Hallo, ik ben Sabrina, getrouwd met Sven en mama van Jens (15) en Sara (13). Dit is mijn blog waarin ik vertel over de sportieve prestaties van mijn gezin en je vindt hier ook vooral de links naar de foto's die ik daarvan neem.
Beste prestaties Sara Outdoor seizoen 2010 60m 10.66 600m 2:20.63 Kogel 1kg 7,70 m Hockey 15,35 m Ver 3,18 m Hoog 0,90 m 4-kamp 740p Indoor seizoen 2011 60m 10.43 Kogel 1kg 6,87 m CR Ver 3,23 m Outdoor seizoen 2011 60m 9.81 600m 2:07.83 Kogel 1kg 9,90 m CR Hockey 22,83 m Ver 3,53 m Hoog 0,98 m 4-kamp 1534p Indoor seizoen 2012 60m 9.84 Kogel1kg 8,89 m CR Outdoor seizoen 2012 60m 9.64 600m 2:03.14 Kogel1kg 10,86 m CR Hockey 28,50 m Ver 3,63 m Hoog 1,19 m CR 4-kamp 1617p Indoor seizoen 2013 60m 9.46 60mH 13.10 Ver 3,45 m Kogel 2kg 8,07 m Hoog 1,10 m Outdoor seizoen 2013 60m 9.34 60mH 11.75 1000m 3:33.24 Kogel2kg 9,68 m Ver 4,02 m Hockey 28,32 m Hoog 1,20 m Discus 19,52 m 4-kamp 2021p Indoor seizoen 2014 60m 9.13 60mH 10.87 CR 1000m 3:43.26 Kogel 2kg 9,99 m CR Ver 3,81 m Hoog 1,35 m CR 5-kamp 2339p CR Outdoor seizoen 2014 60m 9.01 60mH 10.82 1000m 3:25.68 Kogel2kg 10,35 m Ver 4,27 m Hockey 29,99 m Hoog 1,36 m Discus 21,38 m 4-kamp 2358p CR Indoor seizoen 2015 60m 8.84 60mH 10.15 Kogel 2kg 11,02 m Ver 4,40 m Hoog 1,51 m CR 5-kamp 3011p CR Outdoor seizoen 2015 80m 11.52 300m 46.77 60mH 10.53 Kogel 2kg 10,74 m Ver 4,46 m Hoog 1,49 m
Beste prestaties Jens Indoor seizoen 2015 60m 8.43 200m 27.24 Outdoor seizoen 2015 100m 13.39 200m 27.23
Ik denk dat iedereen in het wielermilieu zich sterk aangegrepen voelt door onderstaand artikel dat vandaag in heel wat kranten te lezen was. Iedereen die zich met de fiets op de baan begeeft, voelt elke dag het gevaar dat het verkeer met zich meebrengt. Als autobestuurder is het soms moelijk om in het donker of slecht weer fietsers of voetgangers tijdig op te merken, ik denk dat iedereen die zelf met de auto rijdt dat wel beseft, maar mensen alstublieft hou rekening met elkaar.
Toen Sven vorige zomer aangereden werd door een auto, gelukkig enkel met materiële schade, schaafwonden en blauwe plekken als gevolg, ben ik daar toch heel erg van geschrokken op dat moment; en ik kan de keren dat hij sindsdien gezegd heeft, "nu heb ik weeral geluk gehad, ik was bijna omvergereden" al niet meer op één hand tellen. Ik leef mee met de familie die dit plotse verlies moet verwerken en ik kan alleen maar hopen dat iedereen die dit vandaag in de krant leest een beetje voorzichtiger de weg opgaat, zowel fietser, voetgangers als automobilisten.
'Nog een kilometer fietsen en we waren veilig thuis' Wielertoerist komt tijdens trainingsrit met vriend-wielrenner om het leven
WAASMUNSTER/HAMME/ZELE - Bij een tragisch verkeersongeval kwam maandagavond wieltoerist Michael Vercauteren uit Hamme om het leven. Hij was bijna thuis na een trainingsrit met zijn vriend-wielrenner Christoph De Man uit Zele toen ze alle twee door een auto werden gegrepen.
Het dodelijke ongeval vond maandagavond omstreeks halfzeven plaats aan het kruispunt van de Dendermondseweg met de Sint-Annastraat en de Heirbaan in Waasmunster. De twee renners werden op het kruispunt gegrepen door een terreinwagen die vanuit de richting Grembergen links de Sint-Annastraat inreed. Michael Vercauteren (29) uit de Heirbaan in Hamme, overleefde de klap niet. Zijn vriend en wielrenner Christoph De Man (29) uit Hansevelde in Zele liep slechts lichte verwondingen op.
