Nu iedereen stilaan zijn winterse topconditie bereikt, is het moment aangebroken om nog eens een wedstrijd te lopen: de cross in Ekeren. Geen excuses van te ver, enzo. We moeten op de cross van onze club, gesponsord door Electro Gielens, de zaak van onze vaste begeleider Roger, massaal aanwezig zijn (enkel zieken en gekwetsten krijgen respijt). Dinsdag nog eens goed trainen, dan rusten, en op zondag volle bak erin vliegen! Voor degenen die sportieve kinderen hebben: ook zij kunnen (tot 16 jaar) deelnemen in hun leeftijdscategorie! Meer info op www.acbreak.be.
Hartelijk dank aan de Marc voor de verrassing na de laatste training van 2009! Het heeft gesmaakt!
Vanaf morgen weer talrijk op post om er stevig in te vliegen voor het tweede deel van de winter. Er komen enkele crossen aan die voor iedereen geschikt zijn, en waar we met velen aanwezig zouden moeten zijn. Want we trainen toch ook om ons eens te testen tegen andere lopers/loopsters.
Bij deze even mijn rechtzetting, maar in de view die iedereen onmiddellijk ziet, want blijkbaar leest niet iedereen deftig de reacties op een artikel. Ik heb naar aanleiding van Tom z'n reactie onmiddellijk mijn stelling willen verduidelijken
kvrees dat mijne mail weeral, of TE serieus, of TE verkeerd wordt geïnterpreteerd. Wou gewoon zeggen dat ik het soms spijtig vind dat iedereen altijd zo snel naar huis wil als er zo eens iets georganiseerd wordt. Geen verwijten naar niks of niemand, want uiteraard heeft iedereen zijn agenda. Mor zoe een klapke achteraf is toch oek wel plezant. Met een stapke zetten wil ik ook nie noodzakelijk zeggen dat het een braspartij moet worden hé
Ik weet niet wat er aan de hand is, maar het is wel erg rustig op ons blog, in beginsel had ik het idee dat de drukke voorbereidingen voor het Sinterklaas feest de oorzaak zou kunnen zijn voor deze blog dip, aangezien menigeen de pen ter hand moest nemen om een passend gedicht of rijm, eruit te gooien, hetgeen waarschijnlijk niet voor iedereen gesneden koek is.
Echter nu dit feest voorbij is, blijft het stil op ons blog, natuurlijk kan het zo zijn dat men inmiddels de voorbereidingen voor de naderende feestdagen al aan het treffen is, zo moet deboom waarschijnlijk weer worden opgetuigd en het nodige vuurwerk worden aangeschaft, al lijkt het mij onwaarschijnlijk dat dit de oorzaak zou zijn.
Ik vrees met grote vrezen dat we hier te maken hebben met een niet te onderschatten virusachtige opponent , niet zozeer het Mexicaans griepvirus of het zogenaamde Q-koortsvirus wat de laatste dagen overal de kop opsteekt, al zou ik willen voorstellen voorlopig bij het in en uitlopen, met een grote boog om de naast de piste woonachtige kudde geiten heen te lopen, aangezien deze Q-koorts zich verspreid door de lucht, deze is trouwens bij die geiten ook zonder virusgevaar al niet te harden.
Tot de ziekte verschijnselen behoren o.a. het hebben van spierpijn, en het overmatig zweten, beide verschijnselen waar wij als zijnde STrAFfe lopers niet direct een dokter voor raadplegen, voorzichtigheid is dus zeker geboden, geruststellende gedachte is dan weer dat het virus niet overgedragen kan worden van mens tot mens, dus Stan je kunt weer gewoon komen trainen .
Maar nogmaals dit is volgens mij niet de oorzaak van onze blog dip, nee wij hebben naar mijn idee te maken met de alom gevreesde December dip, deze wordt veroorzaakt door een aantal factoren, zoals daar zijn, gebrek aan daglicht (zonlicht), sombere weersomstandigheden, en de onophoudelijke aanslagen op de beurs, en niet te vergeten de elk jaar terugkerende gewoonte terug te blikken op het voorbije jaar, in dit geval het crisisjaar 2009. Deze verschijnselen zijn er de oorzaak van dat menig individu in deze periode van het jaar, zowel lichamelijk als geestelijk in staat van algemene malaise verkeerd , hetgeen direct zijn weerslag heeft op ons blog, echter is deze negatieve spiraal te doorbreken door vooral veel te trainen in de buitenlucht, dus collegas laat jullie niet ontmoedigen, blijf vooral trainen en bloggen.
Zo heb ik begrepen dat de meeste van jullie er gisteravond uitgevlogen zijn, en aan cultuur snuiven hebben gedaan in het Poesjenellen theater, wie neemt het initiatief om verslag te doen van deze avond, dit uiteraard mede voor de vrijwillig of noodgedwongen thuisblijvers.
Ik was zeker graag van de partij geweest, echter dat plat Antwaerps is voor mij natuurlijk niet te volgen, en aangezien de woordenlijst die Rogier mij heeft beloofd ook nog niet is aangekomen, heb ik voor deze uitstap moeten passen, ben toch benieuwd wat de thuisblijvers hebben gemist.
Ik ga ervan uit dat mijn oproep tot het opnieuw leven inblazen van ons blog gehoor vindt bij jullie STrAFfe lopers, zo niet schiet mij dan maar in de kerstboom.
Groeten,
R B
P.S. het is toch zeker niet zo dat jullie nog altijd mijn doop aan het voobereiden zijn
Zoals bij de meeste van jullie bekend zal zijn, is er afgelopen weekend in het Nederlandse Zevenbergen een veldcross gelopen, waaraan enkele STrAFfe lopers hebben deelgenomen.
Toen ik deze middag de krant onder ogen kreeg, werd ik verrast door een artikel over deze cross, met daarbij een actiefoto van de latere winnaar.
Deze zweeft door het beeld als een gazelle in galop, een met plakplaatjes op de armen uitgedoste opponent wordt gepasseerd alsof hij stilstaat, met een vertwijfeld lachje rond de mond blijft deze gedesillusioneerd achter in het veld, zich waarschijnlijk hardop afvragend wat doe ik hier .
De latere winnaar daar in tegen, kijkt zelfverzekerd in de camera, ogenschijnlijk zonder moeite zijn meters makend.
Het mooie van dit alles is natuurlijk dat deze atleet lopend met startnummer 570, is gekleed in het tenue van Break en luistert naar de naam Maarten Bosmans.
