21 SEPT 2008 RG - NW STABROEK van dienst : Bart DP, Carl en Danny DV 05 OKT 2008 RG - RUISBROEK van dienst : Jerry, Mac en Bob 19 OKT 2008 RG - IK DIEN van dienst : Pat S, Frank en Tom 09 NOV 2008 RG - SAVA van dienst : Sven, Eric en Erwin VDB 16 NOV 2008 RG - VOS REINAERT van dienst : Dia, Harry en Pat D 30 NOV 2008 RG - HELDERHOEK van dienst : Geert, Wim en Chris R 07 DEC 2008 RG - ST-JOZEF van dienst : Bart DP, Mac en Jerry 18 JAN 2009 RG - JOHNNYBOYS van dienst : Carl, Bob en Danny DV 25 JAN 2009 RG - VDP van dienst : Sven, Pat S en Pat D 23 MAA 2009 RG - OSSLA van dienst : Eric , Geert en Dia
BEKERWEDSTRIJD
26 OKT 2008 RG - VOS REINAERT van dienst : Danny R en dan nog 2 vrijwilligers , aub
Dienst ; netten hangen , lijnen trekken , kabines kuisen en toog doen na de wedstrijd !! Aanwezig zijn op het veld om 12.30U , aub
Indien je geen dienst kan vervullen op de vooropgestelde data, dien je zelf voor vervanging te zorgen!!!
Méér dan 48 uur na de feiten vraag ik me toch nog af hoe ik het relaas van deze historische gebeurtenis ga weergeven. Misschien beginnen met wat vooraf ging, nl. vele telefoontjes en sms-jes op vrijdag om uit te komen bij een resoluut : Ja, we spelen, ook al is het met 9 man !. Dit getuigt natuurlijk dat er nog een aantal rondlopen met de juiste spirit en bespaarde ons alleszins een geldboete, waarvoor mijn dank als schatbewaarder. Voor mezelf vond ik dat ik dan ook mijn steentje moest bijleggen en de shoes nog maar eens moest aantrekken.
Daar stonden we dan aan de aftrap, in de regen, waarschijnlijk zonder veel verwachtingen, alleen maar denkend we zien wel. Inderdaad, we zagen het : hoe Groenenhoek na ongeveer een halfuur met 4-0 leidde, na enkele ongelukkig tot stand gekomen goals (vanuit ons standpunt) en een paar rake counters. U leest het goed, counters, want het waren immers de 9 Groeninghers die het betere samenspel brachten en zelfs kansen wisten te scheppen. Maar in ons jeugdig (hmm) enthousiasme werden we dus koud gepakt. Tot de Mac het eens van afstand probeerde en zijn strak schot net naast de paal zag binnenzoeven. En kijk, niet veel later, na enig kort breiwerk, kon de Mac via binnenkant paal een tweede maal scoren en de tussenstand al een iets deftiger aanblik geven : 4 2
In de kleedkamer kwam het we believe-gevoel sterk naar boven; we waren immers de enig voetballende ploeg en creëerden kans op kans. Tot onze algemene verbazing had de thuisploeg nog altijd geen gepast antwoord op ons vlotte samenspel en je zag de vertwijfeling met de minuut toenemen bij hen. Het duurde wat langer dan verwacht, maar toen Bart DP een vrijschop heerlijk in het benedenhoekje trapte, volgde de totale instorting van de beduusde thuisspelers. De 4 4 volgde al snel : Dia krulde hem lekker in de verste bovenhoek. Dachten we aan strafschoppen ? Nee, gewoon voortdoen ! De prooi was maar voor het grijpen. Net op dat moment stak Groenenhoek een mooie aanval in mekaar die netjes aan de 2de paal werd binnengekopt. Tot ieders verwondering had de scheids buitenspel gezien, dus effe opgelucht adem halen. Niet veel later zetten we onze zoveelste aanval op langs rechts en kon ondergetekende (Marc W) in 2 tijden de gemeten pass van Dia binnenleggen : 4 5 en algemene consternatie op en naast het veld.