De bestuurder van de terreinwagen, Steven V.R. uit Zele, merkte de renners niet of te laat op. Volgens de verkeersdeskundige van het Dendermondse parket werkte op het kruispunt de openbare verlichting niet en was de zichtbaarheid er op het ogenblik van het ongeval miniem. Omdat de twee wielrenners door omstandigheden later terug waren dan ze zelf hadden verwacht, hadden ze ook geen verlichting bij. Enkel Christoph De Man droeg een jas met fluo oplichtende strips.
'Het was er inderdaad gevaarlijk donker', vertelt een erg aangeslagen Christoph De Man. 'Plots hoorde ik Michael roepen. Het ging allemaal bijzonder snel, in een flits. Hij botste tegen de flank van de auto en ik ging vol in de remmen, botste tegen de wagen en viel. Ik lag met een bebloed gezicht op straat. Wat verder lag mijn vriend. Ik hoorde hem moeizaam ademen en dacht dat zijn sleutelbeen gebroken was. Hij kreeg de eerste zorg van een medisch urgentieteam. Pas toen we in het ziekenhuis aankwamen, vernam ik dat hij zwaargewond was en inwendige bloedingen had. Een halfuur later is Michael aan zijn verwondingen overleden.'
Michael Vercauteren en Christoph De Man waren na een lange trainingsrit op een goede kilometer van huis toen het noodlot toesloeg.
'We waren al vier uur onderweg en verkeerd gereden. We dachten voor zes uur thuis te zijn, maar ik reed lek. Ik stelde Michael voor alleen door te rijden, maar hij verkoos bij mij te blijven. Onderweg zei ik nog dat we bijzonder voorzichtig moesten zijn. De auto's raasden ons voorbij en ik reed al bijna op mijn velg, maar met amper anderhalve kilometer voor de boeg zouden we het wel redden. Een straat verder en we waren thuis. Michael besloot op kop te rijden. Had ik op kop gereden, leefde hij misschien nog', zucht Christoph.
Christoph De Man voelt zich enorm schuldig en kan nog altijd niet geloven dat zijn vriend op zo'n tragische manier om het leven kwam.
'Het dringt nog niet door. Maandag reed hij nog naast me. Ik ken Michael sinds de kleuterschool. Regelmatig ging hij met mij trainen. Hij keek naar mij op, dat ik het elke dag kon opbrengen om zo lang op de fiets te zitten. Maandag zouden we al 's ochtends zijn vertrokken, maar door de regen stelden we de rit uit tot na de middag. We hadden ook nooit gedacht dat het al donker zou worden en hadden daarom geen verlichting mee. Ik had ze nog in mijn handen voor ik vertrok, maar legde ze opzij.'
Wielrenner Christoph De Man, die bij de elite zonder contract wielrenner is bij de ploeg Hamme-Zogge, overweegt nu te stoppen met koersen.
'Ik zie het echt niet meer zitten. We staan een week voor de start van het nieuwe wielerseizoen. Ik heb hard getraind, maar weet niet of ik het nog zal kunnen opbrengen op de fiets te kruipen. Telkens ik vertrek, zal ik aan Michaël denken. En met die gedachte moet ik de rest van mijn leven verder. Ik weet wel dat Michaël nooit zou willen dat ik met wielrennen kap. Toch vind ik dit dodelijke ongeval oneerlijk. Waarom hij en niet ik. Als ik op de fiets zal zitten, zal het beeld van dat ongeval voortdurend opduiken.'
Vrijdag 20 februari werd er ook op de school van Jens en Sara carnaval gevierd en plots liepen er dus 2 "superhelden" in huis rond.
Alle leerlingen van de Vlinderdreef zouden in de namiddag in optocht van de school tot aan het Woon- en Zorgcentrum Ter Moere gaan. Omdat ik per ongeluk een half dagje verlof had en in Moerbeke moest zijn, kon ik het dus niet laten om mijn camera in de auto te leggen voor het geval dat ... en ja hoor, ik kwam de kleurrijke optocht tegen.
Sara ging blijkbaar zo op in haar rol van Mega Mindy dat ze me gewoon voorbij liep.
Jens die had het wel in de gaten dat mama daar foto's stond te nemen en kwam vlug even naar me toegelopen.
En we zagen natuurlijk nog veel meer bekende gezichten, de ene al wat makkelijker te herkennen dan de andere.
Woensdagavond speelden onze groen-witte U9 voetballers een uitgestelde wedstrijd tegen KFC Eendracht Zele. Dit waren dus onze tegenstanders:
De wedstrijd was nog maar enkele seconden bezig en Angelo scoorde reeds de eerste goal voor Moerbeke en dat deed hij even later nog eens en dan nog eens !