Uit het artikel maak ik op dat ons Maarten op dit uiterst gladde percours, vanaf de start (na 200m) de leiding heeft genomen en zoals zo vaak het geval, deze niet meer heeft afgestaan.
Verder valt de naam van nog een straffeloper n.l. die van Jan Van Roey, onze Jan blijkt lange tijd op een tweede plaats te zijn afgestormd, echter gooide ene Michiel van Nispen roet in het eten door Jan uiteindelijk te passeren.
Dit is overigens absoluut geen schande aangezien deze Michiel van Nispen (2e), de koploper is in het ARWB klassement, en dus zeker geen kleine jongen.
Ook Maarten krijgt een veer in de poep gestoken, onze Maarten krijgt de eervolle vermelding van niet de eerste de beste te zijn (iets wat wij natuurlijk allang wisten), Maarten blijkt als junior atleet Belgisch piste kampioen te zijn geweest op de 5000m (tijd 14.38 min) hetgeen mij niet bekend was, uiteraard heeft deze vermelding als doel het humeur van de zwaar ontgoochelde Michiel wat nieuw leven in te blazen, deze jongen weet namelijk nauwelijks wat verliezen is, op zijn verzoek zijn wij Breakers volgend jaar niet opnieuw welkom in Zevenbergen, dit ondanks het sympathieke commentaar van onze Maarten na afloop "de sfeer is in Nederland doorgaans plezanter dan bij ons" ( Maarten geeft in deze blijk over een goede smaak te beschikken).
Kortom STrAFfe lopers, we kunnen weer met opgeheven hoofden de grens over, ik loop tegenwoordig in Holland alle dagen met het Breakshirt over straat, dus in de Belgische driekleur (en dat voor een Ollander).
Groeten, R B.
P.S. Tom, bedankt voor je steun, bij deze de pen weer opgepakt, en Maarten het artikel heb ik voor je bewaard, zal dit vanavond op de training aan je overhandigen.
Nu moet er me toch iets van het hart: ik maak me namelijk grote zorgen over de toekomst van onze geliefde blog. Daar waar deze plek in een niet zo ver verleden nog uiterst vruchtbare grond bleek te zijn met een enorme en diverse oogst als resultaat, moet ik nu met lede ogen aanzien dat hij op korte tijd is verworden tot een schraal en dor landschap waar niets meer te rapen valt. Ik denk dan ook dat we - voor het te laat is - de grond terug moeten bemesten met het beproefde middel van Nederlandse makelij dat onlangs in onbruik raakte omdat het voor sommigen een soms iets te sterke geur verspreidde, maar dat desondanks toch ook vele mooie vruchten heeft afgeworpen.
Hebben degenen die morgen in Essen lopen iets afgesproken om samen te gaan? Vind ik wel gezellig. 13.00 uur verzamelen bij de piste, Henri de Winterstadion....of elk ander voorstel is ook prima.. Als ik niets hoor, rijd ik gewoon zelf en zie ik jullie daar!
Op verzoek van onze Stan, hoop dat deze voorzichtig genoeg is.
Het OEPSGEVOEL, voor diegene die het is ontgaan, let op niet te verwarren met het GROEPSGEVOEL waarover ik vorige week een stukje geschreven heb.
Over het Groepsgevoel hoef ik jullie STrAFfe lopers uiteraard niets meer te vertellen, dat zit wel goed, echter het OEPSGEVOEL daar in tegen is waarschijnlijk een ander paar mouwen.
Het betreft hier het gevoel dat je bekruipt op het moment dat je out of the blue bijvoorbeeld te horen krijgt dat het door jou op het blog geplaatste schrijven, ofschoon prima geschreven (heb ik van horen zeggen), spijtig genoeg tot de nodige ophef heeft geleid, en daardoor helaas zijn doel voorbij geschoten is.
Exact dit gevoel had ik op onze laatste Zondagtraining, toen mij ter oren kwam dat mijn schrijven over het groepsgevoel van vorige week, binnen de groep straffelopers, en aan met zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook aan individuen ver daarbuiten, onbedoeld tot nogal wat opschudding heeft geleid, "OEPS".
Een voorstel dat mij afgelopen Zondag op de training werd gedaan, was om op de laatste donderdagtraining van de maand ten overstaan van de dan aanwezige straffelopers openlijke boetedoening te doen, en zodoende op die manier spijt te betuigen .
Op het eerste gezicht geen gek idee, echter de tournee generale (idee van Staf) vond ik er dan weer over (zo erg is het nu ook allemaal weer niet), en dan daarbij, blijf ten slotte een Ollander, die zijn nu eenmaal gierig. (stukje zelf reflectie)
Daarbijkomt nog dat de groep nooit voltallig is, zodat niet iedereen getuige zou kunnen zijn, om nog maar te zwijgen van diegene die niet tot de groep behoren, maar blijkbaar ook op ons blog inloggen.
Het is daarom dat ik er voor heb gekozen op deze wijze te reageren, in de hoop e.e.a. recht te kunnen zetten, van wat blijkbaar bij sommige verkeerd is overgekomen, om vervolgens over te kunnen gaan tot de orde van de dag.
Vooropgesteld is het absoluut nooit mijn bedoeling geweest de groep als geheel of leden van de groep persoonlijk in diskrediet te brengen, dat ik graag in de overtreffende trap bericht mag duidelijk zijn, echter gebeurt dit altijd met een knipoog , ook ben ik er van uitgegaan dat het inmiddels genoegzaam bekend is, dat men van mij op dit blog weinig serieus werk mag verwachten.
Het is daarom dat ik me van geen kwaad bewust ben geweest, mijns inziens ligt het er dik op dat zaken welke door mij worden beschreven niet al te letterlijk, en vooral niet te serieus genomen dienen te worden.
Desalniettemin wil ik beslist niet voorbij gaan aan het feit dat sommige van ons een andere mening zijn toegedaan of over een ander gevoel voor humor beschikken, zeker als het gaat om wat wel kan op het blog en wat niet, dien ik hier zeker rekening te houden. (interessante discussie trouwens)
Ik respecteer dit ook, ik beschouw dit voorval maar als het krijgen van een gele kaart , om erger (Rood) te voorkomen neem ik voorlopig graag plaats op de reservebank, en ga zaken eens fijn vanaf de zijlijn bekijken, zal de benen maar laten spreken.
