Vandaag een prachtig vervolg van deze provinciale kampioenschappen. Om te beginnen een dikke pluim voor onze vrouwelijke supporterskern bestaande uit Amelie, Isabeau met lange lens en Eveline. Hun aanwezigheid was zeker een leuke opsteker voor de atleten. Ah ja, er waren ook nog twee echte mannen, Ludwig en Bart met korte lens . Robin (kadet) kwam als eerste in actie op de 400m. Na 100m schoot hij plots wakker en won zijn reeks in een nieuw PR van 56.23, goed voor een zilveren medaille. Wouter ging met de gouden medaille lopen op de 400m bij de juniors. Het werd een solo, afgerond in een toch al scherpe tijd van 50.04. Dan kwamen onze eerstejaars juniors aan de bak op de 1500m. Het werd eerder een tactische race beslecht in de laatste 300m. Sander werd 5de in een nieuw PR van 4.14.92, Matthias 8ste in een nieuw PR van 4.17.26. Cédric verkoos de 3000m waarin hij in een nieuw PR van 9.46.16 de bronzen medaille behaalde.
Met twee gouden, één zilveren en één bronzen medaille, met tal van persoonlijke records en met de uitbreiding van onze 'forza femina' (vrouwelijke hooligans) hebben we het zomerseizoen goed ingezet.
Eerste afspraak van het seizoen met het PK in Huizingen. Op dag 1 was het meteen raak met de provinciale titel op de 800m voor Sep. Uit goede bron heb ik vernomen dat het een makkelijke overwinning werd in een tijd van 2.05.04. Dit is tevens een nieuwe persoonlijke besttijd. Proficiat! Voor Janne werd het een eerste kennismaking met het pistewerk als kadet. Op de 1500m werd Janne 8ste in een tijd van 5.35.57. Heel knap! De Fille keerde tevreden huiswaarts
Morgen komen Robin, Wouter, Sander, Matthias en Cédric in actie. Volgens de laatste berichten zullen we ter plaatse aangemoedigd worden door drie jonge dames, de vriendinnen van Matthias, Sander en ? (ik weet het ).
Dromen zijn bedrog, zong Will Tura ooit, maar onze dromen zijn werkelijkheid geworden: een deugddoende stage zonder regen. Vandaag haalden we zelfs 20 tot 25 graden, echt een zomerdag. Hierdoor trokken onze pubers, tussen twee trainingen in, naar het strand en maakten ze het zwembad van het hotel onveilig. Gisterenavond trokken we het stadje in om iets te gaan drinken. Robin had blijkbaar coordinatieproblemen en slaagde erin om zijn glas om te gooien voordat het leeg was. De schoenen van Sep moesten het ontgelden. Geen erg, broers hebben dat voor elkaar over. Op de terugweg maakten de schoenen van Sep een 'drassig' geluid terwijl Cedric keicool door de straten flaneerde met zijn 'zomerfrakske'. Matthias en Sander hadden het uitvoerig over de contacten tussen Amelie en Isabeau. De dames worden hier echt wel gemist. Ondertussen blijft Lucas ons elke dag weer verbazen met zijn 'droge humor'. Straks gaan we de laatste nacht in, ik ben op mijn hoede en zal het toezicht verhogen. Tot zover de berichtgeving vanuit Lloret. We zien elkaar terug op zondag.
