'Nog een kilometer fietsen en we waren veilig thuis'
Wielertoerist komt tijdens trainingsrit met vriend-wielrenner om het leven

WAASMUNSTER/HAMME/ZELE - Bij een tragisch verkeersongeval kwam maandagavond wieltoerist Michael Vercauteren uit Hamme om het leven. Hij was bijna thuis na een trainingsrit met zijn vriend-wielrenner Christoph De Man uit Zele toen ze alle twee door een auto werden gegrepen.

Het dodelijke ongeval vond maandagavond omstreeks halfzeven plaats aan het kruispunt van de Dendermondseweg met de Sint-Annastraat en de Heirbaan in Waasmunster. De twee renners werden op het kruispunt gegrepen door een terreinwagen die vanuit de richting Grembergen links de Sint-Annastraat inreed. Michael Vercauteren (29) uit de Heirbaan in Hamme, overleefde de klap niet. Zijn vriend en wielrenner Christoph De Man (29) uit Hansevelde in Zele liep slechts lichte verwondingen op.

De bestuurder van de terreinwagen, Steven V.R. uit Zele, merkte de renners niet of te laat op. Volgens de verkeersdeskundige van het Dendermondse parket werkte op het kruispunt de openbare verlichting niet en was de zichtbaarheid er op het ogenblik van het ongeval miniem. Omdat de twee wielrenners door omstandigheden later terug waren dan ze zelf hadden verwacht, hadden ze ook geen verlichting bij. Enkel Christoph De Man droeg een jas met fluo oplichtende strips.

'Het was er inderdaad gevaarlijk donker', vertelt een erg aangeslagen Christoph De Man. 'Plots hoorde ik Michael roepen. Het ging allemaal bijzonder snel, in een flits. Hij botste tegen de flank van de auto en ik ging vol in de remmen, botste tegen de wagen en viel. Ik lag met een bebloed gezicht op straat. Wat verder lag mijn vriend. Ik hoorde hem moeizaam ademen en dacht dat zijn sleutelbeen gebroken was. Hij kreeg de eerste zorg van een medisch urgentieteam. Pas toen we in het ziekenhuis aankwamen, vernam ik dat hij zwaargewond was en inwendige bloedingen had. Een halfuur later is Michael aan zijn verwondingen overleden.'

Michael Vercauteren en Christoph De Man waren na een lange trainingsrit op een goede kilometer van huis toen het noodlot toesloeg.

'We waren al vier uur onderweg en verkeerd gereden. We dachten voor zes uur thuis te zijn, maar ik reed lek. Ik stelde Michael voor alleen door te rijden, maar hij verkoos bij mij te blijven. Onderweg zei ik nog dat we bijzonder voorzichtig moesten zijn. De auto's raasden ons voorbij en ik reed al bijna op mijn velg, maar met amper anderhalve kilometer voor de boeg zouden we het wel redden. Een straat verder en we waren thuis. Michael besloot op kop te rijden. Had ik op kop gereden, leefde hij misschien nog', zucht Christoph.

Christoph De Man voelt zich enorm schuldig en kan nog altijd niet geloven dat zijn vriend op zo'n tragische manier om het leven kwam.

'Het dringt nog niet door. Maandag reed hij nog naast me. Ik ken Michael sinds de kleuterschool. Regelmatig ging hij met mij trainen. Hij keek naar mij op, dat ik het elke dag kon opbrengen om zo lang op de fiets te zitten. Maandag zouden we al 's ochtends zijn vertrokken, maar door de regen stelden we de rit uit tot na de middag. We hadden ook nooit gedacht dat het al donker zou worden en hadden daarom geen verlichting mee. Ik had ze nog in mijn handen voor ik vertrok, maar legde ze opzij.'

Wielrenner Christoph De Man, die bij de elite zonder contract wielrenner is bij de ploeg Hamme-Zogge, overweegt nu te stoppen met koersen.

'Ik zie het echt niet meer zitten. We staan een week voor de start van het nieuwe wielerseizoen. Ik heb hard getraind, maar weet niet of ik het nog zal kunnen opbrengen op de fiets te kruipen. Telkens ik vertrek, zal ik aan Michaël denken. En met die gedachte moet ik de rest van mijn leven verder. Ik weet wel dat Michaël nooit zou willen dat ik met wielrennen kap. Toch vind ik dit dodelijke ongeval oneerlijk. Waarom hij en niet ik. Als ik op de fiets zal zitten, zal het beeld van dat ongeval voortdurend opduiken.'

 Danny Bontinck