Hallo, ik ben Sabrina, getrouwd met Sven en mama van Jens (15) en Sara (13). Dit is mijn blog waarin ik vertel over de sportieve prestaties van mijn gezin en je vindt hier ook vooral de links naar de foto's die ik daarvan neem.
Beste prestaties Sara Outdoor seizoen 2010 60m 10.66 600m 2:20.63 Kogel 1kg 7,70 m Hockey 15,35 m Ver 3,18 m Hoog 0,90 m 4-kamp 740p Indoor seizoen 2011 60m 10.43 Kogel 1kg 6,87 m CR Ver 3,23 m Outdoor seizoen 2011 60m 9.81 600m 2:07.83 Kogel 1kg 9,90 m CR Hockey 22,83 m Ver 3,53 m Hoog 0,98 m 4-kamp 1534p Indoor seizoen 2012 60m 9.84 Kogel1kg 8,89 m CR Outdoor seizoen 2012 60m 9.64 600m 2:03.14 Kogel1kg 10,86 m CR Hockey 28,50 m Ver 3,63 m Hoog 1,19 m CR 4-kamp 1617p Indoor seizoen 2013 60m 9.46 60mH 13.10 Ver 3,45 m Kogel 2kg 8,07 m Hoog 1,10 m Outdoor seizoen 2013 60m 9.34 60mH 11.75 1000m 3:33.24 Kogel2kg 9,68 m Ver 4,02 m Hockey 28,32 m Hoog 1,20 m Discus 19,52 m 4-kamp 2021p Indoor seizoen 2014 60m 9.13 60mH 10.87 CR 1000m 3:43.26 Kogel 2kg 9,99 m CR Ver 3,81 m Hoog 1,35 m CR 5-kamp 2339p CR Outdoor seizoen 2014 60m 9.01 60mH 10.82 1000m 3:25.68 Kogel2kg 10,35 m Ver 4,27 m Hockey 29,99 m Hoog 1,36 m Discus 21,38 m 4-kamp 2358p CR Indoor seizoen 2015 60m 8.84 60mH 10.15 Kogel 2kg 11,02 m Ver 4,40 m Hoog 1,51 m CR 5-kamp 3011p CR Outdoor seizoen 2015 80m 11.52 300m 46.77 60mH 10.53 Kogel 2kg 10,74 m Ver 4,46 m Hoog 1,49 m
Beste prestaties Jens Indoor seizoen 2015 60m 8.43 200m 27.24 Outdoor seizoen 2015 100m 13.39 200m 27.23
Ik denk dat iedereen in het wielermilieu zich sterk aangegrepen voelt door onderstaand artikel dat vandaag in heel wat kranten te lezen was. Iedereen die zich met de fiets op de baan begeeft, voelt elke dag het gevaar dat het verkeer met zich meebrengt. Als autobestuurder is het soms moelijk om in het donker of slecht weer fietsers of voetgangers tijdig op te merken, ik denk dat iedereen die zelf met de auto rijdt dat wel beseft, maar mensen alstublieft hou rekening met elkaar.
Toen Sven vorige zomer aangereden werd door een auto, gelukkig enkel met materiële schade, schaafwonden en blauwe plekken als gevolg, ben ik daar toch heel erg van geschrokken op dat moment; en ik kan de keren dat hij sindsdien gezegd heeft, "nu heb ik weeral geluk gehad, ik was bijna omvergereden" al niet meer op één hand tellen. Ik leef mee met de familie die dit plotse verlies moet verwerken en ik kan alleen maar hopen dat iedereen die dit vandaag in de krant leest een beetje voorzichtiger de weg opgaat, zowel fietser, voetgangers als automobilisten.
'Nog een kilometer fietsen en we waren veilig thuis' Wielertoerist komt tijdens trainingsrit met vriend-wielrenner om het leven
WAASMUNSTER/HAMME/ZELE - Bij een tragisch verkeersongeval kwam maandagavond wieltoerist Michael Vercauteren uit Hamme om het leven. Hij was bijna thuis na een trainingsrit met zijn vriend-wielrenner Christoph De Man uit Zele toen ze alle twee door een auto werden gegrepen.
