ja..jullie zullen al begrepen hebben dat dit niet door ilse zelf geschreven word maar wel door haar mama..

Ilse heeft na allerlei kleine onderzoeken een opnameweek gehad in erasmus van 28 oktober tot 30 oktober

waarbij men een stent wou plaatsen in haar luchtpijp om haar het ademen gemakkelijker te maken.;deze is spijtig genoeg niet kunnen doorgaan.dezelfde week is er wel nog bestraald in haar hoofd waar ondertussen drie metastasen zaten..

toen we op 5 november naar de afspraak met de behandelende oncoloog gingen kregen we daar te horen dat er geen verdere behandeling meer mogelijk was..

Dit was zowel een schok als een opluchting..voor ilse..was ze was moe.en was de behandelingen en het geloop echt beu..

Nu ze dit wist wou ze van haar laatste weken zoveel mogelijk genieten..mensen zien die ze echt graag zag en dingen doen die ze nog wou doen.

zo is ze nog op bezoek geweest op 10 november zodat we samen met de broers en aanhang een hele gezellige namiddag gehad hebben..

en in de daaropvolgende week is er iedere dag wel iemand bij haar op bezoek geweest..

met als afsluiter  op zaterdag 23 november haar petekind met mama, ouders david en wijzelf..

en toen ik haar vroeg of het niet te vermoeiend was zei ze nee mama, ik ben blij dat we allemaal op leuke manier samen zijn..

op zondag heb ik nog een héél lief en tof gesprek met haar gehad..maar toen ik het even moeilijk kreeg en zei dat het misschien één van onze laatste gesprekjes samen was antwoordde ze..mama..ik ben jaloers op jou..omdat jij het al begrepen hebt..ikzelf kan nog altijd niet geloven dat ik er binnenkort niet meer zal zijn..( toen wisten we nog niet dat dit wel héél dichtbij was)

en ze was zo goed die dag.ik ging naar huis met goed gevoel..als we ze zo nog maar enkele weken kunnen hebben..

op maandag  had ik haar op de chat...en toen zei ze dat ze zo een moeite kreeg met haar ademhaling..het lijkt of ik op de himalaya

 ben..toen ik ervan sprak om de dokter te bellen was het van.;ze komt toch morgen..we zien wel

en ja...de arts is geweest..maar veel vroeger dan voorzien want ineens ging het héél slecht met haar...ze was rusteloos, had moeite met ademen..kreeg spuitje en toen dit niet hielp de morfinepomp..

ze bleef helder van geest..na een tijdje werd ze kalm en viel in slaap..om na een uurtje ineens wakker te schieten, zich recht te zetten en klaar en duidelijk de opmerking te maken dat ze veel bekijks had...waarop ze zich weer neerlegde en verder sliep..

we zaten allemaal rond haar, david, zijn mama, marcel, ikzelf en de verpleegster..

Ilse is terug gaan slapen, kreeg te hoge suikergehalte, kreeg nog medicijnen...verpleegster was er ieder uur..

Rond half vijf s'nachts is ilse gestopt met ademen..

ze is dus rustig en zonder pijn kunnen inslapen..wat voor ons héél belangrijk is..

we missen haar héél erg..

ze is op 4 december begraven..op het kerkhof dat ze zelf uitgekozen had..bij haar familie en vooral bij haar papa

er was héél veel volk, veel steunbetuigingen, en dat bewijst wat we al wisten.;dat ilse héél graag gezien was..

ook de benefiet die haar collega's geplant hadden is doorgegaan..waarvoor onze dank..en nogmaals het bewijs dat men haar graag zag..

Ilse, mijn lievelingsdochter..we zien je graag!!!!!

voor altijd is er een lege plaats..die niet meer kan opgevuld worden..

bij david en familie, bij je broers en hun familie, je tantes , nonkels, neven en nichten, je vrienden, bij marcel..en 

bij je MAMA...