In het begin van de week begonnen hier echt veel dingen heel plots te veranderen in het straatbeeld. De temperaturen zakten opeens tot rond het vriespunt en van het ene op het ander moment begonnen de bomen hun bladeren te verliezen en reden de auto’s op speciale sneeuwbanden. Met de winter kwam blijkbaar ook de Finnen hun nationalistisch gevoel want plots tooiden honderden masten fier de Finse vlag. Ze kennen hier blijkbaar ook een grote winterschoonmaak, een leger van onderhoudspersoneel nam de parken en straten onder handen. Wat we hier even over het hoofd hadden gezien is dat er vrijdag een informele meeting met alle belangrijke staatsleiders van de Europese unie en Rusland in de Sibelius hall te Lahti zou plaatsvinden. Finland neemt het voorzitterschap van de EU dit half jaar op zich. Lahti voor één dag in de schijnwerpers van de internationale media! Elke keer we voorbij de Sibelius Hall reden zagen we hoe de drukte rond het Europese circus toenam. Camerawagens, militaire voertuigen en politie-eenheden ontplooiden zich als een dorp binnen de stad. Donderdagavond al was alles in een omtrek van 1 kilometer rond de concerthal gebarricadeerd, zaten sluipschutters op naburige daken en patrouilleerde de kustwacht op het meer. Door al de afspanningen moesten wij 3 kilometen omfietsen om de faculteit te bereiken. Op de dag van de meeting zelf stond voor al de erasmusstudenten een culturele trip naar Helsinki gepland, toch ontsnapte we weer niet aan de draconische maatregelen die de Finnen getroffen hadden om hun EU-top veilig te laten verlopen. We vernamen dat de Finse eerste minister Vahanen de Russische president Poetin persoonlijk s’ochtends ging afhalen aan de luchthaven in Helsinki om hem naar Lahti te begeleiden, het omgekeerde traject dat wij op dat moment bezig waren. De autostrade tussen Helsinki en Lahti moet zowat de best beveiligde weg ter wereld zijn geweest op dat moment. Para’s in de berm, helikopters in de lucht en elke paar honderd meter een flikkerende politiewagen die passeerde. De Westelijke Jordaanoever tijdens het Joodse Chanoeka was klein bier in vergelijking met dit. Een konvooi van 6 geblindeerde wagens met een helikopter erboven verklapte wanneer beide heren voorbijsnelden.

Helsinki zelf was een openbaring, deze stad is terecht de hoofdstad van Finland. Het centrum had niets weg van de klassieke Finse stad (Lahti, Turku…) zoals ik die gewoon was. Grote brede straten, historische gebouwen, 8 mac Donalds filialen en armoede: dit moest een grootstad zijn. Het nationaal museum had een originele Finse woning van begin 20^ste eeuw heropgebouwd. Het was een houten barak van 3 op 4 waar tot 12 mensen in konden wonen. Je kon de rook die ze destijds als verwarming gebruikte noch ruiken. Beestachtig gewoon. We onderbraken het museumbezoek voor een zitting van het Finse parlement bij te wonen. Grootste verschil met België is dat hier bijna alle parlementsleden aanwezig waren. De zitting zelf duurde niet langer dan 10 minuten en er werden verschillende wetontwerpen goedgekeurd. Helemaal anders dan in België waar de oppositie minstens een uur het woord op eist om tegen een nieuwe wet te protesteren. Daarna mochten we onbegeleid Helsinki zelf ontdekken. Vooral de architecturale diversiteit trok onze aandacht. De hoofdstad huist een mengelmoes van westerse en oosterse stijlen.

