Hallo België De eerste schoolweek zit erop! De Sorbonne is één groot doolhof, ik vind er nog niets zelf zonder het aan de bewakers te vragen Laat dat nu al één van de speciale dingen zijn hier: bewakers op school. Zonder studentenpas kom je er niet in, en in het gebouw zelf lopen er dan ook nog eens zoveel bewakers rond dat je bang bent dat er bomalarm is ofzo. Maar uiteraard went dat snel De aula's noemen hier amphitheatres en zo zien ze er ook uit! Grote muurschilderingen, plafonds waarop in gouden letters bekende studenten/proffen van de Sorbonne staan geschreven, kortom: bijna adembenemend als je er voor de eerste keer binnenkomt. De lessen zelf vallen op zich wel mee, het volgen van de ene les gaat al beter als het volgen van de andere les. Tijdens mijn eerste les heeft het bijvoorbeeld een half uur geduurd voor ik wist waarover het eigenlijk ging Maar bon, daarna had ik de rode draad meestal wel, details begrijpen daarentegen is soms nog wat te hoog gegrepen. Wat ook wel nog heel moeilijk gaat, is het luisteren en schrijven tegelijk. Vaak wil ik een zin opschrijven, maar ben ik tegelijk aan het luisteren naar de volgende zin, en dan ben ik de eerste zin vergeten en kan ik die niet meer opschrijven.. Dat is wel een groot nadeel, want proffen hebben hier geen boeken, maar hetgeen zij zeggen moet gekend zijn. Lastig dus om je eigen cursus samen te stellen als buitenlander. Aan de Franse studenten moet je eigenlijk ook geen hulp vragen, want in het algemeen zijn die echt onvriendelijk en asociaal. Het vreemde is dat die hier ook gewoon alleen in de les zitten en niet naast iemand gaat zitten die ze kennen. En als jij iets zou vragen aan hen, heb je dan ook kans om doodgebliksemd te worden.. Ik ben in veel lessen de enige Erasmusser precies, dus had ik toch meer gehad aan een open en sociale inheemse bevolking Scheer ze natuurlijk niet allemaal over dezelfde kam, want tijdens één les heb ik ook eens twee vriendelijke Franse meisjes ontmoet die oprecht geïnteresseerd leken. Wat me wel opviel: dat zijn hier megastrevers! Deze studenten zijn volgens mij de droom van elke professor Allemaal braaf noteren, heel goed de les volgen en als de prof een vraag stelt: met z'n allen erop antwoorden! Echt helemaal anders als in Antwerpen waar iedereen spontaan naar zijn blad kijkt als de prof een vraag stelt aan de aula..
Ondertussen ben ik ook ingeschreven om te sporten! Driewerf hoera! Dat heeft me dus twee dagen gekost.. Dinsdag stond ik daar mooi met al mijn documenten, maar blijkbaar had ik nog een extra attest nodig dat officieel zei wanneer ik les had. Dat attest zou ik echter pas ten vroegste vrijdag krijgen, en er was nog maar één plaats om ballet te doen. Ik wou dus echt die plaats, want tegen vrijdag zou iemand anders die al lang ingepakt hebben hé. Maar ook al wist ik zeker dat ik geen les had op het balletmoment, ik mocht mij daar niet voor inschrijven, want: regels zijn regels! En Frankrijk zou Frankrijk niet zijn als ze die niet braaf zouden volgen... Hier heb je echt voor alles een bewijs van god weet wat nodig! Dan ben ik dus twee keer op en af gelopen naar het Erasmusbureau om toch te zagen voor een attestje, want ik kon - ocharme ocharme- niet sporten. De zielige ogen hebben het uiteindelijk klaargekregen, en woensdag mocht ik me dan toch inschrijven! Dus vanaf nu mag ik meedoen aan danse classique en danse contemporaine Deze laatste les heb ik al meegedaan, en dat was al supertof!
Als ik dan geen Franse studenten leer kennen, gooi ik me wel op een ander marktsegment: buitenlanders. Ik heb hier in het Maison des Belges al veel nieuwe mensen ontmoet (uiteraard bijna allemaal Belgen ), en via een soort studentenorganisatie voor vreemde studenten heb ik ook mensen van andere landen leren kennen. Met hen ben ik onder andere vrijdag uit geweest en zondag met een paar anderen naar een vlooienmarkt gegaan (ik dacht dat dat klein zou zijn, maar dat was gewoon de Meir in souks-vorm!), en naar Montmartre. Zaterdag heb ik door Le Marais gewandeld en vreemde dingen gezien. Ineens wandelden wij tussen mensen die doodstil stonden in een bevroren positie, en zo'n twee minuten later beginnen die allemaal samen bellen te blazen..!? Dat bleek dan een toneelgroep te zijn, dus zetten we onze tocht verder tot we plots midden in een betoging stonden! Veel drukte en allemaal vreemde mensen, tot we de slogans begrepen: dat was de betoging van de transseksuelen! Je kan het je zo gek niet bedenken of het liep ertussen. Zelfs mensen die er halfnaakt met hun bortsen bloot over straat liepen! Achja, daarvoor zijn we naar Parijs gekomen en niet naar een boerengat in Frankrijk zeker he? Hier kan je je dus blijkbaar aan zo'n dingen verwachten
Ziezo, dat is het voor vandaag. Ik heb gehoord dat er al klachten zijn over het tempo waarop mijn berichtjes elkaar opvolgen.. Welnu, aan al die mensen: je zou is moeten weten hoeveel werk ik hier heb Maar klachten kunnen persoonlijk bij mij gemeld worden en zullen in de mate van het mogelijke opgevolgd worden Kus uit Parijs x
Maar bon, daarna had ik de rode draad meestal wel, details begrijpen daarentegen is soms nog wat te hoog gegrepen. Wat ook wel nog heel moeilijk gaat, is het luisteren en schrijven tegelijk. Vaak wil ik een zin opschrijven, maar ben ik tegelijk aan het luisteren naar de volgende zin, en dan ben ik de eerste zin vergeten en kan ik die niet meer opschrijven.. Dat is wel een groot nadeel, want proffen hebben hier geen boeken, maar hetgeen zij zeggen moet gekend zijn. Lastig dus om je eigen cursus samen te stellen als buitenlander. Aan de Franse studenten moet je eigenlijk ook geen hulp vragen, want in het algemeen zijn die echt onvriendelijk en asociaal. Het vreemde is dat die hier ook gewoon alleen in de les zitten en niet naast iemand gaat zitten die ze kennen. En als jij iets zou vragen aan hen, heb je dan ook kans om doodgebliksemd te worden.. Ik ben in veel lessen de enige Erasmusser precies, dus had ik toch meer gehad aan een open en sociale inheemse bevolking 
