WAT ? Een "rouër" is in het Atoms een rammelaar, een mannelijk konijn. Het werkwoord "rouën" betekent "rijden". Het gebruik van "rouër" in de betekenis van "mountainbiker" wordt toegeschreven aan Sylvia B., die na een toertocht in 2006 een collega-biker toeriep : "Aa, zeje gouë oek ne rouër ?"
Dit jaar heeft de voorbereiding van onze zomeruitstap zeer veel voeten in de aarde gehad. Het oorspronkelijke plan was om een bootvakantie te combineren met onze jaarlijkse fietstocht. Er kwam zelfs een bezoek aan de Boatshow in Gent aan te pas, waar (bijna) een jacht voor 10 personen werd gehuurd voor een week in de Elzas. Spijtig genoeg was dat plan iets te ambitieus, want uiteindelijk bleken we net genoeg deelnemers te hebben voor een stekkendoosje van 3 personen.
En toen kwam het oude plan weer naar boven, nl. om Schotland te bezoeken. Tenslotte moet je altijd vooruitgang maken, en na de Duitse wijn van vorig jaar mocht het dit jaar iets meer zijn. Een paar weken geleden zijn we dus eens met Geert De Bolle van The Whisky House gaan praten, om van hem goede raad te krijgen over een uitgebalanceerd sportdieet ter plaatse. Dat lijkt nogal mee te vallen, want vis (wat zeer goed is voor de gewrichten) is bijvoorbeeld overvloedig aanwezig. Ook drank zal geen probleem vormen want Schotse whisky bestaat in honderden variëteiten; en iedereen herinnert zich nog wel (dank zij Freddy Maertens) dat een beetje alcohol in de drinkbus wonderen doet in de sprint.
Zondag 10 juli 2011
Een week voor het vertrek naar Schotland is alles grotendeels in kannen en kruiken (om in toepasselijke termen te blijven). De overtochten zijn geboekt, de hotels ook. Alleen de fietstraining is weer niet optimaal geweest; waar hebben we dat nog gehoord ? Enkel Peter pakt het ernstig aan, want hij is een week op "hoogtestage" in Oostenrijk. Hopelijk zal de omschakeling van schnaps naar whisky hem niet te zwaar vallen. De weersvoorspellingen voor Schotland zijn niet veel soeps : minstens het eerste deel van onze week zal regenachtig en fris zijn. Drie verkleumde Rouërs in Schotland : de pubs zijn gewaarschuwd.
Maandag 18 juli 2011
Gisteravond hebben we in Zeebrugge de ferry naar Hull genomen. Op de boot zijn we Stefaaan (zie de verslagen over Cap-Gris-Nez en de Champagne) en Gerda tegen het lijf gelopen, die ook naar Schotland varen, zij het voor een ander traject ter plaatse. Teneinde de eenzame momenten door te komen en de smaakpapillen voor te bereiden, hebben de drie Rouërs op de boot een liter taxfree Laphroaig gekocht, die (bijna) heel de reis zal meemaken.
Als mentale voorbereiding leest Peter ondertussen een boek met de toepasselijke titel "Whisky". Net voor het slapengaan komen de geestesverruimende effecten van Laphroaig boven : de Rouërs rekenen uit dat iemand die een halve liter alcohol per dag drinkt (twee pintjes dus) na 40 jaar ongeveer 7.000 liter keizer heeft gemaakt, genoeg om een opblaasbaar zwembad van 3,60 m diameter te vullen
Na een verkwikkende nachtrust rijden we van de boot het regenachtige Hull binnen. Links rijden vormt geen probleem voor chauffeur Peter. Het vergt wel concentratie; dit wordt duidelijk als Peter tijdens een gesprek vraagt hoe je "mountainbike" in het Engels zegt. Luc zorgt ook voor een verzetje als hij bij een eerste tussenstop een stukje isomo vraagt aan een Engelse dame die een koelkast vervoert. Het stukje isomo krijgt hij, maar in Engeland loopt er nu wel iemand rond met een isomocomplex. Volgens het weerbericht voor Schotland zou het binnenland de hele week wisselvallig weer krijgen, maar op Islay zou de zon regelmatig te voorschijn komen. Tijdens onze tocht naar het eerste hotel krijgen we enkele fikse stortbuien te verwerken. Ook de grens met Schotland steken we over in de gietende regen.
380 Kilometer verder en zowat vijf uur later komen we aan in het Rocks Hotel in Dunbar, nabij Edinburgh. Het hotel werd ons aangeraden door Geert van The Whisky House, en het blijkt een echte voltreffer. We hebben het hier over een no-nonsense hotel, met een authentiek naoorlogs interieur, en dito muziek in de bar. Na een wandeling langs de kust, de haven, en het centrum eten we in het restaurant een ter plaatse gevangen kreeftje.
Nadien doen we een poging om onze eerste ervaringen op Facebook te zetten, wat niet zo evident is, zelfs niet met Peters i-pad. Toch slagen we erin een eerste live-verslag door te sturen naar Wilfried, die eenzaam in Atom is achtergebleven.
Dinsdag 19 juli 2011
Vanuit Dunbar rijden we (met de auto) richting Loch Lomond, zowat 170 km verder. Waar is de tijd dat we op één dag 140 km met de fiets afhaspelden (zie Cap-Gris-Nez) ? In Balmaha stoppen we voor een lunch in the Oak Tree Inn, opnieuw een adresje van Geert van TWH. We gaan voor een Arctic Charr (trekzalm in het Nederlands ?), gevangen in het meer.
Nadien beslissen we dat we beter een B&B in de buurt zoeken, dan nog enkele uren in de auto te zitten om Ben Nevis te halen. We vinden nog een kamer voor drie in het Innischonain House in Arrochar, op een boogscheut van Loch Lomond zelf. Omdat de Skeer aan de bazin gezegd heeft we are mountainbikers voelen de Rouërs zich moreel verplicht de fietsen van het rek te halen om boodschappen te doen in het volgende dorp. Na een lichte picknick (ingeleid door een glaasje Laphroaig, en vergezeld van een aangepaste Chileense rode wijn) wandelen we naar Loch Lomond zelf, voor enkele fotos bij het meer.
De avond wordt afgesloten met een glas Best bier in een tot bistro omgebouwde kerk.
Voor het slapengaan tast Peter kruipend nog even de grenzen van het internet af, omdat hij wil weten wie de Tourrit gewonnen heeft (het was Thor Hushovd, maar in Schotland stond het niet op internet).
De kamer voor drie is geen echt succes, daar Peter en Luc blijkbaar hypergevoelige en slechte slapers zijn, die van het minste geluidje wakker worden. Daarom wordt er diezelfde avond nog beslist dat de Skeer (de enige vaste slaper) voortaan alleen mag slapen.
Woensdag 20 juli 2011
Bij het ontbijt verbroederen we met Ian Robertson en zijn vrouw uit Glasgow. Zij zijn zowat een week geleden uit Noord-Schotland met de fiets vertrokken, en rijden vandaag de laatste 70 km naar huis. Wijzelf rijden deze morgen naar Kennacraig om er de ferry naar Islay te nemen.
Kennacraig ligt in het noorden van Kintyre, wat u misschien nog kent van Paul McCartneys hit. De overtocht verloopt in de gietende regen, maar bij aankomst in Port Askaig priemt de zon door de wolken. Meteen zijn we in de sfeer voor een bezoek aan de eerste distillery : Bunnahabhain. Nadien verkennen we onze kamers in het Bridgend Hotel. De fietsen worden (eindelijk) opnieuw van het rek gehaald voor een eerste verkenningstochtje naar het dorpje Bowmore, waar we s anderendaags ons tweede distillerybezoek plannen.
