het ander had te maken met het feit dat we met onze armen moesten peddelen. Ons doel was een klein eilandje 300 meter verder in het meer. Eens aangekomen bleek het een echt Lost-achtig eilandje te zijn met een elektriciteitscabine (?) met vreemde opschriften. We lieten ons niet intimideren en gingen op schattenjacht. Geen goud gevonden maar 2 aangespoelde peddels die hun nut bewezen bij de terugtocht. Het was een prachtige avond met een schitterende zonsondergang op het meer die de gemiste trip naar Turku helemaal liet vergeten. Later op de avond ging ik met mijn Duitse roomie Tobias nog mee naar een Techno-avond in een keet downtown. Niet dat Technomuziek me zo bezighoud maar Tobias is een DJ die dat genre draait en eerder had hij een andere Duitse DJ ontmoet die hem de kans zou geven te draaien. Niets zo saai als 2 Duitsers horen discussiëren over Techno, mijn nachtje stappen zat erop. Of toch niet? In Lahti is een filiaal van de blijkbaar wijdverspreide hamburgerketen Hesburger. Daar is niets speciaal aan ware het niet dat ze nooit sluiten! Geniaal, want iedereen heeft wel eens gewenst dat de Mac Donalds op de Oude Markt nog (al) open zou zijn om 5u30 in de morgen?

27-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Maandag konden we nog wat uitblazen van het weekend want we werden pas op de middag verwacht voor een introductieles Finse cultuur. Een verplicht nummer want we zegden eerder de Finse taalles goodbye wegens een onderscheiding in nutteloosheid en aanwezigheid op één van die twee lessen was vereist. We kwamen een paar markante feiten te weten over de Finse samenleving. Die moet echt de meest vrouwvriendelijke zijn ter wereld. Het loonverschil tussen beide geslachten is haast nul. En zo was er in 2004 even sprake dat zowel de president en de eerste minister een vrouw zouden zijn. Sinds decennia regeert de partij van de Zweedse minderheid (5%) standaard mee in de regering. Wij hebben een goed sociaal zekerheidssysteem maar de Finnen doen er nog een schep bovenop. Een nieuw gebit kost je maximaal €125. Ben je student dan krijg je hier elke maand €450 naar je hoofd gesmeten. Enkel de diepvriestemperaturen houd de Marokkanen hier buiten.

Uitgekeken op onze vergeelde muren reden we dinsdag namiddag naar een gigantische tweedehands winkel voor decoratie. Ik kwam echter buiten met een fashionable paar pastelroze Diadora-gympjes uit de eighties. Ze waren nauwelijks gebruikt en kosten maar 1 euro! Voor amper €2 kocht ik ook een bamboe rolluikje om de zon buiten te houden, hopen maar dat ze op de huisvestingsdienst kunnen lachen met mijn uitgebouwd raamkozijn. Die dag ging ik na het zwemmen ook naar de openbare sauna van het zwembad. Ze was leeg en ik had de smaak te pakken. Na 5 minuten rust kwam er toch een Fin binnen. Hij posteerde zich in het hoogste en dus heetste gedeelte. Net toen ik dacht dat de man het aangenaam warm moest hebben begon hij prompt liters water naar beneden te gooien. Te koud voor hem dus maar mijn longen waren wel aan het verbranden en mijn contactlenzen vielen van het vochttekort in mijn ogen uit. Think twice als je in een publieke sauna waagt!

