Ik ben Sandy
Ik ben een vrouw en woon in Wakken (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/11/1980 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, koken, met mijn lieve zoon en stiefdochter leuke dingen doen.
Gezinssamenstelling:
Klein Ventje : 29/11/2008 Klein Meiske : 23/09/1999 Groot Meiske : 06/11/1980 Groot Ventje : 12/04/1978
Samen = Superformitastisch gezinneke
Nachtkastboekjes:
- Komt een vrouw bij de dokter - Kluun - De storm - De hel van '63
I-podtunetjes:
- Bløf - Maria Mena - 3FM foliekes (Ndl)
Ylias, held op kousenvoeten
04-03-2012
Ylias' eerste, echte carnavalsfeestje
Onze zoon is vorig jaar op school pas gestart in juni, waardoor hij eigenlijk alle leuke kinderfeesten zo wat gemist heeft. Geen probleem, dit jaar was hij er al bij op 1 september en kan hij alle feesten echt ten volle en bewust meemaken. Het sinterklaasfeest was al een topper. Met nieuwjaar had hij ook echt wel veel plezier. Maar voor hem was carnaval volgens mij echt wel een toppertje.
Moeder en vader hadden niet echt veel zin om 30 euro uit te geven aan een kostuum, waardoor hij de vierde of vijfde megatoby van de klas ging worden. Neen, wij gingen het eens anders doen. Wij hebben van onze zoon... een Eftelingdraakje gemaakt. Ylias was supertrots op zijn pakje en hij was ook de enige van zijn school die dat pakje had. En opvallen deed hij wel tussen de 10 Kaatjes, 10 Megamindy's en 10 Kamiels... Ze mochten al van 's morgens verkleed zijn en Ylias vond het heel plezant om zoveel succes te hebben bij zijn vriendjes. Je zag hem zo stralen... Ze hebben in de klas leuk samen gespeeld en ik was eigenlijk heel blij dat confetti en dergelijke niet toegelaten waren. Die confetti kan je 5 maand later nog uit hun schoenen gaan pulken...
Foto's zullen zeker geplaatst worden als papa ze heeft kunnen bewerken...
Hopelijk kan hij het pakje volgend jaar nog eens aandoen en zal hij evenveel succes hebben met zijn Eftelingdraak...
Wij hebben op een donkere, vervelende avond besloten om het jaar 2011 op een andere manier af te sluiten dan alle voorgaande jaren. Voor ons geen opgedirkte, peperdure toestanden meer. Voor ons geen verplicht happy samenzijn met familie meer. Voor ons geen nodeloze kosten aan goederen die je eigenlijk (als je heel eerlijk bent) zelfs niet eens lust. Wij gingen het dit jaar anders doen...
Wie ons een beetje kent, weet al dat wij leven voor onze kinderen. Daarom hebben wij in de eerste plaats iets gezocht waarbij de kinderen zich goed gingen voelen. Ons grote was al een beetje Eftelingverslaafd, voor onze kleinste was het allemaal nog een beetje een ver-van-zijn-bedshow. Hij was er wel al een paar keren geweest, maar die kleine mannen maken zodanig veel mee, dat je er niet op kunt vertrouwen dat ze nog weten wat er in hun kleine leventje al allemaal gebeurd is... Daarom hebben wij het besluit genomen om de dag van Oudejaarsavond door te brengen in de Efteling.
Na een kleine speurtocht van moederlief bleek er zelfs nog een ruime hotelkamer met ontbijt vrij te zijn op zo'n 25 km van het Eftelingpark af. Net kort genoeg voor de kinderen om niet in slaap te vallen en net ver genoeg om een beetje uit de drukte te zijn... (applaus voor moeder )
We hadden op voorhand afgesproken met de kinderen dat we vooral overdag zouden proberen genieten van het park en dat het niet uitmaakte hoe laat het 's avonds werd. Als ze moe werden, zouden we naar de hotelkamer trekken. We hadden als ouders allebei het idee dat vooral kleine man het lastig ging hebben, maar er was zoveel te zien en zoveel te beleven, dat hij eigenlijk geen tijd had om moe te worden.
In de voormiddag hebben we het volledige sprookjesbos doorgewandeld. Zelfs ons grote mie heeft haar nog super geamuseerd. We hebben ook echt geluk gehad met het weer. Het was een klein beetje aan het miezeren, maar na een uurtje is de hemel opengetrokken en was het de rest van de dag zalig weer. Over de middag hebben we samen een sndwichke gegeten en zijn we een aantal attracties gaan bezoeken. elk van de kinderen heeft zijn deel gehad en vaderlief volgde gelijk een kip haar kuikens... Moeder was vooral verantwoordelijk voor de bagage en de kinderloze buggy.
Het Kinderwinterwonderland was natuurlijk weer een voltreffer. Lekker warm daarbinnen met een aantal hele grote springkastelen. De kids konden op het springkasteel en je kon ze als ouder geen moment uit het oog verliezen, want aan alle kanten waren de kinderen zichtbaar. Er stond ook personeel van de Efteling om ervoor te zorgen dat alles toch goed verliep. Heel toevallig heeft onzen Ylias de show gezien van Groentje en Geeltje uit Tita Tovenaar en nu nog altijd beschrijft hij dit als het topmoment van zijn dag. Hij heeft als enige kindje een handje gekregen van 1 van de grobbebollen.