NOGMAALS OPRECHTE EXCUSES AAN ÉÉNIEDER DIE VIND DAAR RECHT OP TE HEBBEN , en laten we het blog vooral blijven gebruiken, daar is het een veel te leuk medium voor, en niet te vergeten het troetelkindje van onze Percy.
Tot de volgende
Groeten, R B.
P.S. Positief puntje (s), de opkomst Zondag was met 100% toegenomen, en die mountainbiker van afgelopen Zondag passeerde wel heel gedwee onze groep, wellicht ook een trouwe bezoeker van ons blog.
Toen ik eerder deze week in een Hollandse krant werd geconfronteerd met een artikel over mountainbikers werd ik plots herinnerd aan een voorval op één van de afgelopen Zondagtrainingen, om precies te zijn de training van nu twee weken geleden.
In dit artikel stond geschreven dat juist deze groep sporters zich zo voorbeeldig gedragen in vergelijking tot andere sportende groepen, zij hebben blijkbaar in Holland de status van fatsoensrakkers te pakken.
Nu weten wij wellicht allen, dat onze groep straffe lopers een aantal fanatieke mountainbikers binnen de gelederen heeft, ondanks dit feit durf ik te stellen dat de kwalificatie fatsoensrakkers zeker niet geld voor de gemiddelde Belgische mountainbiker.
De reden dat ik deze stelling durf in te nemen, is mede gebaseerd op hetgeen op onze Zondagtraining gebeurde, de details volgen later.
Wat deze Zondagtraining nog veel interessanter maakte was afgezien van de terugkeer van ons Manou, het feit dat onze Staf zich liet ontvallen, met lede ogen te moeten constateren dat het groepsgevoelbinnen ons groep STrAFfelopers tanende is.
Nader verklaard is onze Staf van mening dat ons clubke uit elkaar dreigt te vallen, of dit nu komt door de blijvende absentie van dun Prcie is niet duidelijk, er zou sprake zijn van kliekjesvorming, door toedoen van Alain, werd er vervolgens zelfs openlijk gefilosofeerd over jawel, een op handen zijnde A groep en B groep.
Nu moet ik bekennen dat naast onze Staf ook ik door deze ontwikkelingen behoorlijk van mijn stuk gebracht ben, temeer omdat men al babbelend tot de conclusie kwam dat de grens tussen de op handen zijnde A groep en B groep juist bij mijn persoontje getrokken diende te worden, en jawel ik mocht mij verheugen op de kwalificering B top.
Met andere woorden, juist mijn prestaties blijken maatgevend in deze voor ons straffe lopers dramatische ontwikkeling, zoals ons Staf fijntjes opmerkte Rob het is bij uw vlees noch vis.
Juist op dat moment vond ons Manou het nodig ( zij had van de lopende gesprekken waarschijnlijk weinig begrepen) zich los te weken uit het toch al bedroevend kleine clubje straffelopers dat zich voor deze Zondagtraining had gemeld, door in Vordenstein alleen een buitenlus te gaan lopen.
Staf liep op dat moment met de blik in de ogen van een zeehond die op het punt staat doodgeknuppeld te worden door de eerste de beste Eskimo (vergeef me deze kwalificering) zijn rondje Vordenstijn, en vroeg vertwijfeld aan de overige nog resterende straffelopers, slechts vier in getal wat gaat ons Manou nu doen??????????????, waarop ons Esther waarschijnlijk onbedoeld Staf de spreekwoordelijke genadeklap toediende (zij speelde even voor Eskimo) , door te zeggen Manou vormt haar eigen groepje.
Bij Staf ging op dat moment even het licht uit, ik doorzag dit tijdig, en was ik in staat ons Staf op de been te houden, gelukkig bleek korte tijd later dat de lus welke Manou aan het lopen was toch weer richting ons groepje leide, zodat we weer compleet waren.
Voor degene die niet bij deze training aanwezig waren (en dit waren er vele), is het nu waarschijnlijk duidelijk in wat voor een stemming wij daar rondliepen, ik zou de kwalificering aangeslagen zeker in de mond durven nemen, sterker nog dit is een understatement.
Nu kom ik terug op het voorval met de eerder genoemde mountainbiker, dit vond plaats korte tijd na hetgeen hierboven is beschreven.
De training liep op zijn eind, toen er op een bospad vanuit tegenovergestelde richting een ogenschijnlijk onschuldige mountainbiker naderde, zoals gewoonlijk gaf de koploper dit door aan de overige leden van de groep(je), als bij automatisme schoof deze in elkaar teneinde plaats te maken voor naderende biker, tot zover niets aan het handje.
Echter bleek bij het passeren dat onze vriend op zijn mountainbike van mening was dat de door ons geboden ruimte verre van toereikend was (kon waarschijnlijk niet sturen), in het voorbijgaan fietste hij eerst mij, en vervolgens ons Esther nagenoeg ondersteboven, even voor alle duidelijkheid we hadden hier niet te maken met een aanhanger van Vlaamsbelang, die het op een stel Ollanders had voorzien, dit stond tenslotte niet op ons voorhoofd geschreven.
Als door een bij gestoken reageerde twee van onze straffe lopers, door direct rechtsomkeer te maken en de achtervolging op deze gek in te zetten, ik durf te stellen dat dankzij koelbloedig optreden van ons Staf een bloedbad voorkomen is.
Door zijn vaderlijke optreden lukte het Staf door te dringen tot de twee straffelopers (ik zal geen namen noemen) die al tierend en scheldend met gebalde vuisten de wegvluchtende biker te lijf gingen,
Zichtbaar onder de indruk van dit haantjes gedrag vervolgde de groep zijn weg richting piste, tot genoegen van Staf bleek het groepsgevoel nog voldoende aanwezig op momenten als deze.
Beste sceptici, ik weiger te geloven dat dit haantjes gedrag van deze twee straffe lopers uitsluitend bedoeld was om indruk te maken op de vrouwelijke lopers in de groep, nee hier was sprake van wat je noemt, het enige echte GROEPSGEVOEL.
Tot slot beste collegas, laten wij er samen voor zorgen dat de groep STrAFfelopers ééngroep blijft, zodat ons Staf weer rustig kan gaan slapen, hij is tenslotte ook niet meer de jongste.
