|
Met een overwinning op zak en met veel goede moed gingen we een nieuw avontuur tegemoet. Met tegenstanders als Italië en Duitsland zouden we echt op onze waarde getest worden.
Robbe had voor een keer het geluk aan zijn zijde toen zijn nieuwe rolstoel A-Teamgewijs werd omgebouwd tot sportrolstoel en hij als doelman zijn werk kon doen.
Italië had zijn eerste match tegen Duitsland nipt verloren en kon zich nieuw puntenverlies niet permitteren. We kregen dus een super gemotiveerd team voor ons die al heel snel een strafschop afdwongen. Meteen een kans voor Robbe om zijn nieuwe machine te testen. Hij doorstond de test met bravoure en stopte de penalty van Tizi. Het was echter uitstel van executie want snel daarna konden ze de score openen. Meteen daarna liepen ze uit tot 3-0 maar toen stokte hun machine wat en kwamen we beter in de wedstrijd. We lukten de aansluitingstreffer en drukten de Italianen voor hun eigen doel. Onze aanvallende speelstijl hield wel risicos in om op een counter gepakt te worden. Voor rust slaagden de Italianen erin om twee van die counters perfect af te werken zodat er een overdreven 5-1 op het bord stond bij de kantwisseling.
We wisten dat we goed bezig waren en dat het een kwestie was van onze kansen te benutten en de angel uit hun counters te halen. De hele tweede helft waren we baas maar we misten te veel kansen, wat we van het gastland niet konden zeggen. Ze liepen uit tot 7-1 maar we konden gelukkig snel de score terugbrengen tot 7-4. Uiteindelijk zou de felbevochten match eindigen op 8-5 in het voordeel van de Italianen. We speelden met zijn allen een schitterende wedstrijd die helaas werd verloren.
Na een goed uur rust waarin we de batterijen konden opladen stond de tweede klepper op het programma. Duitsland was tot nog toe ongeslagen en om Nederland te vermijden in de halve finale moesten ze ook nu minstens een punt pakken. De Deutsche Grundlichkeit staat in schril contrast met de chaotische speelstijl van de Italianen en net dat maakt ze sterk maar hun spel ligt ons beter omdat het logischer is. In het begin stond er altijd een Duitser alleen aan een hoek van ons doel en zo scoorden ze ook tweemaal, maar een keer dat we dat geneutraliseerd hadden waren we baas. Kansen creëren was echter een probleem omdat de Duitsers bij balverlies hun doel meteen dicht timmerden zodat een opening vinden een werk van lange adem werd. Als de Duitsers dan de bal hadden was het dan alle hens aan dek omdat ze werkelijk uit elke linie gevaarlijk uit de hoek konden komen. Aan de rust stond het dan ook 4-2 in Duits voordeel, wat een beetje een vertekend beeld gaf omdat we de evenknie waren.
De tweede helft gingen we op dit elan door en konden we het Duitse gevaar zo goed als neutraliseren. We hadden bijna voortdurend balbezit maar botsten telkens op die Duitse muur. Zeven minuten voor tijd slaagden we erin deze te slopen en was de 4-3 een feit. Nu was het zaak om de bal bij te houden en langzaam te zoeken naar een bres in hun defensie. De klok tikte echter genadeloos weg en de Duitsers begonnen tijd te rekken. Als ze in balbezit waren schermden ze hem goed af maar ze bleven rond hun doel rondjes rijden zodat de seconden wegsmolten als sneeuw voor de zon. Vlak voor tijd konden we nog een aanval opzetten maar we konden niet besluiten en toen was het over.
De tweede helft was overduidelijk voor ons maar we kopen er jammer genoeg niks voor. Twee wedstrijden gespeeld, twee keer alles gegeven en twee keer met lege handen achter blijven. Hier geldt maar één woord voor: frustrerend!
Nu resten ons enkel nog de wedstrijden voor de vijfde tot de achtste plaats. Onze volgende tegenstander wordt Australië op zaterdag en als we spelen zoals we tot nu toe gedaan hebben is die vijfde plaats van ons!
Tot binnenkort en ciao
06-11-2010, 00:00 geschreven door An Vanheusden 
|
