Deze morgen trokken we de gordijnen open en zagen we een blauwe hemel met een paar wolkjes. Ideaal om de Tafelberg te gaan opzoeken dachten we. Snel eten en naar het waterfront waar we even later op de sightseeing bus stapten die ons een uurtje later aan de Tafelberg zou afzetten. Ondertussen konden we genieten van een eerste echte indruk van Kaapstad centrum zelf en tevens van wat extra informatie die de gids ons meegaf. Omdat het weer echter aan het veranderen was wat ik niet echt meer overtuigd van de berg op te gaan. Hij lag nog steeds uit de wolken, maar het was vreselijk grijs en begon zelfs wat te druppelen. Noëmi wou echt heel graag de berg op dus deden we dat maar. Oorspronkelijk hadden we in gedachten om omhoog te wandelen en naar beneden met de kabellift, maar door het weer en omdat het wandelen toch wel een kleine 3u in beslag neemt besloten we een retourkaartje met de lift te nemen. Ik had geluk dat ik mijn studentenkaart meehad want ik betaalde 98ZAR en Noëmi 145ZAR, dus dat was toch weer mooi 5euro uitgespaard.
Eenmaal boven had ik het onmiddellijk véél te kou. Weet niet hoe warm het daar precies was, maar met een ¾ broek, sandalen en één truitje was het er echt veel te kou. Het uitzicht was mooi maar ik kon er echt niet van genieten met zon temperatuur. Had gevoel dat mijn tenen er gingen afvriezen. Ik heb dan ook maar een klein toertje gedaan zodat ik het uitzicht van alle kanten even zag, maar heb niet verder gewandeld op de Tafelberg zelf. Hij is normaal 3km lang, maar dat heb ik dus niet uitgetest. Ben int caféke daar boven binnengegaan om een warme choco te drinken terwijl Noëmi nog even de kou trotseerde. Daarna terug naar beneden en terug op de bus. Leuke was wel dat de cabine van de kabellift terwijl je stijgt en daalt ook ronddraait waardoor je het beeld volledig ziet (360°).
Met de bus de toer vervolledigt tot we terug aan het waterfront waren. Daar afgestapt en eerst onze picknick opgegeten op een bankje. Aangezien het weer nog steeds te kou was naar mijn zin en we door het nemen van die bus een kortingsbon hadden gekregen besloten we een bezoekje te brengen aan het 2 ocean aquarium. Heel vergelijkbaar met aquatopia en de moeite waard. Heel veel mooie kleurrijke vissen. Kunnen genieten van hoe ze reageerden als ze te eten kregen. Ook het voederen van de pinguïns hebben we gezien. Allemaal best wel boeiend en mooi.
Hierna nog even rondgelopen in het grootste shoppingcenter van het waterfront om daarna in de Pick & Pay supermarkt een flesje wijn te kopen en terug te keren naar het guesthouse voor een aperitiefje. We werden door Henry van het guesthouse aangeraden om eens naar de Cubana te gaan eten. Een Cubaans restaurant/bar hier iets verderop en dat was zeker de moeite. Ik ben voor een slaatje gegaan met gehaktballetjes die gegarneerd werden met tzatziki. Het was echt heel lekker. Daarna nog een dessertje. En daar koos ik voor een chocoladecake. De omschrijving op de menukaart was iets in de aard van de droom van iedere chocoladeliefhebber dus dat kon ik toch niet weigeren. Als afsluiter nog een cocktailke. Er waren zoveel soorten (volgens de ober 160) waardoor het kiezen echt vreselijk was. Ik koos voor de Cuba hoover en Noëmi voor de Double D. Toen we onze prachtige cocktail kregen en we even van elkaars cocktail proefden vonden we die van de ander beter waardoor we besloten om te wisselen. De Cuba hoover was vrij bitter (iets voor Noëmi die ook zo graag citroenen eet) en de Double D was zeer zoet en als zoetebek is dat dus meer iets voor mij.
Daarna moesten we dus nog zon 10min terugwandelen en konden we in ons bedje kruipen. Mijn dagboekje nog invullen en naar dromenland.
Vandaag was het tijd voor een georganiseerde toeristenrondrit. De tour zou ons meenemen naar Cape Point en ons langs een paar leuke stadjes en baaien voeren. Deze middag zouden we dan op de wijntoer meegaan. Dus opnieuw vroeg uit de veren, maar dat is hier geen probleem aangezien we tussen de ontbijtkamer en de keuken slapen en rond half 8 beginnen ze het ontbijt klaar te zetten en dan hoor je hen steeds heen en weer lopen langs onze kamer.
Zelf dus snel gaan ontbijten want tussen 8u30 en 8u45 zouden we worden opgehaald. Maar na mijn kom cornflakes en een toast met confituur kreeg ik opnieuw hevige krampen. Mijn darmen zijn dus echt nog niet in orde. Naar toilet gelopen, pilletje genomen en erna niet veel tijd meer over om nog op mijn positieve te komen want we moesten vertrekken. Op het moment dat wij buitenkwamen kwam ons busje met gids ook net toe. Zo te zien zouden we deze morgen vergezeld worden door een koppel uit de US en ook nog een 29jarige avonturierster uit de US. En weg waren we. Met een heel vriendelijke gids die onderweg voldoende uitleg gaf over van alles en nog wat. De sfeer zat goed! Eerste halte waren de pinguïns bij Simons town. Aangezien wij al pinguïns hadden gezien en het te stom vonden om nog eens te betalen voor deze beestjes besloten we om gewoon even naar de kraampjes te kijken terwijl de anderen wel het reservaat binnengingen. Nu ja gewoon kijken naar de kraampjes Ik had al eens prachtige boeksteunen met giraf gezien en nu stonden er in een soort steen die echt mooi is van kleur. Ik vroeg de prijs en al snel begon ik af te dingen waardoor ik de steunen mee heb voor de helft van de startprijs. Ik voelde mij direct stukken beter, want had nog steeds wat last van darmen en had er nog wat wagenmisselijkheid bij gekregen dus ja.
We vervolgden onze weg in de richting van Cape point. De gids liet ons weten dat als we geluk hadden we in het reservaat misschien ook enkele dieren zouden zien. En blijkbaar hadden we veel geluk want we zagen wilde struisvogels met hun kleintjes, twee bontebokken en op de terugweg nog een hele groep baboons. Maar goed, aan Kaap de goede hoop even uitgestapt voor wat fotos om daarna naar Cape Point zelf te rijden waar we even wat meer tijd kregen. Je kon naar boven gaan met een kabellift, wat natuurlijk weer geld kost, of je kon te voet. De gids liet ons weten dat te voet omhoog ongeveer 15min duurt, naar beneden 10min en we kregen in totaal zon 30min. Noëmi en ik keken naar elkaar en we besloten om toch alles te voet te proberen om zo weer geld uit te sparen. En weg waren we. In snel tempo en helemaal buiten ademen even genoten van het zicht. Paar fotos genomen en terug naar beneden. De gids was zelfs onder de indruk van de tijd die we maar hadden nodig gehad om naar boven te geraken. Blijkbaar is mijn conditie dan toch nog niet zooooooo achteruit gegaan, alhoewel ik toch flink buiten adem was.
Na dit was het terug richting het Waterfront waar we lunch konden nemen om dan iets voor 2 terug af te spreken voor de wijnroute. Wij hadden onze picknick mee en de anderen gingen iets uiteten. Toen we hen dan net voor de afspraak terug zagen stak het Amerikaanse koppel ons 100ZAR toe. We wisten eerst niet goed wat er gebeurde. Maar zij vervolgden de toer niet meer s middags omdat ze naar Robbeneiland gingen en wilden ons dat geld toch geven om nog iets leuks mee te doen ofzo. Ze zeiden dat ze weten hoe het is als student, dat ze zelf twee zonen op college hebben en we mochten echt niet weigeren. Beetje onder de indruk namen we het geld aan. Vanavond hebben we dan ook zo goed als voor niks kunnen gaan eten
Maar eerst werd onze weg dus vervolgd in de richting van Paarl en Stellenbosch waar we naar twee wijnboerderijen zouden gaan om wijn te proeven. Op de eerste kregen we naast wijn ook kaas. De wijn (zowel wit als rood) viel niet zo in mijn smaak. De kaas daarentegen was echt lekker. Er loopt zelfs een actie waarbij je de brie en camambert kunt kopen voor slechts 10ZAR, dat is nog geen euro voor twee grote stukken kaas. Dit kochten we dan ook waardoor we voor onze laatste dagen toch nog eens iets lekker hebben bij de lunch. We reden verder naar Stellenbosch. Even een rondritje in deze stad zelf en daarna naar een volgende wijnboerderij. Hier verliep alles precies wat stijver vond ik. We konden 3 wijnen kiezen die we konden proeven. Noëmi en ik besloten elk 3 verschillende te nemen zodat we er in totaal 6 konden proeven en we kozen er de 5 witte en de rosé uit. Er was er eentje bij die ik echt wel lekker vond! Misschien dat ik maar eens in België op zoek moet gaan. Ik kocht ook een klein flesje dessertwijn. Niet zon goedkoop flesje als je het vergelijkt met de andere, maar heel zoet en lekker. Een cadeautje voor mijn schat en ik denk dat we dit flesje heel goed kunnen gebruiken om het terugzien te vieren.
(tussen haakjes: wat ik geleerd heb is waarom mensen bij het wijnproeven wijn weggieten. Ik vond het zo zonde om niet alles op te drinken en weg te gieten. Maar het proeven verloopt zo snel op elkaar waardoor je wel niet anders kan. Tenzij je natuurlijk na het proeven van 3 wijnen het al in je hoofd wil voelen. En natuurlijk is het ook zo dat er wijnen bij zijn die helemaal niet in uw smaak vallen en je dus makkelijker kan weggieten.)
Na dit wijnproeven terug richting Kaapstad zelf. Rond 18u werden we mooi terug afgezet aan onze guesthouse en konden we afscheid nemen van onze gids. Een geslaagde dag dus!
Net iets klein (een gevulde pannenkoek met bobotie) gaan eten aan het Waterfront. Het was echter de eerste maal dat ik spijt had van mijn keuze. Ik vond het echt niet zo lekker Maar ja, dat kan ook gebeuren en na 20 dagen op restaurant kan 1x een foute keuze niet zoveel kwaad.
Wat er morgen op het programma staat zal dus afhangen van het weer natuurlijk .
Deze morgen vroeg de wekker gezet want we hadden graag table mountain beklommen. Er was namelijk gezegd dat het ook vandaag nog een mooie dag ging zijn en na gisteren hadden we natuurlijk niks anders verwacht. Toen ik deze morgen echter de gordijnen opentrok wist ik direct dat we table mountain niet zouden halen vandaag. Het zag er grijs en bewolkt uit. Maar goed, we waren nu toch op dus konden we maar evengoed gaan ontbijten.
Gisteren had de man van de receptie ons ook wat schrik aangejaagd voor wat Robben eiland betreft. Het is namelijk zo dat hij vorige week voor een koppel had gebeld voor kaartjes en ze hadden hem laten weten dat er voor de komende 2 weken niks meer vrij was. Ik wou echt zo graag hiernaartoe gaan waardoor ik deze morgen toch wat zenuwachtig was. Iets na 8u heeft hij al voor ons gebeld maar de ticketdienst ging pas om 9u open. Het vrouwtje aan de lijn had ons echter hoop gegeven en gezegd dat ze dacht dat er dinsdag nog plaatsen zijn. Goed, nog even wachten dus en om 9u nog eens proberen. Groot was onze teleurstelling echter toen we te horen kregen dat er helemaal geen plaatsen meer vrij zijn. En als er annulaties zijn is het zo dat diegene die eerst in de rij stond te wachten de kaartjes kreeg. Maar om nu van s morgen daar te gaan wachten is ook niet echt de bedoeling. Ik had de hoop dus helemaal opgegeven.
Geen Tafelberg vandaag, geen robbeneiland algemeen ik zag Kaapstad al een beetje in het water vallen. Gisteren hadden Noëmi en ik wel een dagtrip uitgezet die we graag zouden doen. Een trip naar de Stellenbosch waar we onder andere wijn gaan proeven en een trip naar cape point. We kunnen dit natuurlijk ook met de auto doen, maar dan kan ik al geen wijn proeven en ja naar cape point, als je zelf rijdt kan je al niet zo van de uitzichten genieten enzo. Nu deze morgen toch nog andere foldertje gevonden met zo tours in en een maatschappij die praktisch dezelfde tour aanbiedt (volgens de man van receptie zelfs nog beter) voor 110ZAR minder! Dit zouden we dan zeker boeken. En inderdaad, morgen is het zover en doen we deze dagtrip!