Gisteren, maandag 9 november, een dagje kliniek doorgebracht om allerlei scans te laten uitvoeren. MRI-scan had ik 3 weken geleden al gehad, nu kwamen er een botscan en EMG (met naald in uw been om zenuwbanen te testen)bij. Het resultaat is geworden dat het ook om een stressfractuur zou gaan in m'n bovenbeen. Een hernia (L5 S1) heb ik en dat wisten we al, maar die had of zou niet te maken hebben met de pijn die ik voelde tijdens de voorbije maanden. Wat de oorzaak zou kunnen zijn van die stressfractuur is nog onduidelijk, maar een overbelasting, een val, onrechtstreeks door hernia-probleem anders lopen, of ......... zijn de mogelijkheden. Maaaaar, men wil nu nog een CT-scan laten uitvoeren om in allgeval zekerheid te krijgen of de oorzaak niet een ciste of gezwel zou kunnen zijn. Men gaat er nu vanuit dat het zo goed als de andere redenen zal zijn, maar men wil toch het andere met zekerheid kunnen uitsluiten. Stressfractuur daar kan men dus niets (medisch) aanverhelpen, dat geneest alleen met .............rust. Het bijkomende negatieve kantje is dat een stressfractuur makkelijk kan terugkomen en dat daar geen signalen voor zijn. Dus oppassen is de boodschap en in alle geval rustig opbouwen. Wanneer ik daar aan kan beginnen zal of vn de CT-scan afhangen of in overleg met kiné, maar daar moet ik nog naar toe.
De meeste onder jullie hebben (hopelijk) nu onderhand al wel door dat Kris en ik al een tijdje niet meer op de trainingen verschijnen. Toeval of niet we zitten beiden met een bijna gelijkaardig probleem in onzen onderrug, wat pijn en uitstraling naar de benen geeft. Ik lees hier allerlei verhalen over de trainingen en wedstrijden en dacht bij mezelf laat me ook maar eens vertellen wat we zoal uitspoken om nen ongelooflijke comeback te verwezenlijken. Ik was het een dikke maand geleden (na m'n mislukte poging om te zien of ik pijnvrij kon lopen) kotsbeu om niks actiefs meer te doen en m'n lichaam(kilo's?) schreeuwde ernaar en ook ons anja begon al ambetant te worden van m'n gemoeial in de huishouding (vooral 's avonds de uren dat ik normaal aan 't lopen zou zijn). Dus, fietsen ?? tgeen ik altijd maar afzwoor omdat ik het nie graag deed. 1 uur fietsen stelt toch niks voor, maar om uren op de fiets te zitten om enigszins dezelfde loopinspanning te hebben gedaan, dat zag ik zeker niet zitten. Dan maar mountainbiken hé. Zo ne keer tijdens de weekends een toertochtje maken van gemiddeld 40-45km, dat blijkt me dan ondertussen toch af te gaan. Niet dat ik een fietswonder ben, want technisch ben ik zeer zeker (nog) niet. Dus oefening zal hopelijk ook kunst baren, anders zal 't moeilijk zijn om me te blijven motiveren. Maar allez, ondertussen heb ik dan toch al een 5 à 6-tal ritten achter de rug, met positief gevoel en gevolg. Hopende dat die ene zware smakkerd tege de grond zo lang mogelijk uitblijft, zo ook de schrik dan. Met de Kris ga ik ook bij dezelfde rugschool. Ondertussen is dat al gevorderd tot groepslessen. Waaaauw... de Kris en ik alleen tussen al die vrouwen......... spijtiggenoeg voornamelijk 50+'rs Ge kunt dat daar een beetje vergelijken met ne Zumba of aerobics of dergelijke. Man man, da moete kunnen volgen al die paskes. En dan te weten dat dat allemaal voor ons stabiliteitsgordel is. Overal kom ik ne stap te laat omdak moet horen en dan zien wa ze just doen. Qua concentratie ook al een training op zich. Vorige week ben ik dan ook maar is ne keer mee gaan zwemmen op aandringen van de Kris. Meteen al 1500m. Ah ja voor minder trekken we ons zwembroek nie aan hé. (neen Rob, naaktzwemmen mag daar niet). Kvoelde me precies nen bodybuilder toen ik uit bad kwam. Zo'n armen dakik had. Nog een saunake en een bad voor kuitmassages en we hadden het wer gehad se. Voilà zo ziet het er een beetje uit tegenwoordig. Mountainbiken, rug-aerobics en zwemmen. Tegen dat ik terug kan of mag lopen kan ik misschien ook ineens voor nen triathlon gaan Groeten van de STrAFfe zwemmers, -bikers en bikkers
Op zondag 29 november trekken we met de club ACBR naar "Nederland". Oude Stort, Dikkendijk, Zevenbergen (voorbij Breda +/- 65km) Voor iedereen ne goeie lange cross. De lady's senioren en masters starten samen om 13:00 voor een afstand van 4500m. De heren senioren en masters starten samen om 13:30 voor een afstand van 9000m. Meer info vind je op de website : http://www.excyment.nl/OSL/ of via http://www.avgroenester.nl/. mvg
Na de Crosscup Relays te Gent als ouverture wordt traditioneel het echte Antwerpse veldloopseizoen op gang geschoten in het domein Berentrode te Bonheiden. Het is een mooie cross met een snel en overzichtelijk parcours, een gezellige sfeer en veel deelnemers waaronder Roel, Nick en Hans. De laatste jaren werd de wedstrijd betwist onder een stralend herfstzonnetje maar dit jaar ging het anders worden volgens de weersvoorspellingen en dat zullen we geweten hebben maar meer hierover later. Hans kwam Roel en mij thuis ophalen maar had wel zijn vrouwtje Stefanie achter het stuur gezet zodat hij zich tijdens de rit kon concentreren op de nakende wedstrijd. Stefanie bewees een vlotte bestuurster te zijn maar haar echte examen zou later op de dag volgen tijdens een terugtocht in de plensende regen. Aangekomen te Bonheiden vonden we al vlug het groene Breaktentje waar Nick ons reeds stond op te wachten in gezelschap van Annelies en zijn schoonvader in wording. Na de opwarming ontstond er een vinnige discussie over de lengte van de spikepunten. De ene dacht met een 8 te starten en de andere met 12 (voor de leken : het betreft hier de lengte van de pinnen niet uitgedrukt in meter of centimeter maar in millimeter). Voor Nick was er geen probleem. Hij had jaren geleden pinnen van 12 gemonteerd waarvan er nu nog zeker 6 mm waren van overgebleven. Vlug naar de start nu waar nog 48 andere lopers klaar stonden. Het viel ons echter op dat in tegenstelling tot de voorgaande jaren de echte toppers zoals een Willem Van Hoof, Hans Janssens en de Belgische kampioen Bekele ontbraken (al had Stefanie wel een dubbelganger van deze laatste ontdekt). De sub-top echter was wel talrijk vertegenwoordigd zodat we een mooie wedstrijd in het verschiet hadden. Dat werd het ook. Na de start ontstond een kopgroep van vijf. Nick volgde op enkele seconden maar naderde na de aanloopronde tot op .... 