24-10-2006 om 18:45 geschreven door Tibby  

In alle opzichten zijn we in het midden van ons avontuur gekomen: Al ruim 7 weken hier en nog een kleine 8 weken te gaan. Voor ons is nu de 2^de en meteen laatste periode op school aangebroken. Die 2^de periode eindigt begin December, dus vanaf dan zouden we kunnen terug keren en dan wacht er in België voor ons 3 maanden vakantie. We gaan echter nog een klein reisje en originele terugtocht aan ons verblijf vastbreien. De exacte datum dat we terug zijn weten we zelf nog niet, maar verdere details hiervan vernemen jullie alvast hier!
De tweede periode dus…dat betekent hier een hoop miserie met lessen die verplaatst worden, overlappen en wegvallen. Door ons statuut als uitwisselingsstudent kunnen we best wat op privileges en goodwill rekenen van de leerkrachten. Maar soms verwachten ze je net dat meer van je. Zoals onze Duitse lerares Ursulla die van ons een presentatie van België verwachtte in het Duits. Met ons plat Pfaff-duits babbelde we toch anderhalf uur rond!
Gelukkig is er hier in Mukkula nog genoeg tijd voor verstrooiing. Op dinsdag mochten we de Geburtstag van Angela vieren en woensdag was het weer tijd voor een avondje Onnela. Naar het einde van de week mochten we ons klaarmaken voor Strategic Marketing Applications. Een intensief marketing spel van 4 dagen (ook zaterdag) gegeven door een Engelse gastdocent uit Aberdeen. Bedoeling was om in groepjes de positionering en targeting van een bepaald product op zich te nemen, als een virtueel bedrijf. Wie op het einde van de 4 dagen de grootste winst had was gewonnen. Al de andere groepjes bezitten hetzelfde product en zitten dus allemaal in dezelfde markt, allemaal concurrenten dus. Je kan bijna alles veranderen om zoveel mogelijk winst binnen te rijven: reclamebudget, verkoopspersoneel, productkenmerken, marktonderzoek… . Een computer berekende dan wat je nieuwe budget, winst en marktaandeel was zodat je wist waar je bedrijf aan toe was. Het marketing spel was echt een heel leerrijke en spannende ervaring die ik elke marketeer in spé kan aanbevelen. Dinsdag was de laatste dag en werden de resultaten bekend gemaakt. De groep van Philippe had de meeste winst verzameld en was winnaar. Met mijn groep wist ik de prijs voor de beste presentatie en analyse in de wacht te slepen. Samen op de foto met de prof en voor de winnaars was er … een doos negerinnentetten met banaansmaak! ( FOTO )Als ik de indruk had gewekt dat ik het hele weekend niets anders had gedaan dan marketingspelletjes gespeeld, vergeet het maar. Vrijdag stond er een verjaardag-sauna-zwembadfeestje gepland van een of andere Fin die de afgelopen weken mythische afmetingen qua mond-aan-mondreclame had gekregen. Zo het was in de buurt dus dat moesten we met onze eigen ogen wel gezien hebben. De jongeman had een heel saunacomplex met zwembad en bar afgehuurd om zijn verjaardag onvergetelijk te maken. De kerel zijn naam kende ik wel niet maar zijn feestje zal ik inderdaad nog lang herinneren. Het zwembad was niet meer dan 6 graden warm en diende ter afkoeling na een sauna, echt een zalig gevoel. Of net niet? Mijn maag dacht er anders over zaterdagochtend in de les. Na een half uur nucleaire oorlog moest ik me gewonnen geven en spurtte ik naar de toilet… die helaas gesloten was in het weekend. Ik kon nog net alles ophouden tot buiten op het straat. Na nachtbraken dus ook dagbraken ;)

17-10-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Na een aantal dagen paginastilte toch even wat over afgelopen week en weekend. Zowat woensdag was ik eindelijk terug fris van dat vermoeiende weekendje en meteen stond een nieuwe opgave gepland. Doorheen de weken hebben we hier een goede vriendschapsband opgebouwd met de 7 Franse uitwisselingstudenten die ook veel met ons les hebben. Eén ervan eist wel vaak wat meer de aandacht en dat is de hyperkinetische Valentine. Ze heeft geen laptop en geen vrienden meegenomen van Parijs en daarenboven leeft ze alleen nadat de pooier van haar Lithouwse kamergenoten de meisjes terug is komen opeisen. Daarom valt Valentine zo nu en dan eens iedereen lastig voor wat aandacht. Vorige week kwam ze op het idee met een groep van 12 in een pizzarestaurant, de RAX, het all-you-can-eat buffet te nemen. Dat liep op een sisser af want de enigste werknemer jaagde ons buiten omdat we met te veel waren. Deze woensdag daagde Valentine Philippe en mij dan maar uit voor een wedstrijd om ter meeste pizzastukken eten in de RAX. Ze maakte zich sterk dat ze meer als ons zou eten, waar wij in het begin goed mee konden lachen want Valentine was niet meteen van het obesitas-type en al zeker niet speciaal groot. Wat we niet wisten is dat ze van het valspeel-type was. Na ongeveer anderhalf uur gaf ik met 9 stukken en met een bijna tot mijn luchtpijp gevulde slokdarm op. Met verbasend gemak bleef de Française Philippe volgen tot 15 stukken. 3 uur van puffen en zweten en het sluitingsuur naderde. Het 16^de stuk was blijkbaar een kaap te ver voor Valentine die geen hap meer binnenkreeg. Maar opeens was dat stuk toch verdwenen, we roken onraad. En inderdaad, weggemoffeld in een servet lag het naast haar bord!  Later zou ze toegeven dat ze zo vele stukken pizza naar de vuilnisbak kunnen smokkelen heeft, alleen maar om te kunnen winnen. Vooral Philippe was furieus omdat hij de stukken wel allemaal had opgegeten en daarna 2 dagen oprispingen had.