Achterin bleven onze jongens foutloos verder spelen en mochten aanschouwen hoe het aanvallende compartiment de tegenstand verder in de pan hakte. Een nieuwe vrije trap van Bart werd door de keeper gelost en belandde bij den Harry die genadeloos binnenknalde. Dia werd nog eens alleen richting doel gestuurd en faalde niet : 4 7
De eer om de dikke kers op deze overheerlijke taart te plaatsen was voor mezelf weggelegd : na een één-twee combinatie met de Mac werd ik terug op mijn wenken bediend, kon nog langs een verdediger glijden, en met mijn laatste krachten het leer binnenknallen : ZALIG !!!
Zoals bij aanvang gezegd : HISTORISCH. Ik kan in mijn meer dan 40-jarige voetbalcarrière niets gelijkaardigs herinneren, jullie waarschijnlijk ook niet ! Waren getuigen van dit meesterwerk : coach Danny, de harde kern Mon Patteet en Eugeen Hendrickx en speler-supporter Eric Patteet. Voor één keer de namen van de artiesten op het veld : Carl, Bart DP, Harry, Pat S, Tom Janssens (zal zijn eerste veteranenmatch wellicht nooit vergeten), Bob, Mac, Dia en uw dienaar Marc W.
Laten we tot slot vermelden dat de thuisploeg zich sportief neerlegde bij deze totale ommekeer en hiervoor enkel maar bewondering toonde. Van onze kant mogen we fier zijn dat we echt voetbal hebben laten zien.
In competitie zullen we echter op meer weerwerk stoten, laten we ons dit moment dus maar koesteren !
volgende bekerwedstrijd op 26 oktober op ons veld tegen Vos Reinaert.
Zonder de minste voorbereiding, er werd immers geen enkele oefenwedstrijd gespeeld, diende de eerste officiële opdracht aangevat te worden met net genoeg beschikbare spelers (een veeg voorteken). De loting had ons wel een haalbare kaart opgeleverd, wat ook meteen in de praktijk tot uiting kwam. Onder een loden zon namen onze mannen het initiatief, maar dienden toch enkele malen flink op te letten bij de tegenstoten van de bezoekers. De eerlijkheid gebiedt ons zelfs een penaltyfout te hebben gezien van onze Carl, maar de scheids zag er geen graten in. Langs onze kant schiep Bob het meeste gevaar, kon een aantal keren gepast doorzetten maar de maats waren niet altijd gevolgd. Toch vielen er een aantal goeie kansen te noteren : een grondscherend schot van Chris Reveraert, Dia twee maal voor doel en kopbalkansen voor Pat Schr. en Bob. De bezoekende portier wist telkens raad met de dreiging.
Rusten met 0-0, maar het was duidelijk dat Belgica zéér moeilijk kon standhouden. Net voor de drankpauze halfweg de 2de helft werd de ban dan gebroken toen nogmaals den Bob maar besloot om er eens zelf voor te gaan : met succes. Niet veel later beging de keeper een schoonheidsfoutje en liet een onschuldig schot van een werklustige Harry Patteet door de beentjes glippen. De veer was nu totaal gebroken bij de rood-groenen en Harry kon zijn tweede van de middag nog aantekenen.
Opdracht volbracht, geplaatst voor de volgende ronde : verplaatsing naar Groenenhoek, al een ander kaliber en meteen laatste voorbereiding voor de competitiestart. Nu is al duidelijk dat er dringend uitbreiding van het spelerspotentieel moet komen, willen we enig plezier beleven aan de zondagse bezigheid.
Voor ons hoefde het niet meer en Rapid moest winnen om niet te degraderen en dan was het nog afhankelijk van de resultaten van hun rechtstreekse concurrenten. We kunnen dan ook niet echt van een voetbalwedstrijd spreken met een 3 - 7 einduitslag als resultaat. Nog het vermelden waard is de puike prestatie van de bezoekende spits die ons op zijn ééntje ringeloorde en dit bekroonde met 5 doelpunten. Hiermee is alles gezegd buiten het feit dat Rapid toch op de voorlaatste plaats is geëindigd...