1 schamele meter. Spijtig genoeg plaatste iemand vooraan op dat moment een versnelling waardoor onze Straffe loper de aansluiting op zijn buik kon schrijven. Door deze demarage versplinterde de kopgroep volledig met Jurgen De Beule van Olse als eerste slachtoffer. Nick rook zijn kans, ging erop en erover maar kon niet genoeg voorsprong nemen om de snelle De Beule in de spurt te ontlopen. Tijdens de race waren de voorspelde regenbuien aangekomen en begon het water te gieten. Dit maakte de wedstrijd extra zwaar. De snelheid minderde door het slijkerige parcours en hierdoor kregen we positieverschuivingen zodat uiteindelijk de lopers tussen plaats vijf en negen gescheiden werden door maar 14 seconden. Nick werd 8ste en bewees hiermede dat de topvorm in aantocht is. Hans de Verbouwer (hij had zaterdag weer een dagje labeur achter de kiezen) die vorig jaar te Bonheiden zijn eerste en laatste cross van het seizoen had gelopen, had er duidelijk zin in. De vorm is nog niet optimaal (waarschijnlijk na nieuwjaar hé Hans) maar toch was hij vinnig gestart. Na een eerste doortocht in 12de positie werd hij geleidelijk voorbijgestoken door een handvol lopers (o.a. Johan Wils van Herentals) om uiteindelijk zijn koers te kunnen afronden binnen de eerste twintig. Zo leek het erop maar spijtig genoeg kreeg Hans tijdens de laatste halve ronde af te rekenen met hevige buikkrampen (was die koude hevige regen de oorzaak?) zodat hij als 25ste aantikte. Onze derde man was veelvraat Roel. Die had in de voormiddag deelgenomen aan de Achtkamp te Brasschaat waar twee proeven op het programma stonden. Verspringen en 200m. Dat wil zeggen twee maal opwarmen, twee maal uitlopen, drie keer springen en dan als toetje nog een sprintje trekken. Vlug naar huis een stortbad nemen een paar bookes eten en hop naar de veldloop. Na al deze perikelen kwam Roel nog verbazend sterk uit de verf. Hij liep een regelmatige wedstrijd, kwam op geen enkel moment in de problemen en liep op een bepaald moment nog voor die dubbelganger van Bekele. Roel werd uiteindelijk 34ste op 51 starters. Proficiat na zo een zware dag. Na de afbraak van het Breaktentje (Patrick Roelands verdient wel een pluim om iedere wedstrijd de moed op te brengen dit in weer en wind te monteren) volgde de prijsuitreiking. Het Westmalse trapistje van 't vat smaakte heerlijk bij een gezellige sfeer. Nu volgde echter nog de terugtocht naar huis en het rijexamen van Stafanie. Met vier mannen als passagiers (Dimitri Tuegels derde bij de juniores had ons vervoegd) en in de gietende regen haalde zij al haar rijkunsten boven om ons heelhuids thuis te brengen. Het was druk en gevaarlijk (even voorbij het Sportpaleis was er op de ring zelfs een ongeluk gebeurd) maar Stefanie haalde wel 99% (de perfectie bestaat helaas niet) en bewees dat "'t Is weer een vrouw achter het stuur" eigenlijk maar stoere mannenpraat is. Tot volgende keer ?
Inschrijfgeld 4,50. Prijzengeld op 10 miles en voorinschrijving kan via de bovengenoemde site tot 11 november.
Op zondag 10 januari is er een wedstrijd 10.5K of halve marathon in Egmond.Op zaterdag kun je ook mountainbiken, dus je kunt je helemaal uitleven. Dit inschrijving is snel vol, omdat er door het parcours (strand en duinen) maar een beperkt aantal deelnemers mogelijk is. Lekker om het kerstdiner eraf te lopen en gezellig om met een aantal van ons te gaan...zie ook http://www.pwnegmondhalvemarathon.nl
Die linkjes krijg ik er niet in, sorry, helaas jullie hebben een slechte secretaresse gerecruiteerd...
Wanneer jullie zin hebben om met mij op stap te gaan, dan hoor of lees ik het graag!!
Enne..Percy & Julien, we of beter ...jullie gingen toch ook nog een familieweekendje naar Duitsland plannen?
Ik ben voor....
Nog een fijne zondag, jongens/crossers, hoe was het vandaag.. en een beetje droog gehouden, hoop ik....?
Sedert enige weken moeten wij STrAFfe lopers het op trainingen en wedstrijden stellen zonder ons Manou, aangezien zij de afgelopen periode uitsluitend nog op de Zondagtrainingen te bewonderen was, is dit waarschijnlijk bij vele van jullie vooralsnog onopgemerkt gebleven.
Uiteraard voor diegene die op Zondagochtend wel regelmatig een rondje Vordenstein doen, is de absentie van ons Manou het gespreksonderwerp van de training.
Nu is het bekend dat zij wegens vakantie even het land uit was, echter na een in de haast belegd crisisberaad deze ochtend met dun Staf, bleek echter dat zelfs onze nestor ervan uitging dat ons Manou al lang en breed terug was in Belgenland, en dat zij zich afgelopen Zondag na een afwezigheid van maar liefst drie weken opnieuw op de training zou melden.
Wel collegas zoals jullie waarschijnlijk al zullen vermoeden, is dit HELAAS niet gebeurd, daarbij komt dat zij ook op haar mailadres reeds geruime tijd niet thuis geeft.
Dit alles heeft mij doen besluiten deze NOODOPROEP op het blog te plaatsen, één ieder die informatie kan verschaffen over de verblijfplaats van ONS Manou, laat uw horen!!!!
Mocht er behoefte aan zijn, een reactie anoniem te doen, dan kan men zich wenden tot onze Staf of tot mijn persoontje, in beide gevallen zullen reacties uiterst discreet worden behandeld.
