Ik ben Ria Coeckelberghs, en gebruik soms ook wel de schuilnaam RiCo.
Ik ben een vrouw en woon in Houthalen-Helchteren (België) en mijn beroep is Freelancejournalist.
Ik ben geboren op 05/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, schrijven, fotograferen, decoreren, koken.
Kinderen van de Mozaïek stappen vier kilometer voor Wereldwaterdag, HBvL
HOUTHALEN-22/03/2013-Leerlingen van basissschool
De Mozaïek trotseerden de ijzige kou en de snijdende wind om vier
kilometer te lopen voor Wereldwaterdag. De tweede en derde
kleuterklas en twee klassen van het eerste leerjaar waren
vertegenwoordigd. De tocht ging naar De Plas op Kelchterhoef. Elk
kind had een drinkfles met water bij zich en droeg een papieren
tulband op het hoofd met een voetafdruk vergezeld van de tekst 'Walk
for water'. De meesten hadden voor de gelegenheid ook blauwe kleding
aan onder hun jas. We willen ze ervan bewust maken dat het niet
overal vanzelfsprekend is dat er water uit de kraan komt, zegt juf
Ellen. In arme landen moeten de kinderen wel zes kilometer lopen
om ergens water te halen dat ze vervolgens op hun hoofd naar huis
dragen. De hoeveelheid en het gewicht daarvan is aanzienlijk meer
dan wat in onze flesjes zit." De Somalische Marian (5) vindt het
goed dat haar klasgenootjes dit een beetje in deze tocht kunnen ervaren.
Het project is een samenwerking van MOS
en Gezondheidsbeleid op school. Het hele jaar wordt met het thema
'water'gewerkt.
Kinderen bouwen eco-totempaal op Hengelhoef bij Limburgs Landschap vzw , HBvL
HOUTHALEN-OOST-17/03/2013-Onder leiding
van natuurgids Leo Swart bouwden Daan (6) en Kato (10) met hun ouders
en natuurliefhebber Max een eco- totempaal op Hengelhoef . Daarvoor
diende een geplantte en van schors ontdane boom waarvan de takken
ook waren gesnoeid. Leo had van te voren al nestkastjes voor
pimpelmeesjes geknutseld die ze in twee andere bomen konden hangen.
De ingang moet op het zuiden gericht en de opening dient kleiner
dan drie centimeter doorsnee te zijn, weet Leo. De totempaal werd
versierd met reepjes stof. Om de top te bereiken klom Kato op de
schouders van haar papa. Met hulp van Leo leerde Daan een schroef in
de boom draaien. Een heuse klus was het om lege blikjes er op vast
te maken. Die werden nadien volgepropt met strootjes en dienen zo als
insectenverblijf. Een drinkbakje en een voederbakje met
zonnebloempitten mochten zeker niet ontbreken. Doorboorde appels
hingen met een touw aan een tak, alsook een pindanootjesketting en
mezenbollen.Tot slot werd aan de voet van de paal nog een egelhuisje
van takken en bladeren gemaakt. Kato doopte de totempaal 'Met de wind
in de zeilen' en gooide er een bakje water overheen.
Johan Lemmens begeleidt revalidatieproject in Ethiopië, HBvL
HOUTHALEN- 08/03/2013- Ergotherapeut
Johan Lemmens (44) gaat met een collega twee keer per jaar twee weken
naar Jimma in West-Ethiopië om ondervoede kinderen met hun
psychomotorische ontwikkeling te helpen. Dit is gekoppeld aan een
voedingsprogramma. Het is een uitwisselingsproject van de Vlaamse
Interuniversitaire Raad (VLIR) dat al vijf jaar loopt. Zes studenten
van de opleiding ergotherapie verblijven er drie maanden per jaar.
Samen met speltherapeuten proberen ze de achterstand van deze
kinderen weg te werken. De kindersterfte is in het eerste jaar
zeer hoog, zegt Johan. De oudere kinderen en jongens krijgen
voorrang op het voedsel omdat zij al kunnen meewerken. Zo was er een
kindje van twee jaar dat veel te klein was en nog niet eens kon
kruipen. Het hing als een baby constant aan de moederborst. De
ondervoede kinderen leiden een geïsoleerd leven. De begeleiding
duurt zes maanden en de ouders worden er continu bij betrokken. Als
cadeau krijgen ze een bal en blokken mee naar huis om samen met
vriendjes te kunnen spelen.
Zusjes vallen in de prijzen bij Junior Journalistenwedstrijd, HBvL
HOUTHALEN- 06/03/2013- In de
middenschool Filip Neri kwam het bestuur van het Davidsfonds bijeen
om de prijzen uit te reiken aan de winnaars van de schrijfwedstrijd.
Het thema was dit jaar 'Junior Journalist gaat culinair'. Als
gastspreker kwam Patrick Snijers, een echte chefkok, iets vertellen
over zijn loopbaan in de horeca en de TV-koks. Ook het gevaar van
alcohol en het belang van gezonde voeding werd belicht.De
tafelcultuur thuis is een beetje kwijt, zegt Patrick. Dat
staat toch in het teken van samen zijn en gesprekken voeren. Er wordt
tegenwoordig niet meer echt gekookt. De presentatie op het bord is
ook belangrijk want je eet eerst met je ogen, dan met je neus en als
laatste met je mond. Voorzitter Raymond Ceyssens vroeg de
kinderen om deze wijze raad niet in de wind te slaan en ging over tot
de prijsuitreiking. Giel Damen uit het zesde leerjaar en Charlotte
Cloostermans uit het tweede jaar secundair verdienden de hoofdprijs .
Zij mogen doorstromen naar de landelijke wedstrijd. Vorig jaar heb
ik ook gewonnen en mijn zusje Annouck uit het vijfde leerjaar heeft
de aanmoedigingsprijs gekregen, zegt Charlotte fier.
Romain Maes publiceert magisch boek over '756 Denkwijzen', web HBvL
HOUTHALEN- 09/03/2013- Auteur Romain Maes heeft
onlangs zijn vijfde boek gepubliceerd met de titel '756 Denkwijzen'.
Het sluit naadloos aan bij zijn eerder verschenen 'Kippenvelmomenten'
dat de inleiding vormde voor de trilogie 'Tussen Geest en Materie'.
Het boek bevat liefst 756 genummerde
denkwijzen met boodschappen en inzichten, aldus de schrijver. Ik
heb diverse tests gedaan en er zit wel degelijk een soort MAGIE in
het systeem van willekeurig nummers kiezen vanuit je buikgevoel. Die
lijken dan toepasselijk te zijn op de situatie van de persoon in
kwestie op DAT moment. Dit heeft te maken met de wet van aantrekking
en synchroniciteit. Uitgever Dirk Hermans : Het zit boordevol
wijsheden, overpeinzingen en waarheden die je helpen om je leven
mooier te maken. Bedenk spontaan drie cijfers en zoek in het boekje
wat ze te betekenen hebben. Vaak sluiten ze akelig dicht aan bij jouw
situatie en kunnen ze richtinggevend zijn. Een boekje om in te
mijmeren, ideaal als nachtkastliteratuur. De paperback beslaat 117
bladzijden en wordt aangeboden voor 14,95 euro bij boekhandel De
Standaard. Bestellen kan bij de auteur: rmaes46@gmail.com,
gsm 0475/25 67 67 of de uitgever: info@vertelpunt.be,
gsm 0475/65 58 47
HELCHTEREN- 02/03/2013- De opening van het
openluchtfitnesspark voor de sportzaal van Helchteren werd bijgewoond
door een delegatie van de Seniorenraad en Okra . We hebben
diverse toestellen getest en deze hadden onze voorkeur, zegt Maria
Vanhove. Ze zijn aangepast aan de specifieke noden van de
senioren, aldus Vicky Broux. De apparaten zijn zeer stabiel en
uitgerust met opstapjes, handgrepen en comfortabele zittingen.
Zes stuks staan in een kring en dragen elk een naam zoals rudder,
moonwalker, surf, pony, legpress en nordicwalker. De seniorenraad
is bekommerd om de gezondheid van de senioren, benadrukt Guido Van
Hertum. Na de stappen- en trappenteller is dit het volgende
initiatief. Hoe langer we sporten hoe ouder we kunnen worden.
Bovendien heeft het ook een belangrijk sociaal aspect. Je kan met z'n
tweëen op een toestel en ondertussen een babbeltje slaan. Als de
lente begint kom je eens met je kinderen of kleinkinderen gezellig
tot hier gefietst.Nadat iedereen een rondje had gefitnesst werden
ze door het gemeentebestuur getrakteerd op een drankje in het nabij
gelegen Ter Dolen.
Kunstacademie voor kinderen is verhuisd naar het NAC, HBvL
HOUTHALEN-27/02/2013- De kinderacademie
is onlangs verhuisd van hun tijdelijk onderkomen in de voormalige
bibliotheek naar het Nieuw Administratief Centrum (NAC). Eerder
waren ze gehuisvest in het oude mijngebouw. Er zijn twee lokalen voor
elk zo'n twintigtal leerlingen waar ze naar hartelust kunnen tekenen
en schilderen. Dit komt in de dagschool nog nauwelijks aan bod,
zegt directeur Walter Misotten. De gemeenten vinden het belangrijk
om kinderen kunstonderwijs te kunnen aanbieden. Daarvoor werken ze
samen met de Meylandtacademie. We hebben hier ook een klas voor
muziek en woord. Voor hun is het handig dat de bibliotheek in
hetzelfde gebouw zit.
De juffen Veerle en Carolien zeggen dat
ze dit jaar aan het thema 'Dromen op wielen' werken voor Circo
Paradiso. We zien een grote vogel op een skatebord, het gezicht van
een Formule-1 coureur en een politie-en brandweerauto. Luana (12) is
er sinds twee jaar bij en vindt tekenen het leukst. Vriendinnetje Sam
(11) houdt ook van tekenen èn knutselen. Thuis helpt mama mij al
met papier maché want hier krijg ik dat pas als ik in het middelbaar
zit, vertelt Sam. Daar verheugt ze zich op.
Saviosschool steunt boeren in Oeganda tijdens koffiestop van Broederlijk Delen, HBvL
HOUTHALEN-22/02/2013-
Voor de zevende keer op rij hield de Savioschool van Meulenberg een
koffiestop. Deze vond niet plaats op de stoep maar
in de eetzaal van de lagere school en aan de kleuterschool, zegt
Hilde Vandebeek, leerkracht van het tweede leerjaar. De kinderen
betaalden een klein bedrag . Ouders, familie en vrienden leverden
een vrijwillige bijdrage. Het was heel gezellig met koffie, thee,
melk, chocomelk of fruitsap met een koekje erbij. We hebben zo'n 250
euro opgehaald waarmee we de boeren in Noord-Oeganda kunnen steunen.
Daar is veel kennis van landbouwtechnieken verloren gegaan tijdens de
twintigjarige oorlog. Er is weinig zaaigoed en geen geld om dieren te
kopen. Ze halen lang niet hetzelfde productieniveau als voor de
oorlog en de honger ligt altijd op de loer. Voor500 euro
koop je twee getrainde ossen, een ploeg en een jaar lang veterinaire
zorgen. Zo worden 40 families geholpen.
Euroschool De Mozaïek deelt prijzen uit tijdens Dikketruiendag, HBvL
HOUTHALEN- 20/02/2013- Op de Dikketruiendag werden de kinderen van Euroschool De Mozaïek verwend met
gratis warme chocomelk tijdens de speeltijd. Zo konden ze zich extra
opwarmen want de thermostaat stond enkele graden lager. Leerkrachten
en leerlingen hadden zich voorbereid door een dikke trui of
verschillende laagjes over elkaar heen aan te trekken om de kou te
trotseren. Op het einde van de dag was er een prijsuitreiking voor de
tofste trui in de categorie warmste, coolste of bontste trui. De
winnaars kregen een cadeaubon van tien euro om te besteden bij JBC.
Bij de kleuters wonnen de broertjes Marwan en Zayd El Mansouri een
prijs voor de bontste trui. Maryan Abdilahi Ahmed had de warmste trui
aan. Die eer viel Zkaria Dalia in het lager onderwijs te beurt. Numan Koyuncu ging
dan weer prat op zijn coolste trui terwijl Ebru Gundogdu met de prijs
voor de bontste trui ging lopen. Als
'MOS logo 3- school' konden we dit niet zomaar voorbij laten gaan en
zo hadden de kinderen ook een leuke dag, zegt schoolhoofd Janine
Hanssen. In de klassen leerden ze over de opwarming van de aarde
en dat het tijd wordt om ons milieu te sparen. Het was een
fantastische koude dag die we volgend schooljaar zeker zullen
herhalen.
Dat autobiografisch schrijven
therapeutisch kan werken werd duidelijk toen een paar cursisten na
een paar lessen afhaakten.Voor sommigen bracht het een emotionele
rollercoaster teweeg. Zij konden de confrontatie met zichzelf niet
aan. Volgens Ingeborg was het totaal niet de bedoeling om dingen van
je af te schrijven in de les. Dat neemt niet weg dat er een lang
bewaard familiegeheim door een cursist werd prijsgegeven waar wij
deelgenoot van werden .
Het verleden kwam opnieuw tot leven in
de verschillende schrijfopdrachten die we kregen. Spannende
gebeurtenissen wisselden elkaar af met getuigenissen en bedenkingen.
Het delen van gevoelens bracht ons heel dicht tot elkaar. Het
groepsgevoel werd iedere week sterker.
Elke les was weer even spannend. We
moesten bijvoorbeeld over een fictief onderwerp schrijven waarvan ik
dacht dat ik dat niet kon, maar het tegendeel bleek waar. Ook de
schilderles was heel leerzaam om iets in beeld uit te drukken. Zelfs
muziek en geuren kwamen in de les aan bod.
Voor de zesde en laatste avond had
Ingeborg een verrassing meegebracht. De schilderwerkjes had ze op één
vel verzameld en iedere cursist kreeg er een mee als aandenken.
Jammer dat er op de groepsfoto twee
cursisten ontbreken. Hopelijk zien we ze terug bij de vervolgcursus.
Aandenken cursus autobiografisch schrijven, deel een
De zwarte stroken beelden mijn zes kostschooljaren uit. De onderste balk is het donkerst omdat het eerste jaar het zwaarst was. Toen ik na zes jaar het strenge internaat achter me kon laten brak voor mij de vrijheid aan. Ik had het gevoel dat ik heel wat moest inhalen. In mijn studententijd op kot heb ik dan ook flink de bloemetjes buiten gezet. Dat was vuurwerk !
Erik De Bruyne kent elk verhaal achter zijn 200 oorlogsmedailles, HBvL
HOUTHALEN-12/02/2013- Erik De Bruyne
(45) verzamelt al 25 jaar oorlogsmedailles.Ik ben afkomstig van
een dorpje vlakbij Ieper. Tegenover het huis van mijn grootouders
lagen de loopgraven. Als jongetje van zes vond ik de eerste
overblijfselen uit die tijd. Tot mijn twintigste heb ik onder andere
helmen en geweren verzameld. Later ben ik overgestapt op Engelse
medailles omdat die op naam stonden en het hele verhaal van de
titularis nog te achterhalen viel. Er werd namelijk per regiment een
boek met de dagorders bijgehouden. Bij sommige medailles heb ik een
logboekje of een certificaat. Een document is zelfs door
veldmaarschalk Montgomery ondertekend. Zo is er het verhaal van de
verpleegster Christina Margaret Henderson die in WO 1 de gewonden aan
de frontlinie ging ophalen met gevaar voor eigen leven. King George 5
speldde haar de medaille op in 1920 in Buckingham Palace. Tot 1929
heeft ze nog in een ziekenhuis in Liverpool gewerkt en in 1953 is ze
overleden. De Belgische medailles uit de twee wereldoorlogen staan
helaas niet op naam. Het verhaal erachter kunnen alleen de
familieleden vertellen. Als zij er al afstand van willen doen zou ik
ze graag aan mijn collectie willen toevoegen. Info: 0473-59 74 68
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Cultuur Tags:Oorlogsmedailles, Erik De Bruyne
11-02-2013
Mysteriewandeling naar de verdwenen roeivijver lokt veel natuurliefhebbers, HBvL
HOUTHALEN-OOST- 10/02/2013- Een dertigtal natuurliefhebbers
verzamelden aan het bezoekerscentrum voor de mysteriewandeling die
Limburgs Landschap organiseerde. Gids Leo Swart vertelde eerst een
stukje geschiedenis over Hengelhoef en het kasteel alvorens de pas
erin te zetten. Onderweg werd regelmatig halt gehouden om de natuur
te bekijken. Zo wist Leo van alles te vertellen over de dreef, de
Amerikaanse eik, de hoogstamfruitbomen, de open vlaktes en de
aangelegde heide waar de gure wind in het gezicht sneed. Na de
beklimming van een berg verscheen de kapel. Die is regelmatig het
doelwit van vandalisme geweest. De laatste restauratie kostte 5000
euro, vertelt Leo. De kinderen Daan (6) en Kato (8) lopen op kop,
hun ouders in de groep achterlatend. Ik wil later boswachter
worden, flapt hij eruit. Zus Kato is ook erg geïntereseerd en
stelt regelmatig vragen. Ze weet dat er vijf roeivijvers zijn en Leo
legt uit waar de zesde heeft gelegen waar ze naartoe gaan. Dertig
jaar geleden heb ik er nog op geroeid, zegt Leo. Daarna is de
vijver drooggelegd.
Die koude winter van vijftig jaar geleden is er eentje om in te kaderen. Onderstaand filmpje doet je huiveren van de kou. Ik
woonde toen aan de kust in Westende-Bad. 's Avonds ging mijn moeder met
het strijkijzer over het onderlaken voordat mijn broertje en ik het bed
in stapten met de sokken en de handschoenen aan.'s Ochtends stonden de
ijsbloemen op de ramen. Wolkjes en streepjes waterdamp vormden zich
boven ons bed telkens als we uitademden.
Mijn moeder vond een paar weken geleden
een oude foto op zolder ter grootte van een A4. Het is een
zwart-witfoto en de onderste helft is beschadigd door vocht. Mijn
toen nog jonge overgroot- ouders van vaders kant poseren er op. Het
tafereel doet denken aan de vlucht naar Egypte van Jozef en Maria met
het kindje Jezus. Mijn overgrootmoeder, Maria Cartoos, zit in
amazonezit op een ezel met gesloten ogen en een zwarte hoofddoek om
die achter in de nek is geknoopt. Ze draagt een grijs truitje en een
lange witte rok met daaroverheen een lange zwarte schort. Haar
rechterhand klemt het zadel vast. In haar linkerarm draagt ze een pop
zo groot als een baby die een een wit mutsje en jurkje aan heeft. Mijn overgrootvader,
Frederik Coeckelberghs, staat naast de ezel aan de zijde van Maria
haar benen. Met zijn rechterhand grijpt hij de teugels vast. Op zijn
linkerschouder rust een tak ter dikte van een bezemsteel die hij met
zijn linkerhand vasthoudt. Op het eind maakt de stok een buiging naar
boven waaraan een groot pakket hangt. Het lijkt op een deken die is
ingepakt met postpapier en touw. Frederik draagt een lichtgrijs
gestreept overhemd met lange mouwen. Daarover een kort zwart jasje en
een lange grijze broek. Om zijn hals draagt hij een gestreepte
zakdoek die diagonaal is gevouwen. Mijn grootvader heeft kort licht
haar en een snor. Het valt op dat mijn oudste broer Johnny als twee
druppels water op hem lijkt.
Eerste lezing van spiritueel schrijver Romain Maes trekt volle zaal in CC Casino, web HBvL
HOUTHALEN-
05/02/2013 - In CC Casino mocht Romain Maes meer dan tachtig
bezoekers op zijn eerste lezing verwelkomen . We hadden op
vijfentwintig geïnteresseerden gerekend maar dit is overweldigend,
zegt echtgenote Mientje. De mensen komen uit heel Limburg, zelfs een
dokter en een architect maken deel uit van het publiek.
Romain
kwam twee jaar geleden naar me toe met een manuscript van 980
bladzijden, begint Dirk Hermans van Vertelpuntuitgevers zijn
inleiding. Ik heb hem aangeraden om er drie boeken van te maken
want zo'n dikke pil, dat leest niemand.Het eerste deel van de
trilogie 'Tussen Geest en Materie', kreeg de naam 'Er is meer tussen
hemel en aarde', gevolgd door 'Eerst geloven en dan zien'. Na het
derde deel 'De waarheid achter de waarheid' schreef Romain nog
'Kippenvelmomenten', als introductie voor de trilogie. De auteur is
zakenman van beroep maar tien jaar geleden begon hij zich te
interesseren voor het spirituele omdat er veel onverklaarbare dingen
in zijn leven gebeurden.
Doodgaan
en toch niet sterven Van
Dirk krijg ik gewoonlijk enkele trefwoorden om de cover voor een boek
uit te werken, getuigt Patrick Smeets, fotograaf en grafisch ontwerper. Nu kreeg ik het hele manuscript toegestuurd omdat Dirk
het even niet meer wist. Daar ben ik toch wel dankbaar voor. Vanaf de
eerste zin werd ik meegezogen in het boek en het zindert nog
ongelooflijk na. De angst voor doodgaan is helemaal verdwenen,
integendeel zelfs. Dat neemt niet weg dat ik hier toch nog wel een
tijdje wil blijven , zegt hij lachend.
Spiritueel
groeien Tegen
iedereen vertelde ik over mijn ontdekkingen en nieuwe inzichten,
zegt Romain. Tot mijn vrouw Mientje zei: Je kan beter een boek
schrijven in plaats van het zo vaak te moeten vertellen. Na
het boek 'Een ongewoon gesprek met God' te hebben gelezen, diende dit
als voorbeeld. Mijn boeken zijn ook in dialoogvorm geschreven. Het
zijn gesprekken tussen mij en mijn ego.Via
de cursussen die ik volgde kwam ik erachter dat het doel van het
leven is om spiritueel te groeien. Iedereen bevindt zich op zijn of
haar juiste plek van ontwikkeling. Via sferen en trappen klimmen we
op naar een hogere rang. Ik ben geen bevoorrecht persoon maar ik heb
me hiervoor open gesteld. Alles wat ik dien te weten wordt mij
geopenbaard en alles wat ik nodig heb wordt mij aangereikt. Honderden
keren heb ik dat mogen ondervinden. Als je iets wilt bewerkstelligen
moet je het 108 keer herhalen. Dan is het voor de kosmos een
voldongen feit.
Toeval
bestaat niet Tegenslagen
zijn levenslessen waaruit we moeten leren. Ziekten zijn altijd
psychosomatisch. Wie voor zichzelf opkomt zal daar veel minder last
van hebben. Als je wilt geholpen worden door de geesteswereld moet je
er wel in geloven en het durven vragen. De boodschappen zul je
ontvangen via een lied op de radio, een zin in een film, combinaties
van getallen, antwoorden op kaarten en zo meer. Ook het bestaan van
chakra's en aura's kan ik bevestigen uit eigen ervaring. De laatste
tijd krijg ik steeds meer positieve reacties van lezers zoals mensen
die de aanwezigheid van overleden dierbaren voelen.
Orbs Prompt
komt er reactie van Louis Ouwerkerk uit de zaal die tijdens de lezing
foto's heeft gemaakt. Hij roept dat er 'orbs' op de beelden te zien
zijn. Hij en zijn metgezellin Renate Dierick krijgen de microfoon in
handen geduwd om daar iets meer over te vertellen. Ons fysieke
lichaam leeft in de derde dimensie. Als iemand overlijdt gaat zijn
geest over in de vierde dimensie maar de aura neemt hij wel
mee. Een orb is het lichtlichaam waarin entiteiten zich verplaatsen.
tussen de verschillende dimensies en ze manifesteren zich als een
witte of zacht gekleurde bol. Met het blote oog kunnen wij dat niet
waarnemen maar de digitale camera wel. Er
is blijkbaar meer tussen hemel en aarde... Romain
Maes werkt alweer aan zijn volgende boek met de titel '756
denkwijzen'.
"Wat moet ik op mijn oude dag nog
meemaken! Na ruim veertig jaar werd ik met een aardappelschilmesje
van mijn ski geamputeerd. Er werd aan mijn tong getrokken en aan mijn
ogen gepeuterd. De tijd heeft wel zijn sporen nagelaten. Mijn lijf
kraakt en overal heb ik ouderdomsvlekken. Een lekkere massage met
olie zou me goed doen. Misschien word ik dan weer net zo soepel als
in mijn jonge jaren. Toen stond ik te glimmen op de toonbank van een
grootwarenhuis naast mijn broertjes en zusjes. Van iedereen oogstte
ik bewonderende blikken. Af en toe kreeg ik een aai over mijn bol,
dan weer werd ik stevig beetgepakt. Soms drong een gebreide sok naar
binnen waarin een te grote voet zat en mijn naden op spanning kwamen
te staan. Gelukkig duurde dat niet lang. Een meisje van een jaar of
tien wou mij graag hebben en zo kwam ik met mijn wederhelft in een
donkere doos te liggen en bedacht welk avontuur ik tegemoet zou gaan.
Eerst werd er een schapenvacht op mijn binnenzool gelegd. Vervolgens
kreeg ik een wolk uit een spuitbus over me heen waar ik enorm van
moest hoesten. Destijds werd er nog geen rekening gehouden met de
Ozonlaag ! De kleine voetjes van het meisje boorden zich in mijn
lijf en aansluitend werd mijn korset dicht geregen zodat ik haast geen
lucht meer kreeg. Mijn eigenares duwde mijn neus in een gleuf die behoorlijk werd geplet. Vervolgens legde ze een spiraaldraad met rubber om mijn hak en trok er hard aan. Ik was opgelucht toen ze de veer voor op de ski vastklikte. Sjonge, wat een gedoe, maar nu ben ik klaar voor het grote
sneeuwspektakel".
Eerste voedselbedeling Sint Vincentius start het nieuwe jaar met een record, HBvL
HOUTHALEN- 23/01/2013- Bij de eerste
voedselbedeling in het nieuwe jaar werden 143 kratten klaar gemaakt
in een loods achter de Delhaize. Elke vierde woensdag van de maand
krijgen mensen die het moeilijk hebben een gratis voedselpakket. Om
daarvoor in aanmerking te komen moeten ze eerst bij het OCMW langs,
zegt voorzitter Eddy Devries. Met een speciale kaart worden de
ophalingen afgestempeld. Twee jaar geleden hadden we 80 pakketten .
Elke maand komen er meer bij dan er wegvallen. Eén keer per drie
weken krijgen we van de Delhaize en de Carrefour producten waarvan
de verkoopdatum verlopen is maar die nog een tijdje houdbaar zijn. Op
de dag van de bedeling stellen twee bakkers hun brood van de vorige
dag ter beschikking. Aan de overzijde hebben we een winkel waar
kleding, huishoudelijke spullen en speelgoed wordt verkocht. Met een
gedeelte van die opbrengst financieren we het voedsel. Ook moet
daarvan de huur van ons pand worden betaald dat eigenlijk te klein is
geworden. We hebben een dertigtal vrijwilligers maar we hebben nood
aan meer mensen. Info: 0497-22 65 44.
WESTENDE-BAD- Zomer 1961- Uittreksel 'Brief aan mijn broer'
Johnny, weet je nog die keer dat we een
kinderlokker waren tegengekomen? We zijn nog nooit zo snel naar huis
gerend! Onder in de hal stond een ouderwetse kinderwagen waarin ik had me had
verstopt en jij hield je schuil onder de trap. Ik had het dekentje
tot over mijn oren omhoog getrokken. Doodstil hield ik me tot er
iemand aan de koets kwam rammelen. Mijn hart bonsde van angst toen
het dekentje werd weggetrokken. Ik keek in de ogen van... de buurman.
Gelukkig was het niet de kinderlokker!
WESTENDE-BAD- Zomer 1962- Toen ik vijf jaar oud was woonden we
aan de zee. Mijn broertje, die twee jaar jonger was dan ik, vond het
leuk om met mij langs het strand te wandelen en zeesterren te rapen.
Bij eb was er van alles te vinden. We waren echte strandjutters. De
levende zeesterren verzamelden we in een emmer en als die vol was
gingen we ermee langs de deuren. Nee, niet om te verkopen, wel om ze
gratis uit te delen. We vroegen niet aan de mensen of zij ze wel
wilden hebben. Elke deur had een brievenbus en daar duwden we ze
doorheen. Toen de emmer leeg was gingen we naar huis,tevreden over
onze goede daad. Ik kan me niet meer herinneren of we dat hebben
verteld aan onze moeder, waarschijnlijk wel, want we zijn daarna
nooit meer op sterrenjacht geweest...