Vrijdag was het nog eens tijd voor een geweldig gangfeestje en deze keer moesten bureaulades eraan want die bleken uitstekend als trom te werken: de Mukkula fanfare was een feit! Dat avondje eindigde nog enigszins verassend want op weg naar onze kamers moesten Philippe en ik langs de sauna van ons gebouw. Die stond open en vroeg erom betreden te worden en zo ontdekten we nog een positief effect van het saunabaden: door de warmte vielen we na 4 seconden als een blok in slaap. Dat weekend gingen vele van onze vrienden trippen in de stad Tampere, wij niet en organiseerde voor de achterblijvers een geslaagd filmavondje. Zondagmiddag gingen we naar de plaatselijke Brabanthal waar een Fitness expo en Thaiboxgevechten gepland waren. Het aantal opgespoten fokstieren terplekke liep in de honderden. Finnen hebben een traditie van krachtsporten zoals gewichtheffen en hamerslingeren, daar horen spieren bij. De business voor paramedische middeltjes om body te krijgen is echt zotgroot: hordes opgespoten fokstieren dartelden tussen de tientallen standhouders annex dierenartsen op zoek naar het juiste krachtvoer. Voor de rest zagen we bloedstollende Freefight- en Thaiboxkampen wat de goesting van Philippe om mee te doen losmaakte. Binnekort een Belgisch – Fins gevecht Keldermans?

Wat vast staat is dat Vietnamezen erg gastvrije mensen zijn. Zondagavond werden we door onze Vietnamese vriend Lam uitgenodigd op zijn verjaardagsfeestje/Vietnamparty. Aangezien er een aanzienlijke kolonie van 25 van deze spleetogen op onze faculteit rondzwerft en het toen de feestdag Tet trung thu was organiseerde de school een coming together. Tet trung thu of middenherfstfeest is een landelijk feest ter ere van de maan. En ze hadden er tijd ingestoken hoor: alles was tot in de details versierd en met blikjes hadden ze lampjes gemaakt. Iedereen had blijkbaar ook eten mee genomen voor een groot buffet. We vielen een klein beetje heel hard uit de toon omdat we zowat de enigste Europeanen daar waren en we er niets beter op hadden gevonden een sextet bier mee te nemen. Het buffet met plaatselijke rijstgerechten was overheerlijk, de desserten waren echt walgelijk en enkel door de enorme groepsdruk kregen we ze binnen. We konden deze mensen teleurstellen. De buikjes vol, de pret kon beginnen. Een mini volksfeestje met Vietnamese liedjes en spelletjes barstte los: hilarisch om die bende noedelfretters uit hun dak te zien gaan! Een feeërieke wandeling met kaarsen sloot dit multicultureel weekend in stijl af.

10-10-2006 om 02:17 geschreven door Tibby  

S'avonds kwamen we dan terug aan in Marienhamn na een hele dag van hot naar her gereden te hebben. Dat was al een klein beetje vermoeiend geworden en slaap zat er niet direct aan te komen want we hadden onze ferry pas terug om 3u zondagochtend. De maag begon stilletjes aan te knagen gelukkig dat ook Hesburgers zijn weg naar die verre eiland had gevonden. De Duitsers, die deze hamburgerketen kennen uit Duitsland, waren er verzot op en hebben op 48 uur 3 keer ginds gegeten met het argument dat ze tenminste wisten wat ze binnen kregen. (foto) Vervolgens hebben we 45 minuten  rondgereden op zoek naar een tankstation met een toilet omdat de Duitse heren absoluut nergens zich publiek wouden laten vertonen zonder dat hun haar goed zat. Op zaterdagavond kwam de jeugd blijkbaar massaal uit alle kieren en gaten van het eiland gekropen om een stapje in de wereld te zetten, er was aardig wat te doen. Heel ironisch was de Ibiza-tribute fuif: zo konden de eilandjongeren eens de sfeer op snuiven van collega eiland waar het niet doods is. 10 euro inkom was iets te veel daarom besloten we maar een gewone bar op te zoeken. Het volgende verhaal was iets minder gewoon en eigenlijk vrij ongelofelijk onverwacht voor mij. Bij het binnenkomen sprak ik iemand willekeurig aan de toog aan in het engels hoeveel een pint hier kostte. Ik kreeg als antwoord “ma manneke ge moogt het int Nederlands zeggen ze”. Na 4 weken was ik gewend aan het idee dat ik met hoogstens 2 mensen Nederlands ging praten de komend 4 maand. Ik viel dus bijna letterlijk achterover van verbazing: hier zat een Vlaming! Nog steeds geen idee waarom deze man meteen wist dat ik een taalgenoot was maar de daarop volgende uren waren er van Vlaamse verbroedering. 6 mannen van rond de 50 die onder het mom van een viswedstrijd het thuis afgetrapt waren om hier te gaan tooghangen. Spilfiguur was “de Leo” een Turnhoutse turfgroothandelaar die door zijn Finse zakenvrienden uitgenodigd werd voor een iets informeler weekje. Vervolgens nodigde Leo 3 buren en 3 van zijn werknemers uit en zo moest iedereen zich maar op zijn werk ziek melden. Bier en tooggelal maakte het Vlaams onderonsje compleet.
S’ochtends werd ik met een knagende maag wakker achter een gokautomaat op de ferry (was zo slecht niet de vorige keer). Achtergelaten door mijn Duitse makkers en in de waan dat de trip nog lang zou duren schoof ik dan maar aan het buffet. Heel even was ik heel gelukkig toen niemand mij geld vroeg maar na 2 minuten meldde een infostem dat we in Turku waren aangekomen. Zwaar in paniek wegens geen GSM-nummers begon ik het hele schip te doorzoeken naar de Duitsers. Op die 5 minuten had ik meer van het schip gezien dan de voorgaande 10 uren. Toen iedereen al lang het schip had verlaten werd de Belg pas gemist en rinkelde mijn GSM dan toch. In de jeugdherberg vroegen we en kregen we toelating om te gaan douchen want iedereen voelde zich wel een beetje ranzig na de uitspattingen van de laatste 24 uren. Na een kleine rundfahrt door Turku om reden we zondagmiddag terug naar Mukkula om dringend ons bioritme in orde te krijgen voor de week.  