23-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Zozo, de zomer was dan toch niet gedaan in België op 1 Augustus? Wij mochten afgelopen week en weekend ook nog genieten van naar Scandinavische normen mooie nazomerse dagen. Veel zon en maxima tot 22 graden, barbequeweer dus. Wij hebben als enigste van het hele gebouw een klein barbequetoestelletje op ons terras ter onzer beschikking. Al de appartementen verschillen hier sterk van inrichting: de studenten van vorige jaren schaften zich soms een luxegoed zoals een televisie of  decoratie-artikelen aan die dan bleven staan omdat ze niet mee terug konden. Blijkbaar hebben in ons flatje welgestelde studenten gewoond. De aanwezigheid van een BBQ en het mooie weer gaven me maandag het idee een verassingsbarbeque te houden voor mijn Duitse Mitbewohners. Ze vonden het zo " ganz superklasse" dat ze me woensdag op hetzelfde trakteerden. Vrijdag was het dan weer de beurt aan Philippe om zijn kookunsten te etaleren. De steak met peperroomsaus was zo heerlijk dat we nog vele gezellige uren aan de tafel plakten kwestie van ons weekend met stijl in te zetten. Eigenlijk is het hier wel altijd een beetje weekend, zeker nu we weten welk lessenrooster we ontlopen door onze emmigratie naar Finland. BBQ en peperroomsaus lijken mischien niet typisch van hier, sauna destemeer. Ons gebouw is voorzien van een sauna in de kelder die men kan reserveren. Zelf ben ik er al 2 maal ingekropen en kan ik sauna echt iedereen aanraden, het is aangenaam en werkt reinigend voor het lichaam. Jongens en meisjes zouden gescheiden moeten gaan maar omdat iedereen hier zijn broek gelukkig nog aanhoud oppert niemand hier een scheiding.
Onze vrijetijd vullen we hier nuttig in. Buiten 2 tot 3 keer zwemmen per week heb ik me laten overhalen om met Philippe te gaan joggen. Zaterdag, op een van onze tochten in deze Ardennenachtige omgeving merkten we een vos op in het bos. Mooi, nooit eerder zagen wij een wilde vos live. Voor onze zaterdagavonden lijkt een nieuwe traditie in de maak: elke blok is op zijn beurt gastheer voor een coming together van alle internationale studenten. Deze week was het de kamer van Philippe en zijn kamergenoten die het decor vormden van een erg succesvolle soiree met wel 50 mensen die kwamen opdagen. Het gerucht verspreidde dat we toch niet de enigste Belgen waren in Mukkula. We vonden hem in de gedaante van de kalende Marco. We konden hem eigenlijk bezwaarlijk een echte Belg noemen: hij dronk niet graag bier, had een Italiaanse naam en is een tweetalige waal. Ik kom dus niet meer terug op Marco. Die avond rook ik de geur in mijn gang die ik wel eens op festivalsweides aantref. Maar dat was niet het enige vreemde dat ik die nacht aantrof in mijn gang. Toen Tobias en ik de deur van onze blok opentrokken vlamde plots een gemutst heerschap naarbuiten in bezit van een koevoet. Het was het uur niet meer voor snelle interventies maar na een tijd beseften we dat dit wel eens een dief kon zijn geweest. Uiteindelijk hebben we dan toch de achtervolging ingezet. Hij rende naar een taxi waar een andere vriend hem opwachtte daar vroegen we de man wat hij uitspookte. Omdat er enkel Fins gebrabbel uitkwam lieten we ze toch gaan. Na onderzoek bleek dat er ook niks was gestolen of opengebroken. Maar het fabeltje van het criminaliteitsloze Finland is toch doorprikt.

20-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Terwijl iedereen nog spannend op de uitslag van zijn tweede zit wacht, de opening van het nieuwe scoutsjaar voorbereid of geniet van een welverdiende vakantie breekt voor mij mijn derde week hier al aan. Ik ben hier dus al een tijdje en steeds meer eigenaardigheden van de Finnen vallen me op. Finland word beschouwt als een van de meest welvarende landen ter wereld toch geld hier nog een verplichte militaire dienst van 12 maanden voor alle mannen tussen 19 en 25 jaar oud. Matias bleef wat langer in het Finse leger en maakte er een kleine carrière. Hij mocht op 20 jarige leeftijd een bataljon nieuwe cadetten trainen en met peperdure antitankbazookas schieten. Ook in Duitsland is er een legerplicht van 9 maand. Tobias vond het er blijkbaar geweldig want hij bleef 2 jaar daar en klom op tot officier. Elk zijn ding want Timm daarentegen muisde eronder uit door zich te laten afkeuren met een lichte voetbalkwetsuur.
Telkens we hier in de kelders van het schoolgebouw naar de wc gaan moeten we zware metalen deuren opentrekken. Een kleine navraag leerde ons dat de Finse wetgeving voorziet in schuilkelders met kluisdeuren in alle openbare gebouwen tegen kernaanvallen. Al deze koude oorlog maatregelen klinken anno 2006 bizar maar hier zijn ze gewoon nog steeds bang van de Russen.
Woensdag was het nogmaals presentation skills, lachen geblazen dus. We moesten onszelf kort voorstellen aan de klas.  Philippe en ik kozen blijkbaar als enigste voor het baanbrekende powerpoint, ongezien en revolutionair. De meeste medeleerlingen kwamen niet verder dan 40 seconden een tekstje van een papier proberen te lezen. Een meisje vertelde over haar huisdier de fruitvlieg, een andere over hoe chocolade haar leven veranderde en haar vriendinnetje vertelde hoe Heinz ketchup dat deed bij haar. We lachten ons zo onopvallend mogelijk een deuk. Finnen hebben een communicatieprobleem: ze zijn stil, verlegen, afstandelijk en kunnen over hun problemen niet praten. No wonder dat het zelfmoordcijfer hier zo hoog is en dat de straten krioelen van strontzatte mensen. Finnen zijn bezig hun communicatieprobleem te overwinnen: Nokia “connecting people” is hun oplossing. Telefoneren gebeurt zonder direct visueel contact en schakelt zo hun mensenangst uit. Ook SMS is een Finse uitvinding.
Donderdagavond moesten we in Frans onze geboortestad voorstellen. De leerkracht had voor ons een kleine verassing: een infobrochure van Leuven uit 2001 die ze tijdens een trip in Brussel meenam. We waren eigenlijk wat vereerd want niemand kent Leuven echt. Ook Stella Artois liet bij weinige een belletje rinkelen. Hoegaarden, Duvel en Leffe zijn de meeste bekende Belgische bieren ginds. In de winkel troffen we zelfs enkele flesjes Kriek Lindemans aan!In de laatste namiddag van de week bezocht ik een markt en kocht er heerlijke gerookte zalm. Dat wou ik al een tijdje doen want op een markt vind je zoveel meer extra’s dan bij de gewone retailer, maar deze was de eerste dat ik tegenkwam sinds ik hier ben. Anders dan bijvoorbeeld de zondagsmarkt van Heverlee is deze niet wekelijks maar jaarlijks. Finland is het meest supermarketizede land ter wereld, nog meer dan in de USA kiezen Finnen voor hun boodschappen voor een supermarkt. Daarom dat markten hier erg schaars zijn. Of vergen markten teveel menselijk contact en kiezen ze liever voor de anonieme supermarkt?
(de foto is van die keer dat we een bootje kaapten "the mukkula inn")