Vandaag terug goed weer maar wel een iets te felle frisse wind. Na ons avontuur in Barcelona werden vandaag twee trainingsessies afgewerkt. Alles verloopt naar wens. Vanmorgen verschoot Lucas zich een bult toen de patron van het restaurant er bij ging liggen. Hij deed alle moeite van de wereld om serieus te blijven maar eens aan tafel werd het hem en zijn makkers teveel. Vandaag werd ook gedacht aan Wouter. Op diens vraag werd een zonnebril voor 5 euro aangekocht bij sun&sun, de betere brillenzaak. Cedric wil het zomerweer in ons landje blijkbaar voor zijn. Hij kocht hem zonder medeweten van de ouders maar met goedkeuring van de rest een zomerjas voor de prijs van .................18 euro. Van een koopje gesproken. Vanavond trekken we er even op uit, we gaan Lloret onveilig maken. Doei
Na een avondje 'regenwormen' was het vroeg uit de veren voor een duurloop. Iedereen gedisciplineerd aanwezig zonder gemor. Wat hebben wij hier profs in ons midden. Dankzij het gesnurk van Sandra was de trainer ook tijdig aanwezig. Daarna vertrokken we richting Barcelona. Voor Sep en Robin werd het de eerste kennismaking met deze prachtige stad, voor de rest was het een eerste bezoek in quasi zomerse omstandigheden. We haalden vandaag twintig graden bij een blauwe hemel. We hebben weer heel wat meegemaakt met ons gevolg. Hier volgt een korte opsomming: - Tijdens de heenreis kenden de quizraadsels een vervolg. Heel de bus bleef wakker. - We verkenden de stad met een bende hongerige leeuwen. - Sander en Matthias stopten heel wat energie in de zoektocht naar een mooi cadeau voor de vriendinnen. Het lukte, oef. We verklappen niets. - Robin liet van zichzelf een geweldige cartoon maken op de Ramblas. - In navolging van Cedric vóór de reis maakte telkens iemand van elke familie kennis met de showbiss. Op volle Ramblas werden wij gevraagd om een rolletje te spelen in een toekomstig VRT-programma van Bart De Pauw. Onder zijn leiding werd gefilmd en kregen Matthias, Sander en Robin de kans om hun acteerprestaties te tonen samen met o.a. Jonas Van Geel en Ben Segers. Leuke mensen trouwens. Jammer dat de tijd ons ontbrak om iedereen aan bod te laten komen maar het busje kwam zo. - Op de terugweg bleek iedereen wel wat vermoeid van ons avontuur. Cedric en Robin konden hun lach niet meer beheersen, Ondertussen overweegt ook de trainer om zijn intrede te maken in de quizwereld. Er werd hem gevraagd om een bijkomende quiz te organiseren op deze stage. Vanavond even op adem komem voor een volgende trainingsdag. Adios
Iedereen happy en daar zal het zonnige lenteweer wel voor iets tussen zitten. Even terug naar gisterenavond in het hotel waar de quiz wellicht een van de extrasportieve hoogtepunten werd van deze stage. Het werd een topavond vol grappige momenten. Op momenten dat de intelligentie te kort schoot deden de kandidaten beroep op hun inventief talent, meestal wel tevergeefs. Enkele voorbeelden: het paard van Lucky Luke heet Ralf, de Flinstones zijn Fred, George, Maggy en Elly en het merk van de mobilhome van Jul betreft een Fiat. Later wellicht meer. De winnaars werden Sep en Sander. Vandaag gingen de Heren chillen tussen twee trainingsessies in. Morgen staat er dan toch een bezoek aan Barcelona op het programma. Wat men nog niet weet, iets na zeven uur 's morgens staat er een duurloop(je) op het programma. De trainer gaat mee.
Vandaag afwisselend bewolkt en zonnig met een stevige bries ....ideaal trainingsweer, tot zover de weerman. Vandaag stond de eerste echte trainingsdag op het programma. Enkele speelvogels beginnen te beseffen dat we op stage zijn. Iedereen stelt het hier heel goed. De sfeer zit erin en men blijft de buffetten hier teisteren. Enkele maagverkleiningen dringen zich op. De heren zorgen zelf voor de inkopen en wat gezegd van hun prestatie. Zo fier als een gieter lieten ze ons weten dat ze tien liter wáter aangekocht hadden voor twee euro! Vanavond staat de quiz op het programma, de oudjes hebben zelfs voor kleine grappige prijzen gezorgd. We zijn benieuwd! Hopelijk verloopt de nacht even stil.