Indien deze oproep niet tot het gewenste resultaat lijdt, zullen we toch echt Interpol moeten inschakelen, teneinde ons Manou op te sporen.
Vooralsnog hopen dat het zover niet zal komen, want zeg nou zelf beste collegas waar zouden wij STrAFfe lopers zijn zonder ons Manou!?
Groeten, Rob.
P.s. Percie, zo je ziet ben ik ook in voor serieuze zaken, ook hiervoor kunnen we het blog mijns inziens perfect gebruiken.
De idee spookte al een tijdje door het brein van Jan Van Roey de nieuwbakken trainersverantwoordelijke bij AC Break, namelijk de Straffelopers samen met de boys van Frank Naudts ergens een aflossingskoers te laten lopen met gemengde ploegen. Eerst werd gedacht aan de Acerta Brussels Ekiden op 26 september maar door allerlei omstandigheden ging dit niet door. Toen enkele weken geleden de nieuwe veldloopkalender verscheen, met als eerste manche van de CrossCup de Relays te Gent, lieten we er geen gras over groeien en pakten we de koe (in ons geval de stier) onmiddellijk bij de hoorns. Navraag bij de lopers leerde ons dat Break niet minder dan drie ploegen kon opstellen. Wat een respons van de atleten !!! Bij de samenstelling van de ploegen hielden we rekening met twee factoren : het huidige vormpeil en de motivatie van onze jongens. Na al dat huiswerk kwamen de volgende ploegen uit de bus : Dimitri, Nick en Maarten als eerste team, Stefan, Tom Maes en Jan als tweede en Peter, Roel en Hans als derde ploeg. Aangekomen te Gent was het een drukte van jewelste maar onze talrijke supporters vonden elkaar vrij vlug in de tent nabij de aankomstplaats. Onze jongens gingen van start om 14.30 uur in een wedstrijd met 75 ploegen. De eerste loper diende 1350 m te overbruggen, de tweede 3000 en de slotloper had 4500m voor de boeg. De start was razend snel (volgens Frank was de ganse Belgische top op de halve fond aanwezig) omdat na een goede 100 m er een wegversmalling volgde. Een goede start was dus heel belangrijk voor het verdere verloop van de wedstrijd. Zo dachten alle 75 er natuurlijk over met als gevolg enkele valpartijen. Wie zich er niet aan stoorde was Stefan, na half koers liep hij in derde positie gevolgd door Dimitri die, ondanks een start op de tweede rij, bij de eerste twintig liep. Peter had zijn start gemist voor een groot deel te danken (?) aan de valpartij voor hem. Stefan, blijkbaar met zijn beste benen, liep een geweldige koers - de favoriete ploegen volgden op ruime afstand - en gaf de stok als tweede (!) door aan een verwonderde Tom Maes. Tom kon twee dingen doen, temporiseren en in zijn eigen ritme verder lopen of die gunstige uitganspositie zo lang mogelijk trachten te behouden om nog minstens vier minuten in de kop van de wedstrijd te blijven lopen voor de TV cameras. Hij koos in een fractie van een seconde voor de tweede en volgens mij voor de juiste beslissing en bezorgde AC Break een geweldige publiciteit voor sportminnend Vlaanderen !!
Nick die op achtervolgen aangewezen was liep zich de ziel uit het lange tengere lijf. Hij had graag na 3000m Tom ingehaald maar ging spijtig genoeg in een bocht onderuit zodat Tom met nog een 30tal meter voorsprong de stok aan Jan kon doorgeven. Beide ploegen liepen toen tussen plaats 10 en 20. Maarten nam over van Nick en ging op zoek naar Jan en een top 15 plaats. Iets verder in het veld had Roel de stok van Peter overgenomen en liep een zeer vlotte 3000m. Na ongeveer een ronde had Maarten Jan te pakken en ging in de clinch met de jongens van Herentals en Zuiderkempen (met Belgisch veldloopkampioen Bekele). Maarten had echter geen superdag en aldus behaalde ons A team een zeer verdienstelijke 17de plaats. 34 sec achter de 10de en amper 4" na nummer 15 (Maarten verloor de spurt tegen de PK veldlopen van Antwerpen Tom Van Rooy). Juist één minuut later bereikte een moegestreden Jan de eindmeet als 28ste. Hans, de slotloper van onze derde ploeg, tikte nog eens een minuut later aan en behaalde met zijn team de 47ste stek. Hans was tevreden over zijn wedstrijd en kwam nog tamelijk fris over de meet (de dag voor de koers had hij zwaar kap- en breekwerk verricht in zijn te renoveren woning).
Besluit : Als we onze prognoses toetsen aan de uitslag komen we dicht in de buurt. Voor het A-team hadden we een plaats tussen 10 en 15 verwacht en voor ploeg B tussen 20 en 25. Met een 17de en 28ste waren we er niet ver naast. Ons derde team deed het verre van slecht en ze eindigden nog voor verschillende A ploegen van andere clubs !! Uit deze ploeg wens ik Roel nog eens extra te bedanken. Door zijn aanwezigheid verspeelt hij het eindklassement van de Achtkamp te Brasschaat. Gelukkig mag hij nog aan de overige zeven proeven deelnemen en daarin wensen we hem knappe resultaten toe in de 1500m en de veldloop. Gent... Volgend jaar komen we terug en halen we na de opgedane ervaring top 15, zeker weten !!!