De Efteling had voor iedere bezoeker vanaf half 8 een glaasje bubbels en een oliebol voorzien. Voor de kinderen was er kinderchampagne en voor de volwassenen was er cava voorzien. Wij vonden dat persoonlijk een hele leuke attentie. Tegen dan was de kaars van onzen Ylias wel bijna uit en besloten we toch naar de hotelkamer te rijden. En achteraf gezien hebben we heel veel geluk gehad. De meeste mensen zijn gebleven tot na het aftellen voor nieuwjaar en hebben toen bij het verlaten van de parking uren in de file gestaan. Wij lagen toen al lang en breed te snurken in ons bed.
's Morgens zijn we heel fris opgestaan en na een douchke en voor Ylias een badje in de wastafel hebben we genoten van een lekker basic ontbijtje. Na de komst van het Delcourt-gezin was wel (jammer genoeg voor de anderen) de voorraad gebakken spek op. Ik moet wel eerlijkheidshalve toegeven dat er zowiezo al niet zo veel lag...
Wij zijn volop aan het uitkijken om ook dit jaar met de feestdagen uit en weg te zijn. Na geproefd te hebben van echt familiequalitytime denk ik niet dat ze ons nog zo gemakkelijk in dat keurslijf gaan dwingen. En voor diegenen die nog twijfelen: Steek keihard je tong uit, doe je gedacht en vertrek met je kids!
Tussen de zakdoeken, hoestsiropen en antibioticapillen in doe ik mijn uiterste best om eventjes een kleine inhaalbeweging te maken... Sommige mensen vinden het namelijk niet fijn dat het alweer zo lang geleden is dat er nog iets op deze blog verscheen...
September - oktober
Ylias is heel goed op school gestart. Dit was nogmaals een bevestiging van het feit dat we er goed hebben aangedaan om Ylias ook al in juni naar school te laten gaan. Zodoende kende hij de juf en de klas al. De meeste kindjes kende hij ook nog van in juni. Ondertussen heeft Ylias een dikke vriend, Lars en een dikke vriendin, Chelsey-Louise. In oktober heeft Ylias voor de eerste keer meegedaan aan een sportkamp. Mama en papa hebben hem met een klein hartje afgezet, want voor zo'n dingen is hij toch nog klein hoor... Maar de blije en enthousiaste verhalen waarmee hij thuiskwam maakten alles goed! Hij is ondertussen al ingeschreven voor het kerstsportkamp!
November - december
De school van Ylias heeft een wafelbak georganiseerd. Ylias had 11 pakken verkocht, maar ik denk dat hij er volgend jaar het dubbele zal verkopen. Iedereen (zelfs moeke) vond de wafels keilekker en hebben er al besteld voor volgend jaar! Nooit gedacht dat er nog iemand zo'n lekkere wafels kon maken als die van moeke! De school van Ylias had begin november ook een Halloweenwandeltoch georganiseerd. Vaderlief zag het niet echt zitten, bij het begin. Hij dacht dat Ylias er te jong voor was en dat hij heel vervelend ging worden van vermoeidheid. Eerlijk gezegd vond iedereen (Ylias incluis) het super. Het enige moment waarop hij een beetje vervelend werd, was het moment waarop we naar huis gingen. Meneer had geen zin! De school had een mooie wandeling uitgestippeld en op het einde van de wandeling kreeg iedereen een lekkere tas tomatensoep. Zowel Ylias als Yana hebben een grote tas soep gedronken en zeiden allebei dat het hen ferm gesmaakt had. Op school was er dan ook nog het grootouderfeest. Moeke mocht eerst een uurtje in de klas gaan kijken en daarna had het oudercomité koffie met klaaskoeken voorzien. Ylias weende naar het schijnt tranen met tuiten omdat hij mee wou met moeke om koffie te drinken. Moeke vond het alvast heel geslaagd en het cadeautje vond ze super! Jammer genoeg wil november ook zeggen dat er overal kerkhofbezoeken gepleegd dienen te worden. Wij zijn met Ylias enkel bij zijn Marainneke geweest. Hij heeft voor haar een bloemstukje achtergelaten. Je merkt echter dat hij het allemaal niet zo goed snapt. Gelukkig heeft november ook een positieve noot gebracht! Ylias' verjaardagsfeest! Het was alweer de max en iedereen is volledig voldaan naar huis vertrokken. En daar doen we het voor hé? it jaar stond er gegrilde kip op het menu, met daarna de feesttaart. We hadden 2 fototaarten besteld. Eentje van Koekeloere en eentje van Huisje, boompje, beestje. De taart ging er alweer aan sneltreinvaart door. Bakker Andy heeft dat weer goed gedaan! Onze keine spruit was heel blij met alle cadeautjes. Hij heeft weer heel wat duplospulletjes bij en van peter Ronny heeft hij een nieuwe tenue gekregen. Tante Frieda en nonkel Luc hadden centen bij en daarvan hebben we onze kleine spruit een nieuwe winterjas en een nieuwe regenjas gekocht. 's Avonds waren er dan nog zachte pistolekes met allerlei soorten beleg..; Iedereen zat dus dikkevet... Maar voor zo'n fijn gezelschap steek je al ne keer een tandje bij hé? December is traditioneel de tijd van sinterklaas. We maakten ons al een beetje zorgen dat het wat te veel werd voor Ylias. Hij is een paar keer wakker geworden van nachtmerries en we kregen hem maar heel moeilijk getroost. Eigenlijk waren we hier wel blij toen het uiteindelijk voorbij was. Op school hebben ze er ook echt een feest van gemaakt. Ylias vond dat keiplezierig. Hij kwam dan ook buiten met een grote tractor. En boys and their toys hé... Aan zo'n dingen zie je waarvoor je al die wafels tracht te verkopen of waarom je zoveel reclame maakt voor alle activiteiten van de school; Alle opbrengsten komen integraal de kinderen te goei. Ze doen daar echt zo veel voor de kids, je houdt het niet voor mogelijk! Bij ons thuis was de sint natuurlijk ook geweest en dit was nu de eerste keer dat hij het hele gebeuren zo bewust meemaakte. Hij heeft zelf zijn schoentje gezet met een suikerklontje en 2 Grimbergens erbij. 's Anderendaags was alles op en stond er een hoop speelgoed voor in de plaats. Vooral Hamertje Tik en zijn stiften en kleurpotloden zijn een succes. Met de laptop van de Efteling speelt hij ook, maar het is nog een beetje te moeilijk voor hem... Bij moeke en vake trok hij ook nogal een gezicht. Daar stond er ook een hoop speelgoed klaar. Je had zijn totje moeten zien. Hij wist niet wat eerst vastgenomen. Vooral de quad met afstandsbediening scoorde goed! Nu gaan we met behulp van de hoop zakdoeken in een rechte lijn naar Kerstmis en Nieuwjaar... Op Kerstavond zijn we gezellig met ons drietjes thuis. We gaan gourmetten en dan opt gemakje tv kijken. Op Oudejaarsavond zijn we op bezoek in de Efteling en gaan we overnachten in een hotel er net ver vandaan. Je kan je voorstellen hoe Ylias er al mee bezig is natuurlijk! Volgende bericht zal er waarschijnlijk eentje met foto's worden, want dankzij Ylias zijn voortreffelijke juf zitten we nooit meer om foto's verlegen!