09-10-2006 om 03:15 geschreven door Tibby  

03-10-2006 om 18:01 geschreven door Tibby  

03-10-2006 om 17:43 geschreven door Tibby  

03-10-2006 om 17:08 geschreven door Tibby  

Het is weer een effe geleden dat ik iets heb neergeblogt. Net op het moment dat ik donderdagavond een weekverslagje typen wou kreeg ik van mijn Duitse kamerkameraden  een aantrekkelijk voorstel. Zij hadden voor dit een trip naar Turku en Aland Island gepland in navolging van de groep die vorige week met positieve reacties terugkwamen van daar. Chauffeur en gids zou Kristof zijn, een Duitser die de trip vorige week al had gedaan. 1 plaats die overschoot in Kristof’s Peugeotje, die kon ik niet onbemand laten. Een weekend weg dus daarmee dat ik al mijn werk voor het weekend heb gedaan en bijgevolg geen tijd voor blog heb gehad.
Vrijdag om16u30 scheurden we weg richting Helsinki waar ons een 10-uur-durende ferrytrip naar Marienhamn (hoofdstad Aland) op ons wachtte. Naarmate het vertrekuur van de ferry naderde groeide het besef dat we hem wel eens missen zouden. De Duitsers dachten dat Lahti-Helsinki 80 kilometer was aangezien ze die afstand afgelegd hadden voor naar Ikea Helsinki te gaan. De waarheid is dat er Ikea zich nooit vestigt in stadcentra en dat het traject 20 kilometer meer was. Met behulp van Tobias zijn GPS vlamden we tegen de tijd Helsinki city in. We waren 2 minuten te laat en zagen de ferry voor onze neus van wal steken. Daar ging ons plan al lelijk de mist in gelukkig was er een B. We reden naar Turku, zo een 3 uur verder en doorkruisten zo het hele zuidwesten van Finland. De countrysite van Finland is echt mooi maar na 50 kilometer wel wat eentonig. Grappig zijn al de postbussen die naast elkaar langs de weg staan. Dat komt omdat de afstanden tussen de huizen hier enorm zijn en het dus voor de post niet betaalbaar zou zijn elk huis apart te bedienen. Het was al donker toen we aankwamen maar gelukkig was er nog plaats in de jeugdherberg. Het mooie Turku vormde het decor voor een avondje oktoberfesten met de Duitsers (foto). De Uusi apteekki is een klassieke bar met ballen die perfect is om de avond mee te starten http://www.uusiapteekki.fi/home.html . Als Belg voel je je er meteen in je nopjes tussen de tientallen biersoorten die er geserveerd worden. Het aanbod Belgische bieren is indrukwekkend. Van het vat kon je er Primus Haacht, Kriek Lindemans en Wittekerke drinken. Uit het flesjes Duvel, Tongerlo, Rochefort, Westmalle, Chimay,… . Daarna doken we het uitgebreide nachtleven van de havenstad in. Het was dan ook een pijnlijk ontwaken om 7 uur s’ochtends om op de ferry te raken al goed dat in Finland alle drankgelegenheden verplicht moeten sluiten om 4 uur (voor de rest haat ik die wet). Niet verwondelijk dat ik de 5 uur tussen Turku en Marienhamn hoofdzakelijk slapend doorgebracht heb. De volgende ochtend werd ik wakker van het vrolijke geschreeuw van tientallen gokmachines. Om de prijs te drukken namen we geen cabine en ben ik dan maar achter een slotskast in slaap gesukkeld. Die ferryschepen zijn in feite drijvende Las Vegassen. Het aanbod taxfree drankshops en gokhallen is duivels. Er is zelfs een disco met een buitenwipper en tegenwoordig een café in heuse Oktoberfeststijl. De stank van zatte Finnen joeg me naar het dek, waar ik mijn ogen de kost kon geven aan een zee bezaaid met honderden eilandjes gaande van een rots tot eentje met één huis op(google earth 60.099261, 19.922386). Na 5 uur zee parkeerde de zeekolos zich in de haven van Marienhamn. Daar begonnen we aan onze dolle rit kris kras door het eiland.