Yannick scoorde vóór de rust de vierde Moerbeekse goal.
We begonnen de tweede helft met 4 - 4, na enkele raadgevingen van trainer Patrick aan onze jongens.
Tijdens de tweede helft konden Angelo en Jasper nog een doelpunt maken, maar zagen we helaas ook nog enkele doelpunten van onze tegenstanders.
Hieronder een mooie poging van Gianni en Jens VH, maar helaas verhinderde de jongen van KFCE Zele de afwerking, maar dat is natuurlijk waar voetballen om gaat, kansen maken en kansen verhinderen bij de tegenstander.
De eindscore werd uiteindelijk 6 - 8.
Hieronder nog enkele sfeerfoto's en zoals altijd zitten er nog meer foto's in het foto-album waarnaar jullie de link vinden in de rechterkolom van dit blog.
Zaterdag 14 februari, jawel Valentijnsdag, speelden onze duiveltjes U9 tegen Wachtebeke, maar van liefde was er op en rond het plein weinig te merken.
Vooral voor keeper Bjarne was dit een heel speciale wedstrijd en niet alleen omdat zijn grootouders kwamen kijken, maar vooral omdat hij tegen zijn klasgenootjes moest spelen; hij gaat immers in Wachtebeke naar school. Of zoals papa Mario het zei, vandaag zijn het even je "vijanden". Allé ja, op het plein dan toch hé !
Het was een spannende wedstrijd, vooral tijdens de eerste helft, die we eindigden met 2 - 1 , een kleine voorsprong voor Wachtebeke dus. De Moerbeekse goal werd gemaakt door Aaron.
Tijdens de tweede helft kon Jens DV een schot van Angelo nog een trap bijgeven en zo kregen we een tweede Moerbeekse goal. De wedstrijd eindigde uiteindelijk op 5 -2.
Waaide het nu zo hard die dag of hebben deze jongens allebei een woelige nacht achter de rug ?
Ik denk dat ik dringend op zoek moet gaan naar een kledingsponsor voor Jens; enkele weken geleden bleek zijn hemdje van Eskimo niet meer in zijn voetbaltas te zitten toen hij thuiskwam en zaterdag was het weeral raak. Zijn handschoenen bleken spoorloos verdwenen te zijn, dus even terug naar Wachtebeke gereden, maar daar bleek dat er niks in de kleedkamers achtergebleven was. Zouden jullie alstublieft even kunnen kijken of ze per ongeluk niet in een andere tas terecht gekomen zijn. Het zijn zwarte handschoenen met een geelachtige binnenvoering en aan de buitenkant staat het logo van "Thinsulate".
Op zaterdag 7 februari trouwden Wendy en Geert; ouders van Jens DV, voetballer U9 en klasgenootje van Jens.
Om Wendy en Geert op gepaste wijze te feliciteren, trokken onze jongens hun voetbaluitrusting aan en we vertrokken naar het gemeentehuis. Eenmaal daar aangekomen rond 10 na 11, bleek dat het bruidspaar zelf er nog niet was en daarom verstopten we ons even achter het gemeentehuis.
Eenmaal het bruidspaar binnen was, rond kwart na elf, namen de jongens plaats op de trappen van het gemeentehuis en kregen ze elk een bloemetje; of Wendy nog veel bloemetjes met rechte steel in een vaas heeft kunnen zetten is wel de grote vraag !!
Op het moment dat Geert zijn jawoord gaf, lieten de bevriende motorrijders buiten zich even horen
Na een half uurtje wachten begonnen onze jongens het toch wel wat koud te krijgen en besloten dan maar binnen te gaan en vooraan in de hal van het gemeentehuis te wachten. Of de verrassing voor Wendy en Geert nog zo groot was, is maar de vraag, want probeer maar eens een groepje jongens stil te houden, niet gemakkelijk !
Rond 10 voor twaalf gaat plots de deur open, allemaal vlug op post, maar ... oei nee, vals alarm, dit is niet het juiste koppel !
Vijf minuutjes later is het grote moment dan toch aangebroken. Als eerste komt Jens DV naar buiten met zijn zus, Jens DV eens niet in zijn groen-witte uitrusting, maar als knappe bruidsjongen.
En dan is daar eindelijk het grote moment waar iedereen op gewacht heeft, het bruidspaar zelf komt naar buiten.
Wendy mag haar bloemetjes in ontvangst nemen, en Wendy ik kan je verzekeren, ze hebben er goed zorg voor gedragen hoor
Natuurlijk volgen er nog meer felicitaties !