Maar verder over vandaag. Ons dus opt gemak dan maar klaargemaakt en naar het Waterfront. We zouden daar dan maar wat rondlopen en zien wat er te beleven valt. Er zijn daar heel veel winkeltjes en dergelijke en ook een groot binnen aquarium zo dus dat was misschien ook nog een optie. Wat rondgelopen in paar winkeltjes en toch hadden we gevoel dat we zelf nog eens naar de ticketshop van Robbeneiland moesten gaan. Rond 10u25 kwamen we toe en vroegen we aan de vrouw achter de balie wanneer de eerst volgende vrije plaatsen zijn. Met een glimlach tot achter haar oren zei ze At 11 oclock. Wij konden onze oren niet geloven. Onmiddellijk verscheen er een glimlach op ons gezegd. Betaald. Nog snel even naar toilet en het was al tijd om in te checken. Volledig onverwacht konden we vandaag dan toch nog dit beruchte eiland en tevens stukje wereld erfgoed gaan bewonderen. Wel kreeg ik even schrik want we moesten door een controlepost waar rugzakken enzo werden gescreend en ik heb hier mijn zakmes op zak voor als we brood moeten snijden enzo wanneer we picknicken. Gelukkig hebben ze er helemaal niet naar gekeken en konden we met een goed gevoel de boot opstappen.
Het eiland zelf was best naar mijn gevoel echt interessant en indrukwekkend. Op de boot zaten we eerst op het bovendek, buiten, maar omdat het toch nog vrij betrokken was hadden we al snel kou en gingen we toch maar binnen zitten. En maar best ook want binnen was er een video te zien met een inleiding en geschiedenis over het eiland. Eenmaal op het eiland toegekomen werd de groep opgesplitst. Wij mochten eerst de gevangenis gaan bezoeken. We kregen als gids een man die zelf 7 jaar in de gevangenis heeft doorgebracht. We kregen de cellen te zien (waaronder natuurlijk die van Nelson Mandela), de verschillende blokken en heel veel interessante uitleg. Zo had je een deel voor de criminelen zeg maar en een deel voor de politieke gevangen (apartheidsstrijders). Zo werd er ons ook verteld dat er binnen de gevangen een onderscheid werd gemaakt naar ras (kleurlingen/Indiërs zwarten) en dit op basis van eten. De zwarten kregen zo veel minder te eten dan de anderen. Wat ook opmerkelijk was is dat de individuele cellen over niks van sanitair beschikken waardoor je s nachts niet meer naar het toilet kon gaan. Dit zou een ramp zijn voor mij. Verder schrok ik van de grote van het eiland. Er is daar een volledig dorp waar vroeger de bewakers en dergelijke woonden met hun familie en nu wonen er nog steeds gezinnen maar ditmaal van de mensen die werken voor het museum. Ook had ik gedacht dat de gevangenis zo uit een verdiep zou bestaan, maar was gewoon maar één verdiep (heb misschien teveel films gezien ;-)).
Na de rondleiding in gevangenis zelf kregen we een rondrit op het eiland met een bus. Ook daar kregen we weer interessante informatie voorgeschoteld. Na deze tocht waren we nog een half uurtje vrij waar we eerst even tot aan een soort monument zijn gegaan voor één of andere Joodse leider die op het eiland is gestorven nadat hij er naartoe was gebracht. En daarna nog even de souvenirs winkeltjes.
Tijd om terug de boot op te stappen en alsof het geluk helemaal aan onze kant zat zag ik nog een dolfijn langs de boot springen ook. Terug aangekomen op het waterfront vonden we het tijd om onszelf te trakteren op een ijsje. Eerst even naar het toilet en toen we op het toilet zaten hoorden we de meededeling door het gebouw galmen dat er geen tickets meer weer, geen annulaties en dat de eerst volgende beschikbare plaatsen pas op 18november zijn. Dit bewijst dus nog maar eens hoeveel geluk we hebben gehad. Daarna hebben we het waterfront gewoon verder verkend. Beetje gewinkeld en uitgekeken voor wat cadeautjes. Ook zijn we naar het infokantoor gegaan waar we navraag hebben gedaan voor de bushmanpaintings en als we de tijd hebben gaan we proberen om die toch ook nog te gaan bekijken. Zijn hier zon goei uur vandaan dus ja
Eenmaal terug hier nog wat gepraat met de man van de receptie en daarna douchke nemen en tijd om iets te gaan eten. We hebben ditmaal de auto genomen richting Camps bay beach. Een strook waar je aan het strand kan liggen maar waar aan de weg rechtover de zee ook een heleboel leuke restaurantjes zijn. En inderdaad, mooi plaatsje gevonden en daar lekkere vis gegeten met puree patatjes en kunnen genieten van een live bandje die stond op te treden.
Morgen dus opnieuw vroeg uit de veren voor onze dagtrip!
Aangezien het gisteren toch weer iets later is geworden dan verwacht zal ik vandaag dus opnieuw twee dagen moeten uittypen.
16 oktober
Toen ik wakker werd hoorde ik het vreselijk regen. Ik zag onze hele dag alweer in het water vallen. Net nu we weer moeten verder reizen en daarbij de tuinroute doen. Maar goed, niks aan te doen zeker. Gaan ontbijten en deze keer kon ik er gelukkig wel van genieten. En daarna onze tocht inzetten in de richting van Oudshoorn. In het begin was het echt niet plezant. Weer veel regen en mist en als je dan in de bergen zit is dit echt jammer. Niet zo leuk om er te rijden en je ziet niks van de prachtige uitzichten. Maar we moesten die weg afleggen dus namen we hem maar zoals die kwam. Na een kleine 3 uurtjes rijden waren we aangekomen bij onze eerste bestemming. De Cango caves. Volgens de reisgids zouden dit heel mooie grotten zijn maar ik was niet zo onder de indruk. Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat we nog geen twee weken geleden al eens grotten hebben gedaan en een stalagmiet voor mij gewoon een stalagmiet is. Was mooi, maar was dus zeker niet overdonderd. Na de grotten moesten we een stuk terugrijden en op die weg kwamen we de Cango Wildlife Ranch tegen. We hadden hier al een foldertje van gezien en wilden toch even de prijs enzo weten. We stopten en eerst was het tijd om te picknicken, opnieuw in de auto. Het weer begon gelukkig wel stilaan open te trekken. We gingen vragen hoeveel de ingangsprijs bedroeg en deze viel beter mee dan dat we dachten dus besloten we maar om dit ook mee te pakken. Het gaat hier over een soort zoo waar verschillende dieren zitten. Ook kon je voor dezelfde prijs genieten van een rondleiding wat wij dan ook deden. Zo kwamen we nog een aantal interessante zaken te weten over de dieren. We zagen allerlei exotische vissen, vogels, krokodillen, slangen, schildpadden, hippos, stokstaartjes, varanen, bevers en dan ook cheetaland, waar er kleine cheetas zaten, twee volwassen exemplaren, leeuwen, Siberische (witte) tijgers en gewone tijgers. Met de tijgers en de cheetas kon je ook op de foto en hen aaien enzo, maar dan moest je natuurlijk weer extra gaan betalen.
Aangezien we hier veel langer hadden rondgelopen dan gedacht waren we te laat om nog de struisvogelboerderij te doen. Toch even langs daar rondgereden om te zien wanneer deze open gaat en hoeveel de entree bedraagt. En daarna richting La Plume. En ik bestempel dit als het meest smaakvolle en chique guesthouse tot nu toe. Heel mooi gebouw, heel mooi terrein, super verzorgde kamers, echt tot in de puntjes in orde. Een warm onthaal met een glaasje wijn. Gelukkig was ondertussen het weer opengetrokken en konden we dit welkomstdrankje op de veranda vooraan nemen en we hadden daar echt een prachtig uitzicht. Ook werd ons gevraagd of we daar zouden blijven dineren of niet. En dat was een moeilijke beslissing die we moesten maken. Het eten klonk echt lekker en het was struisvogel, iets wat we al langs eens wouden uittesten, maar de prijs was er natuurlijk ook naar gericht. Na wat wikken en wegen toch gezegd dat we ons eens zouden laten gaan en daar zouden blijven. Anders moesten we weer de auto nemen en een 20min rijden naar het stadje zelf dus dit was toch het eenvoudigste.
Jammer dat het niet echt warm was, want het zwembad en de bijhorende ligweide sprak ons wel enorm aan. Maar goed, dan maar een warm douchke in de plaats daarvan en ons klaarmaken voor het diner.
Het eten was super chique. Heel verzorgd en echt chique. Ik zal even het menu die ik heb gegeten hieronder neerschrijven:
·Voorgerecht: carpaccio van springbok (smaakt naar gandaham) vergezeld van een Grieks slaatje
·Hoofdgericht: struisvogelfillet aangevuld met een buffet van gebakken aardappeltjes, warme groentjes en koude groentjes
·Dessert: buffet, waarvan ik koos voor een stukje kaastaart, een brownie en een caramel muffin.
·Bij dit alles namen we een flesje semi-sweet white wine (genaamd De krans)
Het was dan wel 195ZAR (wat voor Zuid-Afrikaanse normen veel is), maar het was super lekker. En ik ben echt helemaal weg van struisvogel! Was echt heel lekker en mals vlees. Na het hoofdgerecht aan de praat geslaan met het Nederlandse koppel die het tafeltje naast ons zat en zijn blijven babbelen tot iets na 23u.
17 oktober
Vreselijke nacht achter de rug. Had echt krampen. Weet nu niet of het met de heerlijke menu van gisteren heeft te maken of niet, maar ik had echt last van mijn darmen. Vandaag heb ik er nog steeds last van en heb nu dus uiteindelijk toch nog gebruik moeten maken van heel mijn apotheekuitzet. Hopelijk is het morgen helemaal over, want plezant is dit niet echt als je moet rondreizen. Maar goed, rond half 8 gaan ontbijten en dit was al even verzorgd als het diner gisterenavond. Ik kan hier echter geen 10/10 geven want er was geen choco. Helaas. Na het ontbijt opnieuw gepakt en alles in de auto gestopt en vertrokken. De Route 62 stond op het programma. Deze wordt vergeleken met de Route 66 uit de VS. En ditmaal hadden we wel geluk met het weer. Mooie blauwe hemel met hier en daar wat schaapwolkjes.
Vooraleer we deze tocht zouden aanvatten reden we terug naar de struisvogelboerderij. Omdat Oudshoorn toch DE streek van deze grootste vogels in de wereld is vonden we dat we dit zeker toch even moesten gaan bezoeken. Het was nog wel interessant en zijn paar nuttige dingen te weten gekomen. We hebben ook bovenop een struisvogelei gestaan en Noëmi heeft zelfs op de rug van een struisvogel gezeten. Ik twijfelde even, maar voelde mij niet echt super door de darmproblematiek waardoor ik ook de zin er niet voor had.
Na dit was het tijd voor onze Route 62. Eerste stuk was vlak, zoals we de route hadden voorgesteld. Maar niet veel later kwamen we dan toch in de bergen terecht. Ik wist echt niet dat Zuid-Afrika zoveel bergen had. We hebben hier toch wel al veel moeten klimmen en dalen met de auto. Maar ook hier kregen we prachtige omgevingen te zien. De natuur is in dit land echt op zoveel plaatsen verschillend. Onderweg zouden we warmwaterbronnen tegenkomen en een duik daarin sprak ons beide heel hard aan. Dus wij maar zoeken naar de warmwaterbronnen. Rond de middag kwamen we dan eindelijk een bord tegen die ze aanwees. Hup de hoofdweg af en via een zandweg naar boven. Maar oei oei, wat een teleurstelling. De bron die wij ons echt hadden voorgesteld als iets midden in de natuur, als een soort ja rivier of put ofzo, was gewoon een zwembad waar blijkbaar warm water werd in gepompt en daarnaast lag er een gewoon zwembad. Echt niks spectaculair en de moeite niet om ons hier voor te omkleden en nat te maken. We besloten wel om daar boven in het gras te picknicken en daarna gewoon verder te rijden.Een klein uurtje later kwamen we aan hier in de Old Mill. Ook hier weer een beetje teleurstelling. We hadden stiekem zitten hopen op een groot zwembad hier, maar helaas, er is helemaal geen zwembad. Dan te voet naar het centrum, maar ook dat werd ons afgewezen wegens te ver. Dan maar de auto opnieuw genomen, maar ook het centrum stelde helemaal niks voor, waardoor we na een rondje rijden en 15min later al terugstonden. Toch maar even een handdoek genomen en hier op een grasperkje even van de zon gaan genieten. En nu dus verhaaltje aan het typen. Deze avond gaan we naar de Italiaan hier rechtover gaan eten. Pizza of pasta kan er altijd in en we zijn de menukaart al even gaan bekijken en de prijzen vallen heel goed mee waardoor ons budget niet teveel wordt aangetast.