Het dodelijke ongeval vond maandagavond omstreeks halfzeven plaats aan het kruispunt van de Dendermondseweg met de Sint-Annastraat en de Heirbaan in Waasmunster. De twee renners werden op het kruispunt gegrepen door een terreinwagen die vanuit de richting Grembergen links de Sint-Annastraat inreed. Michael Vercauteren (29) uit de Heirbaan in Hamme, overleefde de klap niet. Zijn vriend en wielrenner Christoph De Man (29) uit Hansevelde in Zele liep slechts lichte verwondingen op.
De bestuurder van de terreinwagen, Steven V.R. uit Zele, merkte de renners niet of te laat op. Volgens de verkeersdeskundige van het Dendermondse parket werkte op het kruispunt de openbare verlichting niet en was de zichtbaarheid er op het ogenblik van het ongeval miniem. Omdat de twee wielrenners door omstandigheden later terug waren dan ze zelf hadden verwacht, hadden ze ook geen verlichting bij. Enkel Christoph De Man droeg een jas met fluo oplichtende strips.
'Het was er inderdaad gevaarlijk donker', vertelt een erg aangeslagen Christoph De Man. 'Plots hoorde ik Michael roepen. Het ging allemaal bijzonder snel, in een flits. Hij botste tegen de flank van de auto en ik ging vol in de remmen, botste tegen de wagen en viel. Ik lag met een bebloed gezicht op straat. Wat verder lag mijn vriend. Ik hoorde hem moeizaam ademen en dacht dat zijn sleutelbeen gebroken was. Hij kreeg de eerste zorg van een medisch urgentieteam. Pas toen we in het ziekenhuis aankwamen, vernam ik dat hij zwaargewond was en inwendige bloedingen had. Een halfuur later is Michael aan zijn verwondingen overleden.'
Michael Vercauteren en Christoph De Man waren na een lange trainingsrit op een goede kilometer van huis toen het noodlot toesloeg.
'We waren al vier uur onderweg en verkeerd gereden. We dachten voor zes uur thuis te zijn, maar ik reed lek. Ik stelde Michael voor alleen door te rijden, maar hij verkoos bij mij te blijven. Onderweg zei ik nog dat we bijzonder voorzichtig moesten zijn. De auto's raasden ons voorbij en ik reed al bijna op mijn velg, maar met amper anderhalve kilometer voor de boeg zouden we het wel redden. Een straat verder en we waren thuis. Michael besloot op kop te rijden. Had ik op kop gereden, leefde hij misschien nog', zucht Christoph.
Christoph De Man voelt zich enorm schuldig en kan nog altijd niet geloven dat zijn vriend op zo'n tragische manier om het leven kwam.
'Het dringt nog niet door. Maandag reed hij nog naast me. Ik ken Michael sinds de kleuterschool. Regelmatig ging hij met mij trainen. Hij keek naar mij op, dat ik het elke dag kon opbrengen om zo lang op de fiets te zitten. Maandag zouden we al 's ochtends zijn vertrokken, maar door de regen stelden we de rit uit tot na de middag. We hadden ook nooit gedacht dat het al donker zou worden en hadden daarom geen verlichting mee. Ik had ze nog in mijn handen voor ik vertrok, maar legde ze opzij.'
Wielrenner Christoph De Man, die bij de elite zonder contract wielrenner is bij de ploeg Hamme-Zogge, overweegt nu te stoppen met koersen.
'Ik zie het echt niet meer zitten. We staan een week voor de start van het nieuwe wielerseizoen. Ik heb hard getraind, maar weet niet of ik het nog zal kunnen opbrengen op de fiets te kruipen. Telkens ik vertrek, zal ik aan Michaël denken. En met die gedachte moet ik de rest van mijn leven verder. Ik weet wel dat Michaël nooit zou willen dat ik met wielrennen kap. Toch vind ik dit dodelijke ongeval oneerlijk. Waarom hij en niet ik. Als ik op de fiets zal zitten, zal het beeld van dat ongeval voortdurend opduiken.'
Vrijdag 20 februari werd er ook op de school van Jens en Sara carnaval gevierd en plots liepen er dus 2 "superhelden" in huis rond.