En dan krijgen alle kinderen een beertje met snoepjes van Jens DV. Hier is het bevoorbeeld Jasper die dolgelukkig zijn beertje in ontvangst neemt.
Hier nog even een foto van de rest van de familie van Jasper.
En dan willen we natuurlijk ook graag de ring en het bruidsboeket even op de foto zetten.
Als laatste nog even een foto van het gelukkige paar !
Wendy en Geert, nog heel veel geluk toegewenst van ons allemaal !!
Woensdagavond 4 februari speelden onze jongens tegen Heikant. Ik weet dat mijn foto's in het donker niet echt fantastisch zijn, dus ik heb er dan ook maar niet zoveel genomen.
De eerste Moerbeekse goal kwam er eigenlijk in 3 fasen: eerst schopte Jens DV, dan Yannick en het was uiteindelijk Aaron die hem binnentrapte. Jongens, als het de bedoeling was om het voor de supporters extra spannend te maken, dan is dat gelukt. We dachten de bal gaat binnen, nee, nee toch niet, ... ja toch wel !! Verdediger van ons doel was Dylan in de eerste helft. De tweede goal vóór de rust kwam van Jens DV en we gingen rusten met een achterstand van 2 - 4.
De speler van Heikant kijkt wat raar naar wat Jens DV hier doet, aha, dat zijn onze geheime taktieken en die verklappen we natuurlijk niet.
In de tweede helft werden door beide ploegen nog heel wat goalen gemaakt; voor Moerbeke scoorde Angelo 2 keer, een ver schot van Thomas verraste de keeper van Heikant en als laatste schoot Jens DV een schot van Yannick, dat tegen de paal eindigde, nog binnen. Onze keeper tijdens de tweede helft was Bjarne. Eindstand werd 6 - 9.
Donderdag 5 februari is mijn "kleine" meisje 6 jaar geworden. Wat gaat de tijd toch snel ! Woensdagnamiddag kwamen de vriendjes en vriendinnetjes om samen haar verjaardag te vieren.
Er was een springkasteel en er werd heel wat gesprongen en gelachen, maar soms ook eens gebotst en geweend. De jongens waren dan wel in de minderheid, maar ze lieten zich zeker niet doen door die meisjes. En de meisjes vonden de jongens soms wel wat wild, maar ze konden ze geen moment missen. En zeggen ze trouwens ook niet: "meisjes plagen, is liefde vragen "
Soms werd er natuurlijk even gerust en werd het speelgoed bovengehaald of werden er mooie kunstwerken gemaakt.
En natuurlijk werden er ook pannekoeken en wafeltjes gegeten (met dank aan mijn ma om me hierbij te komen helpen !!)
En als laatste nog een groepsfoto (met uitzondering van Matti, die net bij Jens zat en liever niet op de foto wou)
Ik hoop dat iedereen het een leuke dag vond, Sara heeft zich in ieder geval goed geamuseerd en al zijn zo een dagen toch een beetje druk, daar doe je het uiteindelijk toch voor als mama.
Eerst hadden we de winterstop, dan waren er enkele afgelaste wedstrijden wegens het slechte weer en vorig weekend was Jens ziek; het was dus al even geleden dat hij een wedstrijd buiten gespeeld had. Maar woensdagavond was het dan zover; onze Moerbeekse duivels U9 speelden hun vierde en laatste wedstrijd voor de Waaslandcup op de terreinen van KFC Vrasene.
Vermits het in de winter rond 6 uur 's avonds al donker is, was het dus terug niet gemakkelijk om foto's te nemen, vergeef me dus de slechte kwaliteit.
Het werd in ieder geval een superspannende wedstrijd, een echte thriller om naar te kijken.
We gingen rusten met 7 - 6 voor Vrasene; Moerbeekse goalen werden gescoord door Aaron (3), Angelo (2) en Yannick (1) en Dylan verdedigde ons doel. In de tweede helft stond Arne in de goal en kwamen er nog 4 goalen bij beide ploegen bij en we eindigden de wedstrijd dus met 11 - 10. Aaron scoorde er nog 3 bij en ook Angelo scoorde er nog eentje. Maar eigenlijk maakt het totaal niet uit wie de goalen maakt, want het is door mooie passen te geven en inzicht in het spel te krijgen dat je als "team" de overwinning verdient. Topscoorders en "Gouden schoenen" zijn voor later; samen spelen en samen leren dat is nu belangrijk.
Goed gespeeld jongens ! Jullie verdienden het om te winnen vandaag of toch zeker gelijk te spelen, maar het mocht helaas niet zijn.
