Ik ben Sandy
Ik ben een vrouw en woon in Wakken (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/11/1980 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, koken, met mijn lieve zoon en stiefdochter leuke dingen doen.
Gezinssamenstelling:
Klein Ventje : 29/11/2008 Klein Meiske : 23/09/1999 Groot Meiske : 06/11/1980 Groot Ventje : 12/04/1978
Samen = Superformitastisch gezinneke
Nachtkastboekjes:
- Komt een vrouw bij de dokter - Kluun - De storm - De hel van '63
I-podtunetjes:
- Bløf - Maria Mena - 3FM foliekes (Ndl)
Ylias, held op kousenvoeten
29-10-2011
Ylias en de school...
Vanaf nu kunnen we eerlijk zeggen dat onze zoon het al goed gewoon is op school. Hij gaat altijd met even veel plezier en wordt blijkbaar ook door iedereen graag gezien. Wij kunnen ons nergens vertonen of we horen hetzelfde commentaar: Mor zeg, dat is toch een braaf ventje... En dan hebben wij allebei zoiets van: Awel, dan moet ge hem eens bij u hebben als hij moe/hongerig/drollig/neuterig is... Anyway, al bij al hebben we het gevoel dat onze zoon echt wel gelukkig is... Hiervan getuige zijn de spontane knuffels en hondenzoentjes die we te pas en te onpas krijgen van hem.
We hebben al eerder vermeld dat de kinderen in de eerste kleuterklas toch echt wel al veel zaken bijleren. Je kan je niet voorstellen welke leuke activiteiten die gastjes allemaal doen. Zo zijn ze met heel de klas een uurtje naar de plaatselijke kermis geweest. Daar mocht ieder kind 2 ritjes maken op de draaimolen, gesponsord door het oudercomité. En fijn dat ze dat vonden! Een tweetal weken geleden zijn ze met de klas naar het Raveelmuseum geweest. Wij hadden zoiets van: Hu, met kleuterkes naar een museum? Oedoededa? Bleek dat zoonlief zich ontzettend geamuseerd had en dat hij ook echt iets bijgeleerd had. Hij had het over bollen en kantjes en over allemaal verschillende kleuren... Dus vanaf volgende zomer worden onze 2 bloedjes van kinders het ene na het andere museum binnengesleurd. Aan cultuur gaan ze doen! Na! Deze week zijn ze naar het bos geweest en blijkbaar hadden ze echt een wandeling met heel veel uitleg. Ylias bleef maar bezig over eikels, blaadjes, takken, paddestoelen,... Wees dus maar zeker dat hij er wederom van genoten heeft! We zijn heel benieuwd wat er zo allemaal nog op de planning staat bij die kleine mannen. Nooit geweten dat naar school gaan zo leutig kon zijn... Zo hebben wij (ook volledig gesponsord door het oudercomité) vrijdagavond kunnen meedoen aan een heuse spokentocht door Zulte. Er was een volledige wandeling uitgestippeld met animatie onderweg en bij sommige mensen konden de kinderen snoepkes krijgen.Dit was heel goed georganiseerd. Op alle gevaarlijke oversteekplaatsen stonden er mensen met een licht en een spiegelei om iederen over te laten. Daar kunnen sommige scholen (we gaan geen namen noemen hé) wel eens een puntje aan zuigen. Zeg toch maar een stevige punt! Er was zelfs voor iedereen een flinke beker tomatensoep voorzien die echt wel fantastisch lekker van smaak was. Ylias had wel gehoopt dat er ballekes in zaten, maar die bleken er uiteindelijk niet in te zitten. Beide kinders hebben een megagrote beker soep uitgelebberd en hebben allebei volmondig toegegeven dat ze soep heel lekker was... En onzen Ylias was al content dat het geen kapoenensoep was, want hij lust helemaal geen kapoenensoep... Het volgende dat de school organiseert, is een wafelbak. Dit natuurlijk om geld in het laatje te brengen, maar het is wel ne keer een verademing achter al die pannenkoeken en pralinenverkopen... En voor 3 euro heb je 5 dubbele wafels, dus voor de prijs moet je het ook zeker niet laten... Ventjelief en ikzelf hebben al langstommeer het gevoel dat we echt wel de beste keuze gemaakt hebben i.v.m. de meest geschikte school te vinden voor onze zoon. Hij is blij, gelukkig, graag gezien en toch in de hand gehouden. Wat moet je nog meer hebben? Het kan natuurlijk nooit allemaal superpositief zijn, af en toe zullen er ook wel eens haperingskes zijn. Maar dankzij de school van dochterlief hebben we zowat alles al meegemaakt dat je kan meemaken met een school en ik kan met een gerust hart zeggen dat de school van Ylias never, jamais den toer van de school van Yana zal opgaan...
Nooit gedacht dat ik dit ooit in levende lijve ging moeten meemaken.
Geen zin om op te staan, dat ken ik. Uit eigen ervaring en uit ervaring met de tienerdochter
Veel zin om op te staan, dat ken ik ook. Niet zo zeer uit eigen ervaring, maar vooral uit ervaring met de kleuterzoon en de tienerdochter
Ambetant doen vanaf de eerste seconde dat je wakker bent, dat hebben we deze morgen ook eens meegemaakt se.
Het bleitconcert begon eigenlijk om een heel stomme (in mijn ogen toch) reden. Meneertje vond zijn ringring (n.v.d.r. = pinguïn) tutje niet meer. Dat lag hij toch te roepen van de andere kant van het bed.