Niets dan goed nieuws uit Lloret. Alles is hier dik OK. De busreis verliep zoals bij de vorige editie vlekkeloos. Lucas stal de show en maakte zoals vorig jaar kennis met een hondendrol. Vanmorgen, rond zeven uur, werden we wakker nabij de Spaanse grens. We werden meteen onthaald door een stralend zonnetje....... onze hoop werd werkelijkheid. Cedric had keigoed geslapen, gevolg van een weekje Uppingham? Bij onze aankomst in het hotel konden we meteen gaan ontbijten. We stonden allemaal te kijken van het uitgebreide ontbijtbuffet. Amai wat is dat hier, zei Robin en Sep liet zijn ogen rollen. Na de kamerverdelimg trokken we richting strand waar de jongsten onder ons een duik namen in de zee. De sfeer zat er meteen in. Tegen een hels tempo werden vandaag ook het middagmaal, het binnenzwembad, het buitenzwembad, de sauna en de jacuzzi goedgekeurd. Na de aankomst van `de koers´ stond de eerste duurtraining op het programma. Nu gaan we stilaan avondeten en zullen we na een rustige avondactiviteit tijdig de kamer opzoeken. De rest van de week wordt hier mooi weer voorspeld, het wordt elke dag zelfs wat warmer. Nu ga ik stilaan uit de eter want ik sukkel hier enorm met dat qwerty-toetsenbord. Doeme toch. Ah ja, nog iets belangrijk: Matthias mist Amelie en....... Sander mist Isabeau!
Vandaag de afsluiter van het veldloopseizoen, het BK. Op de hoogte van enige wateroverlast op het parcours, vertrok ik samen met Wouter, Sander en Cédric gepakt en gezakt richting Oostende. Even de prestatie van de trainer in de verf zetten: veni, vidi, vici....ik kwam, ik zag en ik overwon...... gedurende zes uur de kou, de wind en de modder. Terwijl Cédric zich opwarmde, ging ik huppelend tussen alle andere springende toeschouwers op zoek naar één vierkante meter begaanbare grond, tevergeefs. Cédric ambieerde bij de scholieren op zijn eerste BK een top-20 plaats. Volgens zijn zeggen vond hij niet echt zijn beste ritme op dit zware parcours. Toch mag hij tevreden zijn met zijn 21ste plaats. Op die manier rond hij een prachtig winterseizoen af....een overwinning, een aantal podia maar ook met iets teveel verkoudheden. Vervolgens kwam Wouter aan de bak in de sprintcross. Wouter beet van zich af tot voorbij de eindstreep en werd heel knap 9de. Deze man heeft zeker en vast nog nooit zoveel modder gezien! Terwijl Wouter en Cédric totaal verkleumd de douches opzochten, kon Sander zich verwarmen aan de aanwezigheid van vriendin Isabeau. Dat zij in deze omstandigheden komt supporteren vanuit 'Gheent, van liefde gesproken! Het was al na vier uur toen Sander van start ging bij de juniors. Hij ging goed van start maar zakte iets te ver terug. Sander bleef echter doorzetten met een 17de plaats als resultaat. Wellicht was hij, door ziekte van vader Bart, veel te vroeg ter plaatse. Iron Sander stond reeds vijf uur! op zijn benen vóór de start. Een verkleumde trainer werd uitgenodigd om nog een soepeke te gaan drinken want het was oooo zo kou. Vrij vlug werd me echter duidelijk dat Sander nog afscheid wilde nemen van Isabeau. Einde avontuur.
's Avonds dacht ik bij mezelf, kennen wij geen man...... hebben wij geen dikke vriend die in het bezit is van een warme, droge mobilhome?
Eerst mijn excuses voor de achterstand in de verslaggeving maar dat wordt de volgende dagen rechtgezet. Een drukke agenda verplicht mij echter prioriteit te stellen aan de trainingen. Ondertussen niets dan opbeurend nieuws uit het indoorgebeuren. Op het BK juniors behaalde Wouter een zilvere medaille in een tijd van 1.56.21. Volgens Wouter is dit een nieuw clubrecord en dat is het ook. Dat zelfs mij dat was ontgaan Op het BK kadetten behaalde Robin de overwinning in zijn reeks met een fikse verbetering van zijn PR. Zijn nieuwe besttijd bedraagt 57.01. Over alle reeksen heen werd het een tiende plaats. Proficiat heren!!