Ik had me zoals jullie je wel herinneren van mijn eindejaarsberichtje voorgenomen om in 2009 wat meer te genieten en stil te staan bij de mooie dingen in het leven. Jammer genoeg is het jaar voor onze familie niet zo goed gestart en hebben we vorige week 6 januari Sven zijn ma totaal onverwacht op 49 jarige leeftijd moeten laten gaan. Rondom ons gaat het leven gewoon verder, maar voor ons zal het nooit meer hetzelfde zijn.
Ook voor de kinderen zijn het moeilijke dagen en voor Jens was het dus een grote ontlading om te mogen doen wat hij zo graag doet: voetballen ! Maandagavond speelden alle 11 onze duiveltjes U9 een zaalvoetbalwedstrijd in de sporthal van Waasmunster tegen Hardy Waasmunster.
Voor de supporters was het aangenaam om te kijken naar deze wedstrijd, want alhoewel de temperatuur buiten ook heel wat hoger lag dan de ijskoude dagen die we de voorbije week meemaakten, was het binnen toch nog warmer en er was zelfs een tribune geplaatst van waarop we de wedstrijd konden volgen.
We speelden met 8 voetballers 2 keer 30 minuten; dus onze jongens konden zich goed uitleven.
Hierna enkele sfeerbeelden:
In de eerste helft bleef het 0 - 0, maar in de tweede helft werden er 4 goalen gemaakt, 3 door de jongens van KFCM (Angelo 1 en Yannick 2) en eentje door Waasmunster. Eindscore werd dus:
Het was een mooi zicht om onze jongens allemaal samen in wedstrijduitrusting op de foto te kunnen zetten. Enkel Bjarne ontbreekt op onderstaande foto omdat hij net ons doel aan het verdedigen was bij de penalties.
Patrick De Roos werd trainer bij FC Moerbeke via zijn zoontje 'Duiveltjestrainers zijn idealisten'
De 35-jarige Patrick De Roos heeft dit seizoen elf snaken bij de U9 ploeg van FC Moerbeke onder zijn hoede. Daarbij ook zijn zoontje Thomas. 'Eigenlijk is hij de reden waarom ik trainer geworden ben.'
'Mijn zoon wou beginnen voetballen en ging dat doen waar ik jarenlang speler was, namelijk FC Moerbeke. Ook mijn tweede zoontje, Matti, deed hetzelfde. Hij zit nu bij de U7 ploeg. Bij 'de suikerjongens' startte ik eveneens als jeugdspeler. Daarna zocht ik zeven seizoenen mijn heil bij de buren van Eksaarde om terug te keren naar de oude stal en daar mijn sportieve carrière een drietal jaar geleden af te sluiten bij groen-wit.'
'Ik was eigenlijk het voetbal een beetje beu geworden. Het spelletje op zich niet zo erg, maar alles wat daar rond hing. Ik stortte me op mijn nieuwe liefde, het fietsen. Ik rij bij de WAOD, een nevenbond van de beter bekende Belgische Wielrijdersbond. Ik won nog geen enkele wedstrijd maar elk jaar is er meer en meer progressie.'
Moerbeke heeft een meer dan degelijk jeugdbeleid 'Samen met de andere jeugdtrainers vind ik dat de noden van de jonge spelers primeren. Daarom ook dat we veel trainersvergaderingen plannen. En daar hebben we het over de essentiële dingen die echt met voetbal te maken hebben. We wisselen ervaringen uit en dat levert de nodige resultaten op. Ik zie elke week meer en meer progressie bij mijn spelertjes. Dan weet je vanzelf dat je goed bezig bent.'
'Trainer zijn bij duiveltjesploegen is echt idealistenwerk. Het is geen sinecure om elf kereltjes van jonger dan negen jaar degelijk te begeleiden. Zij zijn een vat vol energie en ik kan het je meegeven dat je na een training wel wat moet bekomen. Maar ze geven zoveel in return. Bij Moerbeke krijgen de jongens ook de kans om verder door te groeien. Er zitten al enkele jeugdspelers bij de eerste ploeg. Dat maakt de motivatie bij die jongens op zich dan ook zoveel groter', zegt De Roos.
Langs deze weg wil ik iedereen een Zalige Kerstmis en een Gelukkig en Gezond 2009 toewensen !
2008 zal ons allemaal bijblijven als het jaar waarin de financiële crisis begon, het jaar waarin Amerika koos voor haar eerste zwarte president, het jaar waarin we met Tia Hellebaut een gouden medaille behaalden op de Olympische Spelen en nog veel meer.
