Ik ben niet meer sober. 

Waar te beginnen?

Ik ben tot bijna 14 weken geraakt. Het voelde fantastisch.

Ik voelde me goed in mijn lichaam, mijn lichaam wilde terug mee.

Ik had energie en kon veel aan.

Natuurlijk was niet alles perfect. In die sobere weken waarin ik niet meer wegvluchtte heb ik mezelf weer voor de onmogelijke opdracht gezet om perfect te zijn en dan crash je uiteindelijk. Dit sluipt zeer langzaam mijn leven en gedachten binnen.

Door het niet wegvluchten, werd ik geconfronteerd met vele andere gevoelens: woede, angst, teleurstelling, frustratie,...

Ik heb geleerd dat ik daar nog geen weg mee weet.

Nu ben ik moe en moedeloos.

Ik wil me zo niet voelen, ik wil leven zoals ik al meermaals heb geschreven.

Ergens is er iets, wat dan ook (ik geloof niet in God, maar wie weet bestaat er wel iets), dat me kleine duwtjes geeft.

Vorige week in de meeting was er een nieuw iemand. Ik had meteen een klik met haar.

Gisteren ontving ik voor de eerste keer, totaal onverwachts een mailtje van iemand die mijn blog heeft gelezen!

Ik wil geloven dat dit signalen zijn, dat dit kansen zijn voor me om terug sober te worden.

Om mijn voedselplan opnieuw na te leven.

Ik weet dat als ik dat doe, er energie ontstaat voor andere dingen. 

Dan kan ik beginnen werken aan andere dingen. Maar eerst moet ik de stap zetten om sober te worden.

Ik heb de stap genomen. Ik ben NU sober. Ik kan NU kiezen. 

Deze morgend heb ik de stap terug genomen om begeleiding aan te vragen via mijn school.

Ik heb die stap gezet, ik heb onmiddellijk gebeld naar de therapeut waarnaar ze me doorverwezen.

Daar is echter een wachtlijst tot mei. Wat nu?

Ik laat het me niet tegenhouden. Nu werk ik aan mijn soberheid. Nu werk ik aan mijn eetverslaving.

Ik kan echt zelf ook wel met iets beginnen en dan tegen mei kan ik starten me de andere zaken waar ik aan wil werken.

Niet alles moet NU. 

Ik heb de titel vandaag "Verder" genoemd. Weet je waarom?

Omdat ik niet opnieuw moet beginnen. Ik heb al veel gedaan. Dat is niet verloren.

Vroeger dacht ik zo. Telkens wanneer ik een terugval had, was alles verloren. Moest ik weer helemaal opnieuw beginnen

en dat is gigantisch. Nu besef ik, met de hulp van het gesprek deze ochtend, dat ik niet opnieuw moet beginnen, maar gewoon verder kan gaan.

Ja, ik ben hervallen. Is mijn werk daardoor teniet? Neen, ik heb veel geleerd, ik ben ver geraakt. Dat is niet weg. Dat is niet uitgewist.

Ten eerste weet ik nu dat ik het kan. Ik kan kiezen, telkens opnieuw, voor soberheid. Ten tweede is alles wat ik heb geleerd niet weg.

Ik weet dat sociale contacten en buiten komen me helpen om sober te blijven.

Ik weet dat mijn slaap belangrijk is.

Ik weet dat het een plezier is om gezond te koken, om sober en met honger wakker te worden.

Ik weet hoe het voelt om goed in mijn vel te zitten.

Ik weet dat ik me nog steeds van tijd tot tijd kwaad en bang en verdrietig en... zal voelen, maar dat dat over gaat.

Ik wil sober zijn. Ik maak de keuze om dit belangrijk te vinden. Ik wil me aan mijn voedselplan houden.