Bij de kadetten kwam Janne aan de start met een volledig herstelde teen. Ze nam een voorzichtige start maar kwam vrij snel in haar ritme en gaf zelfs even de indruk een kloof te gaan dichten met het oog op een podiumplaats. Een late tempoversnelling van haar tegenstanders gooide echter roet in het eten. Janne eindigde als 5de maar mag zeker terugblikken op een puike wedstrijd. Zes! deelnemers bij de scholieren jongens waar Cédric bijkomend wedstrijdritme wilde opdoen. Geen van de tegenstanders wilde ook maar één meter op kop lopen. Het was dus wandelen geblazen of doen waarvoor we gekomen waren. Cédric kreeg dus de opdracht om gans de wedstrijd, en dit met een onaangename tegenwind, op kop te lopen met een tegenstander (van niveau!) in zijn zog. In de spurt kwam Cédric uiteindelijk iets te kort en werd heel knap 2de. Spijtig wedstrijdverloop. Matthias misliep het PK wegens ziekte en wilde na een maandje terug in competitie treden. Ondanks andere onderrichtingen nam hij weer maar eens een snelle start. Hij hield echter vrij goed stand en eindigde op een 5de plaats. En dat allemaal onder het toeziend oog van vriendin Amelie! Bij de masters eindigde een tevreden Filip als 11de.
In dit verslag zal duidelijk waarom uw trainer last heeft gehad van een hoge bloeddruk, een verhoogd hartritme en depressieverschijnselen. De laatste weken was ik trots op mijn atleten voor de manier waarop, weeral in een fantastische groepssfeer, getraind werd. Maar....nogmaals gooide ziekte voor sommigen roet in het eten! Bij de miniemen zag Karen het vóór de start niet zitten. Hadden we iets anders verwacht? Neen, we hadden niets anders verwacht! Zelfs de trainer moest zich tijdens haar opwarming (versnellingen) actief inzetten. Karen nam een matige start maar vestigde zich vrij snel aan de staart van een grote kopgroep. Karen bleef lange tijd rond de tiende plaats hangen maar zowel vader als trainer zagen daar maar één reden voor....Karen is (nog) veel te braaf voor de tegenstand. Naar het einde toe stond daar echter nog een ambetante trainer die een steeds neen-schuddende atlete opjaagde met een uiteindelijke prachtige 6de plaats als resultaat. Karen, sorry daarvoor, maar ik weet ondertussen wat je in je marge hebt. Bij de kadetten meisjes moest Janne in extremis forfait geven. Ze had haar teen gestoten tegen een, door Filip verkeerd opgesteld(?), obstakel. Bij de kadetten jongens moest Robin in extremis forfait geven met een verkoudheid. Aangenaam verrast was ik door de deelname van Lisa bij de scholieren meisjes. Ze eindigde als 17de in haar wedstrijd. Spijtig dat ik haar zowel vóór als na de wedstrijd niet mocht begroeten. Bij de scholieren jongens moest Sep forfait geven door griep/verkoudheid. Ondertussen weten wij dat de toestand ernstiger geworden is. In naam van gans de groep wens ik Sep veel beterschap toe. Gelukkig kon ik nog rekenen op Lucas en Cédric. Lucas eindigde als 12de maar wel als vierde eerstejaars. Lucas misliep slechts op enkele seconden een podiumplaats. Lucas liep een prachtwedstrijd, met zekerheid te danken aan zijn trainingsinzet van de laatste maanden. Voor Cédric hing de deelname aan een zijden draadje. In het begin van de week was hij nog ziek en werd een antibioticakuur opgestart. Enkel de combinatie van zijn gedrevenheid en mijn vaderlijke zachtheid (lees toegeeflijkheid) brachten hem aan de start. Cédric vocht voor wat hij waard was en eindigde als 6de. In normale omstandigheden had er zonder twijfel een podiumplaats ingezeten. Bij de juniors kwam ook Matthias, herstellende van een aanslepende verkoudheid, niet aan de start. Zelfs een lekkere pan eieren van vriendin Amelie kon daar niets aan veranderen. Sander en Wouter waren wel aanwezig en eindigden respectievelijk 3de (brons) en 4de. Aanvankelijk liepen ze in elkaars gezelschap. Wouter, die de afgelopen maand heel gedisciplineerd zijn examens geneeskunde met duurlooptraining combineerde, moest halfweg wedstrijd wat terrein prijsgeven op zijn trainingsmaat maar verraste vriend en vijand met een knappe prestatie. Sander liet de laatste weken een goede indruk op training en vocht zich in zijn gekende stijl naar een knappe podiumplaats. Vriendin Isabeau zal weer fier zijn! Nu is het volhouden geblazen richting BK. Net vóór de afbraak van het parcours eindigde Filip in een oogstrelende loopstijl de eindmeet op een knappe 18de plaats bij de masters. Gelukkig voor hem moest ook ik forfait geven met een verkoudheid al zou een 19de plaats ook het vermelden waard zijn geweest.