Noëmi heeft trouwens bij het uitstappen uit de auto per toeval een klavertje vier gevonden en laat ons hopen dat het werkt! Want morgen hebben we wat geluk nodig aangezien we dan naar Hermanus rijden waar we normaal eindelijk walvissen zouden moeten te zien krijgen.
En bij deze is onze laatste week ook ingegaan. Het is nu 17u wat wil zeggen dat ik volgende week op dit uur al rondhang op de luchthaven om het mooie Zuid-Afrika achter te laten voor het koude België. Maar toch, het België waar mijn hart ligt en waar ik zo blij zal zijn om bepaalde mensen terug te zien ;-)
Vandaag zouden we Addo verlaten voor een vrij lange tocht waar we al een groot stuk gisteren hadden van voor-verkend. Onderweg hadden we een heleboel plaatsen uitgestippeld waar we zouden stoppen en een kijkje nemen. Ontbeten terwijl we in het oog werden gehouden door de twee keukendames. Het ontbijt was voor ons alleen, er waren geen andere gasten en aangezien we geen eieren ofzo nodig hadden, hadden deze dames ook niks extra te doen. Aangezien we gisteren toch al wat kilometers hadden afgelegd en we dus zeker zouden moesten tanken keken we eerst even hoe de tank bij deze auto opengaat. Aangezien er een hendeltje aan de chauffeurskant zit dachten we dat dit wel nodig zou zijn om het te openen. Maar eraan trekken, duwen niks ging. Ook vonden we geen handleiding bij deze auto waar de uitleg te vinden zou zijn. Even dachten we dat er een probleem zou zijn en dat we terug langs de luchthaven zouden moeten. Maar toen probeerde Noëmi toch nog eens op de manier zoals de vorige auto, gewoon op het klepje duwen en het sprong open. We rijden dus met een chique auto met veel opties waaronder zelfs een hendeltje zonder enig nut. Maar goed, dan toch nog op tijd vertrokken en dus eerste 200km was niet echt veel nieuws meer. We besloten van de autostrade te gaan om een kijkje te nemen in St Francis Bay. Een kuststadje waar volgens mijn reisgids de beste surfgolven te vinden zijn. We reden even rond in het stadje en amai. Wat een villawijk. Bijna ieder huis ligt aan het water waar ze met een privé bootje zo naar de zee kunnen varen. Echt zalig. De zee zelf hebben we niet echt gezien en dus ook geen golven of surfers. Maar aangezien het weer echt niet goed was, denken we niet dat er veel surfers zouden zitten, zeker ook omdat het midden in de week is. We reden verder via de parallelweg. We kregen steeds slechter en slechter weer. Regen, mist. De auto begon op een bepaald moment aan te dampen en we kregen dat maar niet weg. Vreselijke auto als hij begint aan te dampen aan de binnenkant en eigenlijk wel gevaarlijk. Dit hebben we op de rit nog een aantal keer meegemaakt.
Maar goed gewoon verder rijden en ondertussen uitkijken naar de hoogste brug in de wereld van waarop ze bungyjumpen. Maar eerst kwamen we aan het Tsitsikama national park. Een natuurreservaat waar je naart schijnt prachtige wandelingen in het bos kan maken. We hadden graag een ongeveer één uur durende wandeling gedaan die loopt naar een heel grote hangbrug, maar met zon weer zou daar echt niks leuk aan zijn. En om het reservaat in te rijden moesten we 40ZAR per persoon betalen. Om daar gewoon een rondje te rijden vonden we dit toch niet echt de moeite. In dit park ligt ook de stormsrivier en we dachten dat daar misschien die bungy brug zou liggen. We hadden de hoop dus al een klein beetje opgegeven om de brug nog te vinden tot we toch een bord zagen langs de kant van de weg. Slecht weer of niet, we wilden toch maar even een kijkje nemen. En goed ook want amai wat een brug. Maar het weer was vreselijk. Koud, regen en heel lage wolken waardoor de brug bijna helemaal in de mist lag. We hebben één iemand zien springen maar niet echt heel goed. Als het nu echt mooi weer zou geweest zijn had ik heel misschien ook wel even getwijfeld om dit te doen. Voor 590ZAR kon je de sprong wagen en dit is misschien toch wel een unieke gelegenheid zo van de hoogste brug. Maar ja, met dit weer vond ik het zelfs de twijfel niet waard. Het was ondertussen al rond half 3 denk ik en we begonnen stilaan honger te krijgen. Omdat het nog steeds aan het regenen was en we niet echt een plaatsje hadden om droog te picknicken besloten we dit maar in de auto te doen. We hadden een paar confituurtjes mee van tijdens het ontbijt en met een lepeltje als mes kon ik zo toch eens iets anders eten dan boterhammen met kaas. Ook hadden we biltong gekocht van kudu. Biltong is gedroogd vlees, iets typisch hier in Zuid-Afrika en je hebt dit van alle soorten dieren, waaronder dus kudu. En ik moet zeggen dat dit nog best lekker is. Het ziet er misschien niet uit, maar vond het nog lekker.
Na ons maagje te hebben gevuld ging de tocht nog steeds verder in het slechte weer. We lieten Plettenberg bay links liggen omdat we dit normaal morgen zouden gaan doen en reden door tot Knysna (Neisna uitgesproken). Hier zitten we in een klein hotteletje zowat midden in de stad. We droegen onze bagage naar de kamer en besloten nog een wandelingske te maken door de stad. Shoppingscentra en leuke winkeltjes zijn er hier genoeg. Aangezien het echter al bijna 18u was begonnen ze overal al op te ruimen en te sluiten. Maar onze tocht had ons toch al een geschikt restaurantje voor het dinner opgeleverd hier vlak naast het hotel. Terug naar de kamer, douchke nemen en hapje gaan eten. Ik denk dat het toch wel het gezelligste restaurantje was die we tot nu toe al hadden gedaan. Daardoor besloten we ook om voor de eerste keer een driegangenmenu te nemen ipv twee. We namen eerst een dagsoepje en daarna ging ik voor de thai chicken. Het was echt heel lekker. Als dessert had ik de Angels dream. Een meringue gebakje met vanille ijs en aardbeitjes. Heel lekker. Toen we de rekening betaalden kregen we nog een bonnetje om in de bar ernaast een slaapmutsje te gaan drinken. Ja een gratis amarula kunnen we niet afslaan dus sprongen we daar nog even binnen. We waren helemaal alleen in de bar maar dat kon ons niks schelen. Goed, we dronken onze amarula en raakten aan de praat met de barman. We besloten om er nog eentje te drinken en ja al snel bleven we plakken. We dronken nog een Savannah, een Zuid-Afrikaanse cider die bij mij niet zo echt in de smaak viel. Rond 11u betaalden we onze rekening. Omdat de barman niet gepast kon weergeven zeiden we dat het goed was en hij de rest als fooi kon houden. Dat is hier in Zuid-Afrika toch beetje de gewoonte. Je moet in principe altijd 10% extra geven. Blijkbaar is dit niet het geval voor gewoon een bar want hij zei dat hij zich nu wat onwennig voelde en hij gaf ons nog een cider die we konden drinken. Hij vroeg ons ook of we geen zin hadden om nog eens mee te gaan naar een andere bar hier int stadje die tot rond 2u openblijft. Omdat we wel zin hadden om eens het nachtleven te verkennen hier en anders al altijd vroeg in ons bed waren gekropen stemden we toe. Hij zou er voor zorgen dat we veilig terug aan het hotel werden afgezet. Het viel ons direct op dat hij helemaal niet is zoals de andere Zuid-Afrikanen, maar veel spraakzamer en toen we hem dan ook vroegen of hij Zuid-Afrikaans was zei hij al snel van niet. Hij komt van Zimbabwe. Dus het is toch wel opvallend hoe snel wij hier de zwarten kunnen plaatsen. Maar goed, wij dus mee naar die bar. Werden voorgesteld aan zijn vrienden en we hadden een gezellige babbel. Opnieuw een paar nieuwe inzichten opgedaan. Zeker ook omdat we hier eens met mensen te maken kregen die zichzelf als kleurlingen bestempelen.De gesprekken waren echt nog wel interessant en van een hoog niveau. Zo ging het op een bepaald moment over een voorval die we eerder op de avond hadden meegemaakt. Toen we in het restaurant zaten liep de bazin plots naar buiten en riep de security (die hier op alle pleinen en parkings te vinden zijn) om een jongen weg te sturen die eten in de vuilbak aan het zoeken was. Wij vonden dit natuurlijk op dat moment vreselijk want wij zaten daar te genieten van onze 3 gangen. Maar Sonja (die trouwens zelf een zwarte is) zei dat we het ook eens van een andere kant moeten bekijken. Misschien is dit gewoon echt een jongen die te lui is om zijn gat op te heffen bij manier van spreken en geen werk wil zoeken en door in de vuilbak vlak voor zon restaurant te gaan snollen lok je medelijden bij de mensen en toeristen en krijg je zo misschien geld toegestopt. Dus zo zie je maar, de gespreksonderwerpen waren nog wel van een vrij hoog niveau. Rond 2u sloot deze bar ook en werden we naar huis gebracht. Alhoewel, het was één van de jongens zijn verjaardag en hij vroeg of we niet eerst nog een glas wijn bij hem kwamen mee drinken. Dus eerst nog naar daar en amai die twee glazen die ik daar heb gedronken waren er toch wel teveel aan. Zoveel wijn op zon korte tijd kan niet goed zijn. We werden dan toch teruggebracht en ik denk dat we tot rond 3u op de kamer waren. Allebei toch wel tipsy. Vrij snel in slaap gevallen maar rond 6u wakker geworden en niet meer geslapen. Hier vlak achter het hotel zijn ze bezig met grote werken en ze waren al vroeg in actie geschoten. Ik kon geen oog meer dichtdoen en was zooo moe. Maar goed, we hadden laten weten dat we tussen 8 en half 9 zouden ontbijten dus stonden we maar op. In het begin ging alles goed, maar van zodra ik begon rond te lopen. Pfffffffffff was lang geleden dak mij zo slecht had gevoeld. Ik was helemaal aan het trillen, had warm en kou tegelijk en voelde mij echt ongemakkelijk. Echt ontbeten heb ik dan niet ook gedaan deze morgen en ben terug op mijn bed komen liggen. Normaal zou de barman ons vandaag meenemen op sleeptouw naar Plettenberg en naar het waterfront hier in Knysna. We hadden even getwijfeld om een walvissentocht te doen, maar dat is 500ZAR, je hebt geen garantie en het weer is niet ideaal. Daarbij hebben ze ons laten weten dat we in Hermanus (vlak voor Kaapstad) zeker walvissen kunnen zien gewoon vanop de baai. Dus goed, ik terug in mijn bed en nog een twee uurtjes geslapen. Toen ik wakker werd was het al veel beter, dus ik vermoed dat het ook wel met vermoeidheid had te maken en niet enkel met het drankgebruik van gisteren ;-) Iets gegeten en ons klaargemaakt. Om half 12 stonden we te wachten op de parking maar niemand te zien. We hebben gewacht tot 12u en besloten dan maar onze eigen gang te gaan om toch nog iets te zien van Knysna. Eerst naar de spar om brood en choco. En zalig, ze hadden hier vers gebakken brood met veel zaadjes!!! Terug aan het hotel kregen we te horen van de vrouw hier dat de jongens toch waren geweest om ons op te halen. Ze hadden telefoonnummer achtergelaten. Even gebeld en gezegd dat wij zouden vertrekken naar het waterfront. Ik zei al snel tegen Noëmi dat ze moest melden dat we te voet zouden gaan want ik kon toch nog wel wat frisse lucht gebruiken. Ze zouden ook afkomen naar daar. We hebben uiteindelijk van heel de dag niemand meer gezien of gehoord en zijn gewoon onze eigen gang gegaan. Naar het waterfront, rondgelopen in het stadje, wat gewinkeld, pannenkoekje gegeten, terug naar de kamer. We voelden ons allebei toch niet zo goed in ons vel en legden ons even op bed. Tv aangezet en de laatste Harry Potter begon net. Daarnaar gekeken en tegen dat die gedaan was, was het al bijna 7u. Tijd dus om nog even buiten te komen en iets te gaan eten. Beiden voelden we dat onze maag het best iets lichts kon gebruiken. We gingen naar het waterfront en zochten daar een restaurantje uit. Ik koos voor een visschoteltje met rijst. Best lekker. Daarna terug naar hier, douchke nemen en verhaaltje typen. Normaal zouden we vanavond met de mensen van gisterenavond naar de Zanzibar gaan, een cocktailbar, maar ik denk dat we nog teveel moeten recupereren van gisteren en we houden het dan ook maar bij die ene avond van gisteren.We zullen nog wel eens een stapje in de wereld zetten als we in Kaapstad zijn en we eens goed kunnen uitslapen ;-)
Hopelijk valt het weer morgen beetje mee want dan reizen we weer verder en staan toch ook weer een aantal zaken op het programma.