Mannekes, Ik moet zeggen dat ik uiteindelijk blij ben, dat ik er een tijd geleden de tijd voor heb genomen om deze blog op te starten. Na een aarzelend, of moet ik zeggen schoor"lopend" begin, hebben de meesten blijkbaar de weg gevonden naar dit communicatiemiddel. Niet alleen om te lezen, maar ook om er actief aan mee te werken. Als je in de situatie verzeild geraakt zoals ik nu en je hebt weinig oogcontact met de groep, dan kom je vlug in de situatie dat je niet veel meer weet wat er zo allemaal reilt en zeilt in de groep. Nu heb ik het gevoel dat, wanneer ik terug met de groep aanpik, ik volop op de hoogte ben van wie, wat, waar allemaal gepresteerd en gedaan of niet gedaan heeft. De groep in ondertussen ook al zo groot geworden, dat het ook niet meer van zelfssprekend is dat we aan de zelfde wedstrijd(en) deelnemen (zie afgelopen weekend) en dan is het tof om van elkaars wedstrijd wat info te vernemen. Tijdens een training kan je ook niet altijd met iedereen een praatje maken of horen hoe het geweest is. Voilà da wa het serieuze gedeelte nu het Persijngehalte. Tom en Nathalie nen dikke proficiat wa ge ginder in het land van de siroop hebt gepresteerd. (voor de talrijke Ollanders onderons nu, Herve is onderandere bekend voor zenne Luikse siroop). Als ik nu aanwezig was geweest had ik jullie kunnen waarschuwen voor de "heuveltjes van Erika", want ik heb daar een paar jaar geleden de 33km van Herve gedaan en ik moet zeggen dat dat toen ook nie van de poes was. Dus ik had den Roger nen hoop ellende kunne bespare, soit. Nathalie, da medailleke da's oek mor oem in de schuif te leggen hé dus ik zou daar nie zoe zwaar aan tillen. 't Is de prestatie die telt en 'tgeen da achteraf oep papier verschijnt. Tom, ik had sowieso al den indruk na uw prestaties in terhulpen te zien dat dit een parcours was da u moest liggen. Dus volgende keer godde gij dan ook mor mee nor de Jungfrau-marathon hé. kWas oek ontroert (snif om te zien dat er in mijn koers zoveel volk aanwezig was, ook al was ik er nu niet bij om iedereen te engageren (aansporen voor de NL) om mee te doen. Zeker toch ook weeral een aantal debuteurs ('voor den eerste keer daar aanwezig' voor de NL). Michel die speciaal op weekend ga om zen eigen te prepareren (mé medicatie). Nie teveel nor de coureurs (wielrenners) zien hé Mich. De Alain die fier is dattem ne mens van 61 jaar kan kloppe. Allez facteurke (postbode) woar zedde gij nei mé bezig! As ge nei de Mich of de Marc in de spurt had geklopt, ja dan. En schoon dat de Marc z'n kathedraal van een lichaam over die hellingskes heeft gekregen in den hoop dattem die tegen 't volgend jaar plat zou hemme Ook trots da wij me ons straffe lopers toch ook deel hemme uitgemaakt met 3 ploegen in de Crosscup. Kan me levendig voorstellen dat de Staf niemier wist waar dattem stond, zo fier. En weten dakik den Hans den dag derveur zen eigen nog had zien "uitsloven" in 't stof van z'n huis. Alhoewel ik den indruk had dattem mier delegeirde (richtlijnen geven) on z'n maten en stephanieke.
Allez in alle geval, kzen goe op de hoogte en nog een speciale vermelding veur de Rob, die er ook altijd geire een vrolijke noot tussen gooit in z'n verslagen. Tot donderdag, oep den lesten-donderdag-van-de-maand-drink in de kantine.
Groeten van de smalle (mor da is nei niemier zoe) Percy
Terwijl onze koerspaarden zich klaar maakten voor de Crosscup relays te Gent, hadden wij Thierry Alain Marc Jef (met Linda & ? ) Peter en Julien ons al verzameld in La Hulpe en werden er door de plaatselijke muziekkapel verwelkomd. De temperatuur was 12°c en bewolkt dus een goed loopweertje, zeker voor Alain. De inschrijving verliep vlot en we konden starten met het opwarmen na een pitstop. (ni gezond)
Tijdens de opwarming liepen we bonk op onze Michel, hij had nog last van zn voetje maar hij niet gedronken, wel apranax, dafalgan en xtc geslikt om zeker te kunnen starten.
Voor sommige was het de 1ste x dus plaatsje zoeken voor de start was aan te raden.
Stipt vertrokken en 2km bergaf, Thierry, Peter en Michel hadden hun start niet gemist. De Jef nog even gezien maar het was al hijgen en snakken naar extra lucht en de vernauwing die er was om in het bos te duiken was een aangename rustpauze voor mij. Wat later zoef Alain voorbij en halverwege Julien ook. Het werd een zware lijdensweg, toch was ik tevreden na afloop om deze loop te hebben gedaan. Prachtige omgeving na ellenlange kilometers door de bossen ups & downs die klimmetjes konden toch al wel tellen. Ook door het prachtige nabij gelegen park Nysdam. Links en rechts nog wat sfeerbrengende muzikanten en een goede kilometeraanduiding.
Onze Thierry was de snelste van de Breakers met 1u11 en werd kort gevolgd door Peter en Michel respectievelijk 1u14 en 1u16 een sprint werd ingezet door Jef en Alain en werd door Alain gewonnen (hij moest eraan, zij Alain) binnen in 1u19 en 1u20. 9 later kwam Julien binnen en ikzelf 15 later. De uitslag stond bij deze nog niet op het internet.
Na een goei douchke zelfs met warm water en voor sommige daarna ne goeie klepper achter de kiezen konden we met voldoening huiswaarts keren. Mijn ervaring een aanrader om terug te komen in groep.