Door onvoorziene omstandigheden, u ondertussen allen bekend, werd deze wedstrijd afgewerkt op het veld van onze opponent, een betere middenmoter uit de hoogste reeks. Daar ligt de gemiddelde leeftijd blijkbaar een stuk lager dan bij ons en de snelheid van uitvoering een stuk hoger ! We hebben het gemerkt van bij het eerste fluitsignaal : ieder van ons kwam altijd wel één of twee stapjes te kort en alle zeilen moesten bijgezet worden om schade te voorkomen. De roodhemden kwamen niet verder dan wat prangende fases voor ons doel en wisten ook wel een aantal hoekschoppen af te dwingen die voor enige dreiging zorgden. Net voor het halfuur gebeurde het onvermijdelijke : na een scherpe aanval over onze linkerkant werd de voorzet door hun snelle nr. 10 vakkundig binnengekopt. Het moet gezegd dat wij daarvoor een identieke mogelijkheid hadden maar Dia kopte naast. Een teken aan de wand : net voor het rustsignaal draaide Harry mooi weg van zijn man, dropte een afgemeten hoge bal in de rechthoek, Dia controleerde beheerst en schakelde ook zijn mannetje uit om vervolgens de doelman overhoeks te grazen te nemen : 1 1 zowaar. De Cantjes mochten zich meteen binnen gaan vergewissen van de onverwachte tussenstand.
Nog half beduusd werden ze na de hervatting nog meer verrast : een nieuwe voorzet van onze aanvoerder werd door Marc VdL netjes onder de keeper geschoven. De vreugde was van korte duur. Vrijwel onmiddellijk hingen de bordjes opnieuw in evenwicht na een dekkingsfout bij ons achterin : de bal werd met een wijde boog over de machteloze Carl in de verste winkelhaak gedeponeerd. Alles te herdoen dus. Maar veel kans werd ons niet gegund. Het arbitrale trio vond het welletjes geweest voor de kleine garnalen uit Rumst en bood de grote ploeg een strafschop in cadeauverpakking aan (waar zien we dat wel eens meer ?). Het geschenk werd nuttig besteed en de veer bij ons wat gebroken, mede door enkele belachelijke gele kaarten waar de spelleider mee bleef zwaaien. Niet veel later volgde een nieuwe penalty, terecht ditmaal. Toch bleven onze mannen zich onverdroten inspannen om het tij nog te doen keren, tevergeefs echter. De scheids bleef ondertussen heerlijk verder werken aan zijn show : na een ongelukkige botsing tussen Jerry en een tegenstander vond hij het nodig om ons werkpaard direct rood te geven. In het duister had hij ergens een elleboog gezien. Beide gasten waren met mekaars hoofd in aanraking gekomen. Anderzijds trok hij slechts een dubbele gele kaart wanneer de thuislibero hem met beide handen een duw gaf. Benieuwd wat de strafmaat zal zijn voor deze 2 gevallen ? Speelt ook hier het verschil tussen de grote en de kleine club in het Verbond ?
Na een erg verdienstelijke partij van onzentwege eindigt dus ook het bekeravontuur. We zullen nooit weten welke kant de match op zou zijn gegaan zonder het vervroegde paasgeschenk van de man in het zwart.
Rest nog de laatste thuismatch op 6 april tegen Rapid om het seizoen in schoonheid te eindigen !
er is eindelijk uitsluitsel betreffende de bekermatch : volgende week WOENSDAG 19 MAART om 20u. op het TERREIN van CANTINCRODE (jammer, maar helaas geen andere keus).
Wat onze 2 overblijvende competitiewedstrijden betreft : we rekenen er op dat de mensen die van dienst zijn deze op een correcte manier komen vervullen, om tenminste op dat vlak het seizoen deftig af te sluiten !
Men kan zich ondertussen ook al bezinnen over het engagement naar volgend seizoen toe. We moeten tijdig weten of er nog voldoende manschappen zijn om in augustus al dan niet van start te gaan !!! Door het nakend afscheid van onze coach Danny is deze vacature ook in te vullen. Kandidaten melden zich bij het bestuur !
Vorige week nog 3 titelkandidaten; na de resultaten van vandaag nog 2 : St-Jozef en Johnnyboys zullen in een rechtstreeks duel uitmaken wie de oppergaai afschiet ! Wijzelf zullen het met de bronzen medaille moeten stellen na een teleurstellend bezoek aan onze buren uit Kontich-Kazerne. Opnieuw kwamen we snel op achterstand, iets wat dit seizoen wel erg vaak gebeurde. Ditmaal werd een hoekschop rechtstreeks binnengetrapt, gevolg van slechte dekking aan de eerste paal in combinatie met de wind. Maar weer achtervolgen dus en kansen kwamen er : Dia strandde op de benen van de keeper en Mac trof tweemaal het doelkader. De goden waren niet onmiddellijk bereid tot enige medewerking. Bovendien moeten we toegeven dat er niet al te fraai geacteerd werd : te veel foute balcontroles en slechte passes !
De zoektocht naar de 3-punter moest verdergezet na de pauze, maar al gauw kreeg het weinige vertrouwen een nieuwe knauw : een onschuldige vrije trap van aan de middellijn werd door Carl jammerlijk gelost en de goedgevolgde thuisspeler had maar in te leggen : 2-0
Op basis van wat er al vertoond was leek dit onoverkomelijk. De thuisploeg liet zich lekker terugvallen en speculeerde op de counter, mede mogelijk gemaakt door de inbreng van verschillende spelers uit hun eerste veteranenploeg. Bij ons ontbraken de ideeën om de knoop te ontwarren, sommigen leken mij zelfs totaal afwezig en met hun hoofd ergens anders. De steriele druk van onzentwege leverde nog twee te noteren feiten op : een afstandsschot van Marc VdL , weer op de deklat , en de eerredder (fout woord). Zoals wel vaker uitte de verliezende partij nog enige kritiek op de gelegenheidsarbiter, blind voor het eigen falen ! We kunnen enkel de hand in eigen boezem steken. Na afloop zullen we vaststellen dat we 6 op 6 haalden tegen de (mogelijke) kampioen en vele punten verkwanselden tegen de mindere goden. Het is een ongeschreven wet in het voetbal dat je net daar de titelstrijd wint.
Hopelijk sluiten we het seizoen in schoonheid af in de twee resterende thuiswedstrijden. Of gaan we voor den beker ?
Hoogspanning aan de Groeninghekouter voor dit topduel dat richtinggevend kon zijn wat de titelstrijd betreft. Door het puntenverlies van vorige week stonden we opnieuw 2 punten achter op de tegenstrever uit Hoboken en konden zij de kat uit de boom kijken, wat ze dan ook deden. Van onzentwege was het aanvankelijk ook zoeken naar het betere voetbal dat we al vaak wisten op te dissen tegen sterke ploegen. Toch namen we stilaan de match in de hand, evenwel zonder gevaar te kunnen scheppen. De laatste goeie pass ontbrak al te dikwijls.
Zoals wel vaker kom je dan op achterstand als je het eigen overwicht niet kan verzilveren. Zo geschiedde rond het halfuur : de bezoekende spits sneed van op links naar binnen, hield enkele groenhemden vakkundig van zich af en mikte laag binnen : 0-1. Meteen was duidelijk dat we heel wat werk zouden hebben om de bakens te verzetten. Met het uitvallen van aanvoerder Pat Schr. moest er bovendien aan de ploeg gesleuteld worden.
