“Slaap eens op een ander”

 Bed in de wolken biedt prachtig uitzicht

27/03/2010 HASSELT-Op het Kolonel Dusartplein staat dit weekend een reusachtig bed als blikvanger geparkeerd. Dat wordt 40-50 meter omhoog getakeld om Hasselt  liggend vanuit de lucht te kunnen bekijken. Toerisme Vlaanderen viert haar tienjarig bestaan op deze ludieke manier en wil zo de verblijfsrecreatie promoten.

Er is nog weinig animo op de vroege zaterdagochtend. Een ouder echtpaar loopt over het plein en bekijkt alles uitvoerig. Het zijn Angele Schouterden en Robert Buekers die met hun ochtendwandeling bezig zijn. Ze komen niet speciaal voor dit evenement want in Hasselt is er altijd wel iets te doen, zeggen ze. “Vroeger was dit een klein provinciestadje. Wij gingen toen naar Luik, Brussel of Antwerpen. Nu promoten ze Limburg zelfs in China.Wij zoeken het niet zo ver. Een vakantie aan zee, een uitstap naar Berlijn of op bedevaart naar Lourdes is voor ons al goed,”meent Robert.

Vreemd gaan

Bij het “Bed in de Wolken”wordt het wel steeds drukker. Eerst inschrijven en dan op je beurt wachten om vervolgens met vreemden het bed in te duiken op vijftig meter hoogte. Dat mag vandaag, zelfs met je eigen baas vreemd gaan. Heidi Vandenbussche en Ann Verschuren van Toerisme Vlaanderen zijn de gelukkigen die met hun CEO Peter De Wilde het bed mogen delen. “Op onze intranetsite heeft het personeel meegedaan aan de prijsvraag:”Waarom wil je met je baas in bed duiken?” Wij hebben gewonnen met onze antwoorden: “Met mijn baas is, zoals liefde is, de hemel op aarde”en “ Met mijn baas in de hemel verwacht ik geen gouden lepel maar wel gouden tips uit de Vlaanderen Vakantielandgids” vertellen ze.

“Als beloning mogen wij dus met onze baas naar bed,” giechelt het tweetal.

De reactie van Peter laat aan duidelijkheid niets te wensen over:”Genieten van de troeven in eigen land.”

27-03-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

”Commerce is helemaal kapot"

Regels en wetgeving doen boeren de das om

20/03/2010 KURINGEN-“Vroeger trouwde een boer met een boerin. Tegenwoordig kan hij beter uitkijken naar een boekhoudster”, becommentarieert Jan Cremers de 31^ste editie van de paardenmarkt in Kuringen.

Jan komt uit Dilsen-Stokkem en is paardenhandelaar in boerenknollen en rijpaarden. Nu staat hij er met de trekpaarden van zijn zoon. Mooie stamboekexemplaren die al diverse prijzen in de wacht hebben gesleept. Als een ervaren verkoper probeert hij zijn waren aan de man te brengen: “Mevrouwtje, ik zie dat je interesse hebt in dit paard. Heb je geen plaats? Nou, dan zet je hem toch gewoon bij de buurman!” (grijnst). “Van hogerhand worden allerlei administratieve handelingen opgelegd. Het chippen van de paarden kost een hoop geld. Het leven is een strijd en wie oud wordt is een oud-strijder”…zucht Jan.

Organisatie steeds beter

“Een paardenman heeft de hemel op aarde maar als hij komt te sterven valt er niks te erven”.

Alweer een spreuk van een andere paardenhandelaar. Jozef Kasters uit Genk is met een vriend meegekomen om hem te helpen met de koop van een rijpaard. Hij komt hier al twintig jaar en vindt dat de organisatie steeds beter wordt. Zelf heeft hij dertig paarden en kan hij het kaf wel van het koren scheiden.

Het een gezellige drukte op het veld achter de kerk. Twee bezoekers zijn Lieve en Antonie uit Hasselt. “We komen elk jaar naar de paardenmarkt voor de nostalgie. Hier haal ik herinneringen op want ik heb vroeger in het jeugdhuis van Kuringen gewerkt. We treffen oude bekenden en het is dus echt een ontmoetingsplaats voor ons”, vertelt Antonie.

Koetsier is uitstervend ambacht

Op het terrein geeft de enige erkende koetsier van België, Henry Martens, acte de présence.

“Mijn ambacht is hier aan het uitsterven. Voor diverse opleidingen moest ik naar Frankrijk, Canada en Amerika. Ik heb jaren op de domeinen Bokrijk en Bovy als koetsier gewerkt. Tegenwoordig doe ik herstellingen van alle soorten materialen die met paarden en rijtuigen te maken hebben. Om mijn kennis niet verloren te laten gaan geef ik les, zelfs in het weekend.

Ik ben hier om een paard te kopen maar ik wacht tot het einde want dan kan ik nog goede zaken doen”, besluit Henry , alias Rietje Rans.

20-03-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

Kluis van Bolderberg roept op tot spiritualiteit

Mystiek alom voelbaar

06/03/2010 HEUSDEN-ZOLDER- De stilte hangt als nevel over het natuurgebied De Kluis. Ver weg horen we het geruis van de snelweg die de bewoonde wereld doorkruist. Hier echter alleen wat schapengeblaat en hanengekraai dat de dieren van de kinderboerderij achter de hostellerie produceren.

Voor de diverse routes van de kluiswandeling moeten we eerst door een poort. De gekleurde markeringen geven afstanden van drie, vijf en negen kilometer aan. We klimmen steeds hogerop. Stukken boomstronk steken door het bladerenbed. De gure wind snijdt in ons gezicht als we op het hoogste punt van vijftig meter zijn aanbeland. Maar het panorama is fantastisch. Voor ons strekken zich in het dal de visvijvers en het witte kasteel van Terlamen uit. Journalist Noël Truyers weet de weg als geen ander.

Noël,  je bent hier zo goed bekend dat je ons wilt rondleiden?

“Ik woon in de buurt van het kasteel van Terlamen.. Tegenwoordig woont er een koppel van tachtig jaar. Daarvoor werd het bewoond door de vroegere minister van Defensie Rostock. In de vorige eeuw was baron de Villenfagne de Vogelsanck de eigenaar.

De vijvers zijn er gekomen doordat er al vanaf de middeleeuwen naar bruinkool werd gegraven. In de ontstane plassen ging men karpers kweken die zelfs aan de tsaar van Rusland werden geleverd.

Ooit is hier de zee geweest. Als je tien tot twintig centimeter diep graaft vindt je nog schelpen. Dit gebied bestaat uit duinen met wit zand en heide en is pas de laatste dertig jaar bewandelbaar. Er staan twee soorten dennebomen, berken en eiken. De naam Bolderberg betekent eigenlijk naakte berg en komt van barre, naakt. Zolder is afgeleid van het vroegere sebre wat graanschuur betekent. Dit stiltegebied ligt naast het racecircuit van Zolder. Er mogen nog maar een bepaald aantal zondagen wedstrijden worden gereden. De gemeente heeft het gebied aangekocht. Het is 110 hectare groot en telt vier kilometer bos tot Beringen en Hasselt”.

Lopen er hier ook everzwijnen?

“Nou en of! Tijdens een fietstocht versperde een everzwijn me opeens de weg op het fietsroutenetwerk. Ik stopte en wilde omkeren maar toen stonden er nog twee van die reuzen achter me. Gelukkig gingen zij ervandoor in plaats van ik. Dat was toch wel even schrikken” (lacht).

En als we ons omdraaien zien we De Kluis?

“De originele kluis staat links van het gebouw en is gedeeltelijk opgetrokken uit mergelsteen. In het midden zien jullie de kapel en rechts het bakstenen woonhuis dat later is bijgebouwd.

De eerste kluizenaar was Lambert Hoelen, een vrome man uit Diepenbeek. In 1670 ging hij twee jaar op pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Onderweg hield hij halt in Loreto en zag daar het geboortehuis van Maria, dat van Nazareth naar daar was overgebracht. Hij was er zo van onder de indruk dat hij het bij thuiskomst wilde nabouwen. Hij wist Ferdinand, heer van Zolder, voor zijn plannen te winnen en een jaar later kon de bouw starten. Gedurende twee eeuwen hebben er twaalf kluizenaars gewoond en was het een bekend bedevaartsoord. Daarna werd het verhuurd aan mensen die ook de kapel moesten onderhouden.
 
Wie onderhoudt hem nu?

"Enkele jaren geleden zocht het gemeentebestuur een nieuwe kluizenaar en plaatste een advertentie. Een gepensioneerde psychiater zag er wel wat in en hij is nu een moderne kluizenaar die veelvuldig mediteert in de daarvoor bestemde tuin.
Rond de kluis zijn de tuinen opnieuw in aanleg. Naast een moestuin is er ook een meditatietuin. Er staan zeven bomen die in een halve cirkel zijn aangeplant. Ze moeten de Zeven Smarten van Maria voorstellen.
Tien jaar geleden is de restauratie begonnen. In de kelder heeft men nog interessante vondsten gedaan, zoals muntstukken, boeken en een geraamte..."

19-03-2010 om 00:00 geschreven door RiCo  

10/03/2010- Het Nederlands vervlaamst.

Onze taal is aan het afglijden. Dat constateert Dirk Evers, correspondent in Denemarken voor de VRT-radio. Hij woont sinds twaalf jaar in Scandinavië en komt twee keer per jaar naar België. In Overpelt, waar hij is opgegroeid, merkt hij onder andere in zijn kennissenkring de verbrabantsing van het Limburgs op zoals 'noemde gij ' in plaats van ' heet jij '.