Vandaag was ik getuige van een extrasportieve knalprestatie in de straten van Wespelaar, onze bijna jaarlijkse wafelverkoop. Vele bewoners zullen gedacht hebben dat de getuigen van Jehova op pad waren want de gelijkenis was treffend. Gepakt en gezakt trokken de heren en dames gedurende enkele uren door de straten om lekkere wafels te verkopen m.a.w. om het spaarvarken van onze groep terug wat aan te dikken. Filip en ik offerden zich weer maar eens op; terwijl de jeugd een aangenaam frisse neus ophaalde, moesten wij zwetend in een oh zo warme auto zorgen voor de bevoorrading. In naam van gans de groep wensen wij de mensen uit Wespelaar en alle andere vrienden, kennissen....te bedanken voor hun steun aan onze groep. Smakelijk! Enkele gebruikelijke vaststellingen: Ik ben er zeker van dat het omzetcijfer van een bepaald warenhuis vandaag niet echt ok was. Lisa, Hanne en Janne worden opgespoord! Ik heb Filip aangeraden om eindelijk eens warme sokken te kopen voor zijn dochter. Volgens Jasper was de Pleinkensstraat de 'place to be'. Matthias en Sander dachten meer aan 'wafels eten' dan aan 'wafels verkopen'. Cédric en Sep belden niet aan aan huisnummer 101 want daar zouden enkel Dalmatiers wonen. 'Dag Meneer' zei Cédric tegen Mevrouw. Lucas en Robin zijn blijkbaar meester in verkoopstechnieken.
Vandaag trokken we met een redelijke delegatie naar het idyllische Betekom om er deel te nemen aan de veldloop van ROBA kern BETA. Bij de miniemen waren de verwachtingen meteen hoog gespannen. Karen wilde haar overwinning in Tessenderlo kracht bijzetten. Karen liep een heel goede wedstrijd maar de turbo sloeg deze keer niet echt aan. Ze eindigde uiteindelijk als 10de. Enige boosdoener was ongetwijfeld de koude. Was het maar terug zomer, hoorde ik Karen denken Bij de kadetten meisjes wilde Janne absoluut een goede prestatie neerzetten. Janne nam een behouden start en kwam nog vóór de tweede ronde in haar ritme. Op het einde van die tweede ronde vroeg ik om alles te geven want een puike prestatie was in de maak. Tot verbazing van iedere toeschouwer werden de dames evenwel reeds na twee van de drie ronden naar de aankomst geleid. In deze verkorte versie eindigde Janne als 11de. Er had wellicht meer ingezeten na drie toerekes Bij de scholieren jongens kwamen Cédric en Lucas aan de start. Cédric werd meteen uitgeroepen als één van de favorieten terwijl ook de naam van Lucas iets eerder door de luidsprekers weergalmde. Cédric, vorige week niet aan de start na ziekte, liep meteen een knappe wedstrijd en eindigde 2de achter een verdiende winnaar. Het podium op, een kleine fotoshoot (bart natuurlijk!) en een ruiker bloemen voor de mama. Lucas deed het volgens mij nog beter dan in Tessenderlo en eindigde 8ste. Hij trakteerde zijn trainer zelfs nog op een fikse eindrush. Wat een kerel! Tot mijn verbazing werd omgeroepen dat ook Sep meeliep. Hij liep in dat geval een heel onzichtbare wedstrijd. Sander en Matthias kwamen aan de start bij de juniors. Aanvankelijk was het Matthias die zijn trainingsmakker op sleeptouw nam. Sander nam over en vocht zich naar een 4de plaats. Men gaat tevreden zijn in het Gentse! Matthias gaf net zoals vorige week blijk van zelfvertrouwen en eindigde als 7de in, zonder twijfel, zijn beste cross van het seizoen.