Alle leerlingen van de Vlinderdreef zouden in de namiddag in optocht van de school tot aan het Woon- en Zorgcentrum Ter Moere gaan. Omdat ik per ongeluk een half dagje verlof had en in Moerbeke moest zijn, kon ik het dus niet laten om mijn camera in de auto te leggen voor het geval dat ... en ja hoor, ik kwam de kleurrijke optocht tegen.
Sara ging blijkbaar zo op in haar rol van Mega Mindy dat ze me gewoon voorbij liep.
Jens die had het wel in de gaten dat mama daar foto's stond te nemen en kwam vlug even naar me toegelopen.
En we zagen natuurlijk nog veel meer bekende gezichten, de ene al wat makkelijker te herkennen dan de andere.
Woensdagavond speelden onze groen-witte U9 voetballers een uitgestelde wedstrijd tegen KFC Eendracht Zele. Dit waren dus onze tegenstanders:
De wedstrijd was nog maar enkele seconden bezig en Angelo scoorde reeds de eerste goal voor Moerbeke en dat deed hij even later nog eens en dan nog eens !
Yannick scoorde vóór de rust de vierde Moerbeekse goal.
We begonnen de tweede helft met 4 - 4, na enkele raadgevingen van trainer Patrick aan onze jongens.
Tijdens de tweede helft konden Angelo en Jasper nog een doelpunt maken, maar zagen we helaas ook nog enkele doelpunten van onze tegenstanders.
Hieronder een mooie poging van Gianni en Jens VH, maar helaas verhinderde de jongen van KFCE Zele de afwerking, maar dat is natuurlijk waar voetballen om gaat, kansen maken en kansen verhinderen bij de tegenstander.
De eindscore werd uiteindelijk 6 - 8.
Hieronder nog enkele sfeerfoto's en zoals altijd zitten er nog meer foto's in het foto-album waarnaar jullie de link vinden in de rechterkolom van dit blog.
Zaterdag 14 februari, jawel Valentijnsdag, speelden onze duiveltjes U9 tegen Wachtebeke, maar van liefde was er op en rond het plein weinig te merken.
Vooral voor keeper Bjarne was dit een heel speciale wedstrijd en niet alleen omdat zijn grootouders kwamen kijken, maar vooral omdat hij tegen zijn klasgenootjes moest spelen; hij gaat immers in Wachtebeke naar school. Of zoals papa Mario het zei, vandaag zijn het even je "vijanden". Allé ja, op het plein dan toch hé !
Het was een spannende wedstrijd, vooral tijdens de eerste helft, die we eindigden met 2 - 1 , een kleine voorsprong voor Wachtebeke dus. De Moerbeekse goal werd gemaakt door Aaron.
Tijdens de tweede helft kon Jens DV een schot van Angelo nog een trap bijgeven en zo kregen we een tweede Moerbeekse goal. De wedstrijd eindigde uiteindelijk op 5 -2.
Waaide het nu zo hard die dag of hebben deze jongens allebei een woelige nacht achter de rug ?
Ik denk dat ik dringend op zoek moet gaan naar een kledingsponsor voor Jens; enkele weken geleden bleek zijn hemdje van Eskimo niet meer in zijn voetbaltas te zitten toen hij thuiskwam en zaterdag was het weeral raak. Zijn handschoenen bleken spoorloos verdwenen te zijn, dus even terug naar Wachtebeke gereden, maar daar bleek dat er niks in de kleedkamers achtergebleven was. Zouden jullie alstublieft even kunnen kijken of ze per ongeluk niet in een andere tas terecht gekomen zijn. Het zijn zwarte handschoenen met een geelachtige binnenvoering en aan de buitenkant staat het logo van "Thinsulate".
Op zaterdag 7 februari trouwden Wendy en Geert; ouders van Jens DV, voetballer U9 en klasgenootje van Jens.
Om Wendy en Geert op gepaste wijze te feliciteren, trokken onze jongens hun voetbaluitrusting aan en we vertrokken naar het gemeentehuis. Eenmaal daar aangekomen rond 10 na 11, bleek dat het bruidspaar zelf er nog niet was en daarom verstopten we ons even achter het gemeentehuis.
Eenmaal het bruidspaar binnen was, rond kwart na elf, namen de jongens plaats op de trappen van het gemeentehuis en kregen ze elk een bloemetje; of Wendy nog veel bloemetjes met rechte steel in een vaas heeft kunnen zetten is wel de grote vraag !!