Vanaf nu kunnen we eerlijk zeggen dat onze zoon het al goed gewoon is op school. Hij gaat altijd met even veel plezier en wordt blijkbaar ook door iedereen graag gezien. Wij kunnen ons nergens vertonen of we horen hetzelfde commentaar: Mor zeg, dat is toch een braaf ventje... En dan hebben wij allebei zoiets van: Awel, dan moet ge hem eens bij u hebben als hij moe/hongerig/drollig/neuterig is... Anyway, al bij al hebben we het gevoel dat onze zoon echt wel gelukkig is... Hiervan getuige zijn de spontane knuffels en hondenzoentjes die we te pas en te onpas krijgen van hem.
We hebben al eerder vermeld dat de kinderen in de eerste kleuterklas toch echt wel al veel zaken bijleren. Je kan je niet voorstellen welke leuke activiteiten die gastjes allemaal doen. Zo zijn ze met heel de klas een uurtje naar de plaatselijke kermis geweest. Daar mocht ieder kind 2 ritjes maken op de draaimolen, gesponsord door het oudercomité. En fijn dat ze dat vonden! Een tweetal weken geleden zijn ze met de klas naar het Raveelmuseum geweest. Wij hadden zoiets van: Hu, met kleuterkes naar een museum? Oedoededa? Bleek dat zoonlief zich ontzettend geamuseerd had en dat hij ook echt iets bijgeleerd had. Hij had het over bollen en kantjes en over allemaal verschillende kleuren... Dus vanaf volgende zomer worden onze 2 bloedjes van kinders het ene na het andere museum binnengesleurd. Aan cultuur gaan ze doen! Na! Deze week zijn ze naar het bos geweest en blijkbaar hadden ze echt een wandeling met heel veel uitleg. Ylias bleef maar bezig over eikels, blaadjes, takken, paddestoelen,... Wees dus maar zeker dat hij er wederom van genoten heeft! We zijn heel benieuwd wat er zo allemaal nog op de planning staat bij die kleine mannen. Nooit geweten dat naar school gaan zo leutig kon zijn... Zo hebben wij (ook volledig gesponsord door het oudercomité) vrijdagavond kunnen meedoen aan een heuse spokentocht door Zulte. Er was een volledige wandeling uitgestippeld met animatie onderweg en bij sommige mensen konden de kinderen snoepkes krijgen.Dit was heel goed georganiseerd. Op alle gevaarlijke oversteekplaatsen stonden er mensen met een licht en een spiegelei om iederen over te laten. Daar kunnen sommige scholen (we gaan geen namen noemen hé) wel eens een puntje aan zuigen. Zeg toch maar een stevige punt! Er was zelfs voor iedereen een flinke beker tomatensoep voorzien die echt wel fantastisch lekker van smaak was. Ylias had wel gehoopt dat er ballekes in zaten, maar die bleken er uiteindelijk niet in te zitten. Beide kinders hebben een megagrote beker soep uitgelebberd en hebben allebei volmondig toegegeven dat ze soep heel lekker was... En onzen Ylias was al content dat het geen kapoenensoep was, want hij lust helemaal geen kapoenensoep... Het volgende dat de school organiseert, is een wafelbak. Dit natuurlijk om geld in het laatje te brengen, maar het is wel ne keer een verademing achter al die pannenkoeken en pralinenverkopen... En voor 3 euro heb je 5 dubbele wafels, dus voor de prijs moet je het ook zeker niet laten... Ventjelief en ikzelf hebben al langstommeer het gevoel dat we echt wel de beste keuze gemaakt hebben i.v.m. de meest geschikte school te vinden voor onze zoon. Hij is blij, gelukkig, graag gezien en toch in de hand gehouden. Wat moet je nog meer hebben? Het kan natuurlijk nooit allemaal superpositief zijn, af en toe zullen er ook wel eens haperingskes zijn. Maar dankzij de school van dochterlief hebben we zowat alles al meegemaakt dat je kan meemaken met een school en ik kan met een gerust hart zeggen dat de school van Ylias never, jamais den toer van de school van Yana zal opgaan...
Nooit gedacht dat ik dit ooit in levende lijve ging moeten meemaken.