Dit PK indoor mag je bekijken als een nieuwjaarsgeschenk voor Wouter en Robin. Evenwel zonder specifieke training namen ze in Gent beiden deel aan de 400m. Een dolblije Robin behaalde bij de kadetten de bronzen medaille in een tijd van 57.96. Wouter kreeg de gouden medaille voor zijn overwinning in een tijd van 50.59, een leuke opsteker in aanloop van de examens.
Reeds enkele jaren vormt deze avondcross voor ons een leuke start van het nieuwe jaar. Op speciale vraag van Karen breng ik dit verslag met bekwame spoed. Terwijl Robin en Wouter deelnamen aan het PK indoor te Gent, zakten Karen, Sep, Lucas, Sander en Matthias af naar de duistere omgeving van Tessenderlo. Cédric was, net hersteld van ziekte, aanwezig als aandachtig toeschouwer en supporter. Karen beet de spits af bij de miniemen. Ze nam een goede start maar moest in de eerste wedstrijdhelft toch een aantal meter prijsgeven op een leidend trio. Ik stond echter op de juiste plaats en vroeg haar om aan te sluiten hetgeen gebeurde. Twee afdalingen en twee zandbakken verder liep Karen plots op kop, ze nam zelfs een vijftal meter voorsprong. Karen ging op haar elan verder en verzwakte niet. Op deze prachtige manier behaalde ze de overwinning, de 1ste plaats, de gouden medaille en kreeg ze er nog eens acht schouderklopjes bij van ouders, trainer en groepsgenoten. Wauw, genieten geblazen! Bij de scholieren wilden Sep en Lucas natuurlijk niet onderdoen voor dit vrouwelijk geweld. Sep liep voor wat hij waard was maar botste op een (te) sterke tegenstander. Hij behaalde een 2de plaats en kon net zoals Karen het podium op. Eerstejaars Lucas kende een traditioneel moeilijke eerste ronde maar kon daarna terug oprukken naar een mooie 6de plaats. Bij de juniors namen Sander en Matthias een snelle start. Waren ze daar wel klaar voor? In de tweede van vier ronden moest Matthias afhaken. Ik hield mijn hart vast maar zag hem na een moeilijke ronde verrassend terug in zijn ritme komen. Ik zag even terug die gretige atleet met zelfvertrouwen. Matthias eindigde zo op een mooie 7de plaats. Sander kon de snelle start beter verwerken en toonde al wat vooruitgang in zijn conditie. Lange tijd liep hij in tweede positie. Naar het einde toe kreeg hij het wat moeilijker en werd hij teruggeslagen naar de derde plaats. De reden van dit moeilijke moment is mij een raadsel want in de laatste hectometers remonteerde hij zijn tegenstander nog met een spurt waarvan zelfs Meneer Vints duizelig zou worden. Sander werd dus 2de en mocht ook het podium op. Dit was de avond die ik nodig had! Bedankt hiervoor al zit ik toch nog met enkele vragen. Matthias: is het mogelijk om de stoelgang iets eerder te programmeren, dus niet tijdens de laatste minuten vóór de start? Karen - Sander - Lucas: Is het achterom kijken tijdens de wedstrijd een familietrekje?
Ondertussen zorgden Wouter en Robin voor bijkomend succes in Gent waarover later meer.
Met de feestdagen in aantocht werden Sander en Wouter vandaag getrakteerd op een kletsnatte crossdag in Brussel en dit onder het toeziend oog van Bart en mezelf.