Als we dan dichterbij kijken in onze eigen familie en vriendenkring zijn er waarschijnlijk ook dingen in 2008 die ons voor altijd zullen bijblijven. Voor mij persoonlijk is me vooral opgevallen dat hoezeer je ook probeert, sommige dingen gewoon nooit zullen lukken of veranderen; daarom is het mijn goede voornemen van niet meer zo hard te proberen om iedereen te vriend houden of voor alles en iedereen goed te doen, maar gewoon te genieten van alle eenvoudige, mooie momenten en hopen dat er wat meer vrede en verdraagzaamheid is onder de mensen in 2009.
Ik wens ieder van jullie een prachtig, gezond, sportief en gelukkig 2009 !
Vrijdag 5 december werd Sinterklaas dan weer ontvangen op de Vlinderdreef, school van Jens en Sara. Naar jaarlijkse gewoonte traden de kleuters en leerlingen van het eerste leerjaar op voor de Sint. Bij de grotere kinderen heel wat lachende gezichten, bij de kleintjes soms eens huilende gezichten, maar allemaal deden ze even hard hun best om een mooi optreden te geven voor de sint.
De klas van Sara toonden in hun dansje het speelgoed wat ze onlangs gekregen hebben op school en waarmee ze op de speelplaats kunnen spelen. Zoals je kan zien was Sara gisteren zo tevreden met haar medaille dat ze deze natuurlijk wou aandoen om aan de klasgenootjes te laten zien.
Daarna mochten alle kinderen uiteraard bij de sint gaan om een geschenkje in ontvangst te nemen. Hieronder bevoorbeeld dochter Amber van een collega van mij: Stephan.
of Jasmine, zusje van voetballer Jasper.
Ik heb natuurlijk veel meer foto's genomen van alle optredens; je moet maar even een kijkje gaan nemen in het foto-album; je vindt de link hier naartoe in de linkerkolom onder het titelje School "De Vlinderdreef".
Donderdag 4 december was er de clubwedstrijd van zwemclub SWEM waarbij ook Sinterklaas aanwezig was. Zowel Sara als Jens waagden hun kans in 3 wedstrijden. Sara deed mee met 25m rugslag, 25 m schoolslag en 50m rugslag. Jens wou iets meer proberen en deed mee met 100m rugslag, 50m schoolslag en 50m rugslag.
Wie goed kijkt op onderstaande foto herkent in de 3 jongens die links op de foto neerzitten: Jens, maar ook voetbalvrienden Jasper en Bjarne, nog 2 sportieve jongens dus.
Hier staat Jens klaar voor zijn 100m rugslag en omdat er slechts 4 sportievelingen zich aan de 100m rugslag waagden, zie je dat de man links op de foto iets groter en ouder is dan Jens ; maar natuurlijk gaat het vooral over de tijd die er gezwommen wordt en wordt deze bekeken volgens de leeftijd.
Op onderstaande foto maakt Sara de sprong voor haar 25m schoolslag, wat ze trouwens helemaal niet slecht deed, want ze tikte als eerste aan de overkant aan. Foto's nemen van een zwemwedstrijd is weer iets nieuw voor mij en bij schoolslag moet je natuurlijk telkens op het goede moment de foto nemen, want als haar hoofdje juist onder water gaat, is er natuurlijk weinig te zien, hé.
In één van de reeksen zwommen Jasper en Bjarne naast elkaar in banen 4 en 5.
Hieronder staat Jens klaar voor zijn 50m schoolslag; naast hem staat Kato die ook in het derde leerjaar zit op de Vlinderdreef.
Hier hangt Sara klaar voor haar 50m rugslag; soms moesten de kinderen even blijven hangen, vooral als er een valse start was en er enkele reeds vertrokken; maar Sara luisterde goed naar het startsein en vertrok telkens bij het fluitsignaal.
Vervolgens was het nog eens aan Jens voor zijn laatste wedstrijd: 50m rugslag en ook hij mocht eens als eerste in zijn reeks de overkant aantikken.
Als afsluiter van de avond ontvingen de deelnemers aan de clubwedstrijd een geschenkje en de medaille uit handen van de Sint.
Op 23 november, een winterse zondag , speelden onze U9 hun tweede wedstrijd voor de Waaslandcup, de vroegere Beker van het Waasland. Onze tegenstanders waren de U9 van Sparta Waasmunster.
De jongens van Sparta Waasmunster toonden een mooi passenspel en de eerste helft eindigde op 10 - 1; onze goal kwam van Jens DV.
Tijdens de tweede helft waren onze jongens ondanks de vrieskou blijkbaar goed opgewarmd en deze helft eindigde op 5 - 5; met 2 goalen van Angelo, 2 van Aaron en nog eentje van Jens DV. Tenminste dat dacht ik toch, maar in de uitslagen van de Waaslandcup zie ik dat er 15 - 5 staat als uitslag van deze wedstrijd, volgens mijn bescheiden mening was het dus 15 - 6.
