In de zomer van 1965 kwamen we aan in het Belgische garnizoen Brakel, dichtbij de voormalige Oost-Duitse grens. Als achtjarige had ik al vijf verhuizingen meegemaakt. Dit zou mijn zesde verblijfplaats worden. De Belgische militairen woonden samen in een wijk van 26 appartementsgebouwen genaamd de 'Lange Wanne'. Er waren vier hoge blokken waarvan de nummers 1 en 2 bestemd waren voor de officieren. Blok 25 en 26 en de lagere gebouwen werden bewoond door de onderofficieren en andere graden. Pal achter onze wijk lag de kazerne en de CMC, de Belgische winkel waar wij vanaf ons balkon op uit keken. Het onderscheid in rangorde werd al vanaf het begin gemaakt. Zoals het eigen is aan kleine gemeenschappen was er ook hier een grote sociale controle. Mijn moeder was één van de weinige vrouwen die uit werken ging. Zij was verkoopster van beroep en vond al gauw een job bij het grootwarenhuis van Günther.

Om aan de sociale controle te ontsnappen hielden mijn broer en ik ons liever op in het dorp met onze Duitse vrienden. We leerden de taal snel en ze lieten ons de mooiste plekjes van Brakel zien. Op de boerderij van de familie Brinkmann waren we kind aan huis. Die lag langs de dreef op de route naar school. We speelden op de hooizolder met zoon Franz en de vrienden Peter en Rainer. Soms mochten we met hun dochter Elisabeth in het steegje paard rijden. Op een dag werd ik zelfs op school afgehaald met een paard ! In de zomer gingen we zwemmen in de rivier de Nethe die door de landerijen van de boerenfamilie liep. In de grote vakantie lagen we van 's morgens tot 's avonds in het zwembad. 's Winters trokken we de ski's aan en slalomden tussen de molshopen door op de weilanden achter de kazerne. Daar stonden in de zomer de koeien van boer Brinkmann.

Voor de jeugd was er in de wijk niet zo veel te doen. Voor de kleintjes was er een zandbak en enkele speeltoestellen. De jongens voetbalden op het grasveld achter de lage appartementen. Het jeugdhuis lag in een nabij gelegen wijk maar wij gingen liever naar de Beatkelder van onze Duitse vriend Hellmut. Soms gingen we naar de cinema in de kazerne. Niet ver van de lagere school lag de  atletiekvereniging waar ik op veertienjarige leeftijd lid van werd. Veel gezinnen hadden een volkstuintje en daar werden dan ook contacten gelegd met de plaatselijke bevolking. Elke twee jaar streek in het eerste weekend van augustus de grootste kermis van Nordrhein- Westfalen neer in het dorp, ter ere van Annentag. De miliciens zorgden voor leven in de brouwerij want die gingen graag op stap in de enige discotheek die Brakel rijk was naast enkele cafés en een speelhal.

Na de lagere school besloten mijn ouders dat ik op internaat moest in Bensberg. Daar had ik helemaal geen zin in want het betekende dat ik mijn vrienden moest missen. Met lood in de schoenen vertrok ik met een volle koffer in de bus richting Keulen. De eerste weken waren een hel. We sliepen met 86 meisjes op een grote slaapzaal. Aaneensluitend stonden er een bed, een kast en een stoel. De opvoedsters waren streng en snauwden ons vaak af. Ik werd overmand door heimwee en kon me niet concentreren op de lessen. Wat mij ook enorm stoorde was dat de leraren de graad van je vader wilden weten. Na twee weken hield ik het voor gezien en eenmaal thuis wilde ik niet meer terug. Ik stelde voor om mijn middelbare school in Brakel te doen want ik beheerste de Duitse taal perfect maar daar wilden mijn ouders niets van horen. Ik moest terug. Gelukkig vond ik steun bij mijn schoolvriendinnen en dank zij hun heb ik mijn middelbare school kunnen af maken. In 1975 verhuisde ik tegen mijn zin terug naar België.

Bijlagen:
http://www.brakel.de   

Bijlagen:
http://www.rocla.de/F_Branu/   
http://www.rocla.de/F_Bratoen/   

21-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

21-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

21-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

De stenengroep bestaat uit 13 stenen en de grootste is 40 meter hoog.

In de 12 de eeuw werden er Bijbelse reliëftekeningen aangebracht en was het een bedevaartsoord.

21-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

Onze vakantie zit er helaas weer op. Eén keer per jaar wil ik naar het Weserbergland dat grenst aan het Teutoburgerwald in Duitsland. Bijna veertig jaar geleden heb ik mijn 'Heimat' in Brakel verlaten. De hanzenstad waar ik tien jaar heb gewoond en ben opgegroeid heeft een onuitwisbare indruk op me nagelaten. Vaak dacht ik met heimwee terug aan mijn heerlijke kinder-en pubertijd.

De zomers waren warm en duurden lang. De hele vakantie lagen we met onze vrienden van 's morgens tot 's avonds op het grasveld van het openluchtzwembad. Mijn moeder voorzag ons van een flink lunchpakket en we werden pas terug verwacht tegen etenstijd.

De winters waren koud en altijd viel er een dik pak sneeuw. Daar heb ik ook leren skiën, op het land van boer Brinkmann, de vader van onze vriend Franz en zijn zussen Elisabeth en Marlene. In hun boerderij speelden mijn broer Johnny en ik op de hooizolder en de boerin trakteerde ons later op zelf gemaakte rijstepap met bruine suiker.

Twee jaar geleden kreeg ik een vriendschapsverzoek via Facebook. Een oude vriend had mij opgespoord en na zevenendertig jaar gevonden. Het hoeft geen betoog dat we elkaar veel te vertellen hadden. Er werd druk getelefoneerd en geskypt totdat het eerste bezoek na jaren een feit was. Tijdens de herfst van 2011 hebben mijn moeder en ik in haar camper enkele dagen voor de deur van goede vriend Rainer gekampeerd die nu in zijn ouderlijke huis woont. We werden onthaald als familie. Geluk zit in bijzondere vriendschappen...

Het jaar daarop ben ik twee keer met mijn man geweest. We hebben gelogeerd bij Haus Gisela in Brakel en later bij Gästehaus Steker in Bad Driburg tien kilometer hogerop. Daar zijn we dit jaar ook weer naar toe gegaan. Maar zoals gewoonlijk was de vakantie weer veel te vlug om. Vijf nachten is nog te weinig. Volgend jaar maken we er een volle week van.

Uitstapjes

Elke dag stond er wel een uitstapje op het programma en 's namiddags gingen we 'Kaffee trinken' en 'Kuchen essen' bij onze vrienden. We bezochten het Hermannsdenkmal en de Externsteine in Detmold.

Vanaf Hameln, bekend van De rattenvanger, volgden we een deel van de sprookjesroute (Märchenstrasse). Op de brug zie je ontelbare hangsloten met ingegraveerde namen van 'eeuwig durende vriendschappen' met de datum erbij. De sleutel werd vervolgens in het water gegooid.

In Bodenwerder doken overal beelden van de Baron von Münchhausen op. Het meest relaxte was wel een zonnige middag aan de Weser in Godelheim, vlak voor Höxter. Vroeger ging ik hier met mijn ouders elk weekend naar de camping. Nu zaten we onder de bomen de passerende boten en fietsers te bekijken.

Lekker en redelijk goedkoop gegeten hebben we in 'Der Braunen Hirsch' en het Argentijns steakrestaurant in het centrum van Bad Driburg. Op het hoogste punt in Iburg op het buitenterras smulden we van een Käsekuchen en een Windbeutel, ondertussen genietend van het mooie uitzicht over de streek.

Voor een toeristisch verslag van juli 2012 ga naar het Archief/ Ontstressen in het Duitse Weser Bergland.

Bijlagen:
http://www.gaestehaus-steker.de   

Arminius was de aanvoerder van drie stammen Germanen die zich niet wilden onderwerpen aan de Romeinse keizer. In 9 na Christus zegevierde hij na een veldslag met de Romeinen.Arminius geldt als de stamvader van het Duitse volk.

20-09-2013 om 00:00 geschreven door RiCo  

BRAKEL  23/07/2012 -  Brakel is een idyllisch dorp gelegen in het Weser Bergland dat grenst aan het Teutoburger Wald op 350 kilometer van Houthalen. De steden Höxter en Paderborn zijn dichtbij. De rivier de Nethe kabbelt er rustig doorheen. In 1994 vertrokken hier voorgoed de Belgische militairen van de 43^e Artilleriebataljon  en lieten bij de bevolking een grote leegte achter. Zij brachten immers leven in de brouwerij. Veel BSD –kinderen (Belgische Strijdkrachten in Duitsland) die hier zijn opgegroeid beschouwen Brakel dan ook als hun Heimat en zijn er gebleven. Ondernemer  Vandewalle en zijn Duitse vrouw,  die café Frech-Dachs uitbaten, ontvangen regelmatig Vlaamse klanten. Dat zijn dan weer vrienden en familie van de emigranten. Wilfried Watteeuw heeft de Duitse opleiding voor verpleger gevolgd en werkt al ruim 35 jaar in het plaatselijke ziekenhuis. Eddy Vanloo kon na zijn militaire loopbaan als vrachtwagenchauffeur aan de slag.  Zo zijn er nog legio verhalen van vijftigers die hun stek tussen de inwoners hebben gevonden. “Ik schat dat het er ongeveer dertig zijn, alleen al in Brakel”, zegt Rainer Wölk die met de Belgische kinderen is opgegroeid. “Sommige zijn in de naburige dorpen terecht gekomen.”

Kaiserbrunnen

Vanaf zaterdagmiddag lijkt het dorp wel uitgestorven maar iemand die absolute rust zoekt is hier aan het juiste adres.  Luchtkuuroord Brakel beschikt  over een  bron  waar iedereen gratis ijzerrijk water kan tappen aan de Kaiserbrunnen, gelegen in een dal in het bos. Er zit zelfs natuurlijk koolzuur op. In de twee vijvers waar eenden in rondzwemmen mag je ook vissen met vergunning .Voor degenen die toch een beetje  actie willen is er minigolf.

 Waar vroeger de kazerne op het hoogste punt lag, is een generatiepark in de plaats gekomen. Aan de ene kant staat een bejaardenhuis, opgedeeld in verschillende blokken die elk een andere naam hebben. De overzijde is ingericht voor het jonge volk met een klimmuur, zandbak, skatepark en sportvelden. Wandelpaden doorkruisen het hele terrein en overal staan zitbanken om uit te rusten of te picknicken. Van daaruit kan je genieten van het uitzicht over de bossen, akkers en weiden waar de koeien van Franz Brinkmann liggen te grazen. Deze bioboer is de laatste generatie van een 1000 jaar oud geslacht land-en veeboeren.” Omdat de gemeente geen boerenbedrijf meer in de stadskern duldde, moest mijn  vader verkassen en kreeg een stuk grond achter een industrieterrein toegewezen waar we een nieuwe boerderij hebben neergezet”, zegt Franz.

Annentag

Op Annentag ontvangt Franz Belgen die hun tent bij hem op de weide komen opzetten omdat dan alle hotels in de wijde omtrek zijn volgeboekt. Tegelijk treffen  hier veel oud BSD-ers elkaar en houden er reünie. Pension Gisela , dat vlakbij het openluchtzwembad ligt, is een B & B en een begrip bij de Vlamingen.  Op deze feestdag krijgt Brakel 30000 bezoekers verspreid over vier dagen. Dit jaar vindt het van 3 tot en met 6 augustus plaats. Het is de grootste kermis uit de omstreken met straattheater , braderie en de nodige bier- en worstenkraamjes.

 Wat opvalt is dat er diverse buitenlandse eetgelegenheden zijn die worden uitgebaat door vroegere gastarbeiders zoals Turken, Grieken en  Italianen. Er is zelfs een Chinees en enkele streekrestaurants. Overal hanteren ze democratische prijzen. Ook kan je voor een hapje en een drankje terecht bij de grote supermarkt Real die tot zaterdagavond is geopend .

Uitstapjes

Er is in de omgeving zoveel moois te zien dat je wel een paar vakanties nodig hebt om alles te bezichtigen en om van de prachtige natuur te genieten. Op weg naar kuuroord Bad Driburg vind je op het grondgebied van Brakel kasteel De Hinnenburg. Het is niet helemaal met de auto bereikbaar , wel te voet of per fiets.

Het park, het kuuroord en het immense hotel  in Bad Driburg behoort toe aan de adellijke familie von Oeynhausen. “Ik heb er 27 jaar gewerkt als parkwachter, huismeester en vertrouwenspersoon”, vertelt  Rainer Wölk . “De Koninklijke familie uit Nederland was goed bevriend met de oude graaf en gravin en kwam hier regelmatig logeren. Jammer genoeg heeft  zoon Marcus na de dood van zijn ouders de bedrijfsvoering over een heel andere boeg gegooid en alle trouwe  personeelsleden vervangen door een jongere generatie.”

In Iburg stonden op het hoogste punt (380 m) de HAWK-raketten opgesteld. Langs de slagboom kunnen wandelaars de toegangsweg betreden. Voor auto’s is het verboden terrein. Verderop ligt een restaurant met een groot terras  met uitzicht over de hele streek. Bij mooi weer is het hier goed vertoeven met ‘Kaffee und Kuchen’of  een lekker streekgerecht.  Pal ernaast staat de Kaiser-Karls-Toren van 18 meter hoog  van waaruit het Eggegebergte is te bewonderen.

In de zomer kunnen wandelaars hier hun hart ophalen en in de winter zorgt de sneeuw voor uren langlaufplezier. Wie eenmaal in deze streek is geweest komt steevast terug.

Bijlagen:
Impressies Brakel.docx (2.2 MB)   
http://www.annentag.de   
http://www.brakel.de   
http://www.haus-gisela.de