Het weerbericht voorspelde weinig goeds die dag. De temperatuur zou de hoogte in gaan en de zon ging zich volledig bloot geven. Slecht weer? Als je de ganse dag in een gesloten sporthal zit om hockey te spelen, dan is dat inderdaad slecht weer. Als je daar dan nog eens tweeënhalf uur in een bus moet zitten om daar te gaan afzien, kan je inderdaad gaan klagen, maar wij zijn hockeyspelers en van geen kleintje vervaart en niks houdt ons tegen. Behalve een kapotte lift, maar voor de rest niks!

Op die zonnige zaterdag stond de laatste competitiedag van de Nederlandse Hoofdklasse op het programma. We konden nog een mooie derde plaats bemachtigen en hadden daarvoor nog twee matchen de kans. Een van onze tegenstanders, the Black Scorpions, was onze rechtstreekse concurrent voor die derde stek dus konden we ons niet veroorloven om het debacle van vorige week in de Beker te herhalen.

Bij onze aankomst kregen we het ambetante nieuws dat onze tweede opponent, De Pont E2, forfait gaf en we daardoor maar één match meer moesten afwerken. Het enige positieve was dat we drie punten cadeau kregen waardoor we virtueel die derde plaats binnenhadden.

Om twaalf uur was het dan zo ver, de laatste match van het seizoen werd aangevat. De Scorpions hadden nieuw materiaal ter hunner beschikking en daardoor hadden ze nu drie snelle spelers in plaats van één. We besloten om ze in zone op te vangen en een balans te maken tussen aanval en verdediging. Die aanpak werkte want de wedstrijd zat in het begin goed op slot. Het was wel uitkijken maar we konden toch enkele keren tegen prikken, maar de afwerking liet het nog afweten.

Uiteindelijk konden de Nederlanders toch de score openen via een afgeweken schot. Ik kreeg, terecht, het verwijt dat ik altijd veel ruimte liet tussen mijn rolstoel en stick. Nu lette ik wel degelijk op mijn houding van de stick maar de bal week toch af en daardoor was Robbe gezien. We waren eventjes van slag en kregen al snel een tweede frommelgoal tegen. Gelukkig voor ons konden we al snel tegen scoren en kwamen we terug in de wedstrijd. Na een afgebroken aanval van ons, kwamen Jules en Cyriel op mij en Robbe af waardoor we weer in een twee-tegen-één-situatie kwamen. Nu bleef ik bij Cyriel zodat Robbe het schot van Jules kon pareren, maar als zijn schot onder alles en iedereen door schiet, dan sta je daar met je mond vol tanden. Drie keer pech en drie keer goal!

Vlak voor rust konden we nog tegen scoren waardoor alles nog mogelijk was in de tweede helft.

Na de peptalk van Hilde begonnen we met goeie moed aan die helft. We waren immers goed bezig en een zege zat er zeker nog in, maar dan mag de pech niet blijven duren. In geen tijd stonden we 6-2 in het krijt. Het was echt raar om zien. Als je de wedstrijd niet zag zou je denken dat we werden weggespeeld maar niks was minder waar. Zij hadden het geluk aan hun zijde waardoor scoren erg vlot ging en wij hadden de pech dat die goals binnen gingen. Hoe groot is immers de kans dat je drie keer een goal tegen krijgt door een bal die tegen wiel en stick botst en zo de lijn overschrijdt?

Vroeger zouden we met zo’n tussenstand de kopjes laten hangen, maar nu niet meer. We gingen er vol tegen aan en konden al vlug een goal scoren. Jules besloot dan om wat tijd te rekken en de bal bij te houden maar dit was buiten Dimitri gerekend. Hij zat Jules op de hielen en kon hem de bal ontfutselen en de keeper verschalken. Nu zag je dat de Nederlanders begonnen te twijfelen waardoor wij er meer in geloofden. We kregen nog wel een goal tegen maar konden zelf nog driemaal scoren waardoor er vlak voor tijd een 7-7-tussenstand op het scorebord stond. We konden nog gaan voor de overwinning maar de scheidsrechter floot de wedstrijd af en achteraf gezien mochten beide ploegen tevreden zijn met de puntendeling.

Het forfait van De Pont en dit gelijkspel zorgden voor een marge van één punt voorsprong in het klassement maar omdat de Scorpions nog moesten spelen tegen de Tukkers was de buit nog niet binnen. Winst van de Tukkers en wij waren derde. Winst voor de Scorpions of een gelijkspel betekende een vierde plaats.

Wij hebben heel veel sympathie voor de Scorpions maar voor één keer mochten de Tukkers winnen, en ze leken goed op weg door al snel tweemaal te scoren. Bij de rust stond een 2-1 en was de derde plaats dichtbij maar de tweede helft verliep duidelijk slechter voor de kampioenen uit Enschede waardoor de match op 3-3 eindigde.

De Scorpions hadden nu evenveel punten dan ons maar door een beter doelsaldo namen zij de derde stek in beslag.

Onze dag zat er op en omdat we nog een verre verplaatsing voor de boeg hadden en Robbe zich niet goed voelde, vroegen we aan de organisatie of we vroeger naar huis konden gaan. An, die dat weekend in Maasmechelen verbleef, besloot te blijven en zo onze honneurs waar te nemen bij de prijsuitreiking achteraf.

Ons eerste seizoen in de Hoofdklasse is er één die mag gezien worden. We zijn uiteindelijk gedeeld derdes geëindigd en hebben van elke tegenstander minstens eenmaal gewonnen. Volgend seizoen willen we minstens even goed doen!

De spelers willen iedereen die ons dit seizoen gesteund heeft bedanken. Zonder hen was het onmogelijk om onze sport uit te oefenen!

Lenoir Koenraad

14-06-2010, 12:04 geschreven door An Vanheusden