02-10-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Tegen het einde van de week broeide het plan om in het weekend een tweedaagse trip te doen naar Turku en Aland Island. Turku is een beetje het Antwerpen van Finland. Het is de tweede grootste stad van Finland en is rijk geworden door zijn havenactiviteiten. De inwoners van Turku zijn heel fiere mensen en vinden zich belangrijk omdat voor de Russische bezetting Turku de hoofdstad van Finland was. Door zijn rijke geschiedenis is het dus een publiekstrekker. Aland Island is eigenlijk een archipel in de Oostzee die van groot strategisch belang was omdat het een bruggenhoofd vormt tussen Finland en Zweden. Vele zeeslagen zijn hier gestreden geweest tussen Vikingen, Russen, Zweden en alles wat daar in de buurt zit dat goesting had om amok te maken. De turbulente geschiedenis van deze eilandengroep heeft er voor gezorgd dat het een van de ingewikkeldste en meeste bestudeerde staatstructuren  ter wereld kreeg toebedeeld. De amper 50.000 inwoners hebben een eigen parlement met eigen wetten en één vast europees parlementslid. Desondanks dat de meeste van zijn inwoners Zweedse roots hebben is Aland Island een autonome staat binnen Finland.
Ik weet niet waarom ik dit allemaal vermeld want uiteindelijk ben ik toch in Lahti gebleven dit weekend. J
Vrijdagavond hing de zomer once again in de lucht en zakten we af naar de steiger aan het meer voor een frisse duik. Onder een ponton troffen we een losgeslagen roeibootje aan, dat konden we niet ongemoeid laten. Met de beste 7 stuurlui voorhanden in Mukkula kozen we voor open water. Het duurde een tijdje en veel coördinatie om het ding in één richting te laten varen, een en het ander had te maken met het feit dat we met onze armen moesten peddelen. Ons doel was een klein eilandje 300 meter verder in het meer. Eens aangekomen bleek het een echt Lost-achtig eilandje te zijn met een elektriciteitscabine (?) met vreemde opschriften. We lieten ons niet intimideren en gingen op schattenjacht. Geen goud gevonden maar 2 aangespoelde peddels die hun nut bewezen bij de terugtocht. Het was een prachtige avond met een schitterende zonsondergang op het meer die de gemiste trip naar Turku helemaal liet vergeten. Later op de avond ging ik met mijn Duitse roomie Tobias nog mee naar een Techno-avond in een keet downtown. Niet dat Technomuziek me zo bezighoud maar Tobias is een DJ die dat genre draait en eerder had hij een andere Duitse DJ ontmoet die hem de kans zou geven te draaien. Niets zo saai als 2 Duitsers horen discussiëren over Techno, mijn nachtje stappen zat erop. Of toch niet? In Lahti is een filiaal van de blijkbaar wijdverspreide hamburgerketen Hesburger. Daar is niets speciaal aan ware het niet dat ze nooit sluiten! Geniaal, want iedereen heeft wel eens gewenst dat de Mac Donalds op de Oude Markt nog (al) open zou zijn om 5u30 in de morgen?

27-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Maandag konden we nog wat uitblazen van het weekend want we werden pas op de middag verwacht voor een introductieles Finse cultuur. Een verplicht nummer want we zegden eerder de Finse taalles goodbye wegens een onderscheiding in nutteloosheid en aanwezigheid op één van die twee lessen was vereist. We kwamen een paar markante feiten te weten over de Finse samenleving. Die moet echt de meest vrouwvriendelijke zijn ter wereld. Het loonverschil tussen beide geslachten is haast nul. En zo was er in 2004 even sprake dat zowel de president en de eerste minister een vrouw zouden zijn. Sinds decennia regeert de partij van de Zweedse minderheid (5%) standaard mee in de regering. Wij hebben een goed sociaal zekerheidssysteem maar de Finnen doen er nog een schep bovenop. Een nieuw gebit kost je maximaal €125. Ben je student dan krijg je hier elke maand €450 naar je hoofd gesmeten. Enkel de diepvriestemperaturen houd de Marokkanen hier buiten.

Uitgekeken op onze vergeelde muren reden we dinsdag namiddag naar een gigantische tweedehands winkel voor decoratie. Ik kwam echter buiten met een fashionable paar pastelroze Diadora-gympjes uit de eighties. Ze waren nauwelijks gebruikt en kosten maar 1 euro! Voor amper €2 kocht ik ook een bamboe rolluikje om de zon buiten te houden, hopen maar dat ze op de huisvestingsdienst kunnen lachen met mijn uitgebouwd raamkozijn. Die dag ging ik na het zwemmen ook naar de openbare sauna van het zwembad. Ze was leeg en ik had de smaak te pakken. Na 5 minuten rust kwam er toch een Fin binnen. Hij posteerde zich in het hoogste en dus heetste gedeelte. Net toen ik dacht dat de man het aangenaam warm moest hebben begon hij prompt liters water naar beneden te gooien. Te koud voor hem dus maar mijn longen waren wel aan het verbranden en mijn contactlenzen vielen van het vochttekort in mijn ogen uit. Think twice als je in een publieke sauna waagt!

