Ik ben Sandy
Ik ben een vrouw en woon in Wakken (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/11/1980 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, koken, met mijn lieve zoon en stiefdochter leuke dingen doen.
Gezinssamenstelling:
Klein Ventje : 29/11/2008 Klein Meiske : 23/09/1999 Groot Meiske : 06/11/1980 Groot Ventje : 12/04/1978
Samen = Superformitastisch gezinneke
Nachtkastboekjes:
- Komt een vrouw bij de dokter - Kluun - De storm - De hel van '63
I-podtunetjes:
- Bløf - Maria Mena - 3FM foliekes (Ndl)
Ylias, held op kousenvoeten
29-09-2010
Over hoesters, bijters en steunpilaren...
Het is me het weekje wel van de week. Diegenen die geen zin hebben in een klaagzang van hier tot ginderachter klikken nu best op het kruisje rechtsboven. Dan ben je ervanaf. Diegenen die zin hebben om goede raad te geven, of een opbeurend woord, of iets anders lezen best verder.
Mamalief (ikke dus) zit voor de verandering eens met een verkoudheid. (Sarcastisch? Wie ikke?) Waarschijnlijk betrapt van manlief of zoonlief, who knows. Ala bij al valt het goed mee, behalve die superirritante, luidruchtige, prikkelende hoest. Moeder loopt dezer dagen dus redelijk daas van de medicamenten en lijkt verankerd met de fles Evian. Het voordeel is wel dat er toch hier en daar een paar kilookes lijken te verdwijnen. (En het feit dat manlief bijna alle twixxen en kinderbueno's heeft opgepeuzeld doet er natuurlijk ook veel aan) Momenteel veel medicamenten op kruidenbasis en die lijken toch iets uit te halen. Maar het gaat traag, zo traag jong... En ik wil tegen vrijdag beter zijn, want dan heb ik een dag verlof met Kleine Vent en dan heb ik geen zin om het kind te vergasten op een hoestend slijmconcert.(A ja, als een hoest loskomt, komen de slijmen *jakkes* boven hé) En zaterdag en zondag gaan we ze daar ne keer doen verschieten in den Efteling. Tonen wat de familie Delcourt waard is... En al hoestend is dat nu natuurlijk ook niet zo plezant... Tot zover het geklaag van Mamalief...
Nu even over den bijter. Nooirt gedacht dat ik dit ging moeten zeggen typen, maar wij hebben een bijter in huis. (En dan heb ik het even niet over de bij ons logerende bakkersmuis, da's een tekstje voor een volgende blogje.) Onze grote flinke zoon is eigenlijk toch niet zo flink. Als hij nijdig is om iets, durft hij dus te bijten. Zo heeft hij vorige week een kindje gebeten (door de mouw heen was het nog duidelijk te zien, dus...) en gisteren heeft hij opnieuw een kindje gebeten. Ons moeder zegt dat we moeten terugbijten, maar ik vind dat eerlijk gezegd een beetje afschuwelijk om te doen. Hij bijt ons namelijk niet meer. Hij heeft dit over een paar weken 1 à 2 keer geprobeerd, maar nadat we hem telkenmale berispten en in de hoek zetten, heeft hij dit niet meer gedaan. Ik weet dat er nog blogmama's zijn met bijtgrage kinderen. Hoe hebben jullie dit aangepakt? Ik wil dit namelijk zo rap mogelijk in de kiem smoren. Het is niet dat Klein Ventje alleen maar superschattig en lief mag zijn. Er mag best wat pit inzitten. (anders zou het geen Delcourt zijn hé?) Maar ik zou niet graag hebben dat hij later uitgroeit tot een ambetant manneke dat iedereen graag heel rap in zijn kas ziet passeren...
En die steunpilaar... Het gaat duidelijk niet over een pilaarbijter hé mensen! Alhoewel de plusdochter haar plechtige communie doet, is dit volledig buiten onze wil om en proberen we er gewoon het beste van te maken. (Genoeg documentatie voor veel toekomstige postjes... ) Maar dit mag gerust ook wel eens gezegd worden: Groot Ventje is deze week een echte,gigantische, grote, marmeren steunpilaar. Als ik thuiskom van het werk, staat het eten klaar, heeft de vaatwas al gedraaid, heeft hij gestofzuigd, zit Klein Ventje zoet te spelen, is de tafel al gedekt en kan ik mij gewoon (gelijk nen echten vent *AHUM*) aan tafel zetten. Hij heeft zelfs gisteren expres erwtjes klaargemaakt omdat ik er zo'n zin in had. Als er ooit een Award voor beste papa (en echtgenoot) wordt uitgereikt, dan krijgt hij die van Klein Ventje en ik dubbel en dik. Ik denk zelfs dat hij er dan ook nog eentje van de plusdochter zal krijgen, want die is ook precies meer dan content met hare papa...