Vandaag is de dag van de vlucht. Toch wat gespannen sta ik op. Hoop echt dat alles goed verloopt want een vliegtuig nemen blijft toch altijd beetje spannend. Ook de auto moet binnen dus daar moet ook alles vlot verlopen. We kunnen op tijd vertrekken maar het is vrij druk op de autostrade. Ik voel wat stress opkomen maar we moeten rustig blijven. We vinden de luchthaven maar eerst moet er nog getankt worden. De auto moet met volle tank worden teruggegeven en dat was ons iets te laat ingevallen. We hebben geluk want aan de luchthaven is er een tankstation en gelukkig kunnen we van daar makkelijk naar het autobedrijf. Alles gaat heel vlot en ik denk dat we zelfs iets minder hebben moeten betalen dan we op voorhand dachten.
Nog tijd genoeg voordat ons vliegtuig opstijgt. Hier in de luchthaven hebben we mogelijkheid natuurlijk om geld te wisselen en aangezien ik toch wel wat euros had meegenomen lijkt dit ons nu het gepaste moment. Ik hoop echt dat ik nu toe kom tot aan het einde van ons verblijf. Er zijn wel nog een aantal activiteiten die we willen doen die wat geld zullen kosten en natuurlijk souvenirs en cadeautjes maar we zien wel. Gaan inchecken. Gewone bagage geen probleem, maar handbagage moest ik ook wegen. Mijn hart ging iets sneller slaan want er mocht slechts 7kg mee en met mijn laptop is dit zeker meer. Het mevrouwtje zei dan ook dat hij te zwaar was, maar al snel vroeg ze of er een laptop inzat en daardoor werd het toch zonder probleem toegelaten.
We hadden nog een groot uur te gaan. Door de bewaking, handbagage goedkeuren en wachten tot we op het vliegtuig konden stappen. Omdat wachten toch even kan duren gingen we nog ietske drinken. Om kwart voor 1 konden we dan op het vliegtuig en na een uurtje en een half waren we in Port Elizabeth. We gingen onze bagage halen en onze nieuwe auto. En inderdaad, nieuw is de auto wel. Precies één of andere chique voiture, past helemaal niet bij ons. Leren zetels met alles erop en eraan. Echt een lange auto, maar gelukkig met achteruitrijsensoren. En nog geen 3000km op de teller. Het merk is Cap ofzoietske en type Chery. Nog nooit van gehoord, maar amai. De vrouw van het verhuurbedrijf vroeg waar we heen moesten en legde uit hoe we op de goeie weg kwamen vanuit de luchthaven.
Helemaal onder de indruk van de auto (waar de pinkers trouwens aan de andere kant staan dus ik weer regelmatig mijn ruitenwissers aansteek) en de uitleg van die vrouw vertrokken we. Zonder nog even op onze kaart zelf te kijken. En dat was heel dom van ons. Volgens de routebeschrijving zouden we na 85km aan moeten komen. Maar toen we bijna aan 100km zaten hadden we nog steeds niet de juiste afslag gevonden. Na ongeveer 120km toch geprobeerd om ergens aan de kant te kunnen staan en de kaart erbij gehaald. En wat bleek, we waren helemaal de verkeerde kant uitgereden. Dus we moesten de 120 terug en dan nog eens extra 85km doen. VRESELIJK!! We kwamen dus pas laat toe op onze lodge die heel afgelegen lag. Het was zo goed als donker en ik had vreselijke honger omdat ik s middags niet echt had gegeten door de vlucht. Het meisje van de lodge zei ons hoe we aan een restaurantje konden geraken en wij dan maar weg. In de donker, helemaal afgelegen maar het gelukkig toch gevonden. En nog vrij lekker gegeten. Terug naar de lodge en ons bedje in.
Wist je trouwens dat:
-vliegtuigen hier in Zuid-Afrika ook LINKS opstijgen
-vliegtuigen van het witte product je even veilig naar bestemming brengen
Deze morgen moesten we St. Lucia verlaten. Omdat we morgen onze binnenlandse vlucht hebben en de auto moeten binnenbrengen vonden we het een goed idee om deze eerst even naar de car wash te brengen. We zijn gisteren in de namiddag nog gaan kijken maar hij was al dicht. Omdat we vandaag toch nog iets aan onze dag wilden hebben besloten we dan maar vroeg op te staan. Om 7u uit de veren om de auto naar de car wash te brengen. Jaja ik verklaarde mezelf ook zot, maar nu hebben we 40ZAR betaald en als ze hem van het autobedrijf te vuil vinden betalen we er 400ZAR voor. Na de car wash dus terug naar onze lodge om te ontbijten. We waren samen met het andere jonge koppel de enige die er blijkbaar waren voor het ontbijt. Al de rest was al vertrokken. Ook het andere koppel had wat minder goed nieuws. Ze hadden een uitstap voor vandaag geboekt maar het bleek dat die al om 6u deze morgen was vertrokken en zij wisten daar niks van. De lodge was dus echt prachtig maar ze moeten toch maar even gaan nadenken over hoe ze alles daar aanpakken.
Maar goed, rond half 10 stapten we weer in onze auto en ditmaal richting uMhlanga rocks. Eerst zouden we proberen om nog tot in Durban zelf te geraken vandaag maar we werden door een aantal mensen gewaarschuwd dat dit toch een gevaarlijke stad is. Toen we na een goeie 2u rijden hier aankwamen in de Honey Pot besloten we om gewoon uMhlanga te verkennen ipv Durban. Misschien wel jammer want ik denk dat Durban toch een speciale stad is, vrij Indisch getint. Maar we spelen maar beter op veilig zeker. En ondanks dat we een lange rondreis maken door heel het land zullen er nog heel veel plaatsjes hier in Zuid-Afrika zijn die we niet hebben kunnen verkennen.
Een wandeling langs de kust. Bewonderen van de prachtige zee die op de rotsen slaat. Kijken hoe een paar surfers de golven trotseren. Terrasje doen. Maar ook het aanpassen aan het drukke leven. We zijn precies in een andere wereld terechtgekomen. De wereld van het stadsleven, het toerisme. Beetje rondgewandeld en dan terug naar ons guesthouse. Hier nog wat van het zonnetje genoten aan het zwembad. In een ligzetel met wat muziek en een boekje. We moeten er toch voor zorgen dat we ons bruine kleurtje een beetje onderhouden voor als we in het kille en koude België terugzijn.
We hebben hier ook elk een aparte kamer met dubbel bed! Blijkbaar was er gereserveerd voor een twin kamer (met twee bedden dus), maar aangezien die er niet zijn en er anders geen gasten hier aanwezig zijn vanavond hebben we elk ons eigen kamer gekregen. Best wel eens goed hoor, zo wat privacy! En natuurlijk kan ik dan vanavond opnieuw alleen in een dubbel bed slapen en het is zelfs nog groter dan het vorige!!!
Deze avond dan gaan eten in een restaurantje die ons door de gastvrouw en heer werden aangeraden en ik beklaag het mij zeker niet!!! Het was echt héél lekker. En als dessert heb ik death by chocolate gegeten. Nu ja dood ben ik nog niet, daar is wel wat meer voor nodig. Maar het was echt heerlijk! Papa en tante Jo kheb aan jullie zitten denken hoor toen ik dit binnensmulde. Dit dessert bestond namelijk uit een warme chocoladataart/cake, overdekt met heerlijke chocoladesaus en een bolletje ijs. Super toch . Daarna moesten we even goed nadenken of we te voet zouden terugkeren naar de lodge of een taxi zouden nemen zoals de gastheer eigenlijk had aangeraden. Maar je moet weten dat het zeker nog geen km wandelen is. Eenmaal je de straat met restaurantjes en dergelijke uit bent moet je enkel een brug oversteken en misschien nog 100m wandelen en je bent er. Omdat we ons helemaal niet onveilig voelden en we het toch te stom vonden om een taxi te nemen voor zon korte afstand hebben we het te voet gedaan en we zijn er veilig geraakt!
Morgen moeten we dus onze vlucht nemen, hoop dat ik geen bagageproblemen heb en daarna zitten we al aan het laatste deel van onze reis. Nog even en het studentenleven begint weer, zal al heel raar doen denk ik.
Gisteren had ik echt niet zoveel zin meer om mijn computer nog aan te steken en een reisverslagje te typen waardoor ik vandaag dus even twee verhalen moet neerschrijven.
10 oktober
Na een zalige nacht in een dubbel bed tijd voor ontbijt. Na het ontbijt gingen we vragen wanneer we de culturele tour konden doen en dit kon al om 9u. De gids zou ons aan de lodge gewoon komen oppikken. Ok, nog een kwartiertje de tijd. Tandjes poetsen, truitje nemen, nog even naar het toilet en we konden vertrekken. Blijkbaar mochten we mee met zon open safari jeep. Ik vond dit al een beetje raar om daarmee een dorpje te gaan bezoeken maar goed. En ja hoor, al snel sloeg mijn rare gevoel over in onwennigheid. Met die open jeep reden we namelijk door het plaatselijke arme dorp waar de Zulus wonen. We kregen voldoende uitleg bij alles en zijn een paar typische Zulugebruiken en gewoontes te weten gekomen die ik wel vrij interessant vind. Maar gewoon rondrijden in dat soort auto gaf mij zo een onprettig gevoel. Als rijke toerist vanuit de hoogte een beetje kijken hoe de armere bevolking hier leeft. Het overgrote deel van de beelden komt overeen met wat we al gezien hadden in Mamadila (wijk waar Baby woont). Ook mochten we een kijkje nemen in het daycare center en in de lagere school. De kindjes van het daycare center begonnen onmiddellijk een dansje op te voeren. Vrij gemaakt en echt gericht naar ons toeristen. Daarnaast hebben we dan ook een vrouw aan het werk gezien in een typische hut die matjes vlecht. En dan een kamertje waar de toverdokter zeg maar haar werk doet. En een typische Zuluhut van vroeger waar we werden ingewijd in een aantal gebruiken en rituelen. Het is bij deze bevolking zo dat de man zijn vrouw koopt door 11 koeien te betalen aan haar vader (een dochter van het dorpshoofd kost 25 koeien en een dochter van de Koninklijke bevolking zelfs 125). De man kan meerdere vrouwen hebben, maar dan moet hij dus telkens de koeien kunnen betalen en voor iedere vrouw een apart huis bouwen. Hij mag ook geen voorkeursvrouw hebben, maar ieder moet dezelfde behandeling krijgen en dezelfde cadeaus en dergelijke. De man leeft dan in zijn hut en hij kan s avonds één van zijn vrouwen uitnodigen om bij hem te komen slapen. Ieder slaapt aan een kant in de hut, want een typische Zuluhut bestaat uit een vrouwen en een mannenkant. Wanneer de man dan zin heeft in seks dan slaat hij met een speciale stok op de grond. De vrouw moet dan naar de kant van de man kruipen waar het spel plaatsvindt en wanneer het game over is dan kruipt de vrouw terug naar haar kant. Dit ritueel kan blijven duren totdat de man bevredigd is (vrouwen zullen de smoes hoofdpijn hier dus niet kunnen gebruiken). Dit hele ritueel is gelijkaardig als wat we zagen bij het volk in Swaziland. Ik ga dus eens moeten proberen nagaan of dit van een zelfde soort stam komt of hoe dit zit . Verder is er ook een heel ritueel rond de overgang van jongen naar man zeg maar. Op de leeftijd van 16jaar worden de jongens meegenomen naar de bergen. Daar krijgen ze uitgelegd hoe ze een vrouw moeten versieren en dergelijke. Terug in het dorp worden knappe jonge meisjes verzameld en op een rij gesteld. Deze meisjes hebben enkel een minirokje aan (zonder ondergoed) en moeten dan voor de jongens dansen. Op deze manier wordt nagegaan of alles wel werkt bij de jongens. Wanneer ze echter geen erectie krijgen bij het zien van dit alles dan wordt die jongen in kwestie terug mee de bergen in genomen voor ja verdere les ofzoietske .
Er zijn bij deze bevolking dus heel veel geloven en rituelen die ze in acht proberen te houden. Ze geloven zeer sterk in hun voorvaderen en ouderen, in geesten en toverdokterij.
Na onze culturele tour werden we teruggebracht naar de lodge. Het was ondertussen bijna middag dus eerst even naar de Spar om wat inkopen zodat we onszelf konden voorzien van een lunch. Ik koos eens voor sandwiches met kruidenkaas ipv boterhammen met gewone kaas. De lunch begint mij toch stilaan tegen te steken maar ja.