23-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Zozo, de zomer was dan toch niet gedaan in België op 1 Augustus? Wij mochten afgelopen week en weekend ook nog genieten van naar Scandinavische normen mooie nazomerse dagen. Veel zon en maxima tot 22 graden, barbequeweer dus. Wij hebben als enigste van het hele gebouw een klein barbequetoestelletje op ons terras ter onzer beschikking. Al de appartementen verschillen hier sterk van inrichting: de studenten van vorige jaren schaften zich soms een luxegoed zoals een televisie of  decoratie-artikelen aan die dan bleven staan omdat ze niet mee terug konden. Blijkbaar hebben in ons flatje welgestelde studenten gewoond. De aanwezigheid van een BBQ en het mooie weer gaven me maandag het idee een verassingsbarbeque te houden voor mijn Duitse Mitbewohners. Ze vonden het zo " ganz superklasse" dat ze me woensdag op hetzelfde trakteerden. Vrijdag was het dan weer de beurt aan Philippe om zijn kookunsten te etaleren. De steak met peperroomsaus was zo heerlijk dat we nog vele gezellige uren aan de tafel plakten kwestie van ons weekend met stijl in te zetten. Eigenlijk is het hier wel altijd een beetje weekend, zeker nu we weten welk lessenrooster we ontlopen door onze emmigratie naar Finland. BBQ en peperroomsaus lijken mischien niet typisch van hier, sauna destemeer. Ons gebouw is voorzien van een sauna in de kelder die men kan reserveren. Zelf ben ik er al 2 maal ingekropen en kan ik sauna echt iedereen aanraden, het is aangenaam en werkt reinigend voor het lichaam. Jongens en meisjes zouden gescheiden moeten gaan maar omdat iedereen hier zijn broek gelukkig nog aanhoud oppert niemand hier een scheiding.
Onze vrijetijd vullen we hier nuttig in. Buiten 2 tot 3 keer zwemmen per week heb ik me laten overhalen om met Philippe te gaan joggen. Zaterdag, op een van onze tochten in deze Ardennenachtige omgeving merkten we een vos op in het bos. Mooi, nooit eerder zagen wij een wilde vos live. Voor onze zaterdagavonden lijkt een nieuwe traditie in de maak: elke blok is op zijn beurt gastheer voor een coming together van alle internationale studenten. Deze week was het de kamer van Philippe en zijn kamergenoten die het decor vormden van een erg succesvolle soiree met wel 50 mensen die kwamen opdagen. Het gerucht verspreidde dat we toch niet de enigste Belgen waren in Mukkula. We vonden hem in de gedaante van de kalende Marco. We konden hem eigenlijk bezwaarlijk een echte Belg noemen: hij dronk niet graag bier, had een Italiaanse naam en is een tweetalige waal. Ik kom dus niet meer terug op Marco. Die avond rook ik de geur in mijn gang die ik wel eens op festivalsweides aantref. Maar dat was niet het enige vreemde dat ik die nacht aantrof in mijn gang. Toen Tobias en ik de deur van onze blok opentrokken vlamde plots een gemutst heerschap naarbuiten in bezit van een koevoet. Het was het uur niet meer voor snelle interventies maar na een tijd beseften we dat dit wel eens een dief kon zijn geweest. Uiteindelijk hebben we dan toch de achtervolging ingezet. Hij rende naar een taxi waar een andere vriend hem opwachtte daar vroegen we de man wat hij uitspookte. Omdat er enkel Fins gebrabbel uitkwam lieten we ze toch gaan. Na onderzoek bleek dat er ook niks was gestolen of opengebroken. Maar het fabeltje van het criminaliteitsloze Finland is toch doorprikt.