Geen zin om op te staan, dat ken ik. Uit eigen ervaring en uit ervaring met de tienerdochter
Veel zin om op te staan, dat ken ik ook. Niet zo zeer uit eigen ervaring, maar vooral uit ervaring met de kleuterzoon en de tienerdochter
Ambetant doen vanaf de eerste seconde dat je wakker bent, dat hebben we deze morgen ook eens meegemaakt se.
Het bleitconcert begon eigenlijk om een heel stomme (in mijn ogen toch) reden. Meneertje vond zijn ringring (n.v.d.r. = pinguïn) tutje niet meer. Dat lag hij toch te roepen van de andere kant van het bed.
Na een bijster weinig slaapvolle nacht voor Moederlief, sprong deze toch gezwind (you wish!) het bed uit om te gaan zoeken naar dat vermaledijde tutje.
Dit was zeer tegen de zin van Meneer. Hij wou zelf zoeken en heeft dit dan ook luid en duidelijk gemaakt. Vooral luid en zeker ook duidelijk voor de bakker onder ons En.Dit.Voor.Een.Half.Uur. Aan één stuk. Gedram, gebleit, gesnotter en dan weer wat gebleit.
Ondertussen probeerde Moederlief hem met vanalles en nog wat te verleiden. Peut! Wrong idea! Meneertje was koppig en bleef koppig.
En sinds moeder geen Tika Tovenaarsstokje heeft om even alles stil te zetten, heb ik gewoon zijn deur toe gedaan in de hoop dat dit hem zou kalmeren. Volgens mij had hij echter door dat ik gewoon bij de deur stond te wachten, want toen deed hij er nog een schepje bovenop.
En nog eentje
Uiteindelijk heb ik gedaan wat volgens mij iedere moeder doet in zon geval. Virtuele oordopjes ingedaan en gewoon de koe bij de horens gevat. Wasje, kleren aandoen en naar de keuken.
Jij wilt niet eten? Ook goed.
Jij wilt niet drinken? Moet jij weten.
Jij wilt niet naar school? Ik wil niet gaan werken! En nu jij!
Uiteindelijk heb ik kind, jas en boekentas in de auto gekregen en was er van Donderwolkje helemaal geen sprake meer bij het opdoemen van het schoolgebouw.
Nu vraag ik je Doet hij dat expres? Zorgen dat ik een kwartier te vroeg ben op mijn werk?
In dit geval kan ik ook alweer iets aanvullen in mijn boekje met ervaringen
Het werd al even tijd om een eerste update te geven over de gestarte schoolcarrière van onze zoon. Ondertuusen hebben we reeds de eerste oudercontactavond achter de rug, waar we op zijn zachtst gezegd heel veel hebben bijgeleerd. Nooit gedacht dat bubbelkes van die leeftijd al zoveel gingen doen in 1 dag. Natuurlijk wordt dit allemaal op een speelse manier aangepakt, maar je zou versteld staan als je ziet wat ze op zo'n korte tijd bijleren...
De school valt bij ons allemaal (zowel ouders als zoon) nog altijd in de smaak. De juf van Ylias is een hele lieve vrouw, met tonnen ervaring. Het lijkt ons echt zo'n moederkloek en voor onze zoon is zij, echt waar, zijn godin! Hij heeft op deze korte tijd al geprikt, geplakt, gekleurd, geschilderd, geknutseld, versjes en liedjes geleerd en zoveel meer... Het is echt fijn om hem zo opeens zijn versje op te horen zeggen. Zo gaat zijn eerste versje: Dit is mijn plekje, dicht bij het raam. Dit is mijn stoeltje, hier staat mijn naam. De juf schrijft 'Welkom' op het bord. Ik denk dat het heeeeeeel gezellig wordt. Denk je dit in met de bijhorende gebaren en gestes van een bijna 3-jarige en je kan bijna niet anders dan instant te beginnen glimlachen...
Het middageten verliep begin september echt wel dramatisch. De grote eetzaal met de bijhorende nieuwe gezichten was er echt wel te veel aan. Dit resulteerde in herhaaldelijke kakabroeken. Niet leuk voor Ylias, maar ook niet zo leuk voor de juffen. De juf heeft dit dan opgelost door Ylias terug in de kleine eetzaal te laten eten. Plotsklaps was het ook gedaan met de kakabroeken. Ylias content, juf content, dus mama en papa ook content.
Ondertussen heeft hij zijn eerste werkjes ook al mee gekregen naar huis. Op ieder werkje schrijft de juf een zinnetje waaruit blijkt hoe ze het precies gedaan hebben bij deze oefening. Momenteel heeft Ylias nog veel werkpuntjes, maar we moeten ons daar eigenlijk niet echt zorgen over maken, want het ventje gaat nog maar een maandje naar school.
Pluto vindt Ylias in 1 woord: FANTASTISCH. Voor hem is het zeker geen straf om naar de naschoolse opvang te gaan. Integendeel, hij vindt dit eigenlijk superfijn. Hij kan echt wel teleurgesteld kijken als je hem gaat oppikken. Erger nog zijn de momenten dat hij niet naar Pluto hoeft te gaan, maar eigenlijk heel erg graag zou willen gaan. soms hebben we de indruk dat hij eigenlijk niet zo graag thuis is. Maar dat zal wel typisch zijn voor die leeftijd zeker?
Momenteel tellen we af naar zijn 3de verjaardag. Dit zal waarschijnlijk de eerste verjaardag zijn die hij echt bewust zal meemaken en daarom willen we er dan ook echt wel een feest van maken. Ik ben ook eens benieuwd hoe hij dit zal ervaren in de klas...