Vandaag stond dus nee de Staf heeft natuurlijk niet gelogen - het Belgisch Kampioenschap Halve Marathon op het programma en dat meer bepaald in Herve, provincie Luik. Het betrof ook meteen de laatste wedstrijd van het seizoen 2008 2009. Ondanks die wel erg late datum keken zowel Nathalie als ikzelf, uitgerust en wel na een erg rustige trainingsweek, reikhalzend uit naar de 21 km en waren we allebei gebrand op een knalprestatie. Daar kon zelfs het tegenvallende weer niets aan veranderen. Er stond namelijk een stevige wind die ervoor zorgde dat er van de door weervoorspellers aangekondigde zachte temperaturen niet veel in huis kwam, ik zou zelfs het adjectief guur ter omschrijving van het weer in de mond durven nemen. Maar niet getreurd,gelukkig was mijn favoriete zondebok Frank Deboosere consequent in zijn falen en bleef ook de voorspelde regen althans tijdens de wedstrijd uit
Als puntje bij paaltje komt, viel het allemaal dus best nog wel mee, en met een goede opwarming was het koudegevoel ook snel verdwenen. Tijdens dat twintig minuten rondjes draaien op het voetbalveld vertelde Nathalie me o.a. dat ze een nachtmerrie over deze wedstrijd had gehad. Maar, gelukkig geldt de boutade dromen zijn bedrog blijkbaar ook voor de kwade variant ervan en werd de koers zelf voor Nathalie helemaal geen nachtmerrie, al loop ik nu wel een beetje vooruit op de feiten. Nee, dan was eerder haar meefietsende vader, Roger, de klos. Hij was namelijk van plan om, zoals hij dat gewoon is van op de training, zijn dochter per fiets te begeleiden, hetgeen echter geen onverdeeld positieve ervaring werd en daar zaten niet alleen de fietsonvriendelijke weersomstandigheden voor iets tussen. Het zit namelijk zo: de wedstrijd zou plaatsvinden op het plateau van Herve, jawel u leest het goed plateau, ook wel hoogvlakte genoemd(Joke, corrigeer me als ik hier de mist inga). Wel, ik zeg u en de Jan mag mij tegenspreken zoveel hij maar wil, ik blijf bij mijn standpunt - zelden zijn we zo hard in het zak gezet door de Walen als wat deze kwestie betreft en ik gok dat de Roger dat volmondig met me eens zal zijn. Kris Sabbe, de talentrijke ex-Breakatleet die ondertussen naar Wallonië verkast is en nu voor Herve uitkomt, sloeg onze vlakte-illusie wel al voor de start aan diggelen, maar dit hadden we nu toch ook weer niet verwacht. De continue opeenvolging van hellingen en afdalingen maakte dat Roger nochtans dus een ervaren begeleider per fiets - er pas op 18,5 km en met de tong naar verluidt tussen de ketting in slaagde om tot bij zijn dochter te geraken. Om maar te zeggen dat snelle tijden niet van ons verwacht moesten worden op dit loodzware (zij het ook prachtige) parcours. Niet dat Nathalie het aan haar hart liet komen. Zij ging er daar ga ik toch vanuit, want ik heb dat natuurlijk allemaal niet gezien van bij de start gezwind tegen aan en finishte na een sterke race knap als derde senior bij de dames in een tijd van 1u2806. Meer bepaald moest ze enkel de duimen leggen voor een zekere Sarah Balancier en winnares Ann Parmentier. Deze laatste atlete wist ik zelf nog geen drie minuten voor te blijven door na een ontgoochelende wedstrijd in 1u1954 (dat is gemiddeld nog geen 16 km per uur) te finishen, op meer dan acht minuten van de respectievelijke winnaars bij de masters en de seniors Guy Fays en Michael Brandenbourg, die enigszins tot mijn verbazing kort op de huid gezeten werden door de sympathieke Geelse atleet Gunter Geens. Dat zou toch beter moeten kunnen, maak ik mezelf wijs. Maar kom, ik hoef geen spijt te hebben dat ik Terhulpen hievoor links liet liggen, want ik heb de nodige hellingen toch mooi gehad
Om af te sluiten zou ik in tegenstelling tot wat bepaalde uitspraken hierboven misschien deden vermoeden - toch nog even willen benadrukken dat ik helemaal niets tegen Walen heb (op die van Standard na dan natuurlijk !) Het negatieve beeld dat in onze contreien over hen heerst, berust namelijk louter op ongegronde vooroordelen (ja, Jan!). De organisatie van de wedstrijd was namelijk pico bello in orde. Zuurpruimen zijn het immers die vinden dat het niet kan dat de dameskleedkamers tot minder dan drie kwartier voor aanvang van de wedstrijd bezet gehouden werden door een stelletje jeugdvoetballertjes (en die hadden ze niet bepaald proper achter gelaten, u kunt het wel raden). Kankeraars zijn het die er een probleem van maken dat er voor een Belgisch Kampioenschap geen startlijn getrokken werd zodat de start pas na veel gemanoeuvreer en met een foutenmarge van minstens 10 m kon plaatsvinden. En woorden schieten mij te kort voor hoe ik iemand moet noemen die er niet tegen kan dat Nathalie geen medaille kreeg, ook al kwam ze als derde damessenior over de streep. We gunnen Maria Vranckx toch allemaal de totaal onlogische, want volledig in tegenspraak met de gebruiken bij andere kampioenschappen, 2 medailles (Eén voor winnares bij de masters en één voor derde vrouw in het algemeen klassement)? Of niet soms?
Ok, excuses, mijn sarcasme ging weer even met me op de loop, wat nu ook weer niet nodig was, want de halve marathon was al bij al echt wel goed georganiseerd. Een bewijs dat men zelfs aan details gedacht heeft, is ook het zakje met streekproducten en allerhande andere prullaria dat we bij wijze van verwelkoming bij onze inschrijving in ontvangst mochten nemen. Bovendien was er niets aan te merken op de signalisatie en staat ook de uitslag nu al online (http://admin.herv.be/fichier_resultats/SEMI.pdf). Dus Walen zijn ok, al doet dat niets af aan het feit dat die bronzen Belgische medaille aan Nathalie en niemand anders toebehoort. En daarmee basta. Laten we dan ook hopen dat ze die alsnog krijgt .
Voilà, en nu neem ik minstens een week totale looprust.
, niet zozeer het Mexicaans griepvirus of het zogenaamde Q-koortsvirus wat de laatste dagen overal de kop opsteekt, al zou ik willen voorstellen voorlopig bij het in en uitlopen, met een grote boog om de naast de piste woonachtige kudde geiten heen te lopen, aangezien deze Q-koorts zich verspreid door de lucht, deze is trouwens bij die geiten ook zonder virusgevaar al niet te harden. 
.
, hetgeen direct zijn weerslag heeft op ons blog, echter is deze negatieve spiraal te doorbreken door vooral veel te trainen in de buitenlucht, dus collegas laat jullie niet ontmoedigen, blijf vooral trainen en bloggen.
het is toch zeker niet zo dat jullie nog altijd mijn doop aan het voobereiden zijn 
.
wat nieuw leven in te blazen, deze jongen weet namelijk nauwelijks wat verliezen is, op zijn verzoek zijn wij Breakers volgend jaar niet opnieuw welkom in Zevenbergen, dit ondanks het sympathieke commentaar van onze Maarten na afloop "de sfeer is in Nederland doorgaans plezanter dan bij ons" ( Maarten geeft in deze blijk over een goede smaak te beschikken).
.
, om erger (Rood) te voorkomen neem ik voorlopig graag plaats op de reservebank, en ga zaken eens fijn vanaf de zijlijn bekijken, zal de benen maar laten spreken.
gingen toch ook nog een familieweekendje naar Duitsland plannen? 
om te zien dat er in mijn koers zoveel volk aanwezig was, ook al was ik er nu niet bij om iedereen te engageren (aansporen voor de NL) om mee te doen. Zeker toch ook weeral een aantal debuteurs ('voor den eerste keer daar aanwezig' voor de NL).