20-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Terwijl iedereen nog spannend op de uitslag van zijn tweede zit wacht, de opening van het nieuwe scoutsjaar voorbereid of geniet van een welverdiende vakantie breekt voor mij mijn derde week hier al aan. Ik ben hier dus al een tijdje en steeds meer eigenaardigheden van de Finnen vallen me op. Finland word beschouwt als een van de meest welvarende landen ter wereld toch geld hier nog een verplichte militaire dienst van 12 maanden voor alle mannen tussen 19 en 25 jaar oud. Matias bleef wat langer in het Finse leger en maakte er een kleine carrière. Hij mocht op 20 jarige leeftijd een bataljon nieuwe cadetten trainen en met peperdure antitankbazookas schieten. Ook in Duitsland is er een legerplicht van 9 maand. Tobias vond het er blijkbaar geweldig want hij bleef 2 jaar daar en klom op tot officier. Elk zijn ding want Timm daarentegen muisde eronder uit door zich te laten afkeuren met een lichte voetbalkwetsuur.
Telkens we hier in de kelders van het schoolgebouw naar de wc gaan moeten we zware metalen deuren opentrekken. Een kleine navraag leerde ons dat de Finse wetgeving voorziet in schuilkelders met kluisdeuren in alle openbare gebouwen tegen kernaanvallen. Al deze koude oorlog maatregelen klinken anno 2006 bizar maar hier zijn ze gewoon nog steeds bang van de Russen.
Woensdag was het nogmaals presentation skills, lachen geblazen dus. We moesten onszelf kort voorstellen aan de klas.  Philippe en ik kozen blijkbaar als enigste voor het baanbrekende powerpoint, ongezien en revolutionair. De meeste medeleerlingen kwamen niet verder dan 40 seconden een tekstje van een papier proberen te lezen. Een meisje vertelde over haar huisdier de fruitvlieg, een andere over hoe chocolade haar leven veranderde en haar vriendinnetje vertelde hoe Heinz ketchup dat deed bij haar. We lachten ons zo onopvallend mogelijk een deuk. Finnen hebben een communicatieprobleem: ze zijn stil, verlegen, afstandelijk en kunnen over hun problemen niet praten. No wonder dat het zelfmoordcijfer hier zo hoog is en dat de straten krioelen van strontzatte mensen. Finnen zijn bezig hun communicatieprobleem te overwinnen: Nokia “connecting people” is hun oplossing. Telefoneren gebeurt zonder direct visueel contact en schakelt zo hun mensenangst uit. Ook SMS is een Finse uitvinding.
Donderdagavond moesten we in Frans onze geboortestad voorstellen. De leerkracht had voor ons een kleine verassing: een infobrochure van Leuven uit 2001 die ze tijdens een trip in Brussel meenam. We waren eigenlijk wat vereerd want niemand kent Leuven echt. Ook Stella Artois liet bij weinige een belletje rinkelen. Hoegaarden, Duvel en Leffe zijn de meeste bekende Belgische bieren ginds. In de winkel troffen we zelfs enkele flesjes Kriek Lindemans aan!In de laatste namiddag van de week bezocht ik een markt en kocht er heerlijke gerookte zalm. Dat wou ik al een tijdje doen want op een markt vind je zoveel meer extra’s dan bij de gewone retailer, maar deze was de eerste dat ik tegenkwam sinds ik hier ben. Anders dan bijvoorbeeld de zondagsmarkt van Heverlee is deze niet wekelijks maar jaarlijks. Finland is het meest supermarketizede land ter wereld, nog meer dan in de USA kiezen Finnen voor hun boodschappen voor een supermarkt. Daarom dat markten hier erg schaars zijn. Of vergen markten teveel menselijk contact en kiezen ze liever voor de anonieme supermarkt?
(de foto is van die keer dat we een bootje kaapten "the mukkula inn")

18-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

14-09-2006 om 01:38 geschreven door Tibby  

14-09-2006 om 00:50 geschreven door Tibby  

De Sibilius Hall is absoluut één van de uithangborden van het provinciale Lahti. De Sibilius Hall is een concertzaal bijna volledig opgetrokken uit hout en daardoor wereldvermaard voor zijn uitstekende akoestiek. De concertzaal werd pas 6 jaar geleden gebouwd en is genoemd naar een bekende Finse componist. Het behoort tot de grootste houten bouwwerken ter wereld. Het bouwwerk ligt midden in de moderne poepsjieke havenwijk waar ik elke dag met mijn fietsje door peddel. Lucky me!

14-09-2006 om 00:25 geschreven door Tibby  

De titel van deze post naar het Nederlands vertaald is vrijdag en zaterdag. Het is al een tijdje geleden dat ik iets heb kunnen neertikken. Als je je amuseert dan vliegt de tijd natuurlijk snel. Ik ga dan ook vanaf nu wat meer de momenten uitpikken. Vrijdagavond gingen we met heel europa nog eens een stapje in de wereld zetten. De Duitsers bleken weer eens de grootste biergenieters te zijn en de Fransen de hardste fuivers. Wij combineerden dan maar de talenten van onze buurlanden, de ingrediënten voor een geslaagde avond!Zaterdag was een druilerige dag en we besloten dan maar boodschappen te gaan doen. We waren niet alleen verrast hier een Lidl tegen te komen, we kwamen hier zelfs nog een oud-bekende tegen. Een Finse die ons nog bleek te kennen van de internationale week van onze school. Zo zie je maar dat de wereld heel klein is… .
Die avond stond er nog een klein uitje op het programma. Onze klasgenote Valentine nodigde ons uit voor een kleine apéro zoals de Fransen dat zo graag zeggen. Maar toen we aankwamen zagen we plots tientallen mensen voor haar flat staan. (foto) Het nieuws van de ontmoeting moest zijn uitgelekt en als een vuurtje zijn verspreid. Een uitgelezen kans om nieuwe erasmussers te leren kennen. We waren nog steeds de enigste Nederlandstaligen in het gebouw maar een Spanjaard die trots zijn Pukkelpopbandje toonde ontlokte heel even een vlaag van patriotisme bij ons. Die avond werd er nog veel verteld, gedronken en gezongen. Zondag stond een heuse sightseeing tour doorheen Lahti op het programma. Omdat ik precies maar één foto per post erop kan zetten ga ik van de belangrijkste zaken een foto erop zetten zodat jullie kunnen zien wat Lahti zoal te bieden heeft.