Over het spelbeeld van de 2de helft kunnen we kort zijn : de ganse periode werd er druk uitgeoefend op de bezoekende elf, die met man en macht in verdediging waren getrokken. Toch moeten we bekennen dat we ook nu niet aan echt uitgespeelde kansen geraakten. Het moest dan ook op stilliggende fasen gebeuren. De bezoekende doelman had eerst nog een fameuze redding in huis op een afgeweken vrije trap van Bart DP maar moest zich kort voor affluiten toch gewonnen geven toen na een hoekschop en wat geharrewar de afvallende bal (belangrijke term uit het Louis Van Gaal-voetbaljargon) voor de voeten van Jerry viel die heerlijk binnenknalde. Oververdiend heet zoiets en zelfs een te karige beloning voor het geleverde werk. Feit is dat door deze puntendeling alles open blijft. St-Jozef voegt zich nu mee op kop en wij blijven op achtervolgen aangewezen. Met een 9 op 9 uit de laatste 3 matchen zullen we nog altijd de afloop van de confrontatie tussen onze 2 opponenten moeten afwachten. We mogen wel al noteren dat we andermaal in de top drie van de rangschikking zullen eindigen !
De oppergaai afschieten blijft echter het ultieme doel !
Het mooie weer van zondag zorgde ervoor dat vele mensen een wandeling kwamen maken in het park van Brasschaat waardoor de meeste van onze spelers rijkelijk laat arriveerden op de plaats van afspraak door een gebrek aan parkeerplaatsen. Komt hierbij nog dat de scheidsrechter van dienst vastbesloten was om de wedstrijd 10 minuten vroeger dan voorzien te starten met als gevolg dat er op het laatste nippertje nog aan de ploegopstelling moest gesleuteld worden om 11 man de wei te kunnen insturen. Desalniettemin gingen we het beste van start en na een kwartier kon de wederoptredende Dia de score openen. Veel protest bij de thuisploeg die buitenspel claimden wat echter niet klopte omdat de bal via één van hun spelers bij Dia terechtkwam. Helaas zakte ons spelniveau en werd er teveel met de lange bal gewerkt en werd het middenveld te weinig betrokken in de acties. Onze tegenstander zag zijn kans schoon en iets voor het halfuur kon de linkerflank van Brasschaat ongehinderd de 1 - 1 tegen de touwen werken. De spektakelwaarde bleef beperkt en de arbiter besloot waarschijnlijk daarom de eerste helft reeds na 35 minuten te beëindigen wat een storm van protest teweeg bracht van beide teams. Tijdens de rust nam de thuisploeg de tijd om het eersteklassevoetbal te bespreken en drukten zij hun onvaarwaardelijke bewondering uit voor ploegen zoals Zulte Waregem en Roeselare. Betonvoetbal kregen we voorgeschoteld de tweede helft en net zoals onze collega's van Germinal Beerschot en Cercle Brugge vonden wij hierop geen gepast antwoord met als gevolg dat de spektakelwaarde onder nul dreigde te raken. Toch kregen we nog een paar uitgelezen kansen om nog een doelpunt te maken maar de lokale doelman speelde een uitstekende wedstrijd en het was af en toe ook oppassen geblazen bij een sporadische counter van de thuisploeg. Aan de ruststand veranderde echter niets meer met een bedroevende draw als eindresultaat. Onze rechtstreekse tegenstrevers wisten allebei met het kleinste verschil te winnen waardoor de Johnnyboys terug alleen aan de leiding komen en St Jozef evenveel punten telt als ons. Volgende zondag de clash tegen de Johnnyboys en winnen is een must als we de titel nog willen vieren dit seizoen...
Zondag 2 maart is het zo ver! Voor de topper tegen Johnnyboys gaan we met ongeveer 60 personen gaan brunchen in het Kaai Grand Café. Om al een beetje in de stemming te komen kan je eens een kijkje nemen op de website http://www.kaai.be
Op een hard bevroren terrein werd een, op papier, moeilijke tegenstander partij gegeven. Olse stond namelijk op een 4de plaats in de rangschikking en was dus een mogelijke hinderpaal in de race naar de titel. Al dienen we hierbij te vermelden dat we eerder tegen de staartploegen mindere wedstrijden spelen dan tegen onze rechtstreekse concurrenten. Na enkele minuten speeltijd moesten we al twee doelrijpe kansen noteren waarvan er helaas niet één werd benut, van spektakelwaarde gesproken. We moesten echter niet te lang wachten op een verlossend doelpunt want Jerry maakte wederom een sublieme goal, ditmaal verrassend met zijn linkervoet, begrijpen wie begrijpen kan!!! Onze goalie Carl had niet het juiste schoeisel aangetrokken want op enkele ogenblikken tijd was hij tweemaal tegen de vlakte gegaan, de eerste keer kon hij nog gepast tussenkomen maar bij de tweede actie kon hij de meubelen niet meer redden en stonden de bordjes terug in evenwicht. Net als de vorige week kan ook de Mac rekenen op zijn harde en efficiënte trap want hij knalde zowaar de 1-2 droog in de winkelhaak. De kopjes van onze tegenstander gingen naar beneden en de ene kans na de andere stapelde zich op, na enkele onwaarschijnlijke missers achtte Marc VDL zijn moment gekomen want na het doorkoppen van onze strijdlustige Bob verschalkte hij de, goed presterende, doelman en konden we gaan rusten met een welverdiende 1-3 voorsprong. Na de pauze werd het éénrichtingsvoetbal bevestigd en speelden we de tegenstander op een hoopje met een logische kansenfestival als gevolg. Wederom Marc VDL dribbelde zich doorheen enkele tegenstanders, al dan niet met een betwistbaar handspel, en scoorde laag in de linkerhoek de 1-4. Met een mooi opgezette actie kon de thuisploeg nog milderen tot 2-4 maar toen enkele minuten later een mooie pass van Marc VDL afgewerkt werd door Pat W was de wedstrijd gespeeld en moesten we enkel nog wachten op het eindsignaal en een own-goal van OLSE, na een voorzet van Bob. 2-6, een mooi resultaat en nog steeds in de running voor het kampioenschap.
Veel volk op De Stappe voor deze topmatch die zeker de verwachtingen heeft ingelost. De thuisploeg was immers op revanche belust na de dubbele nederlaag in het begin van het seizoen. Wij van onze kant moesten de bevestiging brengen van de heropstanding die vorige week was ingezet. Toch weer een aantal verschuivingen binnen het elftal, maar dat is wekelijkse kost.
Zoals kon worden verwacht grepen de Jefkes ons onmiddellijk naar de keel en wisten al vlug de score te openen. De plaatselijke spits wist na een vrije trap een misverstand tussen Carl en de verdedigers uit te buiten Niet veel later verdubbelde de achterstand, zo leek het, maar de ref had als enige een duwfout gezien en keurde de goal af. Meteen het sein om iets aan de stormloop te doen om verder onheil te voorkomen. De bijsturingen hadden resultaat want we kwamen meer en meer uit de omknelling en zetten de thuisportier aan het werk. Na een mooi opgezette aanval en dito één-twee tussen Marc VdL en Jerry zagen we de bal in de rechterbovenhoek ploffen : 1-1 zowaar, en de thuisploeg van slag. Wat de scheids op het halfuur bezielde mag Joost weten, maar na een korte onderbreking werd er verder gespeeld. We plakten Jozef met de rug op hun doel maar de keeper redde alles.
Na de pauze het zelfde spelbeeld met weer enkele uitstekende reddingen van het plaatselijke sluitstuk. Zoals wel vaker in het voetbal loop je dan op een counter : vandaag was het niet anders en we kwamen opnieuw op achterstand. Niet getreurd, we bleven het betere voetbal en combinaties brengen. Een ongelooflijke actie leidde tot de gelijkmaker : de Mac bediende Bob, zijn controle zat vol effect en de bal tolde rond de laatste verdediger terug op onze spits zijn schoen. Een droge knal en 2-2 ! Dit smaakte naar meer en de Mac vond zijn moment gekomen. De rechterflank afgestuurd tot aan de hoekschopvlag en van daar in de verste bovenhoek mikken : je ziet het af en toe op tv. Van mij mag het vingertje dan even omhoog, wijzend in de richting van de voetbalgoden.
Kort voor affluiten werd de laatste twijfel weggenomen : snelle Bob liet nog eens iedereen achter zich en werd in de rechthoek van de sokken gelopen. Een kolfje naar de hand van Marc VdL die daarmee ook zijn goeie prestatie kon bekronen met een treffer.
Na enkele mindere weken en veel puntenverlies hebben we blijkbaar net op tijd het juiste ritme weergevonden. Meer dan nodig want er wachten ons nog lastige verplaatsingen naar Olse en Brasschaat alvorens we aan de clash tegen de Johnnyboys mogen denken.
Toch weer bravo voor deze collectief sterke wedstrijd !
In plaats van de oorspronkelijk geplande pot bekervoetbal kwam deze achterstallige match op de eerste zondag van de krokusvakantie. Ook nu stelde zich de vraag of het veld beter was dan in december, maar gelukkig werd er nu wel gespeeld. Mijn patattenplantjes mogen in elk geval op een betere akker tot ontplooiing komen.
Opnieuw een groot aantal afwezigen aan onze kant (skiërs, zieken en gekwetsten), maar toch nog 13 soldaten op het wedstrijdblad.
De thuisploeg nam het initiatief en kwam vrij vlug op voorsprong : Carl kon een vrije trap niet vasthouden en de plaatselijke nr. 14 was er als de kippen bij. Onder impuls van ons centrale duo, de broertjes Van der Linden, kwamen we beter in de match en gingen ook beter combineren waar dat mogelijk was. Zo kwam Marc zelf alleen voor doel maar de keeper stak er nog een voet tussen. Niet veel later kon hij opnieuw infiltreren tot de doellijn en zijn voorzet werd door Hans Michiels binnengewerkt. Onze gelegenheidsspits sneed kort daarop door de buitenspelval maar werd onderuit gehaald. De ref nam hier een van zijn vele dubieuze beslissingen en durfde de dader geen rood geven. Als terechte straf mikte Dirk VdL de vrijschop vakkundig in de linkerbenedenhoek. We waren kort bij de rust toen Carl een uittrap als een boomerang zag terugkomen : de verre lob landde in ons doel. Wie al tevreden was met deze ruststand kwam bedrogen uit : in de extra-tijd wist Eric Patteet een bal aan de 2de paal binnen te schouderen ! Dus toch nog met een bonus naar de kleedkamer.
De fluitenier-met-dienst, die voor de match met veel poeha zijn speech had gedaan, ging zich begin 2de helft in de schijnwerpers zetten. Tot grote verbazing van vriend en vijand zond hij ons broederduo VdL naar de kleedkamer : daar stonden we met 9 ! Even met open mond naar mekaar staren en snel beslissen dat de mouwen dienden opgestroopt te worden bleek de enige remedie. De thuisploeg had geen oplossing om de muur te slopen, maar lukte toch met een toevalstreffer de gelijkmaker. De vrees dat we gingen instorten bleek onterecht : Kris Claes haalde uit met een fabuleuze halve omhaal die in de verste bovenhoek viel. Rechtevenredig met onze strijdlust groeide de frustratie bij onze tegenstrevers. De ref bedeelde hen dan ook nog met 2 uitsluitingen zodat op dat vlak het evenwicht hersteld was. Ons blok kwam niet meer in de problemen, meer zelfs : de ingekomen Marc W kon de eindcijfers vastleggen nadat spitsbroeder Kris nog maar eens aan eenieder zijn snelle hielen had getoond en netjes lateraal had afgelegd !