18-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

14-09-2006 om 01:38 geschreven door Tibby  

14-09-2006 om 00:50 geschreven door Tibby  

De Sibilius Hall is absoluut één van de uithangborden van het provinciale Lahti. De Sibilius Hall is een concertzaal bijna volledig opgetrokken uit hout en daardoor wereldvermaard voor zijn uitstekende akoestiek. De concertzaal werd pas 6 jaar geleden gebouwd en is genoemd naar een bekende Finse componist. Het behoort tot de grootste houten bouwwerken ter wereld. Het bouwwerk ligt midden in de moderne poepsjieke havenwijk waar ik elke dag met mijn fietsje door peddel. Lucky me!

14-09-2006 om 00:25 geschreven door Tibby  

De titel van deze post naar het Nederlands vertaald is vrijdag en zaterdag. Het is al een tijdje geleden dat ik iets heb kunnen neertikken. Als je je amuseert dan vliegt de tijd natuurlijk snel. Ik ga dan ook vanaf nu wat meer de momenten uitpikken. Vrijdagavond gingen we met heel europa nog eens een stapje in de wereld zetten. De Duitsers bleken weer eens de grootste biergenieters te zijn en de Fransen de hardste fuivers. Wij combineerden dan maar de talenten van onze buurlanden, de ingrediënten voor een geslaagde avond!Zaterdag was een druilerige dag en we besloten dan maar boodschappen te gaan doen. We waren niet alleen verrast hier een Lidl tegen te komen, we kwamen hier zelfs nog een oud-bekende tegen. Een Finse die ons nog bleek te kennen van de internationale week van onze school. Zo zie je maar dat de wereld heel klein is… .
Die avond stond er nog een klein uitje op het programma. Onze klasgenote Valentine nodigde ons uit voor een kleine apéro zoals de Fransen dat zo graag zeggen. Maar toen we aankwamen zagen we plots tientallen mensen voor haar flat staan. (foto) Het nieuws van de ontmoeting moest zijn uitgelekt en als een vuurtje zijn verspreid. Een uitgelezen kans om nieuwe erasmussers te leren kennen. We waren nog steeds de enigste Nederlandstaligen in het gebouw maar een Spanjaard die trots zijn Pukkelpopbandje toonde ontlokte heel even een vlaag van patriotisme bij ons. Die avond werd er nog veel verteld, gedronken en gezongen. Zondag stond een heuse sightseeing tour doorheen Lahti op het programma. Omdat ik precies maar één foto per post erop kan zetten ga ik van de belangrijkste zaken een foto erop zetten zodat jullie kunnen zien wat Lahti zoal te bieden heeft.

13-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby