WAT ? Een "rouër" is in het Atoms een rammelaar, een mannelijk konijn. Het werkwoord "rouën" betekent "rijden". Het gebruik van "rouër" in de betekenis van "mountainbiker" wordt toegeschreven aan Sylvia B., die na een toertocht in 2006 een collega-biker toeriep : "Aa, zeje gouë oek ne rouër ?"
's Morgens genieten we in de zon van het lekkere ontbijt van het Wethuys. Stefaan, die dit gereserveerd heeft, verdient een pluim. Na de koffie nemen we afscheid van Barbara, en beloven we volgend jaar weer te komen. Benny vertrekt met een glimmende fiets, want hij heeft hem s morgens vroeg al opgekuist. Zo komen we ook te weten dat Benny zelfs onder het rijden regelmatig zijn fiets afborstelt (!!!). Na een kilometer zitten we op Frans grondgebied. De baantjes liggen goed, er is weinig verkeer, de sfeer zit erin. Wel moeten we regelmatig stoppen voor een dringende behoefte van Benny (drugs???).
De dorpjes hebben Vlaamsklinkende namen. In Watten besluiten we rond de middag een pint te pakken in de Auberge flamande. Een verwijfde ober zegt ons dat we wel Vlamingen zijn, maar dat we ons toch in Frankrijk bevinden. Als revanche besluiten we daar niet te eten. We rijden dus verder, de Aa over, en krijgen dan een flinke helling voorgeschoteld. We rijden enkele kilometers door een bos met varens. Een tiental kilometer voorbij het kasteel van Cocove, in Berthem, stoppen we bij een wegrestaurant waar we als dagschotel heerlijke Normandische vis opgediend krijgen. Nadien gaat het rijden wel wat moeilijker, maar dat nemen we erbij.
Plotseling zien we bovenop een helling aan de horizon een boot. Iedereen denkt dat dit een fata morgana is, maar je kan inderdaad de zee al zien. We schatten dat we op 20 km van onze bestemming zijn. Bij de volgende stop vertelt Peter ons dat hij zadelpijn heeft op een ongebruikelijke plaats. We stellen voor dat hij de rest van de rit achterstevoren op zijn fiets gaat zitten om de pijnlijke plaats te ontlasten, maar hij vreest dat hij dan de zee niet op tijd zal zien. Daarom lost hij het euvel op met enkele velletjes toiletpapier.
Voor het einde wacht ons nog een beproeving : in het bos Mont de Plaisance vinden we de route niet, we rijden verloren in het struikgewas, ploeteren door de modder, en de GPS laat ons ook nog in de steek. De gemoederen raken verhit, maar de Gust vindt de weg uit het bos, en we komen terug op de goede weg. Even verder gaat Wilfried in een karrenspoor nog twee keer overkop, maar zonder erg.
Op zeven kilometer van Cap Gris Nez ontdekken we dat we niet langs het strand naar de kaap kunnen, maar enkel langs de normale weg, die bovendien zeer steil is. Na twee nijdige hellingen komen we eindelijk ter bestemming aan, waar de vrouwen ons met open armen ontvangen. De Gust krijgt van Karo de opmerking dat zijn buik verdikt is, maar niemand weet hoe dat komt. De dagteller wijst 102 km aan, het doel is bereikt. We besluiten toch maar de auto te nemen naar Hotel Saint-Jean in Wimereux. Een verkwikkende slaap zal ons deugd doen.
Tot volgend jaar.
vlnr : de Lukken, Peter, Benny, Wilfried, de Gust, Stefaan en de Skeer
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