Na de lunch was het dan tijd om toch even die zee te gaan opzoeken. De Indische oceaan wil ik wel eens van dichtbij zien. En ik had ook echt effe nood om uit te waaien want had even een dipje en moeilijk moment. Twee maand hier zitten zonder uw vrienden, familie en voornamelijk Timmy, alles moeten delen met één en dezelfde persoon die je eigenlijk niet echt goed kent en dit dan nog in een toch wel heel ander land en ritme begint soms zijn tol te eisen ..
Een klein halfuurtje wandelen en we waren aan zee. En wat een prachtig zicht. De zee is veel blauwer, de golven hebben wit schuim ipv grijs en je kan zo ver kijken! Geen lelijke flatgebouwen die het zicht belemmeren. Gewoon echt mooi. Het zand is hier wel heel lastig om in te lopen en de zee zelf was vrij woest, maar het deed deugd. Stukje gewandeld met de voetjes int water, schelpjes gezocht, even gewoon gezeten en genoten van het lawaai, het water en het zonnetje en dan de wandeling verder gezet. Een mooi toertje gewandeld en vanuit de verte nog een hippo kunnen spotten. Terug aangekomen zagen we een bekende terug. Kees en Map, het Nederlandse echtpaar die we in Thornhill, de private game lodge, hadden ontmoet zaten hier blijkbaar ook terug. Even met Kees gepraat en ondertussen kennisgemaakt met een ander Nederlands koppel die iets meer in de buurt van onze leeftijd zitten. Daarna tijd voor de douche en zien om een hapje te gaan eten. Het is echt zalig om alles te voet te kunnen doen van hier!
Wij waren al vrij vroeg terug op de kamer en zaten nog wat te lezen toen we plots gebonk hoorden en geroep dat de deur moest worden opengemaakt. We wisten niet wat er gebeurde maar omdat het toch even duurde gingen we een kijkje nemen. Bleek dat dat jongere koppel voor een gesloten voordeur stond. Het is namelijk zo dat s avonds het personeel hier allemaal huiswaarts gaat en wij als gasten hier alleen achterblijven. Ze doen daarbij ook de voordeur op slot waardoor je dus niet meer binnenkan. Ook wordt er niet verteld dat je langs de ene weg niet meer mag wandelen in de donker omdat er daar dan hippos lopen met als gevolg dat dat koppel even oog in oog had gestaan met zon beest wat toch best gevaarlijk is. Wij hadden dat nieuws gelukkig gehoord van een ander koppel dat hier zat, maar echt oplettend bij dit soort dingen zijn ze hier van het management dus niet. Het is een prachtig verblijf, maar er zijn toch een paar mankementjes zeg maar .
11 oktober
Vandaag zouden we een dagje strand inlassen. Omdat het moeilijk is om met zon warmte eten mee te nemen besloten we om deze morgen eerst nog even hier wat te relaxen, niet te laat te eten en dan richting strand. Dus wat staan praten met het jongere koppel hier, naar de winkel om wat water (want het kraantjeswater heeft hier een vreselijke chloor smaak), nog wat lezen, aant zwembad zitten en dan tijd om te lunchen en ons klaar te maken. Opnieuw te voet richting het strand voor wat we dachten een middagje genieten van zon, zee en strand. Maar amai, van zodra we op het strand waren wisten we al dat het niet goed zou komen. We deden onze bikini aan en legden ons op een handdoek, maar met veel pijn want het was zo hard aan het waaien dat je precies ter plekke gezandstraald werd. Echt niet plezant. We zijn dan ook een stukje verder gewandeld en hebben dan plaatsje gevonden wat verscholen in de duinen waar we tenminste niet werden gezandstraald. Het waaide echter nog steeds vrij hard en hier hadden we helemaal geen uitzicht meer op de zee. Ook wist ik alweer heel snel waarom ik nu eigenlijk niet graag naar de zee ga. Ik HAAT zand! Ik kan het echt niet verdragen om overal aan mijn lichaam zand te voelen. We besloten dan ook maar om terug te gaan en te zien om eventueel nog een terrasje te doen. Omdat ik wat last heb van mijn knie (misschien door gisteren in dat vreselijke doorzakkende zand te wandelen) besloten we dezelfde kortste weg terug te nemen zoals we er gekomen waren. Ik sta op een bepaald moment naar één of ander dood kevertje ofzo te kijken op het moment dat Noëmi een kreet slaat. Ik dacht van allé zo vies is dit dooie beest nu toch ook niet en kijk op, maar ze staat met haar rug naar mij en staart voor zich uit. En ook ik zie plots een fluogroene slang de straat over kronkelen. Nog geen 5m van ons vandaan denk ik. Ik moet zeggen dat ik de verdere terugwandel toch niet echt meer op mijn gemak heb gelopen.
Hier toegekomen eerst onder de douche gesprongen om toch van al dat hatelijke zand vanaf te zijn en dan een 4-uurtje gaan eten op terras. We kozen nogmaals voor baklava. Deze keer was het met ijs ipv met yoghurt en eerlijk gezegd was hij niet zo lekker als de vorige keer. Maar goed, we hadden ons 4-uurtje toch gehad. We konden eigenlijk ook gaan kijken hoe de krokodillen werden gevoederd, maar voor het geld die we daarvoor moesten betalen voederden we liever onszelf dan te kijken hoe anderen eten ;-)
Na het 4-uurtje teruggekeerd, nog wat gelezen en onze rugzakken eens opnieuw gemaakt. Maandag moeten we namelijk onze binnenlandse vlucht nemen en we moeten er toch voor zorgen dat we alles kunnen meenemen.
Nu ben ik net terug van een heerlijk avondmaal. We kozen voor een restaurant met de naam Braza en het is echt het beste van onze 3 avonden hier. Kozen voor een visbrochette met linefish en grote garnalen, met aardappeltjes in de schil en groentjes. Echt heerlijk! Daarna nog een chocomouseke om het geheel af te sluiten. Kon daar echt niet aan weerstaan en het was maar even 2 maand en 3 dagen (van op de trouw van Dappe en Davina) geleden dat ik nog chocomouse had gegeten.
Vandaag was weer een dagje in de auto. Deze morgen rond half 8 opgestaan en geloof het of niet maar ik was blij dat de wekker afliep. Lag al eventjes wakker en werd zowat onnozel omdat ik niet meer in slaap kon vallen. Toen de wekker dan eindelijk afliep was het tijd om op te staan en te gaan ontbijten. Na het ontbijt alles terug de auto in en richting Zuid-Afrika. We lieten vandaag Swaziland weer achter ons. Omdat we toch een 350km moesten afleggen besloten we niks meer te gaan bezoeken in Swaziland zelf. Wat we nog konden bezoeken waren opnieuw de craft kraampjes en de typische kaarsen die hier worden gemaakt. Maar dan is de verleiding voor dingen te kopen alleen maar groot en ik wil echt wachten tot na onze vlucht van komende maandag om souvenirs en kadootjes aan te schaffen. In een rechtstreekse rit dus naar de grenspost. Opnieuw wegen die ons door allerlei landschappen brachten. Buiten het verschil in uitzicht van woonwijken vond ik Swaziland niet zo spectaculair.
Aan de grens was het weer even zoeken. Dit zijn zo oude gebouwen daar en het staat niet echt aangegeven wat je moet doen of waar je moet zijn. Gelukkig onze weg gevonden (met de hulp van een agent die ons de weg toonde), stempels verzameld en toegangskaart om Zuid-Afrika binnen te mogen. Ditmaal hadden we geluk want de auto mocht zo binnen zonder nog eens 50ZAR extra te moeten betalen (want we in het binnenrijden van Swaziland wel hadden moeten doen).
En ook waren we na de grensovergang precies weer in de bewoonde wereld. Na twee dagen gsm-loos te zijn hoorden we al direct het geluid van onze gsm, we hadden weer ontvangt. Verder richting St. Lucia en de kust dan maar. Nu reden we toch wel een ander landschap binnen. Véél meer groen (bomen, struiken, gras) dan wat we hiervoor al hebben gezien. Onderweg nog even gestopt aan een marktje en gelukkig kunnen weerstaan aan al de hebbedingetjes. Misschien nog een geluk dat ik niet veel gewicht kan meenemen naar België en dat ik ook beperkt ben in wat ik meeneem want wat ze hier niet allemaal aan moois hebben van giraffenspulletjes, onbeschrijfbaar!
Aangekomen aan onze lodge! Kamer is weer super. We hebben blijkbaar de familiekamer. 2 enkele bedden en een dubbel bed. Waarvan ik toch het dubbelbed inpalm want dat mis ik wel zon beetje. De bedden zijn hier altijd ook zo kort waardoor ik al moeilijk op mijn buik of rug kan liggen want voeten liggen er altijd uit. Nu kan ik 3 nachten wat schuin slapen in het dubbelbed en zal dit dus wel lukken. Een badkamer met prachtig hoekbad en een douche. Verder nog een zeteltje en voldoende ruimte om nog wat rond te wandelen. En via de achterdeur komen we uit aan het zwembadje. Ideaal dus voor de komende dagen.
We zitten jammergenoeg wel nog een eindje van de zee. Te voet is het nog zon 45min stappen. Dit zullen we waarschijnlijk zaterdag eens testen. Morgen doen we normaal de cultuurtour waarbij we de Zulucultuur gaan ontdekken en een schooltje en weeshuis gaan bezoeken. Ben eens benieuwd. Voor de rest zal het wat minder zijn want onze portemonnee moet meewillen (zo kost walvissen spotten maar liefst 700ZAR).
Gelukkig zitten we wel op wandelafstand van één van de belangrijkste straten waar we veilig en wel heen kunnen om iets te gaan eten.
Ook na een weekje nog even mailtjes gecheckt en ik hoop dat mijn mailtje naar Timmy en mama en papa is gelukt want had wat problemen met mijn webmail precies. Nu ja, ik denk aan jullie! Wat blog betreft, ik hou deze verhalen nog steeds bij met het idee dat ik het voor al mijn trouwe lezertjes schrijf, maar misschien dat dit pas na mijn terugkomst een plaatsje op het net zal krijgen Nu ja voor mezelf en mijn reisverslag is dit natuurlijk ook altijd leuk. Internet is hier namelijk niet zo goedkoop en ja ik kan mijn geld wel iets beter gebruiken. Blog opladen neemt dan ook iets teveel tijd in beslag. Maar ik blijf aan jullie denken ;-)
Vandaag hadden we een extra dagje in Swaziland. We besloten van de auto te laten staan en gewoon ons dagje hier op het terrein door te brengen. Zo zouden we wat geld uitsparen en konden we eens goed uitrusten ook. Deze morgen rond 8u opgestaan en gaan ontbijten. Dit moesten we wel doen aangezien je maar tot 9u kan ontbijten. Ik wou echter zo graag nog eens uitslapen dat ik na het ontbijt terug in mijn bed ben gekropen en erin heb gelegen tot rond 11u, zalig! Daarna even in een ligstoel aan het zwembad, mp3 speler in de oren en op een leuk muziekje beetje lezen. Lezen, kuieren, gezellig relaxen. Rond 13u dan een boterhammetje gegeten hier op het bankje voor onze slaapkamer. Eten nog even laten zakken en daarna gingen we een wandelingske maken. Er staan hier namelijk drie wandelingen uitgestippeld dus we besloten even sportief te zijn en de natuur wat op te zoeken. Best grappig want ik was nogal wandelachtig gekleed (beige sportief broekje, wandelschoenen) terwijl Noëmi er lekker toeristisch bij liep (kort geel kleedje met sandaaltjes onder). Vond het best wel grappig zicht. Maar was een mooi wandelingske. Een klein uurtje, door bos, over rotsen, berg op en berg af en met mooi uitzichten over het dal en de bergen!
Terug op onze verblijfplaats toegekomen was het eerst tijd om wat suikers binnen te krijgen. Een frisse cola met zon typisch koekje. Zo was ik al snel weer helemaal op krachten. Nog even de ligstoel aan het zwembad gaan opzoeken. Het waait vrij hard en het water is nog geen 20° dus toch maar iets te kou om te zwemmen, maar ernaast liggen met een boekje heeft ook al een heel ontspannen gevoel. Nu dus even verhaaltje typen, dan douchke nemen en tussen 19u en 20u gaan we hier gaan dineren. Ben echt eens benieuwd wat we gaan voorgeschoteld krijgen, maar dat schrijf ik dus later wel neer.
Deze morgen met toch wat pijn in het hart trees too moeten achterlaten. Ik vond dit best een mooie lodge en heel vriendelijke mensen. Jammer dat het weer ons gisteren niet meezat want hier zou ik echt wel kunnen relaxen. Maar goed, richting Swaziland dan maar. De vrouw van de lodge had gezegd dat we zeker moesten kijken om tussen de grens van Zuid-Afrika en Swaziland het typische dorpje te bezoeken en vragen achter de show.
