De laatste weken voel ik mij een beetje zoals Petunia uit Dobus. Ik heb constant de neiging om te gaan roepen van : 'Druk, druk, druk...'
Natuurlijk is dit geen excuus om onze blog zo verschrikkelijk te verwaarlozen.
Bij deze ga ik even mijn best doen om een zinvol postje te plaatsen over ons kinders...
Even over onze oudste knoddie van 11 (ow boy, als ze dit ooit leest...)
Zij zit momenteel in de 6de klas en ik heb het gevoel dat ze het toch wel leuk vindt. Ze doet haar best als er achter haar vodden gezeten wordt (dus eigenlijk enkel als ze bij ons is...) en is eigenlijk overal in geïnteresseerd. Ze haalt momenteel redelijk goeie punten en zijn eigenlijk wel trots op haar. Haar eerste grote rapport was eigenlijk toch wel heel goed!
Ze zou graag een even groot leesbeest zijn als haar plusmama, maar jammergenoeg heeft ze mijn leesgenen niet geërfd. Wat de kleinste dan weer wel overgenomen heeft.
Ze is totaal nog niet bezig met jongens, ze vindt ze zelfs ronduit ambetant...(Halleluja, praise the lord!) Ze is nu voornamelijk bezig met haar vriendinnen en probeert een beetje haar eigen weg te zoeken in haar kledingstijl.
Jammer genoeg kan ze dit enkel bij ons doen, omdat ze bij haar eigen moeder ontstellend weinig leuke kledij heeft. Ze zou er een moord voor doen om haar kleerkast van bij ons mee te doen, maar dat kunnen wij jammer genoeg niet toestaan, want dan zou ze geen leuke dingen meer hebben om bij ons te dragen. en trust me, we hebben al leuke dingen meegegeven, maar die mag ze van haar ma dan toch niet dragen...
Op zich is ze echt een lieveke, maar soms (zoals iedereen van die leeftijd) heeft ze wel eens mieren in haar gat en dan kunnen we er even gene weg mee. Dan is het zaak om haar wat te laten ventileren en dan klaart de lucht verschrikkelijk snel op. Ik hab haar al vaak gezegd dat ik er zeker nog 3 zou willen in huis hebben zoals zij is. Jammer genoeg gaat Der Papa daar totaal niet mee akkoord! Eentje van elks is genoeg, vindt hij.
We kunnen dus concluderen dat onze oudste pruts vree goed bezig is!

Onze kleinste pruts is bijna 26 maand en heeft de laatste weken een enorme evolutie doorgemaakt.
Op het gebied van slapen, kunnen we ons 2 pollekes samen leggen, want het kind slaapt elke nacht minimum 12 uur. Buiten de af en toe eens nachtelijke uitspattingen door de één of andere ziekte, geeft hij ons de nodige nachtrust.
Eten doet hij ook nog altijd goed genoeg, alhoewel het nooit een dikske zal worden (dat heeft hij dan weer van zijn papa geërfd, godzijdank).
Hij is verzot op mijn zelfgebakken brood en zou de rode kool zelfs koud verslinden. Echt veel vlees eet hij niet, hij heeft het meer voor de groenten, eerlijk gezegd. En dat kunnen wij als ouders alleen maar tof vinden.
Overdag is kleine broer bijna volledig zindelijk. Behalve tijdens het slaapmoment in de namiddag, brengt hij zijn dagen zo goed als pamperloos door.
Spelen kan hij zowel alleen, met twee, als in een volledige groep.
Hij is bezeten door de Duploblokken die hij van zijn peter gekregen heeft en kan niet stoppen met de Duplotrein te doen rijden...

Het is heel fijn om te kunnen zeggen dat onze twee gasten het zo goed doen. Ze zijn beiden (als ze bij ons zijn toch) zielsgelukkig en eerlijk gezegd bestaat er geen beter gevoel, dan het gevoel dat je krijgt als je kan zeggen: 'Ik maak mijn kind gelukkig...'
En dat gaat zeker niet alleen over de materiële zaken, maar nog veel meer over de emotionele en fysieke contacten die je met hen hebt.
Hierbij ga ik akkoord met vele mensen die zeggen: Het is niet de kwantiteit die telt, maar de kwaliteit. En dit gaat voor zoveel dingen op!

13-01-2011 om 21:07 geschreven door sandy  

02-01-2011 om 14:53 geschreven door sandy