Begin november krijgt hij ook de kans om 2 dagen naar sportkamp te gaan, i.p.v. thuis te zijn bij mama of papa. Momenteel ziet hij dit heel erg goed zitten. Hopelijk wil hij de 2de dag nog teruggaan. Maar ik denk wel dat hij het plezant zal vinden! Hopelijk krijgen we naderhand wat foto's of zo...
De maand september is voorbij gevlogen en dit zal voor oktober niet anders zijn... In leven en welzijn, tot een beetje later...
Omdat we straks zelf niet meer gaan weten wat we dit groot verlof ook alweer gedaan hebben, volgt hier een kort maar bondig verslag van de voorbije vakantie. Mannekes, eerlijk gezegd lijkt het wel al een eeuwigheid geleden...
We zijn ditmaal 's nachts naar de Auvergne vertrokken, waardoor onze kleine broer al heel snel terug in dromenland verdwenen was. Ons Yana kon jammer genoeg niet direct inslapen, maar ze heeft zich gedurende de hele rit toch heel kranig gehouden. Toen we op onze bestemming toekwamen, was het daar zo maar eventjes net geen 40 graden. Wij verschoten ons natuurlijk een bult, want we hadden eigenlijk nooit verwacht dat het weer zo zou omslaan. De eerste paar dagen hebben we vooral genoten van het mooie weer, het leuke zwembad en het lekkere eten... Normaalgezien was het de bedoeling dat ventjelief een parapentevlucht ging doen, maar wegens te veel wind, regen en storm (later in de week) is dit jammer genoeg niet kunnen doorgaan. Toen werd besloten om toch eventjes de Puy Marie te gaan bekijken en eventueel te gaan beklimmen. Yana zag dit helemaal niet zitten en zij bleef bij mij en de hond beneden. Ylias wou die berg wel eens beklimmen en alhoewel Ventjelief dit eigenlijk helemaal niet zag zitten, hebben ze die toch helemaal beklommen en weer terug afgedaald. Wij waren allemaal supertrots op onze zoon natuurlijk! We hebben nog een aantal dorpkes in de buurt bezocht en dan zat ons eerste weekje vakantie er al weer op... Bij de terugkeer zijn we nog een viertal daagjes gestopt op een camping een uurke onder de prachtige stad Troyes. Daar kan ik kort en bondig over zijn: Troyes is een prachtige stad en doen we zeker nog eens opnieuw, de camping kon gerust meedoen in het VTM-programma "Mijn stressvakantie"...
Binnen een tijdje zullen er ook een aantal foto's online komen, want beelden zeggen natuurlijk meer dan woorden hé?
Ik weet het, het is alweer veel te lang geleden Sommige mensen blijven serieus op hun honger zitten betreffende de evoluties van ons gezinnetje.
Laat het ons zo zeggen: Ik zal mijn uiterste best doen om toch minstens éénmaal per week een update te geven van het reilen en zeilen bij de familie Delcourt-Vandeplassche (en nu allemaal jullie vingers kruisen, zodat dit dan ook werkelijkheid wordt )
Momenteel ben ik al terug aan het werk, maar wij hebben er net een vierdaagse Baai van de Somme opzitten. En laat het ons zo zeggen: Wij zijn GEEN kampeermateriaal. Let op, we hebben onze plan getrokken, omdat we niet anders konden, maar geef ons toch maar het comfort van een stacaravan i.p.v. een caravan met een voortentje.
De camping op zich viel eigenlijk heel goed mee. Je mag wel niet te nauw kijken wat de hygiëne betreft en het nadeel van een gewone caravan is natuurlijk dat je niet anders kan dan gebruik te maken van hun sanitair.
Ons vader beweerde natuurlijk dat dit niet aan de camping lag, maar aan de mensen die gebruik maken van het sanitair, maar wij denken eerder dat het een combinatie is van vuile gebruikers en vuile kuisers, if you know what I mean
Anyway, de camping heeft alles om ervoor te zorgen dat kinderen zich rot amuseren, inclusief een verwarmd zwembad. We hebben dan ook nog eens redelijk veel geluk gehad met het weer, zodat Ylias heel veel heeft kunnen spelen in de zandbak en op het springkasteel. Jammer genoeg hadden 2 dametjes van een jaar of 10 er niets beters op gevonden dan de glijbaan stuk te maken. Papalief had dit gezien, maar tegen dat hij dit aan het onthaal wou melden, waren die mesjes al verdwenen en hij heeft ze de rest van het verblijf helemaal niet meer gezien.
Onzen Charlie had ook de tijd van zijn leven. Hij heeft er heel veel wandelingskes op het domein gemaakt en had niet liever dan dat we hem van een plekje voorzagen op het grasveld voor de caravan, waar hij kon spelen en slapen en vooral iedereen in de gaten houden.
Natuurlijk zijn wij geen 4 dagen aan die caravan blijven zitten. (god verhoede het )
Op donderdag hebben we het wat kalmpjes aangedaan en zijn we een aantal boodschappen gaan doen. We hebben toen ook geen moeite gedaan om te koken, maar zijn in het restaurantje op de camping pizzas wezen halen. En ze hebben ferm gesmaakt! Ylias heeft wel 4 stukken opgegeten.
Vrijdagvoormiddag was er markt in Le Crotoy. We hadden op voorhand niet echt een idee wat we ervan konden verwachten, maar de markt was leuk, gezellig, lekker druk en er stonden heel veel verschillende dingen.