Voor de moedigen onder jullie die tot hier gelezen hebben: Proficiat en bedankt! Voor diegenen die opgegeven hebben: Moet ik eigenlijk niets typen, want jullie zijn toch al weg!
Ik zou kunnen zeggen dat de vol-au-vent perfect gelukt was dit weekend. Ik zou kunnen zeggen dat er nog een pak over is en dat mijn diepvriezer een klein beetje meer gevuld is nu. Ik zou kunnen zeggen dat Groot Ventje eindelijk afscheid heeft kunnen nemen van die meer-dan-dood-plant en dat ik nu een superdeluxe slakom bijheb. Ik zou kunnen zeggen dat Klein Ventje een echt tettergat geworden is. Echt waar, soms is het erger dan een Oostends viswijf. (Van wie zou hij dat meehebben?) Ik zou kunnen zeggen dat Klein Meiske heel content was met haar verjaardagscadeau's en haar feest en haar taart. Ik zou kunnen zeggen dat bloemkoolsoep heel lekker is, zelfs al maak je die heel onverwacht en voor de allereerste keer meteen voor een testpubliek van ongeveer 15 man. Ik zou kunnen zeggen dat ik vanavond 72 cupcakes moet bakken, brood zou willen bakken en dan nog eens courgettensoep maken ook als 't u belieft. Ik zou kunnen zeggen dat mijn gekregen konijnen fantastisch leuk in mijn boekenkast staan. Ik zou kunnen zeggen dat ik uitkijk naar een ietwat rustig weekendje. Ik zou dat kunnen zeggen. Maar ik zeg het lekker niet. Wat ik zeg is: Ik voel me o zo mottig vandaag! Nèh! En dan moet u mij nu excuseren, want moet nog even een receptje googlen. Voor die 72 cupcakes. Voila, kheb het toch gezegd. Zucht.
Noem me gerust een freak, maar ik heb toch al een aantal slapeloze nachtjes achter de rug door het denken aan het feit dat Ylias op 1 september 2011 naar school gaat. Ik weet het, de meeste mensen zouden daar nu nog geen aandacht aan besteden, het is begot nog een jaar, maar onze situatie is op zijn zachtst gezegd een beetje ingewikkeld. De mensen die mij persoonlijk kennen, weten dat ik een diploma heb als onderwijzeres en ik heb ook 5 schooljaren als onderwijzeres gewerkt. Momenteel werk ik als administratief bediende, omdat ik het gedoe van telkens zitten wachten op werk en het moeten van hot naar her rijden echt wel kotsbeu was. Ik ga zeker geen pleidooi houden over de por's en con's van mijn huidige werkleven, want daar gaat het hier niet om. De enige conclusie die ik vandaag trek, is dat ik nogal veeleisend ben in verband met de toekomstige school voor Kleine Vent. Ik heb zelf al in verschillende scholen (sommige fantastisch, andere dramatisch) gewerkt of stage gelopen, dus kan ik dan ook al meteen die dramatische scholen van mijn lijstje halen. Wij zijn afgestudeerd met zo'n 50 mensen en van die 50 waren er toch een paar met serieuze tekortkomingen waarvan ik niet wens dat onze zoon ooit moet les krijgen van deze mensen. Wat die specifieke tekortkomingen zijn, ga ik hier niet breeduit op het WWW smijten. Dat is niet aan mij om dit te doen. Een beetje instrospectie zou bij sommigen wel op zijn plaats zijn, maar hey, die directeurs moeten maar beter weten... Wederom een aantal scholen van mijn lijstje gehaald. Wij zouden graag hebben dat Kleine Vent in de lagere school zedenleer kan volgen, dus vallen er opnieuw een aantal scholen af. Wij zoeken dan ook nog eens een school met een beetje deftig schooleten. Lap, vallen er opnieuw af. Dan zouden wij ook graag hebben dat de toekomstige juffen of meesters (kleuter en lager) toch een beetje vriendelijk uit hun ogen kijken op de foto's op datzelfde www. M.a.w. alweer een aantal scholen gedelete. Wij zijn niet veeleisend, wij. Helemaal niet! Verder wensen wij toch een beetje groen op de speelplaats en als het even kan geen ontsnappingsmogelijkheden. Wij hebben namelijk een Klein Meiske dat in het verleden op haar huidige school al eens een Houdini-truc heeft uitgehaald en wij wensen geen herhaling van dit drama. (nvdr: Kleine Vent gaat ZEKER NIET naar deze school!)
Dus een oproep aan de eventuele lezers van onze blog: Hebben jullie goede ervaringen met scholen ietwat in de buurt van Wakken (klein gehucht geplakt tussen Waregem en Tielt? A.u.b. shoot them! (virtual, that is)
Grote Vent dankt u ook, want een Sandy die niet genoeg geslapen heeft, kom je liever niet te vaak tegen!
Momenteel is het woensdag en ben ik nog altijd niet bekomen van ons weekendje uitgaan... De oudjes hadden namelijk een trouwfeest waar ze mochten naartoe gaan. We werden verwacht om 22 uur voor een dessertbuffet en dan wat gedrink en wat gedans.
De zaterdag verliep eigenlijk heel rustig. Mede te danken aan het late uur waarop we mochten toekomen. Daardoor konden we op ons gemak de kindjes naar hun logeeradres brengen en zelfs nog een uurke voor den tv spenderen (Ha!).
Na enige GPS-troubles aijn we dan toch toegekomen in de feestzaal, waar we verwelkomd werden met een lekker glazeke cava. (Njammie!) Een groot dessertbuffet stond al klaar, maar men heeft er dan ook nog eens een superlekkere ijstaart bijgelapt en des crêpes... (Familie van de bruid is Franstalig, dus we moeten een beetje multicultureel zijn hé ) ( Valt het op dat Mamalief verzot is op dessertjes en allerhande toestanden? Echt niet? Ah, oef! )
Na het buffet werden we op de dansvloer verwacht, maar 2 kanjers van blaren hebben voor mij een beetje roet in het eten gegooid. (Niet dat je mij anders op de dansvloer zou terugvinden hoor.) Papalief heeft echter gedanst (en gedronken) voor 2, maar hij heeft het toch heel deftig gehouden. Alles rustig en op het gemakje. En vooral genieten! Hij is zelfs niet in slaap gevallen bij het naar huis rijden.
Zondagmorgen mochten we uitslapen, want het logeeradres wou de 2 kids niet lossen voor de middag. Maar zo'n leeg nest is toch niet zo slaapverwekkend. Eigenlijk wel erg. Mogen we dan eens lang slapen, kunnen we niet, omdat we de kids missen...
Maandag had ik een dagje verlof om Yana te kunnen uitzwaaien die vertrokken is op Zeeklassen. Ik heb er dan maar meteen een dagje me-time (met de zoon) van gemaakt. Allee, dat was toch de bedoeling. Maar uiteindelijk heb ik gewoon enorm veel boodschappen gedaan...
Dit brengt me weer bij het begin van mij postje. Het is woensdag en ik ben nog altijd moe... Dit jaar staat er voor mij een andere voordeur te wachten, maar ik wist niet dat de jaren eigenlijk zo snel komen...
Onze zoon is geen mietje. Hij kruipt echt overal op zonder vrees! Hij springt helemaal alleen in een kermisattractie alsof het niets is. Hij eet dingen die er helemaal niet kinderetenachtig uitzien. Hij komt de trap al af gelijk ne groten. ( en weer omhoog met zijn poep-in-de-lucht-loopje ) Hij vindt dat een glijbaan dient om op te klimmen, in plaats van af te glijden. (Eigenlijk zouden we het dan een klimbaan noemen, hé schatteke) Hij stapt een heel dierenpark rond in zijn eentje alsof hij nooit anders gedaan heeft. ( En ja, de Auvergne-streek in Frankrijk is toch redelijk heuvelachtig, dus ook dit dierenpark) Hij durft ieder diertje aaien in de kinderboerderij en heeft zelfs geen schrik van die k*tkippen. (klein trauma uit jeugd voor mama denk ik...)
MAAR Onze zoon wil niet douchen. Hij zegt carément NON en krijst heel de boel bijeen. En voor de mensen die Ylias wel al eens gezien hebben: krijsen-en-rood-aanlopen-gelijk-een-gekeeld-speenvarken-en-nog-wat-harder-krijsen. En dat zijn we van ons ventje niet gewoon. En dan sta je daar als moeder in je nakie met een spartelende zoon in zijn nakie. Wat doe je dan?
1. Grijpen naar de dichtsbijzijnde handdoek. (natuurlijk is het een kleintje en kan je die niet zomaar rond je slaan. A ja, de wasspelden staan in de veranda. Al ooit eens geprobeerd om een speenvarken en een mini-handdoekje op zijn plaats te houden?) 2. Spartelend speenvarken in een handdoek draaien. 3. Spartelend speenvarken op de grond zetten. 4. Uit bad komen. (A ja, wij hebben zo'n hypermodern bad waarvan mijn Groot Ventje een superhandige douche gemaakt heeft. Alleen het uitstappen is soms wat ambetant.) 5. Gekalmeerd niet meer zo spartelend speenvarken in bad zetten, want hij was natuurlijk nog niet gewassen. 6. Klein varkentje voorzien van zijn potjes en zijn eendjes. 7. Beseffen dat je straks nog eens die douche inmoet, maar dan best als Kleine Vent in bed ligt.
Tot zover het douche-avontuur.
Iemand tips om dit toch ietwat rustiger en gezelliger te laten verlopen? Diegene die de waterrekening moet betalen, dankt u alvast.
lezen best verder.
)