Soms moet je een atleet eens durven confronteren met zijn ongelijk. Tegen mijn zin wilde Sander absoluut gaan crossen na wekenlange inactiviteit door examens. Hij wilde laten zien dat hij kon presteren zonder training. Hij nam een goede start maar moest naarmate de wedstrijd vorderde toch wat plaatsen prijsgeven om uiteindelijk 21ste te finishen. Hoed af voor zijn karakter want Iron Sander heeft afgezien. Verdiende loon ?!
Na enkele verplichte nummers (lange crossen) nam Wouter deel aan een experiment, met name de sprintcross over 1000 meter. Onze pistier nam onverwacht een minder goede start en hield zich even teveel bezig met het verlies van zijn startnummer. Hij hield vol en eindigde als 17de. Snakkend naar het zomerseizoen keerde hij huiswaarts.
Janne wilde als enige van de groep meer doen dan alleen maar studeren en trok richting Booischot. Onder supervisie van Filip behaalde Janne een mooie 10de plaats. Daddy zei dat het goed was!
Examens en enkele recupererende zieken maar toch een mooie delegatie van onze afstandsgroep op onze eigen veldloop in Wespelaar. Bij de miniemen een opmerkelijk optreden van Lady Karen. Ze volgde mijn raad op om niet TE snel te starten. Ze positioneerde zich aanvankelijk in de top-tien om dan geleidelijk op te schuiven. De trainer stond her en der opgesteld om wat raad te geven. Opmerkelijk dat zij die raad zo goed scheen op te volgen. Als ze thuis zo goed luistert als in wedstrijd, dan moet Karen toch de ideale dochter zijn. Heel tevreden eindigde Karen op een heel knappe 5de plaats. Zie je wel Karen, wat meer zelfvertrouwen vóór de wedstrijd! Bij de kadetten nam Janne een voorzichtige start. Daarna liep Janne een gelijkmatige wedstrijd. Het moeilijkste deel van de wedstrijd lag voor haar in het 'moerasgedeelte' waar ze wat terrein verloor. Ze eindigde op een mooie 15de plaats. Als we binnenkort dat basistempo wat verhogen gaat Janne nog mooie dingen laten zien. Bij de scholieren trad ons gekend drietal op. Lucas kende een moeilijke eerste ronde. Daarna kwam hij in het goede ritme om uiteindelijk af te klokken op een 10de plaats. Meestal trainen we op een moeilijke laatste ronde....er moet iemand het specialleke zijn. Sep was van plan om zijn optreden in Vilvoorde recht te zetten en vloog er meteen in. Cédric moest meteen naar adem snakken en vroeg zich af: Wat heeft die gegeten (of gedronken )? We zijn van Cédric echter al langer een voorzichtige start gewend dus geen paniek. Cédric ontwikkelde gaandeweg een hoger tempo en beende zijn trainingsmakker bij. Sep gaf zich ten volle en kon enige tijd aanklampen. Uiteindelijk moest Sep toch wat terrein prijsgeven om op een verdienstelijke 6de plaats te eindigen. Cédric, net hersteld van een verkoudheid en een week inactiviteit, miste in extremis de kracht om een derde stek vast te houden en eindigde op een 5de plaats. Bij de juniors werd Wouter getrakteerd op een verplicht nummer. Hij zag het echt niet zitten. Het werd een innerlijke lijdensweg voor onze student geneeskunde. Binnenkort weet hij zelf welke pillekes hem kunnen opmonteren. Desondanks een dikke pluim voor Wouter, hij zette door en eindigde als 6de. In dezelfde wedstrijd een duel tussen vader en zoon, Old Filip en Youngster Wannes. Filip won heeeeeel nipt de strijd, zei Wannes
. 
).
Einde avontuur.
en mijn vaderlijke zachtheid (lees toegeeflijkheid) brachten hem aan de start. Cédric vocht voor wat hij waard was en eindigde als 6de. In normale omstandigheden had er zonder twijfel een podiumplaats ingezeten.