Hieronder nog een foto van een aftrap van onze jongens.
Vorige week speelden we op de pleinen van V V Straatje en deze week speelden we thuis tegen V V Straatje, maar tegen een andere groep jongens. Ze hadden slecht weer beloofd en dat was ook wat we kregen.
Het was een mooie wedstrijd om te zien en in de eerste helft bleef het spannend met doelpunten aan beide kanten. Op onderstaande foto zie je Jasper volledig omringd door tegenstanders.
Maar het kan natuurlijk ook andersom; op onderstaande foto dan weer een overvloed aan groen-witte duivels.
En Yannick is misschien kleiner dan de jongen van V V Straatje die hier naast hem loopt, maar dat hield hem niet tegen om 3 goalen te maken in deze wedstrijd; waarvan de eerste eigenlijk een doeltrap van Jens VH was die nog even bijgestuurd werd door Yannick. Net zoals Jens dus vorige week op V V Straatje een goal kon scoren; voetbal is dus inderdaad soms gewoon op het goede moment op de goede plaats staan en dat gebeurt natuurlijk alleen als onze jongens inzicht in het spel krijgen en weten waar ze moeten lopen en staan.
Het lijkt misschien alsof Jens VH op onderstaande foto een goal maakt, maar niets is minder waar; het was de jongen die hieronder aan het juichen is, ... juist Jasper.
Degenen die al even in het foto-album gaan kijken zijn en onderstaande foto tegenkwamen, nee ik ben niet gek geworden ( alhoewel ). Meestal neem ik tijdens de rust een foto als de jongens aan het drinken zijn of bij trainer Patrick zitten, maar door het slechte weer werd er beslist om niet te rusten, maar gewoon te wisselen van kant en verder te spelen. Omdat ik toch wou weten welke foto's uit de eerste helft en welke uit de tweede helft kwamen, heb ik dan maar even een hoedje gefotografeerd. Voor de mensen die dit niet kennen; deze hoedjes duiden de grootte van het veld aan waarop onze jongens spelen, vermits zij natuurlijk niet op een volledig plein spelen.
Hieronder nog enkele actiefoto's uit de tweede helft; zoals je ziet was Bjarne onze doelman van dienst.
Zoals je kunt zien op deze laatste foto was het vooral tegen het einde van de wedstrijd heel slecht weer en er werd dan ook beslist om geen penalties meer te schoppen.
In de tweede helft lukte het de jongens van V V Straatje iets makkelijker om goalen te maken dan onze jongens en uiteindelijk eindigde de wedstrijd op 4 - 9; toch goed gespeeld jongens, zeker in zulke slechte weersomstandigheden. Ik kon gelukkig mijn foto's nemen van onder een afdak, maar jullie liepen in de wind en sneeuw en bleven toch jullie volle aandacht aan het spel geven.
Zaterdag 15 november trokken we naar Stekene, naar de pleinen van VV Straatje. Eerst keken we nog even naar onze duiveltjes - 6 (U7) die op die dag ook hun wedstrijd speelden tegen Stekene. Voor vele ouders met meerdere sportende kinderen is het op zaterdag waarschijnlijk even overleggen wie met welke zoon (of dochter) meegaat. Ook bij ons in de ploeg zijn er gezinnen met meerdere sportieve kinderen. Zeg dan nog eens dat onze jeugd te weinig aan sport doet ! Op onderstaande (overwinnings)foto van onze duiveltjes U7 zie je bevoorbeeld links Jelle, jongere broer van Arne (U9) en rechts Matti, jongere broer van Thomas (U9).
Daarna gingen we natuurlijk naar de wedstrijd van de "grote" broers kijken, die beiden te zien zijn op onderstaande foto. Bjarne was trouwens onze doelman die dag.
Onze jongens deden allemaal erg hun best; hieronder Dylan die een speler van VV Straatje achtervolgt om de bal te pakken te krijgen.
Een beeld dat we heel vaak te zien kregen was een juichende Angelo; hij speelde een schitterende wedstrijd en scoorde maar liefst 5 goalen.
Ook Arne scoorde tweemaal.
Maar het zijn natuurlijk niet enkel de jongens die scoren die meetellen, soms vergeten we dat wel eens en roepen en juichen we enkel voor degene die gescoord heeft, maar wat met de jongens die de goede passen geven, die zijn natuurlijk even belangrijk en dan mogen we ook onze verdediging en keeper niet vergeten, voetbal is nu eenmaal een teamsport.