Na een bijster weinig slaapvolle nacht voor Moederlief, sprong deze toch gezwind (you wish!) het bed uit om te gaan zoeken naar dat vermaledijde tutje.
Dit was zeer tegen de zin van Meneer. Hij wou zelf zoeken en heeft dit dan ook luid en duidelijk gemaakt. Vooral luid en zeker ook duidelijk voor de bakker onder ons En.Dit.Voor.Een.Half.Uur. Aan één stuk. Gedram, gebleit, gesnotter en dan weer wat gebleit.
Ondertussen probeerde Moederlief hem met vanalles en nog wat te verleiden. Peut! Wrong idea! Meneertje was koppig en bleef koppig.
En sinds moeder geen Tika Tovenaarsstokje heeft om even alles stil te zetten, heb ik gewoon zijn deur toe gedaan in de hoop dat dit hem zou kalmeren. Volgens mij had hij echter door dat ik gewoon bij de deur stond te wachten, want toen deed hij er nog een schepje bovenop.
En nog eentje
Uiteindelijk heb ik gedaan wat volgens mij iedere moeder doet in zon geval. Virtuele oordopjes ingedaan en gewoon de koe bij de horens gevat. Wasje, kleren aandoen en naar de keuken.
Jij wilt niet eten? Ook goed.
Jij wilt niet drinken? Moet jij weten.
Jij wilt niet naar school? Ik wil niet gaan werken! En nu jij!
Uiteindelijk heb ik kind, jas en boekentas in de auto gekregen en was er van Donderwolkje helemaal geen sprake meer bij het opdoemen van het schoolgebouw.
Nu vraag ik je Doet hij dat expres? Zorgen dat ik een kwartier te vroeg ben op mijn werk?
In dit geval kan ik ook alweer iets aanvullen in mijn boekje met ervaringen
Het werd al even tijd om een eerste update te geven over de gestarte schoolcarrière van onze zoon. Ondertuusen hebben we reeds de eerste oudercontactavond achter de rug, waar we op zijn zachtst gezegd heel veel hebben bijgeleerd. Nooit gedacht dat bubbelkes van die leeftijd al zoveel gingen doen in 1 dag. Natuurlijk wordt dit allemaal op een speelse manier aangepakt, maar je zou versteld staan als je ziet wat ze op zo'n korte tijd bijleren...
De school valt bij ons allemaal (zowel ouders als zoon) nog altijd in de smaak. De juf van Ylias is een hele lieve vrouw, met tonnen ervaring. Het lijkt ons echt zo'n moederkloek en voor onze zoon is zij, echt waar, zijn godin! Hij heeft op deze korte tijd al geprikt, geplakt, gekleurd, geschilderd, geknutseld, versjes en liedjes geleerd en zoveel meer... Het is echt fijn om hem zo opeens zijn versje op te horen zeggen. Zo gaat zijn eerste versje: Dit is mijn plekje, dicht bij het raam. Dit is mijn stoeltje, hier staat mijn naam. De juf schrijft 'Welkom' op het bord. Ik denk dat het heeeeeeel gezellig wordt. Denk je dit in met de bijhorende gebaren en gestes van een bijna 3-jarige en je kan bijna niet anders dan instant te beginnen glimlachen...
Het middageten verliep begin september echt wel dramatisch. De grote eetzaal met de bijhorende nieuwe gezichten was er echt wel te veel aan. Dit resulteerde in herhaaldelijke kakabroeken. Niet leuk voor Ylias, maar ook niet zo leuk voor de juffen. De juf heeft dit dan opgelost door Ylias terug in de kleine eetzaal te laten eten. Plotsklaps was het ook gedaan met de kakabroeken. Ylias content, juf content, dus mama en papa ook content.
Ondertussen heeft hij zijn eerste werkjes ook al mee gekregen naar huis. Op ieder werkje schrijft de juf een zinnetje waaruit blijkt hoe ze het precies gedaan hebben bij deze oefening. Momenteel heeft Ylias nog veel werkpuntjes, maar we moeten ons daar eigenlijk niet echt zorgen over maken, want het ventje gaat nog maar een maandje naar school.
Pluto vindt Ylias in 1 woord: FANTASTISCH. Voor hem is het zeker geen straf om naar de naschoolse opvang te gaan. Integendeel, hij vindt dit eigenlijk superfijn. Hij kan echt wel teleurgesteld kijken als je hem gaat oppikken. Erger nog zijn de momenten dat hij niet naar Pluto hoeft te gaan, maar eigenlijk heel erg graag zou willen gaan. soms hebben we de indruk dat hij eigenlijk niet zo graag thuis is. Maar dat zal wel typisch zijn voor die leeftijd zeker?
Momenteel tellen we af naar zijn 3de verjaardag. Dit zal waarschijnlijk de eerste verjaardag zijn die hij echt bewust zal meemaken en daarom willen we er dan ook echt wel een feest van maken. Ik ben ook eens benieuwd hoe hij dit zal ervaren in de klas...
Begin november krijgt hij ook de kans om 2 dagen naar sportkamp te gaan, i.p.v. thuis te zijn bij mama of papa. Momenteel ziet hij dit heel erg goed zitten. Hopelijk wil hij de 2de dag nog teruggaan. Maar ik denk wel dat hij het plezant zal vinden! Hopelijk krijgen we naderhand wat foto's of zo...
De maand september is voorbij gevlogen en dit zal voor oktober niet anders zijn... In leven en welzijn, tot een beetje later...