Aan de grens gekomen en toch even goed moeten zoeken want duidelijk is het daar allemaal niet. Maar goed, we parkeerden de auto, gingen om onze stempel en dan het typische Swazi dorpje even gaan bekijken. Ook daar werd je een beetje aan je lot overgelaten. We dachten dat we er zomaar binnen konden lopen, maar we stootten op een groep Denen met hun gids en een plaatselijke gids van het dorpje. Hij vroeg ons wat we wilden en we zeiden dat we graag de show zouden zien. We hadden geluk want we konden gewoon aansluiten bij deze groep. Ik had het gevoel dat het dorp en de rondleiding en show vooral voor groepen was, maar gelukkig konden we dus ook alles zien. Hoe zon typisch dorp eruitziet en hoe het is opgebouwd. Een paar gebruiken van de Swazis en op het einde de show met zang en dans. En bij het tweede deel van de show werd er gezegd dat er mensen uit het publiek zouden worden meegetrokken om te dansen. Noëmi was slachtoffer nummer één en ik dacht mij te kunnen verstoppen door haar te filmen, maar onze gids van ervoor kwam er mij ook uitpikken. Gelukkig wast nog een aangename verschijning en een vriendelijke jongen en mocht ik samen met hem dansen op the lion sleeps tonight van The Lion King natuurlijk (misschien moeten we dit wel uitroepen als DE film van ons verblijf hier, want gisteren in het kruger hadden we wel nood aan de muziek uit de film). Noëmi heeft op het einde nog de cd gekocht en hierbij wordt ook de groep gesponsord want ze trekken namelijk af en toe naar Europa om hun muziek aan de mensen te laten horen. Zo waren ze vorig jaar zelfs in België en gaan ze op het einde van deze maand naar Frankrijk. Maar goed, deze eerste culturele kennismaking met Swaziland hadden we ook gehad en we konden het echte Swaziland binnentrekken. Maar eerst nogmaals een grenspunt. Stempel van Swaziland zelf nu en weg waren we. Althans dat dachten we, want blijkbaar moesten we voor de auto ook nog eens betalen. DUS terug achteruit, parkeren en auto gaan aangeven en betalen. En dan tweede keer voor het hek en het werd opengemaakt. Op het eerste zicht vond ik dit land niet zo spectaculair anders dan Zuid-Afrika zelf. Het is misschien wat groener, maar in Z-A heb je ook heel groene gebieden. Heuvelachtig, maar dat hadden we al meegemaakt. Misschien dat het verschil wat zit in de wijkjes ofzo. Zien er wat kleiner uit en nog niet echt de echte krottenwijken met golfplaatsjes en ander afval gemaakte huisjes gezien.
We reden een lange weg door de bergen met leuke uitzichten. We stopten aan een plaatsje met een zicht over het dal. Hier zouden we eerst iets eten, maar jammer genoeg zaten er twee heel grote groepen in het restaurant dus besloten we maar verder te gaan. Gelukkig kwamen we nog net op tijd een bordje restaurant tegen die we konden volgen voordat we zouden sterven van de honger. Via een zandweggetje kwamen we terecht bij een lodge met zeer leuke huisjes waar we in het restaurant iets konden eten. Ik koos voor een broodje met zalm.
Vervolgens reden we naar een glasblazerij. We konden van op een balkon een kijkje nemen in het atelier. Het was er vreselijk warm, maar konden mooi zien hoe alles werd gemaakt. Ze hadden er prachtige dingen, maar natuurlijk niet direct bestemd voor onze portemonnee en daarbij is het ook niet echt evident om een kunstwerkje in glas mee te vervoeren via het vliegtuig in een rugzak
Dan maar verder naar onze lodge. Maar toen begon het. De wegomschrijving die we hadden gekregen was helemaal niet goed. We zaten van bij het begin al verkeerd. Niks van op de beschrijving klopte. Stuk moeten terugrijden. Zoeken naar de juiste afslag, want er waren er precies teveel met die naam op. Vreselijk. Uiteindelijk kwamen we in het centrum van de stad terecht, maar de wegomschrijving klopte dus langs geen kanten. Gevolg: int midden van een stad terecht komen, waar je moet zoeken, waar iedereen zijn eigen verkeersregels begint uit te vinden = stress! Uiteindelijk toch de goeie weg gevonden. Om aan de lodge zelf te geraken moesten we eerst nog over een zeer slechte weg, waar ze tevens aan het werken waren (om de weg beter te maken), maar waardoor er stuk was afgezet en het toch even slikken was om door te rijden. Ook hier aan de lodge was het niet alles want het gaat hier goed omhoog en de wegen zijn echt niet super. Zelfs het parkeren gaf ons even een bang hart. Ik draaide namelijk ergens op waar het blijkbaar te hoog was en de auto maakte een vreselijk schrapend geluid. Op eerste zicht niks te zien van schade, hopen dus dat er morgen geen plas ofzo onder ligt.
We hebben dan ook maar besloten om ons hier morgen in de lodge zelf bezig te houden. Hopelijk laat het weer het toe. Beetje uitrusten (want rondreizen is lastiger dan ik dacht), misschien wandelingske maken, beetje zwemmen, Opt gemakske dus en liefst zonder auto ;-)
De dag voor het krugerpark. We werden al vroeg gewekt en toen ik even een eerste blik op de buitenwereld legde zag ik de buurvrouw een eindje verder staan met haar fototoestel. En ja hoor, een giraf met 2 jonge giraffen waren daar lekker aan het ontbijten. Ook even goeiedag gaan zeggen, fotootje getrokken en toen was het tijd om zelf ook wat te ontbijten. Na het buikje te hebben gevuld, was het tijd om deze prachtige plaats achter ons te laten.
Een uurtje rijden en we arriveerden aan de Orpen Gate. De poort om het park binnen te gaan. 306ZAR betaald om beide binnen te mogen (dus dat is per persoon 15euro wat goed meeviel vond ik, dacht dat het meer zou zijn). En starten met wild spotten. Je mag door het hele park maar 50 rijden en we moesten toch een behoorlijke weg afleggen dus treuzelen moesten we niet doen. Wild zoeken tussen de struiken, op de vlaktes, aan het water, is best lastig. Maar we mogen best trots zijn met het resultaat.
-Heel veel prachtige giraffen natuurlijk
-Olifanten
-Een groep leeuwen die een prooi aan het oppeuzelen waren (wel iets moeilijker te zien, maar we hebben het gezien!)
-Een hyena die ook lekker aan het smullen was van één of ander hertachtig diertje
-Buffels
-Zebras
-Wrattenzwijntjes (Pumbas zoals we zeggen cf The Lion King)
-Nijlpaarden
-Krokodillen
-Impalas met hopen
-En natuurlijk nog allerlei andere soorten hertjesachtigen
-En heel veel vogels
Na een tocht van ongeveer 7u door dit prachtige park met toch veel verschillende soorten landschap, moesten we nog een klein stukje rijden naar onze lodge en hier ben ik nu. Het is hier een prachtig verblijf met een super mooi zwembad en heerlijke relaxplaats maar jammergenoeg kan ik daar niet van genieten aangezien het weer vandaag echt niet goed is. Afgelopen nacht heeft het zelfs goed geregend. Heb nog steeds geen regen echt gezien, maar het heeft dus al geregend tijdens mijn verblijf. Hopelijk schijnt morgen de zon opnieuw.
We hebben hier in de lodge zelf avondeten gegeten. Toch buiten kunnen zitten onder een afdakje, maar zeker niet kou dus toch nog echt het vakantiegevoel. Noëmi en ik zijn beiden voor de chicken potjie gegaan. Een stoofpotje met kip aangevuld met rijst, boontjes en pompoen. Echt super lekker! We hadden wel zin in een dessertje en één van de keuzes was Baklava. Geen idee wat dit was en de ober zei dat we het zeker lekker zouden vinden, dat het iets zoet was. Dus zoet dat past heel goed bij mij samen en ik besloot dit dan ook te proberen. En amai, heb er geen spijt van. Het waren een soort bladerdeegrolletjes gevuld met iets speculaasachtig (in ieder geval met kanaal) met daarboven Griekse yoghurt en honing. Echt lekker! En volgens de ober iets typisch voor Zuid-Afrika dus dat is altijd leuk.
Deze morgen werden we niet om 6u maar om 5u30 gewekt voor de wandeling. Met kleine oogjes uit bed, maar had er zon zin in. Nog een theeke drinken, zien we plots al geen giraffen doodleuk voorbij wandelen. Mijn dag kon al niet meer stuk! Dan tijd om de streek hier beetje te verkennen. We waren met een groepje van 7 dus dat viel heel goed mee. De gids gaf ons uitleg over bomen die heel gezond zijn en bepaalde ziektes kunnen genezen. Deze noemt de Aloë (maar tis niet de Aloë vera). Deze boom (eigenlijk ook beetje cactusachtig) gebruiken de zwarte Afrikaanse vrouwen ook om hun kinderen te doen stoppen met borstvoeding. Ze breken een punt af, smeren het sap rond de tepel en dit heeft zon vieze smaak dat het kind niet meer verder drinkt. Ik vond dit wel interessant om te weten. Een andere boom was dan weer een zeer giftige. Als je het melksap van die boom aanraakt en in je ogen wrijft kan je blindt worden. Opnieuw een andere boom wordt gebruikt als tandenborstelboom. Zo noem ik hem maar. Ze breken kleine stukjes tak af om erop te kauwen en over hun tanden te smeren om zo ja uw tandjes mooi te maken hé! Hebben dit ook even geprobeerd en of uw tanden nu echt proper worden weet ik niet, maar tis een goed alternatief voor als je uw tandenborstel bent vergeten ;-) Verder hebben we wat uitleg gekregen over bepaalde dieren, over sporen, over termiethopen die eveneens gebruikt worden als schuilplaats voor dieren. De termieten maken een grote hoop. Dan komt er een aardvarken de beestjes opeten. De termietenhoop wordt verlaten en dient als huisje voor dieren. Er heerst hier zelfs een dag- en nachtploeg. Overdag leven er vaak hyenas in die s avonds worden afgelost door de wrattenzwijntjes. Op het einde vertelde hij dan nog een verhaal over een boom die een nogal religieuze betekenis heeft voor de Zoeloes. Het is namelijk zo dat deze stam er in geloofd dat je de ziel van een overledene moet meenemen naar zijn rustplaats. Als er dus een ongeluk gebeurd langs de weg, moet je via een heel ritueel en een tak van die boom de ziel meetrekken naar de rustplaats. Als je dit niet doet, blijft de ziel er rondspoken en zal er ieder jaar op dezelfde plaats een ongeluk plaatsvinden. De gids leek dan ook heel overtuigd dat dit de oorzaak is van de vele ongelukken tegenwoordig in Zuid-Afrika. Aangezien er nu een gemixte cultuur is worden deze rituelen niet meer uitgevoerd met alle gevolgen van dien.
Maar het toppunt van deze morgen, je raadt het misschien wel al, zijn toch de giraffen. We hebben op nog geen 20meter afstand van die reusachtige beesten gestaan. Er stonden er twee voor mijn neus. En even later heb ik ze in de verte nog gezien met 3. Echt zo zalig. De gids wist ons natuurlijk wel te vertellen dat de beestjes niet zo heel bang meer zijn. Het is hier een privé game reserve met verschillende lodges waardoor de beesten hier gewoon zijn geraakt aan mensen. Ook hebben we enkele impalas gezien. Voor de rest is het nog even afwachten. Nu zijn we van de rust aant genieten (wel jammer dat de zon niet schijnt) om dan rond 14u te genieten van een lunch en om 15u30 worden we meegenomen op een game drive op zoek naar de big five. SPANNEND!
De game drive was best leuk, maar ik denk dat ik er toch net iets meer van had verwacht. Na ongeveer een 45min rondrijden in zon open truck zagen we plots een Cheeta met haar 3 jongen. Best mooi om te zien. Je blijft daar dan een minuut of 10 stilstaan, andere gamers komen er ook bijstaan en fotos worden genomen. Dan opnieuw verder. Het was precies niet zo evident om veel wild te zien te krijgen. Af en toe eens een hertje of bokje ofzo (lijken ook allemaal zo goed op elkaar). Tot we na lang wachten een groep neushorens zagen verschijnen. We gingen er echt super dicht bijstaan. Iets later zijn we dan nog eens een neushoorn tegengekomen en die heeft op denk ik nog geen 5meter van mij verwijderd gestaan. Net voor het donker werd hadden we ook nog het geluk om een olifant te ontmoeten. Daarna reden we naar een ietwat open plekje en deden we een kort aperitiefje tussen het wild en onder de sterrenhemel. Daarna richting onze lodge. En op die open truck was het toch wel best koud!
