De voorbije week begon met een blitsbezoek van Félicité. Van maandagnamiddag tot dinsdagochtend zou ze langskomen, langer ging moeilijk aangezien haar Antwerpse en mijn Franse lessenrooster zowat het tegenovergestelde zijn Ik had precies een langer verblijf in gedachten, want exact een uur te vroeg stond ik op het perron me af te vragen waarom zij nu niet uit die Thalys stapte.. Om dan vijf minuten en een wandeling langs de volledige trein later te beseffen dat ik me grandioos van uur vergist had en dat dat dus helemaal haar trein niet was Slimme Sarah. Dan heb ik me in maar een uur in de Quick bezig gehouden met het lezen van Le Monde, waarop ik door twee Franse jongens aangesproken werd dat ik die krant niet hoorde te lezen, want dat die voor zakenmensen was. Daar heb ik dan maar mooi tegen gezegd dat ik mag lezen wat ik wil en dat het nog voor school was ook, bemoeiallen.. Zo'n uurtje later stond ik dus weer netjes op het perron, en deze keer vond ik Félicité wel!
Woensdag was D-day: Disney-dag !! We hadden er zo lang over gedaan om een dag vast te leggen om naar Mickey en zijn vriendjes te gaan, was dat toch wel niet een vreselijk slechte dag zeker..? Ten eerste regende het al de hele dag. Normaal regent dat hier bijna nooit, en net nu moesten de weergoden daar weer even anders over denken. Daarbij kwam dat het wel nog steeds even koud was gebleven als daarvoor, toffe combinatie dus Zeker als je dan weet dat mijn schoenen ineens geen zin meer hadden om waterdicht te zijn. Ik heb even gedacht dat mijn voeten eraf vroren, tot ik ze daarna gewoon niet eens meer voelde. Aangezien er nog meisjes waren met dat probleem, hebben we ter plaatse nieuwe kousen gekocht (de onze waren toch doorweekt) en over onze droge sokken een plastieke zak getrokken voor we terug in onze schoen stapten. Ik was best fier op mijn inventiviteit en met Mickey aan de voeten gingen de laatste uren van de dag als nooit te voren . Een ongeluk komt nooit alleen, dus effectief, er was nog een tweede minpunt aan die woensdag: één van de twee vrienden die geen natte voeten had, had wel een flinke griep opgelopen de dagen ervoor die net dan begon door te komen, dus hij kon op een andere manier ook mooi afzien Maar al die negatieve puntjes worden duidelijk overstemd door Disneyland zelf De kerstsfeer was geweldig, overal lichtjes, muziek, toffe attracties, mooie decors, een parade, Minnie die we konden strikken voor de foto, en vooral: géén wachtrijen! Geen kat die op zo'n regenachtige weekdag beslist om naar een pretpark te gaan, dus wij mochten overal zo binnen en hebben alle attracties 1 tot 3 keer kunnen doen, en soms mochten we gewoon in het karretje blijven zitten omdat er toch geen volk was die de tour na ons wou doen. Zalig gewoon
Door al die kerstsfeer (er staat trouwens een enorme, heerlijk ruikende kerstboom in onze inkomhal!), zouden we bijna Sinterklaas vergeten. Blijkbaar kennen ze hem in Frankrijk, net als in vele andere landen niet. Je moet de mensen zien kijken als ik vertel dat Saint-Nicolas met zijn schimmel 's nachts op de daken rijdt en samen met Zwarte Piet cadeautjes voor de brave kindjes door de schoorsteen brengt. Als ik dan nog eens zou vertellen dat de stouten in de zak van Piet moeten, zouden ze ons helemaal een vreemd volk vinden. En tóch ging de Sint ook naar ons in Parijs komen Dus hadden we 's avonds mooi onze schoen voor de deur gezet. Bij gebrek aan een suikerklontje en een pintje, stak ik er maar een wortel, een prei en twee brieven in (één in het Nederlangs en één in het Frans he ). Toen we de volgende ochtend gingen kijken, waren we toch wel wat teleurgesteld... De volle drie snoepjes lagen er op ons te wachten, géén chocola, speculaas of mandarijntje dus! En het straffe was dat de Sint het nog gedurfd had om én mijn prei én mijn wortel én mijn brieven mee te nemen. Ik heb hem dus meer gegeven dan ik gekregen heb dit jaar! Misschien moet ik me maar eens de vraag stellen of ik wel braaf geweest ben dit jaar..
Ik had precies een langer verblijf in gedachten, want exact een uur te vroeg stond ik op het perron me af te vragen waarom zij nu niet uit die Thalys stapte.. Om dan vijf minuten en een wandeling langs de volledige trein later te beseffen dat ik me grandioos van uur vergist had en dat dat dus helemaal haar trein niet was 