Donderdag 21 juli 2011
Vandaag wordt een drukke dag. We willen vier distillerijen bezoeken, en nemen dus eerst een stevig Schots ontbijt : een gerookt visje, en een eitje, gevolgd door cornflakes en een yoghurtje bijvoorbeeld. Bij Bowmore krijgen we een professionele rondleiding, gevolgd door een royale proeverij van drie whiskys. Luc geeft gewillig de helft van zijn glaasjes door, wegens schrik voor slappe benen. Het is elf uur s morgens als we weer op onze fietsen kruipen met drie (kleine) wee drams achter de kiezen. Dit inspireert Peter tot een kleine demonstratie van turfsteken tijdens de tocht naar Port Ellen.
Enkele kilometers voorbij Port Ellen stoppen we voor een bezoek aan Laphroaig. Hier krijgen we een extra verwelkomingsglaasje, want we zijn onlangs Friends of Laphroaig geworden. Het hoogtepunt van de rondleiding is het moment waar we onze vinger in een vat whisky mogen stoppen; Peter interpreteert vinger nogal vrij, zoals u op de foto kunt zien. Het is wel iets om later aan de kleinkinderen te vertellen, natuurlijk.
Een tweetal kilometer verder bevinden zich het dorpje Lagavulin en de gelijknamige distillery. Tijdens onze rondleiding komen we onder de indruk van de deskundige uitleg van gastvrouw Ruth.
Het Amerikaanse oudere paar dat met ons rondwandelt, blijkt vanuit Bordeaux met hun eigen jacht naar Port Ellen te zijn gekomen, en we voelen ons meteen een stukje kleiner worden als we naar onze fietsen stappen
Bij Ardbeg staan we al voor een gesloten deur, en we besluiten dan s anderendaags met de auto terug te komen. Op de terugweg van Port Ellen naar Bridgend slaagt Peter erin de twee anderen achter zich te laten dank zij een betere bandenkeuze, en een grotere brandstofreserve natuurlijk.
Vrijdag 22 juli 2011
In de voormiddag hebben we nog tijd voor een fietstochtje naar de distillery van Kilchoman, eigenlijk een boerderij waar pas sinds 2005 whisky gestookt wordt. Na een intensief tochtje van zowat 15 km wacht ons een ontgoocheling. We vragen ons af of de merchandising hier niet belangrijker is dan de whisky zelf, want het winkeltje en de cafetaria lijken het echte centrum van de distillery. We keren dus tamelijk vlug naar het hotel terug, om er vanuit het hotel met de auto naar Ardbeg te rijden. Onderweg verliest Peter een nummerplaat, die onvindbaar blijft, zelfs na een zoektocht in een Schotse regenbui. Als we in de inn van Ardbeg aankomen, vindt de Skeer dat het tijd wordt voor een eerste portie echte haggis, wat in de verte lijkt op het binnenste van bloedworst, een meevaller dus.
Om het bezoek aan Islay te besluiten, brengen we nadien nog een bezoek aan het Kildalton Cross uit de 8e eeuw, waar een symbolisch glas Ardbeg wordt genuttigd.
Na een laatste wee dram in de Port Bar van Port Askaig (een gratis glas Bruichladdich voor Peter wegens flessengeluk) varen we terug naar Kennacraig, om opnieuw te overnachten in het Innischonain House.
Zaterdag 23 juli 2011
Vandaag rijden we in één ruk naar Hull, een autorit van iets minder dan 500 km, enkel onderbroken voor een picknick in Appleby. Tijd genoeg dus om na te denken over de volgende onopgeloste vragen :
- Waarom staat er op een fles Quarter Cask van Laphroaig geen jaartal ?
- Hoe zeg je isomo in het Engels ?
- Hoeveel dagen duurt het vooraleer perenschillen in een plastiekzak binnenin een regenjasje (van de Skeer bijvoorbeeld) omgezet worden in alcohol ?
- Hoeveel exemplaren van zijn rood-oranje geruit hemdje had Luc mee op reis ?
- En waar gaan we volgend jaar naartoe ? Als het de Waddeneilanden worden, kunnen we daar dan iets anders drinken dan karnemelk ?