De kinderen vonden het leuk, maar tegen de middag was Ylias zijn pijp toch wel af. We hebben hem toen zelfs zonder eten in bed moeten stoppen, omdat hij echt niet meer wakker kon blijven Hij heeft dan wel een slaapje gedaan van 4 uur. Wij hebben ons ondertussen verwend met meloen met rauwe ham. En smullen dat Yana gedaan heeft. Was bijna een vechtpartij voor het laatste stukje ham
Op zaterdagvoormiddag zijn we naar de markt geweest in Rue. We zijn redelijk laat vertrokken, omdat we eerst wat afwateringswerken hadden in onze voortent. Het had namelijk de vrijdagnacht geregend en gedonderd en gebliksemd dat het niet meer schoon was. Deze markt was eigenlijk met dezelfde marktkramers als in Le Crotoy, maar door de andere opstelling had je toch niet het gevoel dat ze in herhaling vielen. We hebben onzen Ylias dan opnieuw in zijn bedje gestopt, want zijn blaffeturen bleken toch niet open te kunnen blijven.
Na zijn slaapje hebben we hond en kids bijeengeraapt en zijn we nog tot Le Trèport gereden. Een machtig schoon kuststadje met een open lift die je kan nemen om enerzijds aan de winkelstraat te geraken, of anderzijds aan de wandelroute vanboven op de klif.
We hadden geen buggy mee, maar we kunnen wel zeggen dat zowel hond als kind heel flink gestapt hebben. Amai, dat hadden we van beiden nooit verwacht!
Die avond hebben we afgesloten met versgemaakte macaroni met kaassaus en hesp. De kinderen hebben zichzelf overtroffen, want Ylias heeft een groot bord macaroni gegeten en Yana zelfs twee. Papalief en ikzelf konden niet anders dan met grote ogen vol verbazing naar hen beiden te zitten kijken. Blijkbaar maakt wandelen echt wel hongerig!
Onze zondag zijn we begonnen met het marktje van St Valéry, maar deze was zo groot en heel druk, waardoor we toch vroeger dan voorzien naar de caravan teruggekeerd zijn. Dat was wel de ideale gelegenheid om eens te stoppen aan zon kraamke langs de weg voor verse boulotmosselkes. In alle eerlijkheid: Wij vinden deze veel lekkerder dan de Zeeuwse mosselen die je langs hier kan kopen. Ze hebben een fijnere smaak, maar zijn natuurlijk wel heel klein. Mosselen moet zowat het gemakkelijkste gerecht zijn om klaar te maken, dus hadden wij al heel snel een grote pan mosselen op tafel. En dit in combinatie met rouille en een vers boulotbrood. Mmmm, zalig Maar mosselen en Ylias, das een verhaal apart. De eerste ging er heel vlot in. De tweede al iets minder en de rest van zijn mosselen heeft hij zitten pledderen om aan de hond van ons ma en pa te kunnen geven. Conclusie: Ylias lust geen mosselen.
Gelukkig lust Yana dit wel heel graag. Met ons drietjes zijn we er wel bijna in geslaagd om 5 l (in Frankrijk scheppen ze dat per l en niet per kg) mosseltjes te verorberen. Wij hebben welgeteld 2 krabbetjes gevonden en er zat geen enkele, maar dan ook geen enkele lege schelp tussen. En dat voor 2,5 per l. Geld welbesteed, zegekik.
Bij de terugkeer op zondag, zijn we voor een gedeelte langs de kustlijn teruggekeerd. Deels om eens een andere baan te hebben en deels ook om onze gedachten af te leiden van het feit dat ons teerbeminde zoon momenteel 14 dagen bij mijn ouders op de camping blijft. S.L.I.K.
Gelukkig zijn er bij deze reeds drie dagen voorbij en tellen we af naar volgende week zaterdag, want dan mogen we hem terug gaan ophalen. Jippie. Maar het sterkt ons wel dat hij daar blijkbaar de tijd van zijn leven heeft en goed eet en goed slaapt. En af en toe ook wel eens stout is
Voor de fotos moet ik terug rekenen op de bereidwilligheid van manlief die iedere foto eerst moet verkleinen, vooraleer hij ze hierop kan gooien. (belachelijk, ik weet het, maar ja )
Allereerste einde van het schooljaar voor onze kleine kapoen
Hij is nog maar net met school gestart en dan zit het er alweer op.
Volgens de juf doet Ylias het supergoed op school. Hij is heel taalvaardig, lief, vriendelijk, kan zowel spelen als werken als de beste. De juf vond hem wel een stilleke. S.L.I.K. Onzen Ylias een stilleke? Wow! Blijkbaar voelt hij zich toch een beetje geïntimideerd door de grote klasgroep (43 kinderkes) en is hij nogal stillekes in de klas. Volgend jaar wordt de klas zowiezo gesplitst en normaalgezien komt hij dan terug bij juf Els te zitten. En Ylias vindt juffrouw Els een toffe. Nog een geluk dan als hij er nog zo'n 10 maanden bij vertoeft. Op school drinkt Ylias dan ook nog eens fruitsap, iets wat hij tot op heden thuis nog altijd vertikt om te doen. Het is en blijft een echte waterdrinkende man!
Momenteel tellen wij gezwind af naar het eerste deeltje van ons verlof. Het feit dat we onze eerstegeborene dan wel voor 2 weekjes moeten achterlaten in de vakkundige handen van moeke en vake op een verre, verre camping in Frankrijk begint nu reeds een beetje te pieken. En het feit dat wij in ruil een (nogal) kloeke en grollende maltezer voor in de plaats krijgen, kan het leed jammer genoeg niet verzachten. Het voordeel is wel dat onzen Charlie dan meteen een speelkameraadje heeft voor de paar uurkes die hij alleen thuis doorbrengt.