Aangekomen in de lodge was het tijd voor het avondeten. En dat was maar goed, want begon toch wat honger te krijgen. Deze keer waren we met een veel kleinere groep waardoor het eten gewoon aan tafel werd geserveerd en niet in die gezellige kring zoals avond ervoor. Het was best lekker opnieuw. En we kregen zelfs iets typisch Afrikaans, een gehaktschotel (babotie ofzoietske). Na deze maaltijd nog een douchke nemen en ons bed in want morgen wordt het alweer vroeg dag. Om 7u ontbijten zodat we zeker op tijd aan het krugerpark zijn.
Deze nacht gelukkig geen last gehad van mieren. Ook het lawaai waar ik voor vreesde bleef uit. Toen ik even naar het toilet ging zag ik iets op de muur zitten en bij een dichtere kijk zag ik dat het een geelkleurige gecko was. Best grappig om te weten dat die in de kamer rondlopen terwijl je ligt te slapen.
Deze morgen viel het ontbijt goed mee. We zaten er eerst helemaal alleen, later kwam een Nederlands echtpaar ons vergezellen en we zijn die hier vanavond ook weer tegen gekomen. Heel vriendelijke mensen en leuk om zo eens te kunnen babbelen.
Vertrokken bij ant en elephant en weer de bergen in. Berg op en berg af tot aan Mac Mac Pools. Daar hebben we de omgeving eerst even verkend en hebben er wat rondgewandeld. Prachtige natuur en het water is zo rustgevend. Jammer dat we op rondreis zijn en er geen hele dag konden verblijven. Noëmi wou toch even van de gelegenheid gebruikt maken om een frisse duik te nemen. Voor mij was het niet fris, maar koud dus besloot ik om toch maar mooi van op het droge toe te kijken.
Even een heel klein stukje verder rijden tot aan de Mac Mac falls. Ja een waterval zonder meer. Mooi uitzicht en waterval is altijd wel spectaculair zeker, maar verder heb ik hier niet veel meer bij te vertellen. Na onze wandeling naar de waterval toch nog even langs de kraampjes gelopen op de parking. Een tweede souvenirtje (eerste giraf!) is nu in mijn bezit. Ik heb besloten om mij toch een beetje te proberen inhouden en kadootjes die koop ik wel in Kaapstad (als ik nog geld overheb tenminste ;-)).
We zetten onze weg verder naar Pelgrims rest. Dit is een oud goudzoekersdorpje die nu is beschermd en uitgeroepen tot openluchtmuseum. De huisjes zijn dus van in de tijd dat ze er goud zochten dus dat is wel leuk, maar anders is het er echt véél te toeristisch.
Onze weg zette zich verder in de richting van Graskop. We zochten er de Spar op om een stukje brie te kopen. Brood hadden we nog dus langs de straat zochten we een klein grasplekje om te picknicken. Daarna nog even rondgelopen en super mooie heel grote giraffen gezien. Moest ik zoiets kunnen importeren naar België, ik zou niet twijfelen. Het was gewoon prachtig! Daarna nog terrasje gedaan en pannenkoekje gegeten om vervolgens de auto weer op te zoeken voor ons laatste stukje van de dag. We besloten Gods Window en blyde River canyon niet meer te doen aangezien we dit al eens hebben gedaan met broeder Luc en het toch ook voor alles weer inkom is.
We reden opnieuw langs prachtige wegen met enorme vergezichten. Mooie rode zandbanen, bergen in de verte, af en toe een meertje. Echt mooi. Plots kwamen we in een iets drukker gebied en amai wat hebben we toen geluk gehad. Er stond een koe langs de weg (wat hier niet abnormaal is) en op het moment dat ik zon 10m van dat beest verwijderd ben, begint het doodleuk over te steken. Remmen zou zeker niet meer gelukt zijn dus gelukkig dat er geen tegenligger afkwam en dat ik het beest nog net op tijd veilig kon ontwijken. Nu is dit wel een grappige ervaring, maar op moment zelf sloeg mijn hart toch al snel een paar 100 slagen sneller.
We kwamen in de buurt van onze eindbestemming en tevens bestemming voor de komende twee nachten. Een verkeersbord duidde aan dat we 40 km verwijderd waren van de Orpen Gate. Dit is de ingang van het Krugerpark die we maandag zullen nemen. We zijn dus heel dicht bij de wilde dieren en ook giraffen!! En ik moest al helemaal niet lang wachten op mijn tweede giraf hier in Zuid-Afrika. We reden langs de verschillende privé parken toen plots Noëmi riep dat ik mij moest omdraaien omdat er een giraf super dicht bij de baan stond. En inderdaad, daar stond hij. Hij keek ons heel lief aan en ik smolt helemaal weg. Vervolgens moesten we een zandweg in die er echt slecht bijligt, maar dat is allemaal zo erg niet want was het niet dat we na misschien 2km plots 2 baby giraffen en een volwassen exemplaar zagen staan. Lekker aan het eten. Het is zo zalig om die prachtige beesten van zo dichtbij te zien. Ook aapjes en bokjes zijn ons al opgevallen.
Na even zoeken merkten we dat we de grote zandwegel moesten inruilen voor een veel kleiner, smal zandweggetje. Ik vond het zelfs een beetje eng om te rijden, heel fel op en neer en als je iemand tegen zou komen = probleem. Maar al snel kwamen we aan in de Thornhill Safara lodge. We kregen hier een super ontvangst. Het is hier gewoon zalig. Echt vakantie. Het is hier zo ja heel gezellig en familiar. Het was hier nog zeer rustig omdat de andere vakantiegangers bijna allemaal nog op safari waren. We besloten het zwembad op te zoeken. Het water was nog veel te kou om echt in te zwemmen, maar we hebben er toch wel tot aan onze middel ingestaan en kregen een glaasje fruitsap als ontvangst. Best gezellig.
Ik kwam het Hollandse echtpaar opnieuw tegen en daar hebben we dan even mee staan praten, tot het tijd was om snel een douchke te nemen aan naar het avondeten te gaan. Dit was met iedereen samen. Een kampvuur in de midden, allemaal errond aan een tafeltje, heel lekker eten en echt gezellig.
Ook al twee everzwijntjes en hertjes over terrein hier zien lopen. Echt zo naast het zwembad enzo. Verder heb ik deze avond gehoord dat er hier paar nachten terug een jachtluipaard een hertje had gevangen zon 100m hiervandaan en dat er hier gisterenmorgen een giraf stond. Zalig toch.
Straks slapen onder een muskietennet dus dat is ook alweer een belevenis.
Om 6u eruit dan voor onze eerste ochtendwandeling door de wildernis (kijk er naar uit)!
Vandaag stond er een lange rit voor de boeg. Eerst dus even een stevig ontbijt gaan nemen zodat we er goed tegen kunnen. En een stevig ontbijt was geen enkel probleem. Het was echt heel verzorgd en er was van alles en nog wat. Zeker een 8,5 waard (10 is pas mogelijk als er ook choco bij is). Na het ontbijt alles terug in de auto proppen en weg waren we. Eerste stuk was wat saai, gewoon autostrade. Maar daarna begon onze zoektocht naar de Sudwala caves. Deze vonden we al snel en deze zouden we een bezoekje brengen. Het was ondertussen al 12u gepasseerd en we besloten eerst te picknicken. Boterhammetjes met kaas werden aan de auto naar binnen gepeuzeld en daarna naar de ingang van de grotten. We hadden geluk want er was net een toer begonnen dus we konden nog snel aansluiten. Een heel grappige gids leidde ons rond in de grot en verschafte ons de nodige uitleg. Op een bepaald moment scheen hij met zijn zaklampje omhoog en daar zagen we een hele nest vleermuizen. Ik moest direct aan mama denken want die beestjes hingen daar mooi omhoog en af en toe fladderde er eentje weg of kwam er eentje aan gevlogen. Best grappig en ik schrok helemaal niet zo hard als van de vleermuis in onze gang in Pax. We moesten ook even gebukt een gangetje in om het daar eens te gaan bekijken. Was wel de moeite om eens gezien te hebben. Het dinosauruspark besloten we links te laten liggen want toerist spelen is echt wel al duur genoeg (zoals later deze dag blijkt!).
We moesten nog een eindje rijden tussen berg en dal. Op en neer gingen we, veel bochten, maar ook heel mooie vergezichten. Beelden die we niet kunnen uitleggen of vastleggen op foto, maar die zeker in mijn geheugen staan gegrift. We besloten ook nog even naar Hazyview te rijden. We passeerden dus onze lodge en reden verder. Maar Hazyview leek (langs de buitenrand toch) gewoon een drukke stad. We hadden er al 400km auto op zitten en dus al meer dan 6u onderweg. Ik was eerlijk gezegd echt moe en had niet zoveel zin meer om rond te lopen. Wou mij liefst ergens op een gezellig plekje zetten en even genieten van niksen. Noëmi was het hier gelukkig mee eens en we draaiden onze kar en reden naar de Ant en Elephant. Hier aangekomen was ik in de eerste plaats wat teleurgesteld. Ik dacht (naar aanleiding van de website) dat dit een super lodge zou zijn, maar het ligt er eerder verlaten en verwildert bij. Ook ons appartementje is niet alles. Beetje veroudert, maar het ergste zijn de mieren. Ok we zitten wel in een lodge met Ant als onderdeel van zijn naam, maar dat moet je hier precies wel heel letterlijk nemen. Ons terrasje zit vol met mieren en zelfs in de douche en in de slaapkamer kunnen we de beestjes makkelijk vinden. Maar niet getreurd, dit even gaan melden aan de receptie en onze vriend de DOOM spuitbus werd bovengehaald door een vriendelijke bediende. Hij spoot bijna 2 pullen van dat goedje leeg en daarnet heb ik een mierenvrije douche kunnen nemen.
Maar het restaurant waar we zo naar uitkeken heeft alles helemaal goedgemaakt. Vis gevuld met spinazie en mozerella samen met puree die nog eens vergezeld was van erwtjes en wat bloemkool gegeten. Het was echt heel lekker. Daarna nog een dessertje. Een bananasplit die volgens de menukaart met caramel wordt geserveerd, maar ik heb er toch maar chocoladesaus bij gevraagd. En dit alles sloten we nog even af met een glaasje amarula. Het heeft ons echt gesmaakt. Echt vakantiegevoel om dit alles zo lekker onder het afdak, maar dus gedeeltelijk buiten, te kunnen opeten met de vogeltjes, sprinkhanen en andere diertjes op de achtergrond.
Toen we moesten betalen en de pot bovenhaalden viel ons wel op dat toerist zijn echt niet goedkoop is. We zullen dus goed in het oog moeten houden wat we echt nodig hebben en echt willen bezoeken enzo. Maar ja, we leven maar één keer en zijn misschien ook maar één keer in dat leven hier in Zuid-Afrika.
Deze nacht onze eerste nacht op hotel en ohjé wat een hel. Gelukkig hadden we een goeie film om te bekijken die tot rond kwart voor 1 duurde want zou ervoor toch geen oog dichtgedaan hebben. Eenmaal onze tv uitstond hoorden we klaarhelder de tv van de buren. Eén of ander belprogrammake met een vrouw met de meest irritante stem kon je perfect van bij ons meevolgen. En dat dus echt tot een stuk in de nacht. Om half 2 lag ik nog klaarwakker en omdat vandaag toch spannende dag zou worden en ik de slaap goed kon gebruiken besloot ik maar oordoppen te proberen. Maar oordoppen en Sharon, dat is een combinatie die echt niet werkt. Dat past niet in mijn oren en na 10min doet dat echt al pijn. Gelukkig heb ik laatste maanden voor ik vertrok naar hier wat geoefend met oordoppen als ik met de moto rij, maar daar voel je dat toch minder goed zitten dan wanneer je in uw bed ligt. Dus heb wel 5x die oordoppen erin gestoken en er weer uit. Uiteindelijk dan heel effe in slaap gevallen maar toen was ik een oordop kwijt. Later op die nacht dan weer wakker geschoten omdat het precies was of Noëmi héél luid lag te ademen. Maar dat was Noëmi helemaal niet. Het was opnieuw onze lieve buurman. Hij lag precies bij ons in bed. Echt vreselijk. Ook kwamen er in die lodge steeds gasten aan en hoor je de wieltjes van de valiezen doodleuk voorbij ons raam passeren. Veel slapen is er dus niet bij komen kijken. Deze morgen dan rond half 8 opgestaan en gaan ontbijten. Het ontbijt viel goed mee, we mochten niet klagen.