Tijdens de rust geeft trainer Patrick zijn jongens nog wat aanwijzigingen.
Toen de grote zussen uitgedaagd werden voor 50 euro om op een veld vol meeuwen er eentje te gaan vangen, lieten ze dit zich geen twee keer zeggen; ik zoomde even in met mijn lens om het bewijs op foto vast te leggen (of zou het nu toch geen meeuw geweest zijn); ik heb toch mijn twijfels
Dat er soms bij kinderen van eenzelfde leeftijd grote verschillen in lengte kan zijn is niet alleen te zien in onze eigen ploeg, maar ook soms bij onze tegenstrevers.
Zoals ik net al zei is voetbal een teamsport en soms geef je mooie passen en creëer je kansen voor anderen en soms krijg je zelf een mooie kans om te scoren; dat ondervond Jens VH die hier een doeltrap die net langs de goal dreigde te gaan een klein schopje bijgeeft. Het moeten niet altijd ingewikkelde goalen zijn, soms volstaat het gewoon om op het goede moment op de goede plaats te gaan staan.
En zo eindigde deze wedstrijd op 4 - 8, een overwinning voor onze groen-witte duivels. Proficiat jongens !
Na elke voetbalmatch waarbij Sara haar fototoestelletje bij heeft, is het voor mij ook altijd even nieuwsgierig kijken waarvan zij foto's genomen heeft, want zij bekijkt de match (of beter alles daarrond) meestal toch iets anders.
Hierbij enkele van haar foto's van zaterdag 15 november.
En rara, wie er natuurlijk elke week op haar foto's te vinden is ....... juist !!
Ook mijn foto's staan al in het foto-album in de rechterkolom; het verslagje volgt nog.
Op dinsdag 11 november organiseerde SK Lochristi zijn 10de duiveltjestornooi. Er waren meer dan 70 ploegen, 116 wedstrijden en meer dan 600 voetballertjes gaven het beste van zichzelf. Onze duiveltjes U9 speelden 3 wedstrijden van 25 minuten om 14u, 15u en 16u.
We mochten al direct starten om 14u tegen de organiserende ploeg SK Lochristi. Het werd een gezellig natte wedstrijd, want het regende volop; maar van onder de paraplu probeerde ik toch enkele foto's te nemen.
Op onderstaande foto lijkt Jens DV te zeggen: "hela, dat daar is mijn bal, hé, afblijven jij"
Angelo lijkt zich niet te storen aan het slechte weer en scoort maar liefst 4 goalen tijdens de 25 minuten durende wedstrijd.
Ook Jens DV scoort een goal en de eindstand van de wedstrijd SK Lochristi - KFC Moerbeke wordt uiteindelijk 8 - 5.
Gelukkig stopt het met regenen; en als we om 15u onze tweede wedstrijd starten tegen Red Star Waasland begint zelfs de zon een beetje te schijnen.
Het is Jens DV die de eerste Moerbeekse goal scoort na een mooie pass van Jens VH en ook de tweede goal wordt gescoord door Jens DV. Bij de derde is het terug Angelo die de bal in het doel trapt.
Hieronder is Jens DV in een gevecht om de bal verwikkeld:
De wedstrijd KFC Moerbeke - Red Star Waasland eindigde op 3 - 6.
Onze laatste wedstrijd speelden we om 16u en jawel hoor, het herfstzonnetje liet ons niet in de steek.
Hieronder lijkt het wel of de jongen van KFC Belzele onze jongens opzij duwt om bij de bal te komen, maar ook onze duiveltjes deden erg hun best in deze wedstrijd, toch lukte het niet om te scoren.
Tijdens de eerste twee wedstrijden was Dylan onze keeper en nu trok Bjarne het keeperstruitje aan.
Toen er na 25 minuten afgefloten werd stond er 0 - 4 op het scorebord en zien onze jongens er toch wat ontgoocheld uit. Kop op, jongens, jullie hebben jullie best gedaan. Woensdagavond goed trainen en zaterdag vliegen jullie er met nieuwe moed terug in.
Het is vooral de bedoeling dat julllie plezier hebben en veel bijleren ! Er werd op dit tornooi dan ook geen klassement opgemaakt. Elk van onze jongens kreeg een mooi aandenken aan deze dag mee naar huis.
Voor mij eindigde de dag iets minder leuk, want ik ontdekte 's avonds dat ik mijn gouden armbandje kwijt was. Ik heb het ooit nog eens na een paar dagen teruggevonden, dus ik blijf nog even hopen, maar ja ....
, speelden onze U9 hun tweede wedstrijd voor de Waaslandcup, de vroegere Beker van het Waasland.