Van onzen Charlie gesproken. Gisteren zat er een kaart in de brievenbus waarop stond dat hij nu officieel van ons is. Qua gedrag kunnen we echt niet klagen van onze puppy. Het enige wat af en toe eens ferm op onze zenuwen werkt, is het feit dat het beest plast en kakt waar het goesting heeft. Maar er is beterschap in zicht. Het warme hete weer van de laatste dagen doet er natuurlijk ook niet meteen goed aan hé? Och ja, ook dit overleven we wel weer... Mochten jullie tips hebben? Please, shoot!
Vorig weekend was het weer tijd voor Ventjelief zijn jaarlijkse uitstap. Wegens omstandigheden waren we genoodzaakt om het weekend iets anders aan te pakken dan we voorzien hadden. Wegens heel snel nog nood aan een oppasdienst, werden mijn ouders ingeschakeld om ons te vervoegen naar wat toch wel het festivals aller festivals is... (voor ons toch ), namelijk Concert At Sea 2011.
Het weer heeft jammer genoeg heel wat roet in het eten gegooid, waardoor onze zoon momenteel nog altijd sukkelt met een verkoudheid. Maar dat we er het beste van gemaakt hebben, dat spreekt voor zich natuurlijk. Vrijdagavond hebben we allebei (Ventjelief en ik) genoten van het concert van Racoon. Man, diene mensch jeunde zich op dat podium. en dat straalde er echt van af! Wij allebei heel happy over hetgeen nog volgen zou... Bleek dat wel even een afknapper van formaat te zijn! Anouk kwam het podium op in hare pyjama (beter kan ik hare tenue met de beste wil van de wereld niet omschrijven) en heeft haar liedjes echt gewoon afgerammeld. Voor ons echt wel het sein om nog even rap iets te drinken of eten (die munten moesten op hé?) en dan het busje te nemen, terug naar de camping. Het voordeel was wel dat het helemaal niet druk was en dat we ook niet zeiknat geregend werden zoals al de rest van de mensen die bleven staan... En eerlijk, het was het helemaal niet waard om een longontsteking op te doen. Het concert van Anouk was in 1 woord: Rubbish! De zaterdag begonnen wij nog redelijk optimistisch, alhoewel het de volledige vrijdagnacht oude wijven (en nog vanalles meer, denk ik) heeft geregend. Goes bood gelukkig genoeg ontspanning en redelijk droog weer... Toen we echter terugkwamen op de camping bleek de zaterdageditie van CAS afgeschaft. Dat was wel even een streepje door onze rekening. Alhoewel wij zelf al redelijk twijfelden om maar gewoon effe te gaan kijken naar het slotoptreden van Bløf, hadden we nooit verwacht dat het concert volledig afgelast ging worden. Natuurlijk zaten wij een kleine 45 minuutjes van de Brouwersdam af en was het bij ons redelijk goed weer... Maar blijkbaar bleek het op de Brouwersdam reeds 9 Beaufort te waaien en bleek men de veiligheid van iedereen niet te kunnen garanderen. Wederom hebben wij er het beste van gemaakt. Dingske hier heeft er zo maar eventjes een spaghetti bolognaise uit haar mouw geschud en iederen (zelfs ons vader) vond het heel lekker. Veel meer dan wat babbelen en tv kijken, konden we echter niet doen hé?
Gelukkig bevonden wij ons op een supercamping. Wie ooit een leuk, proper, kindvriendelijk en heel voordelig vakantiepark zoekt, moet hier echt eens naartoe. De camping draagt de naam Scheldeoord en bevindt zich aan de rand van de Westerschelde. Wij hebben geboekt via Vacansoleil, maar volgens mij kan je ook rechtstreeks op hun eigen website terecht. Vivache: Echt ideaal met jullie Pepijn en Floris; Net over de grens met Ndl, dus hoeven ze ook niet lang in de auto te zitten. Met een privéstrand zodat je jongens zich eens kunnen uitleven.. (Neen, ik krijg geen cent voor deze sluikreclame, maar het is altijd plezant om goede adresjes aan de mensen door te geven...)
Op zondag hebben we een bezoekje gebracht aan Veere (sjiek dorpke hoor) en zijn we een pannenkoek gaan eten in de Pannenkoekenmolen in Burgh-Haamstede. We hebben het weekend afgesloten met een bezoekje aan Middelburg (our home town), maar jammer genoeg was alles pas open na 13 uur. Al bij al waren we nog redelijk vroeg thuis op maandagavond, maar dat gaf niet, want op dinsdag moest iedereen er vroeg uit om te werken of naar school te gaan...
Van school gesproken: Onze zoon gaat nog altijd heel graag, is superflink in de klas (dixit de juffen), maar heeft ook al zijn eerste "plaagske" meegebracht naar huis. Dinsdag a.s. heb ik zijn eerste oudercontact en ben echt wel eens benieuwd wat de juffen allemaal te vertellen hebben. Maar eerlijk gezegd heb ik er alle vertrouwen in. En woensdag a.s. vieren we het afscheid van ons oudste van het 6de leerjaar. S.l.i.k. Wat wordt Ventjelief (en ik eigenlijk ook) al iets ouder... Ahum...
Allereerste schooldag van onze kleine kapoen op 08/06/2011
De reden waarom jullie hier nog geen verslagje konden lezen van grote kapoen zijn eerste schooldag, is dat ik het eigenlijk allemaal nog niet zo goed kan vatten. Mijn babieke, mijn bolleke, mijn snoepie wordt g.r.o.o.t. Het afscheid verliep woensdagmorgen verschrikkelijk vlot. Het was echt zo van: kus mama, knuffel mama, dag mama. #slik mama Met een klein hartje gingen we hem 's middags ophalen, maar toen bleek dat onze vrees totaal ongegrond was. Onze ster had zich super geamuseerd. Niet geweend en flink op het toiletje geweest. Enkel over het hun aangeboden fruit bestond er enige verwarring. Bleken het kersen geweest te zijn, iets dat Ylias eigenlijk nog nooit geproefd had. Bij deze: Bedankt school!