Een dikke proficiat aan allen voor de tomeloze werkkracht ! Toch verdenk ik onze spitsen Hans en Kris dat ze genetisch gemanipuleerd zijn : 4 longen hebben die gasten. Als toevallig aanvalskoppel wogen ze zwaar op de verdediging en staken defensief een tandje bij om de achterban te steunen, waar ook iedereen met piepende longen van het veld kwam. CHAPEAU GASTEN !!! Na een aantal mindere weken hebben we laten zien dat we nog leven.
Zondag een nieuwe inhaalmatch : de topper bij ST-JOZEF.
Na enig gepalaver zijn we er in geslaagd om nog eens een activiteit op poten te zetten : op zondag 2 maart is het de bedoeling dat we gezamelijk gaan ontbijten in GRAND CAFE KAAI te BOOM en wel tussen 9u30 en 11u30 ! Alle leden, vergezeld van partner en kinderen zijn bij deze uitgenodigd ! We vragen wel om TIJDIG IN TE SCHRIJVEN want op 17 februari moeten we een exact aantal personen opgeven. U kan uw deelname bevestigen door overschrijving van 10 euro PER PERSOON op de clubrekening : 320-0328616-50 , met vermelding "ontbijt 2 maart". Voor de kinderen hoeft u geen voorschot te betalen. We gaan dit initiatief betalen uit de clubkas, wie effectief aanwezig is zal zijn bijdrage dus terugbetaald krijgen. Na de middag staat de topmatch tegen de Johnnyboys op de kalender : de kuddegeest zal dus reeds van 's morgens aangewakkerd worden ! We rekenen dan ook op een massale inschrijving !
De rode lantaarn heeft het fiere Real even met de neus op de feiten gedrukt. Waar in het verleden het grote aantal afwezigen (om diverse redenen) door de noodploeg werd opgevangen met inzet en onverzettelijkheid, kregen we ook op dat vlak vandaag een lesje. De thuisploeg streed als één blok, maar ontsnapte in de beginfase wel aan een elfmeter : de plaatselijke ref zag het handspel in de rechthoek niet. Rond de 20e minuut verkeek gelegenheidsdoelman Geert zich op een vrije trap en we mochten achtervolgen. Je zag toen al dat het zeer moeilijk ging zijn. Van dan af ging het allemaal heel snel. Binnen 15 minuten liepen de geel-zwarten uit tot 4-0. Telkens na verloren duels of balverlies werden we door de vaardige spitsen op ons nummer gezet. Toch kenden we voor de rust nog een opflakkering : eerst kon Jerry een hoekschop via de paal al dan niet binnenkoppen. Kapitein Pat S duwde de bal voor alle zekerheid maar tegen het net. Niet veel later strafte Bob een al te zekere thuisportier af door zijn voetje nog tegen een neerdwarrelende bal te steken. De ref blies de paniek uit de plaatselijke lucht met een veel te vroeg het rustsignaal : gered door de gong noemt men dat in bokstermen. Ruststand 4 2. Het elan was echt doorbroken want op enkele verdienstelijke pogingen na konden we de thuisploeg niet bedreigen. Deze bleef vol overgave vechten om de voorsprong te behouden. En het moet gezegd : het ontbrak ons aan de nodige kracht en ook voetballend wisten we onvoldoende in mekaar te steken. Een situatie die tot nadenken stemt want op deze manier ziet de toekomst er niet al te rooskleurig uit. Dat de titelambities in de diepvries mogen is na vandaag wel voldoende duidelijk. Het zal op deze wijze iedere week harken zijn om nog wat punten te sprokkelen en niet af te zakken in de grijze middenmoot. Dit is zeker geen verwijt aan de jongens die vandaag aanwezig waren, maar het is nu eenmaal zo dat je best doen niet altijd loont. De tegenstrever doet soms beter zijn best ! Hopelijk een signaal voor diegenen die te pas en te onpas hun kat sturen !
