Vandaag spreekt tot u: een gelukkige Sarah Testen zijn verleden tijd, al is het maar voor even, maar dat zal ik geweten hebben. Veel kan of durf ik er nog niet over zeggen.. Op dat vlak ben ik dus nog niet in veranderd, mijn afwachtende houding en de ik-weet-eigenlijk-niet-goed-hoe-het-geweest-is-mentaliteit maken nog steeds integraal deel uit van mijn persoonlijkheid Afwachten dus! Wat opviel bij elk van de proeven was de snelheid waarmee je er hier in moet vliegen. Mijn verstand moest ik in tgv-versnelling zetten om binnen de tijd te kunnen afgeven. Dat had wel de helft van de klas precies niet door, want veel Fransen waren nog bijlange niet klaar als de tijd om was. Of anders hebben zij gewoon dieselhersenen.
Testen gedaan, zorgen voorbij! Onder dat motto vloog ik het weekend in. Met zacht engelengezang en omringd door groen, rood en wit, ben ik zaterdag naar de Champs-Elysées geweest. Inderdaad, de kerstperiode is hier al aangebroken met bijhorende kerstmarkten uiteraard. Ik ben nog nét niet de trotse eigenaar van een kerstmuts en ook kerstinkopen vond ik er al een beetje over, we zijn tenslotte nog maar half november Maar in Parijs kan de kerstman (in levende lijve reeds aanwezig) er niet vroeg genoeg bijzijn! Het grootste kraam op de markt was het Belgische, waar ik in een patriotitische vlaag mijn Canadese en Slowaakse vriendin toch even op wees. Waarop die Canadese zonder mijn hulp Manneke Pis herkende én het nog eens in verstaanbaar Nederlands kon uitspreken! Proper is dat! Ik heb haar niet 'Atomium' leren uitspreken, het enige wat ik op dat moment wou, was warm binnenzitten. Het was duidelijk dat de kerstman naast zijn rendiervervangende pony's ook zijn pooltemperaturen had meegebracht. Enkel de sneeuw is niet tot hier geraakt, die is blijkbaar boven België blijven hangen. Het is heel lief dat jullie aan mij denken, maar ik hoef echt niet te weten wat voor een dik pak sneeuw er toch wel niet in jullie voortuinen ligt en hoe leuk het is om sneeuwpoppen te maken of sneeuwballengevechten te ontketenen. Ik zie gifgroen van jaloezie.. 's Avonds was het tijd om warmere oorden op te zoeken en zijn we naar een Spaanse club getrokken. Hadden we ons uiteraard weer vergist van inkomsprijs en waren we zo'n kwartier te laat om nog gratis binnen te mogen. Dat moet ons dan weer overkomen he Maar kom, niet getreurd, het was absoluut zijn geld waard
Vandaag was dan eerder een rustig dagje om alles terug op orde te stellen na zo'n hectische week. Kamer opruimen (op één of andere manier slaag ik er toch telkens in om daar een mesthoop van te maken), naar de winkel gaan, en wassen uiteraard. Twee van de drie machines heb ik ondertussen al gewassen, maar ik mispak mij toch telkens aan de tijd dat daarin kruipt. Morgen nog de laatste machine en de handwas, en aan strijken begin ik gewoon niet Mooi opvouwen moet maar volstaan
Geweldige uitvinding, dat internet. Maar dan moet het wel werken natuurlijk.. Ook dit weekend was er weer een panne in het Maison des Belges. Het valt op dat dat hier enkel in het weekend plat ligt, toevallig net op de moment dat internettechnici niet werken. Alsof ze het echt doen om ons te pesten.. Op zo'n moment merk je dat je eigelijk niet meer zonder kunt Sinds deze middag is het dus gemaakt, en kan ik mijn blog weer even aanvullen.
Zoals aangekondigd vorige week, gingen Jolien en ik dinsdag naar de Picassotentoonstelling. Beslissen die Fransen toch wel niet om op 11 november even te sluiten zeker?! Geen Picasso voor ons dus.. Op naar Palais de la Découverte dan maar, dat was nl. vlakbij die tentoonstelling. Nu moet je weten dat dat een soort Technopolis is, met kindjes als doelpubliek Doe dat dan op een schoolvrije dag en je zwemt er tussen de kindjes Geen probleem voor mij (ik weet niet of ik ook in Joliens naam mag spreken), ik was minstens even gefascineerd als die kleine pagadders. 's Avonds zijn we naar Crazy Horse geweest. Even uitleggen wat dat is: de Moulin Rouge, maar dan beter Voor de leken: Moulin Rouge is not done anymore in Parijs. Wij mochten binnen aan studententarief, wat me toch bespaarde van twee weken droog brood en water. Om één rij voor ons te zitten, betaal je namelijk 120 en zie je echt geen bal meer.
Sinds Jolien weg is, ben ik in mijn boeken gevlogen. Ik heb deze week namelijk drie testen. Ze kondigen hier alles zo'n weekje op voorhand aan, plannen -wat ze er in België dan instampen vanaf het tweede middelbaar- kennen ze hier niet. Als Erasmusstudent volg ik lessen bij verschillende richtingen, met als gevolg dat die testen dus ineens samenvallen voor mij. En uiteraard heb je geen poot om op te staan als het nog maar in je op zou komen om uitstel te vragen, ze lachen je toe met de woorden: "Jij hebt gekozen om naar Parijs te komen, wij hebben je niet gevraagd hé." Dus doe ik al niet de moeite om het te vragen Gedachten op nul en studeren, zo simpel is dat. Best wel lastig, want ik ben niet meer gewoon om tijdens het jaar te studeren, zeker niet voor testen. Maar het systeem is hier helemaal anders: op de eindexamens in januari staan 50% van de punten, wat dus wilt zeggen dat ik tijdens het jaar de andere 50% moet halen. De testen van deze week staan waarschijnlijk op ongeveer 25%, afhankelijk van het vak. En die cijfers maken me dus nóg zenuwachtiger... Het is de eerste keer in mijn universiteitsleven dat ik écht schrik heb om te buizen..
Om dit toch af te sluiten met een positieve noot: ik heb hier een hoop vervangmama's gevonden precies. Mijn kotgenoten koken, doen inkopen en wassen zelfs af voor mij Ze doen er alles voor opdat ik geen tijd zou verliezen. Als ik het zou vragen, zouden ze me zelfs afvragen, maar dat vind ik er nét iets over
Brand dinsdag, donderdag en vrijdag maar alle kaarsen die je vindt voor mij, Groet! X
Testen zijn verleden tijd, al is het maar voor even, maar dat zal ik geweten hebben. Veel kan of durf ik er nog niet over zeggen.. Op dat vlak ben ik dus nog niet in veranderd, mijn afwachtende houding en de ik-weet-eigenlijk-niet-goed-hoe-het-geweest-is-mentaliteit maken nog steeds integraal deel uit van mijn persoonlijkheid 
Ze doen er alles voor opdat ik geen tijd zou verliezen. Als ik het zou vragen, zouden ze me zelfs afvragen, maar dat vind ik er nét iets over 