Ons allereerste gevoel over de school is nog altijd hetzelfde gebleven. Open, kindvriendelijk, speels, enzoverder... Op donderdag en vrijdag stond er in het schriftje van Ylias telkens een positieve opmerking en dat vinden wij eigenlijk toch wel heel fijn!
De laatste weken leefden wij allemaal een beetje op automatische piloot. Diegenen die onze blog volgen, hebben een klein beetje een idee van de troubles die we dit jaar reeds doorstaan hebben. Bij deze zou ik graag Vivache willen bedanken, omdat ze toch regelmatig een berichtje post of gewoon eens vraagt of het allemaal wel nog lukt... Bij deze, Vivache: Merci!
Vorig weekend kwam er een eind aan onze maanden van voorbereiding wat voor ons het feest van het jaar moest worden. Jammer genoeg waren pepe en tante Rosanne er niet meer bij, maar we hebben toch ter hunnen nagedachtenis ons best gedaan om het feest zo vlot mogelijk te laten verlopen. De festiviteiten zelf hebben we volledig in handen gelegd van onze tiener. Wij hebben haar een aantal mogelijkheden aangereikt en ze heeft daaruit de voor haar beste keuze gemaakt. Dus wees indachtig bij het geven van commentaar dat u daarmee de gevoelens van een (blijkbaar sinds 2 dagen verliefde) puber zou krenken.
Natuurlijk was ook voor haar de mis van haar communie er een beetje (heel veel) te veel aan. En aan de vele geeuwende kinderen te zien, stond ze niet alleen met haar mening. Het feit dat de vormpriester die zalf keihard op haar voorhoofd (en versgewassen en geknipte froufrou) heeft gewreven deed er ook niet zo'n goed aan... Laat ons afsluiten met te zeggen dat ze deze mis gelukkig maar 1 keer in hun leven moeten uitzitten...
Natuurlijk hebben we onze grote maraine een bezoekje gebracht na de mis, want je kan niet verwachten dat een madammeke van 85 nog zo'n volledige feestnamiddag kan meemaken. Haar oogskes blonken bij het zien van het kleed van ons Yana. Wij hebben haar hierin namelijk volledig de vrije hand gegeven en zij wou dolgraag een lang wit (of écru) kleed hebben. Maraine vond dit kleed super en ook de pastoor heeft Yana hierover een compliment gegeven. Blijkbaar hechten ze in het landelijke Lierde dan toch echt nog veel belang aan traditie. Gelukkig is dit een besloten blog, want ik zou uren door kunnen palaveren over de tenues van de andere kinderen. Soit, iedereen heeft recht op zijn eigen mening en zijn eigen kledijstijl, maar ik zou mijn bijna 12-jarige dochter toch nooit of te nimmer laten rondlopen in een rokje dat nauwelijks haar poep bedekt. En dat de gescheiden papa bijna door de grond zakte van schaamte bij het zien van zijn dochter, viel ook geen klein beetje op.
Het feest begon (zoals de meeste feesten denk ik) met een kleine receptie. Het was ondertussen al 13 u gepasseerd, dus hebben we deze bewust bescheiden gehouden. Ondertussen ging de papa het koud buffet ophalen bij de traiteur. Daar bleef het allemaal lekker fris, totdat we het nodig hadden. Na het koud buffet was er taart, die vakkundig werd opgehaald door de mama en tante Fifi. Jammer genoeg was er net autocross in Oostrozebeke en familiefeest van de Mivalti in Tielt. Daardoor moest ons volk toch redelijk lang wachten... However, ik was nog vergeten te vermelden dat ik opeens en heeeeeeeeel onverwacht (peter Ronny, ge krijgt hem nog terug zenne!) een boeket bloemen onder mijn neus kreeg geduwd. Het was namelijk ook stiefouderdag en ons Yana had samen met haar papa ne boeket laten meebrengen door peter Ronny. En ik wist van nietske, niemendalle... # sniftnogaltijdeenbeetjena # De taart werd ferm gesmaakt, wegens volledig met aardbeien en voorzien van een stapel heerlijk licht en luchtige crème fraïche. Aan diegenen die toen dachten dat het gedaan was, hebben we een ferme neus gedraaid, want we hadden als afsluiter een ferm kaasbuffet voorzien. Waarvan iedereen toch verschrikkelijk veel gegeten heeft. De kaas smaakte zelfs zodanig goed dat tante Frieda reeds haar commande heeft meegegeven voor als we nog een keer naar den Auchan trekken. That figures, dachten wij dat iedereen stampvol zat, kregen ze allemaal hunnen tweeden adem bij het zien van al die lekkere kaas...
Ik kan maar één conclusie trekken: Volgens ons Yana was het feest superleuk en hebben we dat toch weer vree goed gedaan! En dat mensen, is het schoonste compliment dat ge kunt krijgen...
P.S.: Bij eventuele feesten in uw nabije toekomst, kunt u ons altijd boeken via deze weg. Eventplanners uit de duust zijn wij, mijn ventje en ik...
P.S. x 2: Ik moet niet meer zeggen dat er ook nog foto's gaan opkomen zeker?
Moeder was vooral verantwoordelijk voor de bagage en de kinderloze buggy.
), namelijk Concert At Sea 2011.