Op het moment dat Geert zijn jawoord gaf, lieten de bevriende motorrijders buiten zich even horen
Na een half uurtje wachten begonnen onze jongens het toch wel wat koud te krijgen en besloten dan maar binnen te gaan en vooraan in de hal van het gemeentehuis te wachten. Of de verrassing voor Wendy en Geert nog zo groot was, is maar de vraag, want probeer maar eens een groepje jongens stil te houden, niet gemakkelijk !
Rond 10 voor twaalf gaat plots de deur open, allemaal vlug op post, maar ... oei nee, vals alarm, dit is niet het juiste koppel !
Vijf minuutjes later is het grote moment dan toch aangebroken. Als eerste komt Jens DV naar buiten met zijn zus, Jens DV eens niet in zijn groen-witte uitrusting, maar als knappe bruidsjongen.
En dan is daar eindelijk het grote moment waar iedereen op gewacht heeft, het bruidspaar zelf komt naar buiten.
Wendy mag haar bloemetjes in ontvangst nemen, en Wendy ik kan je verzekeren, ze hebben er goed zorg voor gedragen hoor
Natuurlijk volgen er nog meer felicitaties !
En dan krijgen alle kinderen een beertje met snoepjes van Jens DV. Hier is het bevoorbeeld Jasper die dolgelukkig zijn beertje in ontvangst neemt.
Hier nog even een foto van de rest van de familie van Jasper.
En dan willen we natuurlijk ook graag de ring en het bruidsboeket even op de foto zetten.
Als laatste nog even een foto van het gelukkige paar !
Wendy en Geert, nog heel veel geluk toegewenst van ons allemaal !!
Woensdagavond 4 februari speelden onze jongens tegen Heikant. Ik weet dat mijn foto's in het donker niet echt fantastisch zijn, dus ik heb er dan ook maar niet zoveel genomen.
De eerste Moerbeekse goal kwam er eigenlijk in 3 fasen: eerst schopte Jens DV, dan Yannick en het was uiteindelijk Aaron die hem binnentrapte. Jongens, als het de bedoeling was om het voor de supporters extra spannend te maken, dan is dat gelukt. We dachten de bal gaat binnen, nee, nee toch niet, ... ja toch wel !! Verdediger van ons doel was Dylan in de eerste helft. De tweede goal vóór de rust kwam van Jens DV en we gingen rusten met een achterstand van 2 - 4.
De speler van Heikant kijkt wat raar naar wat Jens DV hier doet, aha, dat zijn onze geheime taktieken en die verklappen we natuurlijk niet.
In de tweede helft werden door beide ploegen nog heel wat goalen gemaakt; voor Moerbeke scoorde Angelo 2 keer, een ver schot van Thomas verraste de keeper van Heikant en als laatste schoot Jens DV een schot van Yannick, dat tegen de paal eindigde, nog binnen. Onze keeper tijdens de tweede helft was Bjarne. Eindstand werd 6 - 9.
Donderdag 5 februari is mijn "kleine" meisje 6 jaar geworden. Wat gaat de tijd toch snel ! Woensdagnamiddag kwamen de vriendjes en vriendinnetjes om samen haar verjaardag te vieren.
Er was een springkasteel en er werd heel wat gesprongen en gelachen, maar soms ook eens gebotst en geweend. De jongens waren dan wel in de minderheid, maar ze lieten zich zeker niet doen door die meisjes. En de meisjes vonden de jongens soms wel wat wild, maar ze konden ze geen moment missen. En zeggen ze trouwens ook niet: "meisjes plagen, is liefde vragen "
Soms werd er natuurlijk even gerust en werd het speelgoed bovengehaald of werden er mooie kunstwerken gemaakt.
En natuurlijk werden er ook pannekoeken en wafeltjes gegeten (met dank aan mijn ma om me hierbij te komen helpen !!)
En als laatste nog een groepsfoto (met uitzondering van Matti, die net bij Jens zat en liever niet op de foto wou)
Ik hoop dat iedereen het een leuke dag vond, Sara heeft zich in ieder geval goed geamuseerd en al zijn zo een dagen toch een beetje druk, daar doe je het uiteindelijk toch voor als mama.