13-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

04-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

...de deur openzwiepte en ik gemompel en gestommel hoorde op de gang. Ik dacht dat een roomie van me aangekomen was maar blijkbaar had hij het niet zo begrepen op mij want even snel hij binnenkwam was hij ook terug weg. We hadden nu al onderdak gevonden tijd voor de volgende basisbehoefte te bevredigen: voedsel nuttigen, het was immers van op het vliegtuig geleden dat we nog iets hadden gegeten. Stevig hongerend gingen we op zoek naar een supermarkt. Onze zoektocht werd brutaal gestuit door een gigantische taalbarrière, het duurde een eeuwigheid voor er iemand ons de weg wist te wijzen naar een winkel, de K-market. Net 12 uur aangekomen en we waren weer een desillusie rijker, de prijzen in de K-market waren enorm hoog. We waren wel gewaarschuwd maar prijzen die makkelijk de helft duurder waren als in Vlaanderen stegen wel net boven onze verwachtingen uit. In de namiddag spraken we in Lahti centrum af met Matias onze superbehulpzame studentenbegeleider (kortweg tutor op z'n engels) hij gidste ons doorheen de stad en liet ons de school, studentenbureau, winkels en uitgaansplaatsen tonen. In de mexicaans getinte bar Santa Fé konden we voor het eerst proeven van Fins bier. Santa Fé was de plaats waar je volgens Matias het goedkoopste bier vond, hij hopt er elke dag wel een paar keer binnen. Als belg voelde ik me echter op mijn tenen getrapt om €4,5 neertetellen voor een halve liter Finse kattepis.
De volgende dag beloofde een sportieve dag te worden. We jogden tot Lahti en spaarde zo meteen €2,60 uit, de prijs voor een enkel heenreis. Terplekke spraken we weer met Matias af om te fitnessen. Hold it right their. De meeste lezers kennen mij niet echt als een notoir sportmens. Maar Philippe is dat des te meer, hij is een vleesgeworden sportzak, geen enkele sport dat hij nog niet heeft gedaan. Maar hij is vooral een Thai-bokser en heeft zich voorgenomen in Lahti in een club zijn vorm op peil te houden. Hij wil ook een een gevecht organiseren tussen een plaatselijke held die het mag opnemen tegen de Leuvense wereldkampioen Jan De Keyzer. Dus in het licht van mijn reisgezel zijn sportieve ambities ga ik proberen ook wat te bewegen. Die dag stond er ook een avondje uit gepland want woensdag is net als in Leuven een studentenavond. Die kennen zo een beetje hetzelfde verloop als in België, je troept samen op het kot van iemand waar men "indrinkt" na enige tijd begeeft men zich in kolone naar een drankgelegenheid. Het verschil met België is dat je bij de indrinkfase je eigen drank meeneemt. We waren gelukkig gewaarschuwd!Wij gingen naar Onela, een soort Colff maar dan groter. Voor 1 uur waren de pintjes (4dl!) hier maar voor €1! Achter de rest van de avond moet je niet vragen want ook in Finland heb ik last van zwarte gaten.
Donderdag begon de dag wegens bovenstaande reden veel later als gebruikelijk. We wandelden weer naar de stadskern van Lahti, dat was een goede gewoonte geworden die ons al veel geld heeft uitgespaard. Je moet er wel 45 minuten wandelen voor over hebben. Ondertussen had Philippe al een kamergenoot gekregen, ik was hem bijna vergeten te vemelden. Edouard (edu) is een 23 jarige grafisch ontwerper in spé die het warme sfeervolle Barcelona in ruilde voor grauwe Lahti. Een timide, onopvallende jongen met weinig noden: hij nam gsm noch laptop mee en verkoos zijn bankkaart thuis te laten. In het centrum kochten we Finse simkaarten omdat de tarieven hier belachelijk laag zijn door de enorme concurrentie tussen de verschillende operatoren. Dit is het ultieme gsmland: het eerste land waar er meer mobiele aansluitingen waren dan inwoners. Ze houden hier sinds kort ook een WK gsm gooien. http://www.savonlinnafestivals.com/en_index.htm
Vrijdag moesten we om 10u op school zijn voor onze eerste orienteringsessie zoals dat heet. We maakten kennis met onze klasgenoten: 2 Lithouwse en 2 Franse meisjes. Straks sluiten ook nog 2 Duitsers aan bij ons, zij zullen de bezetters zijn van de ander 2 plaatsen in mijn flat. Ze mogen komen hoor, daar niets van, maar liefst niet allemaal tegelijk. Een korte introductie van het gehandhaafde creditsysteem bracht voor ons nieuwigheden mee. We kregen te horen dat een semester niet meer afgesloten werd voor de kerstvakantie maar pas in Februari. Praktisch zou dit betekenen dat ik hier 2 maand langer zou moeten blijven dan gepland tenzij ik mijn vooropgestelde studiepunten op 3 maand kan halen, dan zou ik al naar huis kunnen gaan op Sinterklaas. Mijn lessenrooster zou dan enorm zwaar aangezien vele vakken overlappen. Uniformiteit is ook echt zoek in de uitwisselingsprojecten, de Franse studenten moet maar 16 studiepunten halen terwijl de Belgische blijkbaar meer als het dubbele (33)moeten halen op dezelfde tijd. Wordt vervolgd...

01-09-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

29-08-2006 om 00:00 geschreven door Tibby  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Tibby