Dan alles opnieuw pakken (dat zullen we bijna dagelijks mogen doen natuurlijk) en daarna alles in de auto proppen. Ook hebben we ontdekt dat er een jong Hollands koppelke (onze leeftijd) ook met diezelfde maatschappij hier zit en een huurauto hebben. We hebben ze niet meer gesproken dus weten niet of ze dezelfde rondrit doen, maar misschien komen we ze dus nog tegen.
Al vrij vroeg naar bestemming 2 vertrokken. Een kleine autorit stond voor de boeg (40km). Ideaal om nog een beetje te oefenen en de kneepjes van het autorijden hier onder de knie te krijgen. Ook de auto is natuurlijk wennen. Tis trouwens echt nog bijna een nieuwe. Spannend dus! Er staan namelijk nog maar 9000 en een beetje km op de teller. Hier in Natanja Guest House dan ook al vrij vroeg aangekomen. Ze lieten ons weten dat ons huisje nog niet klaar was omdat we zo vroeg waren, maar we konden al een kijkje nemen. En een huisje? Ja inderdaad, we zitten hier in een klein appartementje, twee slaapkamers (waarvan we er maar 1 zullen gebruiken natuurlijk), 2 badkamers, livingske en open keuken. Echt fantastisch! En alleenstaand dus geen last van buren vannacht (hoop ik). We konden onze bagage hier al veilig opbergen en we besloten Pretoria te gaan verkennen. We hadden gehoopt dit te voet te doen, maar blijkbaar was dat toch wel iets te ver. Dus dan maar de auto nemen. We kregen uitleg hoe we moesten rijden en een wegenkaart van Pretoria mee. Ok en weg waren we. De eerste stopplaats was het voortrekkersmonument. We zaten natuurlijk al totaal aan de verkeerde kant, even zoeken en kaarten lezen, maar we hebben het gevonden. Maar ja, monument = inkom betalen. En deze keer niet zoveel geluk zoals bij het apartheidsmuseum want hier hanteren ze geen studententarief. Volle pot betalen en al snel kwamen we tot de conclusie dat toerist spelen duur is en dat we dus goed moeten bespreken wat we effectief willen bezoeken en wat niet. Want zo spectaculair vond ik dat monument nu niet. Daarna richting stad zelf. En amai, het is echt wel een stad. Zooo een drukte! Ik moest echt heel goed uitkijken in het verkeer, maar het is ons gelukt. Hebben wel half de stad rondgereden vooraleer we een geschikte parkeerplaats hadden gevonden. Maar uiteindelijk onze auto veilig weg kunnen zetten op een gesloten parking met bewaking. En van prijs valt zoiets echt goed mee. We konden dus een stapje in deze grote stad zetten. Het Paul Kruger gebouw en standbeeld waren we met de auto al voorbij gereden en ja opnieuw gebouwen dus zo interessant was dat nu ook niet. Eerst iets zoeken om te eten en liefst eens geen Wimpy of andere fastfoodtent, want dat vind je hier echt op iedere hoek van de straat. We vonden een gezellig terrasje in een vrij rustige straat in vergelijking met de vorige en met een goeie menukaart. Ons buikje goed gevuld en nog relatief gezond voor zon 100ZAR samen, dus dat is elk 5 euro. Als we het zo kunnen volhouden zal het misschien al bij al nog meevallen van uitgaven. Daarna gingen we echt het stad in. Beetje rondlopen en op zoek naar de Unionbuildings. En we hadden ons precies toch wel beetje misrekent wat de afstand betrof. Het was een zeer lange wandel. Maar het weer viel goed mee en zo konden we toch tussen de plaatselijke bevolking lopen. Best gezellig. Het gebouw zelf vond ik op zich weer echt niks maar bon. We hadden ondertussen zon dorst gekregen en hadden een plakkaat van KFC gezien dus dat wil zeggen heerlijke brownie ijsjes. Na even zoeken deze dan uiteindelijk toch gevonden. Ons ijsje naar binnen gespeeld en een half literke water want dat was hoognodig. Daarna terug richting de auto. Veilig de stad uitkomen en naar ons verblijfplaatsje voor deze nacht. Nog even gestopt aan de Spar voor wat inkopen voor deze avond.
Leuke weetjes:
-Daarnet even mijn voetjes geschrobd met de kado van skills. En ze stralen en voelen lekker zacht aan
-Eerste herinneringske/souvenirke gekocht: namelijk een typisch vruchtbaarheidspoppetje (je weet maar nooit dat nog van pas moet komen)
-Dus ook voor de eerste keer moeten afbieden en tis ons aardig gelukt (twee zon poppetjes voor 30ZAR, terwijl eentje er normaal 25 koste)
-Geprobeerd met een typisch soort armband ook, maar dat is ons voorlopig nog niet gelukt aan de prijs die we willen blijven proberen dus!
Deze morgen hoorde ik de kamerdeur even opengaan, maar we lagen nog te slapen (allé slapen, ik lag wakker maar goed). Deur ging weer dicht. Om 8u liep dan de wekker af en stapten we uit bed. Ook Maria kwam toen al even kijken. Blijkbaar wist niemand precies wanneer we weg gingen, want later bleek dat de eerste bezoeker broeder Antoine was geweest. Ons laatste ontbijt bij de broeders, misschien wel onze laatste maaltijd ooit bij de broeders, peuzelden we naar binnen. Nog even alles in onze zakken proppen en tijd om afscheid te nemen van de laatsten. Broeder Antoine, de broeder van Tanzania waarvan ik de naam niet weet, Maria die ook al zo lief was voor ons, de hondjes en de tuinman en hup instappen in de auto. Broeder Motobi bracht ons weg. Zeer vriendelijke jonge gast. Jammer dat we hem eigenlijk niet beter hebben leren kennen, want tis wel ne grappigen. We moesten toch een uurke rijden voor we onze eerste bestemming zagen verschijnen. De Airport Game Lodge. Een gezellig verblijf aan de buitenrand van Johannesburg. Helemaal geen lawaai of hinder van de grote stad, midden in het groen en de rust. Echt vakantie. Kamers liggen in een halve cirkel en wij zitten met uitzicht op het zwembad. ZALIG! Aangezien we eigenlijk maar om 15u onze meet en greet enzo hadden wisten we niet goed wat er ons te wachten stond. Broeder Motobi stond erop om even mee te gaan tot aan de receptie om te zien of alles in orde was. En ja hoor, we hadden super veel geluk. Onze naam stond op de lijst van vandaag EN onze kamer was zelfs al helemaal gepoetst en klaar voor onze aankomst. Afscheid nemen van broeder Motobi en zo stonden we op onze eigen benen. En we zouden even beginnen met de toerist uit te hangen. Genieten van een theetje op het terras voor onze kleine maar gezellige kamer. Pizza besteld, want we hadden nog geen auto en we moeten toch iets eten hé. Besloten om 4 kleintjes te nemen (is zo een keuzemenu). Zo konden we van alles iets proeven.
Nog even op mijn bed liggen, want de zon gaf echt veel warmte. Ietske na 14u gaan zien waar Noëmi uithangt. Ze kwam net terug binnen en we legden ons beide toch even voor de deur op het gras op een matrasje te genieten van de zon met een leuk deuntje uit mijn mp3 speler. En geloof het of niet, ik ben hier al 7 weken met een weer die vaak boven de 30°C gaat en vandaag ben ik voor de eerste keer precies echt beetje verbrand. Misschien omdat ik nu meer toerist ben? Wie zal het zeggen
Om 15u kwam de man van het autobedrijf dan toe en direct erna ook onze meet en greet van het reisbureau waarmee we deze trip hebben gepland. Eerst alles in orde maken voor de auto. Vond dat die vent niet al te makkelijk deed. Direct ons eerste grote bedrag mogen betalen en gelukkig dat ik (in tegenstelling tot Noëmi) wel een Visakaart heb gekregen anders hadden we vandaag al problemen. Maar goed, we hebben een super auto. Een volkswagen Polo 4 deurs met alle luxe en meer. We hebben alle kleine schrammetjes en blutskes aangegeven want ze gaan er ons hier niet opleggen ze! En hopen dat we met deze wagen een veilige en super trip kunnen maken. Daarna de meet en greet. Een wat oudere man die hier geboren is maar perfect overkomt als een Hollander met accent en alles. Hij heeft ons alles goed uitgelegd, alles overhandigd en zo stonden we er alleen voor. Het grote avontuur voor de boeg. Achteraf wel gezien dat mijn achternaam op papier niet juist is gespeld, hopelijk zorgt dit voor geen problemen Maar om daar nu speciaal voor te gaan bellen en doen We zien wel, en anders is dat ook maar deel van het avontuur zeker?
We hadden geen zin om weer fastfood te bestellen dus vroegen we aan de receptie of er ergens een winkel in de buurt is. En de jonge kerel aan de balie zei dat er hier iets verder op de weg wel een winkeltje is waar beetje van alles te verkrijgen is. Hup in de auto voor de eerste test en naar de winkel. Ik wou de koffer even checken maar blijkbaar werkt het niet via het knopje, gelukkig krijgen we hem met de sleutel open. En toen we terugkwamen was het even zoeken hoe eigenlijk het klepke van de benzine opengaat, maar dat is ondertussen ook gelukt! Ah ja, één heel goed punt aan de auto. Ik zal de ruitenwissers niet nodeloos laten verslijten want de pinkers zitten aan de juiste kant = JOEPIE!!! In het winkeltje wat brood en kaas gekocht voor vanavond. Ook wat appeltjes en appelsap want gewoon water is niet zo mijn ding en ik had zon dorst vandaag. We hebben besloten om één keer per dag iets te gaan eten (wat ook allemaal goed meevalt van prijs) en dan één keer per dag picknicken ofzoietske zodat we onze prijs toch beetje kunnen in toom houden.
Terug op ons kamertje gekomen even alle papieren en kaartjes bekeken en toen kwam er een dame langs met twee potten Chinese soep. Ze hadden Chinees besteld maar soep dubbel gekregen en zo hadden we ons eerste kadooke van de dag. En iets extra buiten brood en kaas. Daarna besloten om de douche uit te testen. De douchestraal is beetje hard, maar had lekker warm water en theeft deugd gedaan.
Gaan eten in zon keukentje/zitplaats die hier ter beschikking staat. Onze soep opgewarmd en beginnen eten. Toen kwam er een koppel binnen die in Londen wonen. De man is wel geboren in Kaapstad. Sociaal als we zijn gesprek met hen gestart. Hen onze overschot van de soep gegeven. Kwestie van echt niks te verspillen en het resultaat is dat we op het einde hun twee colas kregen die ze hadden besteld maar vanavond niet meer zouden opdrinken en morgenvroeg nemen zij alweer het vliegtuig richting Botswana. Zo dit is dan ook ons nieuwe doel van de reis. Vriendelijk zijn tegen iedereen en wie weet zo hier en daar wat eten te pakken krijgen en onszelf wat geld uitsparen HAHAHA.
Ok en net voor ik dit verhaaltje wil afsluiten gebeurt er hier op de kamer ook iets grappig die ik niet mag vergeten. Het geluid van een boormachine in een hotelkamer om bijna 21u en dit terwijl je naar een spannende aflevering van CSI zit te kijken waar een hele familie werd uitvermoord (op een hotelkamer dan nog wel)! Noëmi haar blik was super!! We zullen nog veel meemaken denk ik ;-)
ik wou mijn eerste week van de rondreis online zetten nu ik de mogelijkheid heb, maar er liep blijkbaar iets verkeerd en stond beetje door elkaar wat ook niet handig is...
Nu ja, alles gaat dus goed met mij. Zijn deze middag toegekomen op onze eindbestemming Kaapstad en vrijdagavond hebben we de terugvlucht dus het zit er bijna op.
Aangezien we hier in het hotel GRATIS internet hebben zal ik deze week nog wel eens proberen wat verhaaltjes van de rondreis erop te zetten zodat jullie toch al beetje weten wat er allen is gebeurd voor jullie mij in levende lijve terugzien
Vele groetjes vanuit het zonnige Zuid-Afrika (ben vandaag trouwens verbrand, daarvoor moet je al 2 maand in dit warme land verblijven).
velen onder jullie zitten vaak te wachten op nieuws van mij! Ik heb niet overal internet en vaak is het heel duur waardoor het nog niet gelukt is om verhalen te posten. Ik zou er nu een paar opgezet hebben was het niet dat mijn tijd al bijna om is en ik echt nog een paar zaken moet regelen...
Nu ja, alles gaat dus goed met mij. Heb al weer één en ander meegemaakt. Ik hou iedere dag nog een blogverslag bij en van zodra ik kan zet ik deze allemaal online, dan kunnen jullie het avontuur (dan wel iets later) toch nog allemaal volgen
